แกร๊ง แกร๊ง มีเสียงเหล็กกระแทกกันดังขึ้นสองเสียง
สคินอร์สโยนมีดสีแดงเพลิงสองเล่มลงบนพื้นเบื้องหน้าลิงค์ พวกมันคืออาวุธที่หัวหน้านักฆ่าได้ใช้ในคืนนั้น—สายตายมทูต
“ร่างกายของนักฆ่าคนนั้นมันแปลกๆและฆ่าได้ยากมาก ข้าจึงทำได้แค่เผามันเท่านั้น, แต่ว่ามีดคู่นี้เป็นอาวุธพิเศษ ซึ่งมันเพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าข้าทำภารกิจสำเร็จ, ใช่ไหมครับ?”
สคินอร์สยิ้ม, เขาเริ่มแสดงให้ผู้คนเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาปนชั่วร้ายนิดๆของเขา, ทำให้ผู้หญิงบางคนตะโกนเรียกเขาเบาๆ
ลิงค์ใช้มือแห่งนักเวทย์ แล้วมีดก็ลอยขึ้นมาเบื้องหน้าเขา, และเขาก็พยักหน้าหลังจากที่ศึกษาพวกมัน “ใช่, มีดพวกนี้เป็นอาวุธของมัน”
จากนั้น, เขาก็สั่งแจ็คเกอร์ต่อหน้าคนหลายร้อยคน “ไปหาลูซี่ ฉันต้องรักษาสัญญา”
รางวัลสำหรับการฆ่าหัวหน้านักฆ่านั้นคือ 10,000 เหรียญทอง และมีดก็เล่มละ 20,000 เหรียญทอง ซึ่งโดยรวมแล้ว, เขาจะได้รับ 50,000 เหรียญทองและลิงค์ก็เตรียมมอบรางวัลให้โดยไม่ลังเล
แจ็คเกอร์ไม่เต็มใจ, แต่เขาก็ไม่สามารถขัดใจลิงค์ได้ เขาถอนหายใจแล้วบ่นเบาๆก่อนที่จะไปหาหัวหน้าเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารลูซี่เพื่อขอเงินรางวัล
บรรดาผู้มุงดูต่างก็รู้สึกตกใจ ข้อเสนอนี้ได้กระจายไปทั่วแผ่นดินใหญ่ ซึ่งตอนนี้, มีคนทำมันสำเร็จได้อย่างน่าประหลาดใจ, และลอร์ดก็เติมเต็มสัญญานั้นโดยไม่ลังเล ในที่รกร้างเฟิร์ดนั้น, ลอร์ดลิงค์เป็นที่เคารพนับถือมากๆ ไม่มีใครสงสัยว่าเขาจะไม่ยอมจ่ายเงินให้, โดยเฉพาะหลังจากการค้นพบเหมืองดินแล้ว
“พระเจ้า, มันเกิดขึ้นจริงๆหรอเนี่ย! กำลังจะมีเงินนับไม่ถ้วนปรากฎขึ้นต่อหน้าต่อตาของข้าอย่างงั้นหรอ?” มีใครบางคนตะโกนขึ้นมา
“โอ้, นี่ข้าจะได้เป็นพยานในช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์งั้นหรอเนี่ย!” มีใครบางคนเตรียมถอดหมวกออกด้วยความเคารพ
“ข้ามีคำถาม เขาจะขนเงินทั้งหมดนี้กลับไปด้วยตัวเองได้ยังไง? ข้าคิดว่าข้าสามารถช่วยได้นะ” ชายอีกคนเริ่มคิดวิธีที่เขาจะทำกำไรได้เล็กน้อย ผู้คนต่างก็พูดคุยกัน, และตั้งตารอเงินก้อนใหญ่
“นี่, เดี๋ยวสิ!” จู่ๆสคินอร์สก็เรียกแจ็คเกอร์ จากนั้นเขาก็ยิ้มให้ลิงค์แล้วพูด, “ลอร์ดครับ, ข้าเชื่อใจท่านและรู้ว่าท่านจะจ่ายเงินให้อย่างแน่นอน แต่ว่า 50,000 เหรียญทองนั้นมากเกินไป, มันไม่ได้มีประโยชน์กับข้าขนาดนั้นหรอก ดังนั้นข้าขอใช้วิธีอื่นเพื่อแลกเปลี่ยนกับเงินรางวัลได้ไหมครับ?”
