ด้วยการมาถึงของคนสามคนในถังเฉา คาสิโนทั้งหมดบนชั้นสองก็เงียบลง
ทุกคนมองดูพวกเขาด้วยความกลัว โดยเฉพาะถังเฉา มีเจตนาฆ่าทำให้พวกเขาตกตะลึง
ในเวลานี้ บอดี้การ์ดชุดดำรีบวิ่งลงไปชั้นล่างแล้วชกต่อยพวกเขา
ถังเฉาและเฟิ่งหวงไม่ได้มองหันหลัง คนหลังขว้างกริชเบา ๆ เจาะข้อมือของเขาโดยตรง แล้วกลิ้งลงบันได
เมื่อมองดูฉากนี้ แขกที่มาร่วมงานก็กลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะปรากฏตัว
“ใครคือเหล่าล่าย?”
ทันใดนั้น ถังเฉาก็พูดอย่างเฉยเมยและสแกนทุกคน
แขกทุกคนถอยกลับพร้อมกันและมองดูเหล่าล่ายในเสื้อเชิ้ตลายดอก
สีหน้าของเหล่าล่ายแย่มาก ระงับความโกรธและถามว่า”นายเป็นใคร?”
ปู๋เย่ฮวงเฉิงเป็นที่ของเขา แต่มีคนกล้าโจมตีเขา จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร?
“ฉันเป็นใคร สำคัญเหรอ?”
ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชา:”ฉันถามคุณ เมื่อวานนี้ คุณตั้งใจให้ลูกน้องชนใครสักคนใช่ไหม?”
เหล่าล่ายนึกครู่หนึ่ง และทันใดนั้นก็นึกได้ สีหน้าของเขาน่าเกลียดมาก:”นายมาเพื่อล้างแค้นให้หูอีซานเหรอ?”
“รู้ก็ดี”
ถังเฉาดูเฉยเมย
“เหล่าล่าย นายอยู่ไม่ได้เรื่องเลยนะ”
ในคาสิโน ชายผู้หนึ่งซึ่งใส่แบรนด์ดังทั้งตัวยิ้มอย่างอดไม่ได้:”ไม่เพียงแต่ทำเรื่องต่างๆ ไม่สะอาดเท่านั้น แต่จบเรื่องยังถูกคนอื่นตามล้างแค้นอีก”
หลังจากหยุดชะงัก เขาก็เหลือบมองถังเฉาและพูดว่า:”ดูท่าทางของคนอื่นแล้ว ดูเหมือนจะไม่นายอยู่ในสายตาเลย”
ทันทีที่พูดเช่นนี้ ชายหญิงที่อยู่รอบๆ ก็อดหัวเราะไม่ได้
ท่าทางตอนนี้ทำให้พวกเขากลัวจริงๆ แต่เมื่อพวกเขารู้ว่าถังเฉาและคนอื่น ๆมาที่นี่เพื่อหูอีซาน ก็ไม่กลัวทันที
ทุกคนรู้ว่า หูอีซานเป็นลูกชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลหูและมีสถานะที่ต่ำต้อย
คนที่ล้างแค้นให้ จะเข้มแข็งได้เพียงใด?
เหล่าล่ายเสียหน้า ใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดจนเกินบรรยาย เขารีบพูดสัญญาว่า:”แขกทุกคน วางใจเถอะ ฉันจะไม่ปล่อยสามคนนี้ไปแน่!”
ถังเฉาเมินเขาไปเลย และสายตาของเขาจับจ้องไปที่ชายที่พูดเมื่อกี้ :”คุณเป็นใคร?”
คนหลังก็ไม่กลัวและพูดติดตลกว่า:”ผมชื่อหูเย่าหยาง ลูกชายคนที่สามของตระกูลหู”
เขาคิดว่าเขาประกาศตัวตนแล้ว และถังเฉาจะรู้สึกกลัว เขาไม่คิดว่าจะได้ยินว่าเขาไม่ได้แค่มาจากตระกูลหูเท่านั้น แต่ยังมาจากสายตรงของตระกูลหูด้วย สายตายิ่งอาฆาตแค้น
“ได้มาโดยไม่ต้องเสียแรง ในเมื่อคุณเป็นคนตระกูลหู คุณต้องรู้ว่าพี่ชายของคุณหูเข่อเฟิงอยู่ที่ไหนสินะ?”
หูเย่าหยางผงะไปครู่หนึ่ง แล้วใบหน้าของเขาก็มืดมน:”นายอยากตายเหรอ?”
เขาเคยรายงานไปแล้วว่าเขามาจากตระกูลหู และถังเฉายังคงจะลงมือกับเขา และถึงขั้นไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย
“ไม่ต้องห่วง คุณชายหู นี่คือปู๋เย่ฮวงเฉิง เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก!”เหล่าล่ายพูดทันที
“พูดไร้สาระ!”
