“นี่คุณเป็นตัวอะไร คู่ควรมาดื่มแทนประธานหลิน?”
เฉิงเพ่ยตบโต๊ะอย่างแรง และมองไปที่ถังเฉาด้วยใบหน้าที่มืดมน “ผู้นำเฉิน ผู้นำจางและผู้นำหลี่เชิญคุณหลินดื่มเหล้า คุณคือคุณหลินเหรอ?”
“ผมเป็นสามีของเธอ”
ถังเฉาวางแก้วเหล้าลง ค่อยๆกวาดสายตามองเธอ “สามีดื่มเหล้าแทนภรรยา ผิดด้วยเหรอ?”
“คุณ—-”
เฉินเพ่ยสีหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง มองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาเย็นชา
เธอคุยโม้ต่อหน้าผู้นำทุกคนไว้แล้ว จะจัดการเอาหลินชิงเสว่ไปอยู่บนเตียงพวกเขาให้ได้ แต่ว่า คิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะดื่มแทนหลินชิงเสว่ ถ้างั้นไม่เท่ากับเสียแรงเปล่าเหรอ?”
“เฉินเพ่ย!”
ทันใดนั้นเฉินจื่อเหาตะโกนขึ้น หรี่ตามองถังเฉา แล้วพูดว่า “สามีของเขาใจดีช่วยดื่มเหล้าแทนภรรยา รักกันขนาดนี้ พวกเราจะไปบีบบังคับพวกเขาได้ยังไง? เหล่าจาง เหล่าหลี่ พวกคุณว่าใช่ไหม?”
“แน่นอน?”
“เป็นเช่นนี้จริงๆ”
จางเทียนเหอและหลี่ซื่อไห่ก็ตอบกลับอย่างเย็นชา
เฉินเพ่ยเข้าใจความหมายของผู้นำตระกูลทั้งสามทันที มองถังเฉาด้วยความรู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของผู้อื่น
นี่พวกเขาเปลี่ยนกลยุทธ์ มอมเหล้าถังเฉาก่อน แล้วค่อยลงมือกับหลินชิงเสว่
ผู้นำทั้งสามตระกูลผ่านสนามมาเยอะ ฝึกฝนอย่างหนักเป็นเวลานาน ควบคู่ไปกับความช่วยเหลือของเธอ ถ้าไม่ให้ถังเฉาดื่มจนเลือดออกในกระเพาะจนต้องเข้าโรงพยาบาลล่ะก็ เธอยอมเขียนนามสกุลเฉินกลับหัว!
หลินชิงเสว่มองถังเขาอย่างกังวล กลัวว่าถังเฉาจะไม่สามารถดื่มเหล้าได้มากขนาดนี้
ถังเฉากลับเหมือนคนไม่มีอะไร เขายังห่วงแต่คีบผัก และคีบหมูสามชั้นผัดซอสแดงไว้ในชามของหลินชิงเสว่
“ที่รัก กินเนื้อ!”
เมื่อเห็นฉากนี้ ฉากนี้ล้วนอยู่ในสายตาของผู้นำทั้งสามและเฉินเพ่ย แทบจะไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา
“ถังเฉาใช่ไหม พบกันครั้งแรก ผมเชิญคุณดื่มเหล้าสักแก้ว!”
“ได้แต่งงานกับภรรยาอย่างประธานหลิน ถือว่าโชคดีมาก ผมจางเทียนเหอ ก็ขอเชิญคุณดื่มสักแก้ว!”
“ดื่มเหล้าแก้วนี้แล้ว วันข้างหน้าก็ติดต่อกันบ่อยๆ!”
เฉินจื่อเหา จากเทียนเหอและหลี่ซื่อไห่ต่างพากันยกแก้วเหล้าขึ้น เฉินเพ่ยก็หยิบแก้วสามใบออกมาอย่างรวดเร็วและเติมให้ถังเฉา
“คนที่สามารถทำให้ผู้นำทั้งสามคนเชิญดื่มเหล้ามีไม่มาก ยังไม่รีบดื่มอีก!”
“ถ้าดื่มเหล้าหมดแล้ว ผมจะซื้อเพิ่ม เต็มที่!”
เฉินเพ่ยมองไปที่ถังเฉาแล้ว หัวเราะไม่หยุด
อย่างไรก็ตาม ถังเฉากลับไม่พูดอะไรเลย ดื่มหมดทีเดียวสามแก้ว
“ถ้าพวกคุณอยากดื่ม ผมจะดื่มกับพวกคุณจนถึงที่สุด!”