แจ็คเกอร์หยุด เขาหันไปหาลิงค์, และรอคำสั่ง
ลิงค์ไม่ได้ตกใจกับคำขอของนักฆ่าคนนี้เลยจริงๆ ห้าหมื่นเหรียญทองเป็นสิ่งล่อใจ, สำหรับผู้ที่แข็งแกร่งจริงๆนั้น, ไม่มีอะไรมีประโยชน์ไปกว่าอาวุธที่แข็งแกร่งหรือยาเวทมนตร์บางชนิด
ไม่ใช่ทุกคนที่ชอบเหรียญทอง มีผู้แข็งแกร่งมากมายที่ต้องการเหรียญทองแค่เท่าที่จำเป็นเพื่อเอาตัวรอดเท่านั้น ซึ่งดูเหมือนว่าสคินอร์สจะเป็นหนึ่งในนั้น
“แล้วนายอยากได้อะไรหล่ะ? ฉันจะลองพิจารณาดู” ลิงค์เป็นมิตรมากๆ
สคินอร์สมองซ้ายมองขวา พอเห็นผู้มุงดูทุกคน, เขาก็พูดขึ้น “ไปหาที่สงบๆคุยกันเถอะครับ แค่พวกเราสองคน, ได้ใช่ไหมครับ?”
มันเห็นได้ชัดว่าได้อยู่แล้ว ลิงค์หันข้างแล้วยื่นมือออกเพื่อชักชวนสคินอร์ส “งั้นไปที่บ้านของฉันกัน”
สคินอร์สเดินตรงไปยังกระท่อมของลิงค์; ลิงค์เดินตามเขาไป หลังจากที่เขาปิดประตู, ประชาชนทุกคนก็ถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อย พวกเขาคิดว่าพวกเขาจะได้เห็นกองทอง, แต่สุดท้ายพวกเขาก็ต้องผิดหวัง
ข้างในกระท่อม, สคินอร์สมองสิ่งที่มีในกระท่อมเป็นเวลาพักนึงก่อนที่จะถอนหายใจออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ “ท่านเป็นลอร์ดที่สามารถให้รางวัลเป็นเงิน 50,000 เหรียญทองได้ แต่ท่านกลับอาศัยอยู่ในสถานที่กระจอกๆแบบนี้เนี่ยนะ ดูเหมือนว่าข้าจะตัดสินใจถูกแล้วจริงๆ”
พอได้ยินแบบนี้, ลิงค์ก็รู้สึกสนใจขึ้นมา ภายในเกมส์นั้น, สคินอร์สเป็นตัวละครประเภทศาลเตี้ยที่เดินทางไปทั่ว เขาค่อนข้างจะเป็นเพลย์บอยนิดๆด้วย, แต่เขาก็ไม่ได้มีอุปนิสัยที่เลวร้ายเลย เขามักจะเป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายแสงเสมอ แม้กระทั่งตอนที่ความมืดครอบงำแผ่นดินใหญ่, เขาก็ยังเข้าร่วมพันธมิตรเพื่อต่อกรกับกองทัพแห่งความมืดด้วย
ถ้าคนอย่างเขาพูดออกมาแบบนี้, มันก็หมายความว่าเขาเป็นผู้มีพรสวรรค์อีกคนที่อยากจะเข้าร่วมกับเขาไม่ใช่หรอ? แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่นะ ชายคนนี้ไม่เคยชอบถูกผูกมัด เขาชอบออกไปผจญภัย, ดังนั้นเขาไม่น่าจะอยากมาเป็นลูกน้องของเขาหรอก แล้ว, เขามาที่นี่ทำไมหล่ะ? ลิงค์สงสัย
“ไม่มีใครอยู่ที่นี่” ลิงค์พูดด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้นายสามารถบอกคำขอของนายมาได้แล้วหล่ะ”