หูเย่าหยางตบหน้าเหล่าล่าย และพูดอย่างโกรธเคือง:”ถ้าฉันเป็นอะไรไปในที่ของนาย นานก็ไม่พ้นความเกี่ยวข้องหรอก!”
“ครับ……”
เมื่อถูกตบ เหล่าลายไม่มีอารมณ์ใดๆ เลย เขาโกรธมากจนทำได้แค่ลงกับถังเฉา แล้วพูดอย่างชั่วร้ายว่า:”ไอ้หนู นายกล้ามาหาเรื่องที่ปู๋เย่ฮวงเฉิงของฉัน เชื่อไหมว่านายจะต้องแบกรับผลที่ตามมาอย่างสาสม”
ถังเฉายิ้มและยืดสามนิ้ว
“หนึ่ง ฉันไม่ได้มาเพื่อสร้างปัญหา ฉันมาเพื่อแก้แค้น”
“สอง คุณเองที่ต้องตายในวันนี้ ไม่ใช่ฉัน”
“สาม”
ถังเฉาตั้งเป้าหมายไว้ที่หูเย่าหยาง:”ฉันแนะนำให้คุณบอกมาว่าหูเข่อเฟิงอยู่ที่ไหน ไม่เช่นนั้น คุณจะต้องจบแบบเขา”
“ไอ้หนู จองหองนัก!”
“เหล่าล่าย ฆ่ามันทันที!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา เหล่าล่ายและหูเย่าหยางก็ตัวสั่นด้วยความโกรธทันที และผู้มีเกียรติของเมืองเจียงเฉิงคนอื่น ๆก็ มองไปที่ถังเฉาอย่างครุ่นคิดและรู้สึกว่ารูปลักษณ์ของเขาค่อนข้างคุ้นเคย
เหล่าล่ายหรี่ตาลงอย่างอันตราย จ้องไปที่ถังเฉาและกล่าวว่า:”ในเมื่อนายจองหองขนาดนี้ ฉันจะแสดงอำนาจของปู๋เย่ฮวงเฉิงให้นายดู!”
แปะแปะ!
ทันทีที่สิ้นเสียง เขาก็ปรบมือสองครั้ง
ทันใดนั้น ชายหลายคนที่ถือมีดพร้าก็มาจากทุกทิศทุกทาง ล้อมรอบถังเฉาทั้งสาม
เมื่อเห็นฉากนี้ เหล่าล่ายอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ :”นายคิดว่าชั้น 1 ของปู๋เย่ฮวงมีคนแค่นั้นเหรอ? ผิดแล้ว คนของข้าอยู่เหนือจินตนาการ!”
เดิมคิดว่าถังเฉาจะกลัว แต่ก็ไม่คาดคิดเลยว่าถังเฉาจะไม่ขมวดคิ้วเลย และพูดตรงๆว่า:”จัดการให้หมด ตัดแขนมัน!”
“ครับ รองหัวหน้า!”
เฟิ่งหวงไม่แสดงสีหน้าใดๆ และร่างกายของเขาก็หายวับไปทันที
“ไม่รู้จักตัว……”
เมื่อเห็นว่าถังเฉาปล่อยให้ผู้หญิงเป็นผู้นำ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย
จากนั้น ก่อนที่จะพูดคำว่า’เอง”คำสุดท้าย เสียงกรีดร้องก็ดังก้องออกมาจากที่เกิดเหตุ
“อ๊าก!!”
สีของเหล่าล่ายเปลี่ยนไป เขาหันหลังกลับทันที:”เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อชายคนอื่นเห็นเช่นนี้ก็กลัวจนจับมีดไม่ได้ ตกลงกับพื้น
เห็นชายคนหนึ่งที่อยู่ตรงกลางจับข้อมือขวาไว้แน่นด้วยมือซ้าย
ข้อมือขวาของเขาเป็นกระดูกและเนื้อจริง ๆ และมันหายไป
เลือดไหลออกมาเหมือนน้ำพุ กระเซ็นไปทั่ว
“อ๊าก!”
ในเวลานี้ก็มีเสียงกรีดร้องอีก
เช่นนั้น เขาล้มลงขณะจับข้อมือไว้
ที่เกิดเหตุปกคลุมไปด้วยความกลัวอย่างลึกล้ำ แขกทุกคนหนีออกจากที่เกิดเหตุ ส่วนคนที่เหล่าล่ายโทรมา แต่เดิมเป็นกลุ่มคนที่ไร้ระเบียบ หลังจากมีสองคนโดนไป พวกเขาก็หายตัวไปพร้อมกับแขกที่หลบหนี
“อย่าหนี กลับมาซะ!”
“ไอ้พวกขยะ ใครกล้าวิ่งมีแต่จะตาย!”