หลังจากดื่มแล้ว ถังเฉาก็เยาะเย้ยที่มุมปากของเขา หยิบขวดเหมาไถออกมาแล้วเทลงเรียงกันเป็นสิบแก้ว “ก่อนหน้าที่พวกคุณเชิญผมดื่มเหล้า ตอนนี้เปลี่ยนเป็นผมเชิญพวกคุณแทน”
“…”
ทันทีที่คำนี้ออกมา ในห้องวีไอพีก็เงียบสงบ
ทุกคนตะลึงไปชั่วขณะ เฉินเพ่ยเกือบจะตั้งสติไม่ได้ มองถังเฉาอย่างคาดไม่ถึง
เขาคนเดียว จะดื่มกับพวกเขาทั้งกลุ่ม?
“ถังเฉา พอแล้ว!”
สีหน้าของหลินชิงเสว่เปลี่ยนไปอย่างมาก พูดยังไงก็ไม่ยอมให้ถังเฉาดื่ม
“ได้! นี่คือสิ่งที่คุณพูด เหล้าคือตัวแทน ห้ามกลับคำ!”
เฉินเพ่ยกลัวว่าถังเฉาจะกลับคำ ดังนั้นจึงดื่มหมดไปหนึ่งแก้ว
ผู้นำเฉินจื่อเหา จางเทียนเหอ และหลี่ซื่อไห่ ก็เยาะเย้ยชนแก้วกันหมด
ถังเฉาส่งสายตาให้หลินชิงเสว่โล่งใจ และดื่มหลายแก้วติดต่อกัน
ทุกคนต่างรอคอยที่จะเห็นถังเฉาหน้าแดง มึนๆงงๆหาทิศเหนือใต้ออกตกไม่ได้ ใครจะไปรู้ เมื่อถังเฉาดื่มหมด ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย เหมือนกับดื่มน้ำเปล่า
“มาอีก!”
หลังจากที่เขาพูดจบ ทุกคนพากันเปลี่ยนแก้วแชมเปญใบใหญ่เบอร์หนึ่ง รินจนเต็มแก้ว มองไปที่ทุกคน “ดื่มให้หมด!”
ทันใดนั้น ทุกคนก็เบิกตากว้าง แม้ว่าพวกเขาจะดื่มเก่ง แต่ก็ไม่ได้ถึงขึ้นดื่มเหล้าแทนน้ำ
แต่ไม่มีทาง เมื่อเห็นว่าถังเฉาชนอีกสิบแก้ว พวกเขาก็ได้แต่กัดฟันดื่มลงไป
หลังจากผ่านไปสองสามรอบ ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล้าขาวหนึ่งกล่องก็หายไปแล้ว
ทุกคนหน้าแดง สีหน้าแสดงถึงความเจ็บปวด บนใบหน้าของเฉิงเพ่ย แม้กระทั่งปรากฎผื่นแดง
โดยเฉลี่ยแล้วทุกคน ดื่มเหล้าขาวสองขวดกว่าในเวลาแปบเดียว แปบเดียวเอง แนวคิดอะไร?
ในทางกลับกันถังเฉา ใบหน้ายังคงไม่เปลี่ยนสี และกินอาหารอย่างสบาย ๆ
หลินชิงเสว่นั่งข้างๆ จ้องมองอย่างเหม่อลอย
เธอรู้ว่าถังเฉาดื่มเหล้าได้เก่ง แต่คิดไม่ถึงว่าจะดื่มเก่งขนาดนี้
นี่คือเหล้าขาวหนึ่งลัง ถังเฉาคนเดียวกับผู้นำทุกคน เท่ากับว่าดื่มคนเดียวครึ่งลัง สีหน้ากลับไม่แดงเลย?
เธอรู้ได้อย่างไร ในฐานะที่เป็นเจ้ามังกร ปริมาณเหล้าแค่นี้ แค่ส่วนเล็กน้อยมากๆ
“แค่นี่ก็ไม่ไหวแล้ว?”
ถังเฉายิ้มติดตลก เขย่าแก้วอย่างใจเย็น กวาดสายตามองไปที่ทุกคน “ปริมาณเหล้าแค่นี้ ยังคิดอยากจะมาดื่มกับภรรยาผม? พวกคุณกล้าได้ยังไงนะ?”
“คุณ คุณอย่าได้ใจ รอผมไปเข้าห้องน้ำก่อน กลับมาแล้วดื่มอีก!”
เฉินจื่อเหาหน้าแดง จ้องถังเฉาอย่างโหดร้าย
อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาพูดจบ เหล้าที่อยู่ในกระเพาะก็ปั่นป่วน
“อ้วก!”
ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ปิดปากไว้ กุมไว้และรีบพุ่งออกจากห้องไป
ห้องน้ำก็อยู่ข้างๆ ไม่นาน ทุกคนก็ได้ยินเสียงของผู้นำตระกูลเฉินคว่ำหน้าอ้วกอยู่ที่โถส้วม
มีหนึ่งคนก็มีสองคน มีสองคนก็มีสามคน เร็วมาก ที่ห้องวีไอพีถึงกับไม่มีใครสักคน ผู้นำตระกูลทุกคนเข้าแถวเข้าห้องน้ำ
“ที่รัก!”
ไม่มีใครอยู่ในที่ห้องวีไอพี หลินชิงเสว่ไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้ ใบหน้าของเธอประทับใจ ครู่เดียวความอ่อนโยนในแววตาเกือบจะมีหยดน้ำตาไหลออกมา
ไหนเธอจะมองไม่ออก ว่าถังเฉาช่วยเธอออกหน้า ใช้วิธีท้าเหล้า ให้พวกเขาอับอายสุดๆ
แต่ว่า เธอยังคงกลัวที่ว่าจะทำเกินไป อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “แค่สั่งสอนพวกเขาเล็กน้อยก็พอ ยังไงพวกเขาก็เป็นผู้นำอันดับต้นๆของเมืองเจียงเฉิน”
แต่ว่า ถังเฉาเขย่าเหล้านแก้ว ด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น “นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น”
ลงมือกับภรรยาของเขา เขาจะไม่ละเว้นอย่างเด็ดขาด!
แค่เห็นเขาเรียกพนักงานเสิร์ฟมา “เอาเหล้าขาวชิงเหอต้าฉวี่75 ดีกรีมาให้ผมอีกหนึ่งลัง”
ไม่นาน ก็เอาเหล้าขาวชิงเหอต้าฉวี่มาหนึ่งลัง ผู้นำของตระกูลต่างออกมาจากห้องน้ำพอดี พอเห็นเหล้าขาวชิงเหอต้าฉวี่หนึ่งลังนี้ ต่างก็หน้าเปลี่ยนสี
“นี่ใครเป็นคนสั่ง เหล้าขาวชิงเหอต้าฉวี่75ดีกรี นี่จะฆ่าคนหรือไง！”
เฉินจื่อเหาตะโกนเหมือนฟ้าผ่า คำรามออกมา
ผู้นำจางเทียนเหอกับหลี่ซื้อไห่ต่างก็หน้าถอดสี ในฐานะเป็นผู้นำอันดับต้นๆ พวกเขาไม่เคยเสียเปรียบแบบนี้มาก่อน?
“ผมสั่งเอง”
ถังเฉาพูดอย่างช้า ๆ จ้องมองทุกคนและส่ายศีรษะ “เหล้าที่พวกคุก็สั่งมันแย่มาก นี่เรียกว่า ‘เหล้า’เหรอ? นี่เป็นการเหยียดหยามวัฒนธรรมของเหล้าชัดๆ!”
เขาเปิดขวดเหล้าขาวชิงเหอต้าฉวี่ ทันใดนั้นกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ฉุนจมูกลอยอยู่ในอากาศ “มาลองชิมนี่สิ คนละหนึ่งขวด”
พูดจบ คนละหนึ่งขวด วางอยู่ข้างหน้าของแต่ละคน แม้แต่ตรงหน้าเฉิงเพ่ยก็วางไว้หนึ่งขวด
“ผมขอเชิญทุกคนดื่มหนึ่งแก้ว?”
ถังเฉายกแก้วขึ้น จ้องมองทุกคนด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย
สีหน้าของเฉินจื่อเหา จางเทียนเหอ และหลี่ซื่อไห่ต่างก็ดูไม่ได้เลย แก้มของเฉิงเพ่ยก็ยิ่งกระตุก
ปัง!
ในที่สุด เธอก็ทนไม่ไหว เธอตบลงไปบนโต๊ะอย่างแรง จ้องมองถังเฉาด้วยใบหน้าดุร้าย “คุณเป็นตัวอะไร สถานะและตำแหน่งอะไร คุณคู่ควรที่จะเชิญพวกเราดื่มเหรอ?”
เพี้ยะ!
ทันทีที่พูดจบ ฝ่ามือของถังเฉาก็ตบไปที่หน้าเฉิงเพ่ยอย่างแรง พลังของมือ ตบจนมุมปากของเธอเลือดไหลทันที
“ผมเชิญคุณดื่มเหล้า คุณกล้าที่จะไม่ดื่ม?”
ถังเฉาแววตาเย็นชา มองเฉิงเพ่ยเหมือนกับมองคนตาย