สคินอร์สพยักหน้า เขาเดินไปที่โต๊ะของลิงค์, เอาคำภีร์เก่าๆออกมา, แล้วกลางมันไว้บนโต๊ะ
“นี่เป็นแผนที่สุสานโบราณที่ข้าพบโดยบังเอิญ ข้าได้ไปที่นั่นตัวคนเดียวเพื่อตรวจสอบดูและข้าก็พบวาที่นั่นอันตรายมากๆ มันเต็มไปด้วยพวกผีและสิ่งมีชีวิตแปลกๆ ข้าพยายามเข้าไปแล้วแต่ก็ล้มเหลว ผีพวกนั้นความรู้สึกไวมากๆ, ดังนั้นถ้าอยากจะเข้าไปในสุสานโบราณหล่ะก็, จะต้องฆ่าพวกมันให้หมด, เพราะฉะนั้น…”
เขามองไปที่ลิงค์ ความหมายของเขานั้นชัดเจน—เขาต้องการความช่วยเหลือจากลิงค์
โดยไม่ตอบสนองคำขอร้องของเขา, ลิงค์เดินตรงไปศึกษาแผนที่ มันเขียนเอาไว้ชัดเจนมากๆ สุสานโบราณแห่งนี้ตั้งอยู่ที่ที่ราบสูงพาร์มิโซ่ทางตะวันตกของอาณาจักรเซาท์มูน มันมีชื่อว่าสุสานของอดีตกษัตริย์ทาริส
พอเห็นนามสกุลทาริส, ความทรงจำที่เกี่ยวข้องก็ผุดขึ้นมาในหัวของลิงค์ เขาหันไปหาสคินอร์สแล้วถาม “นายบอกว่านายเห็นผีกับสิ่งมีชีวิตเพียบเลยใช่ไหม พวกมันทุกตัวจะตัวเตี้ยม่อต้อใช่รึเปล่า?”
“อา, ครับ พวกมันทุกตัวเป็นแบบนั้น—เตี้ยม่อต้อ แล้วท่านรู้ได้ยังไงหน่ะ?” สคินอร์สประหลาดใจจริงๆ
“พวกมันเป็นคนแคระ” ลิงค์อธิบาย “ทาริสเป็นนามสกุลของหนึ่งในตระกูลราชวงศ์ของคนแคระที่สูญหายไปในภัยพิบัติมานาเมื่อ 2,000 ปีก่อน ตระกูลราชวงศ์ทาริสนั้นมีประเพณีการฝังบูชายัญ พวกเขาจะใช้วิธีการที่โหดร้ายมากๆเพื่อเปลี่ยนทหารให้กลายเป็นมัมมี่ ซึ่งมัมมี่พวกนี้จะกลายเป็นผีที่แข็งแกร่งมากๆที่จะคอยปกป้องสุสานไปตลอดกาล”
ภายในเกมส์, สุสานนี้เป็นภารกิจดันเจี้ยนที่เก็บหนังสือโบราณเอาไว้ ในตอนที่ลิงค์ลงดันเจี้ยนแบบเบื่อๆ, เขาจะอ่านหนังสือพวกนี้เพื่อความสนุก และในชีวิตนี้, เขาได้อ่านหนังสือเวทมนตร์มามากมาย, ซึ่งมันได้เก็บประวัติศาสตร์เอาไว้ ดังนั้นเขาจึงมีความเข้าใจในราชวงศ์ทาริสอย่างลึกซึ้ง
เพราะเหตุนี้, ในตอนที่เขาเห็นคำว่าทาริส, เขาจึงสามารถนึกถึงพื้นเพเกี่ยวกับสุสานแห่งนี้ขึ้นมาได้ แม้ว่าข้อมูลจะไม่ลึก, แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนนอกตกใจ
สคินอร์สหัวเราะเบาๆด้วยความประหลาดใจ เขายื่นมือจะไปตบไหล่ของลิงค์แล้วก็รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม, ดังนั้นเขาจึงดึงมือกลับ “ฮ่า, ข้ามาหาถูกคนแล้วจริงๆ ลอร์ดครับ, ถ้าท่านช่วยเหลือข้า, ข้าจะลืมเรื่องเหรียญทองไปเลยก็ได้”