เหล่าลายโกรธมาก แต่เขาทำอะไรไม่ถูก
ตาของถังเฉายังคงไม่แยแส จ้องมองที่เขาอย่างเย็นชา “มีใครอีกไหม?”
สีหน้าของเหล่าล่ายตกใจกลัว เขาทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมกับถอยห่างออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า
“อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าฉัน…..”
“ฉันไม่รู้อะไรเลย ฉันแค่ทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยเงิน ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้”
ถังเฉาไม่ได้ขยับเลย และมองเขาอย่างเฉยเมย:”นายรู้ไหมว่า เพราะนาย หูอีซานยังคงนอนอยู่ในอาการโคม่า? นายรู้ไหมว่า ลูกสาวของเขาเกือบจะสูญเสียพ่อของเธออีกครั้ง!”
เมื่อพูดถึงข้างหลัง เสียงของถังเฉาก็ดังสนั่น หัวใจของเขาสั่นสะท้าน
“ทำให้สะอาดหน่อย”
ในที่สุดถังเฉาก็ออกคำสั่ง
“ค่ะ”
เฟิ่งหวงตอบแล้วเดินไปหาเหล่าล่ายด้วยสีหน้านิ่ง
“อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าฉัน!”
เสียงของเหล่าล่ายเริ่มเข้มงวดขึ้น แต่เฟิ่งหวงยังคงพาเขาออกจากประตู
ไม่นานเสียงกรีดร้องก็หยุดลงอย่างกะทันหัน และไม่มีเสียงใดอีก
เมื่อเฟิ่งหวงเดินเข้ามาอีกครั้ง ในมือของเธอมีผ้าเช็ดหน้าสีขาวผืนหนึ่งกำลังเช็ดอะไรบางอย่างอยู่
ตุบ!
เมื่อเห็นฉากนี้ ขาของหูเย่าหยางก็อ่อนลง เขาก็คุกเข่าลงกับพื้น ด้วยใบหน้าของเขาซีด
“หูเข่อเฟิงอยู่ที่ไหน?”
ถังเฉามองลงมาที่เขาอย่างเหยียดหยาม
หูเย่าหยางคร่ำครวญริมฝีปากของเขา แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้
ดังนั้นถังเฉาจึงหันศีรษะและมองไปที่เฟิ่งหวง:”เรียกหงโฝมา”
ไม่นาน สิบนาทีต่อมา หงโฝก็วิ่งดีใจมาพร้อมกับกล่องโยเกิร์ต ซึ่งยังคงสวมรองเท้าปักสีแดง และเสื้อผ้ามีพิษอีกห้าชุด
“เจ้านาย จะให้ฉันทำอะไร?”หงโฝพูดด้วยรอยยิ้ม กะพริบตาโตน่ารักของเธอ
ถังเฉาขมวดคิ้ว เฟิ่งหวงก็ตบหัวของเธออีกครั้งทันที:”พูดดีๆ”
หงโฝเจ็บ และต้องพูดอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก:”คุณถัง มีอะไรจะสั่งคะ”
ถังเฉามองไปที่หูเย่าหยาง:”หาทาง ให้เขาพูดความจริง”
ดวงตาของหงโฝเป็นประกาย และตบหน้าอกทันที:”ฝากให้ฉันได้เลย”
หูเย่าหยางมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีความสูงเพียง 120เซนติเมตร และไม่รู้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกมีขนลุกอยู่ในใจเล็กน้อย
เห็นหงโฝยิ้ม หยิบขวดแก้วใสออกมาจากแขน ชี้ไปที่หนอนผีเสื้อรูปวงแหวนที่ยาวและบางอยู่ข้างใน แล้วพูดว่า:”คุณรู้ไหมว่านี่คืออะไร?”
โดยไม่รอให้หูเย่าหยางพูด หงโฝถามและตอบอย่างภาคภูมิใจว่า:”นี่เรียกว่าตัวอ่อนของด้วงสีแดง มันยังเป็นแมลงที่ตั้งท้องอยู่เลยนะ”
“แมลงชนิดนี้มีลักษณะเฉพาะ คือ ถ้ามีรูก็จะมุด แต่ถ้าไม่ออกมาล่ะก็ ฉันจะใส่จมูกคุณ มันจะเจาะรูตามตัวคุณ แล้วคลอดตัวอ่อนของด้วงสีแดงเล็กๆออกมาหลายตัว พวกมันจะสร้างบ้านในหัวใจ ปอด และไตของคุณ และเมื่อพวกมันโตขึ้น พวกมันก็จะระเบิดออกจากร่างกายของคุณ โอ้ ช่างเป็นภาพที่สวยงามจริงๆเลยนะ!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หงโฝก็หน้าแดง และมึนเมามาก