แทนที่จะบอกว่าตกลงหรือเปล่า, ลิงค์กลับถามขึ้นมาแทน “มีแค่พวกเราสองคนหรอ? ถ้าแค่พวกเราอาจจะไม่พอนะ”
พวกผีได้เจริญเติบโตมาเป็นเวลา 2,000 ปีแล้ว ตอนนี้, พวกมันมีพลังอันน่าหวาดกลัวและมีการโจมตีที่เป็นเอกลักษณ์มากมาย ในชีวิตจริง, พวกมันอาจจะมีแม้กระทั่งแผนการที่คาดไม่ถึงก็ได้ ซึ่งลิงค์ไม่อยากจะเสี่ยงกับเรื่องนี้
สคินอร์สถูมือของเขาอย่างตื่นเต้น “หึหึ, สองคนไม่พอสินะครับ, แต่ข้ามีเพื่อนอีกสองคนเดียว คนนึงเป็นนักรบเลเวล 6, และอีกคนก็เป็นนักบวชอัจฉริยะ แถมเธอยังสวยด้วยนะ เธอเก่งมากๆเธอสามารถดึงความตายกลับมาสู่ชีวิตได้ ดังนั้นตอนนี้พวกเราต้องการแค่นักเวทย์ที่แข็งแกร่งเท่านั้น, ท่านคิดว่ายังไงหล่ะ? สนใจไหม?”
คิดไม่ถึงเลยว่า, เขาจะมีคนเก่งสองคน, รวมทั้งนักบวชหนึ่งคนด้วย ตอนนี้เรื่องดูน่าเชื่อถือมากขึ้นแล้ว
ภายในสุสานจะต้องมีของดีๆอยู่มากมายอย่างแน่นอน ลิงค์จำได้ว่าสิ่งที่มีค่าที่สุดในนั้นคือแร่ที่เรียกว่าแผ่นโลหะคริสตัล มันเป็นธาตุที่พิเศษมากๆ, และมันก็เป็นวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับการสร้างอาวุธระดับตำนาน มันเป็นโลหะชิ้นเดียวที่อยู่ในฟิรุแมน ในทำนองเดียวกันนั้น, คนแคระก็เป็นชนเผ่าโบราณด้วย พวกเขามีความรู้ด้านเวทมนตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ มีแผ่นสำเนาของหนังสือเวทมนตร์อยู่ในสุสาน; ซึ่งแต่ละแผ่นนั้นมีค่ามาก
ดังนั้นการไปสำรวจสุสานแบบนี้มันเป็นเรื่องที่คุ้มค่าอย่างแน่นอน
พอพิจารณามันเรียบร้อยแล้ว, ลิงค์ก็พูดออกมา “ฉันสามารถเข้าร่วมด้วยได้นะแต่แค่การไม่รับเงินรางวัลเพียงอย่างเดียวนั้นไม่พอหรอก ฉันยุ่งจริงๆ, นายก็รู้นี่”
“ชิ” สคินอร์สรู้สึกรำคาญเล็กน้อย เขาอยากจะเถียง, แต่หลังจากที่คิดดีๆ, เขาก็ตระหนักได้ว่าเงินนั้นไม่พอจริงๆสำหรับการจ้างนักเวทย์ที่มีชื่อเสียงอย่างเขา ชายคนนี้สามารถส่งเงิน 50,000 เหรียญทองให้ได้อย่างง่ายดาย; เขาไม่สนใจเรื่องเงินอย่างเห็นได้ชัด
“ถ้างั้น, ข้าต้องทำอะไรหล่ะท่านถึงจะยอมตกลง?” สคินอร์สถาม, พร้อมกับผายมือออก
“ช่วงนี้ฉันเพิ่งจะได้รับภาพเวทมนตร์มาภาพนึง” ลิงค์กำลังรอให้สคินอร์สถามคำถามนี้แล้วเขาก็เตรียมตัวมาเป็นอย่างดี พอเอาภาพเวทมนตร์ที่ได้รับจากวาร์เตอร์ออกมา, เขาก็ส่งมันให้สคินอร์ส “อย่างที่นายเห็น, คนที่สวมมงกุฎคือกษัตริย์รอยที่ห้าของเดลอนก้า เขากำลังร่วมมือกับนักเวทย์แห่งความมืดในการสร้างกองทัพที่แข็งแกร่งด้วยเวทมนตร์แห่งความมืด ซึ่งปัญหานี้เป็นภัยคุกคามครั้งใหญ่สำหรับที่รกร้างเฟิร์ด”
สคินอร์สศึกษาภาพนี้แล้วถาม “ท่านอยากให้ข้าไปฆ่านักเวทย์แห่งความมืดคนนี้หรอ?”
“นายทำได้ไหม?” ลิงค์ถามกลับ มันคงจะดีที่สุดถ้าสามารถฆ่านักเวทย์แห่งความมืดคนนี้ได้
“ไม่มีทาง” สีหน้าของสคินอร์สเศร้าหมอง เขาจ้องนักเวทย์แห่งความมืดที่อยู่ในภาพแล้วพูดขึ้น “ชายคนนี้ไม่ใช่มนุษย์…ไม่สิ, สิ่งที่ข้าอยากจะสื่อก็คือมันไม่ได้มาจากเผ่าพันธุ์ที่มีสติปัญญาบนโลกใบนี้ ดวงตาของมันบอกข้าว่ามันได้ขายวิญญาณให้กับเทพเจ้าปีศาจไปแล้ว คนอย่างนี้จะต้องมีพลังอันน่าหวาดกลัวอย่างแน่นอน ซึ่งออร่าแห่งความมืดรอบๆตัวมันได้พิสูจน์เรื่องนี้แล้ว ข้าคิดว่าข้าคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมันหรอก”
ลิงค์พยักหน้าอย่างมืดมนหลังจากที่ได้ยินแบบนี้ เขาเองก็มองเห็นภาพทั้งหมดนี้เหมือนกัน, แต่สคินอร์สสามารถคิดได้มากขนาดนี้ด้วยการมองเพียงแวบเดียว เขาไม่ใช่คนธรรมดา
“งั้นไม่เป็นไร แต่ในฐานะลอร์ด, ฉันต้องรู้ภัยคุกคามในระแวกใกล้เคียงอย่างแน่ชัด ฉันอยากจะรู้รายละเอียดพันธมิตรของพวกมัน, กองทัพที่พวกมันสร้างนั้นมีพลังแบบไหน, แล้วพวกมันมีจุดอ่อนอะไร”
ในจุดนี้, กิลเดิร์นกับคนอื่นๆยังพัฒนาไม่ถึงขั้น ในตอนที่พวกเขาเจอกับศัตรูที่แข็งแกร่งจริงๆ, พวกเขาจะไร้ทางสู้ ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าพวกเขามีพื้นฐานที่อ่อนแอและต้องการเวลาในการเก็บเกี่ยวประสบการณ์ อย่างไรก็ตาม, เขายังต้องหาคนทำเรื่องพวกนี้ และตอนนี้ก็มีนักฆ่าที่แข็งแกร่งคนนึงมาเสนอตัวกับลิงค์ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาต้องใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้
สคินอร์สตกอยู่ในความเงียบ หลังจากผ่านไปประมาณสามนาที, เขาก็พยักหน้า “ข้าจะจัดการให้เอง ขอเวลาข้าสิบวันนะ”
ลิงค์ยิ้ม “ไม่มีปัญหา”
พอเห็นแบบนี้, สคินอร์สก็ตระหนักขึ้นมาได้อย่างกระทันหันว่าเขาตกหลุมพรางของลอร์ดเจ้าเล่ห์คนนี้แล้ว นี่เป็นความพ่ายแพ้สำหรับเขา เขาส่งเสียงฮึดฮัดอย่างไม่พอใจแล้วหยิบมีดสายตายมทูตไป “มีดพวกนี้คุณภาพดีใช้ได้เลย ในเมื่อข้าช่วยท่าน, ข้าก็จะไม่ยกพวกมันให้ท่านอีก”
“เอาไปสิ” พวกมันเป็นแค่มีดอีพิค ถ้าลิงค์อยากได้, เขาสามารถสร้างขึ้นมาได้เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาต้องการ พวกมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
“งั้นข้าไปละนะ” สคินอร์สรำคาญ เขาเปิดประตูแล้วออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก
จากนั้น, เขาก็เห็นเซลีนที่กลับมาจากการซ้อมยิงปืน ดวงตาของเขาเปล่งประกายในทันที, และความหงุดหงิดทั้งหมดของเขาก็หายไป เขาหันกลับมาอย่างเริงร่าแล้วถามลิงค์ “นี่ท่าน, ผู้หญิงคนนั้นน่ารักจัง หืม, ใบหน้านั้น, ร่างกายนั้น, ความงดงามนั้น—ข้าไม่เคยเห็นคนแบบนี้มาก่อนเลย ข้าขอทราบชื่อเธอได้ไหม…โอ้, เธอกำลังเดินมาหาข้า เธอชอบข้าหรอ?”
สคินอร์สรู้สึกตื่นเต้นในทันที เขาจัดทรงผมของเขา, ดึงคอเสื้อให้ตรง, แล้วพยายามทำตัวเองให้ดูน่าดึงดูดยิ่งขึ้น จากนั้นเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา, และหลี่ตาเล็กน้อย, พร้อมกับเอามื้อข้างนึงไขว้หลัง, และยื่นมืออีกข้างออกไป เขาโค้งให้เซลีนที่อยู่เบื้องหน้าเขาในตอนนี้อย่างเป็นสุภาพบุรุษ “คุณหญิงผู้น่ารัก, ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้พบคุณครับ” เขาพูดอย่างอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน
ในขณะที่เขาพูด, เขาอยากจะจับมือของเซลีนมาจูบ
เซลีนรู้สึกตกใจ เธอขยับไปข้างๆแล้วเดินผ่านนักฆ่าไปด้วยสีหน้าแปลกๆ พอมาถึงตัวลิงค์, เธอก็พูดขึ้น, “ลิงค์, ชายคนนั้นทำตัวแปลกจังเลย สมองของเขามีอะไรผิดปกติรึเปล่า?”
ลิงค์คว้ามือของเซลีนเพื่อแสดงว่าเธอเป็นของเขาแล้วยิ้มออกมา “เขาไม่ค่อยเหมือนคนทั่วๆไปหน่ะ”
คนที่หม้อสาวได้ในขณะที่กำลังจะไปสืบสวนปีศาจนั้นอยู่ในโลกที่แตกต่างจากคนอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด
สคินอร์สตกตะลึง ตอนนี้เขาเข้าใจความสัมพันธ์ของลิงค์กับเซลีนแล้วและเขาก็ตบหน้าผากของตัวเอง “ข้าขอโทษครับท่าน…ตอนนี้ข้าจะไปทำงานแล้ว” เขาขอโทษอย่างรวดเร็ว
จากนั้น, เขาก็วิ่งออกจากกระท่อมไป ถึงภายนอกเขาจะดูใจเย็นแต่ว่าภายในนั้น, เขากำลังร่ำไห้, ข้าโคตรอายเลย!
ในขณะที่กำลังวิ่ง, เขาก็ผ่านบ้านหินหลังนึง มีสวนเล็กๆอยู่ด้วย, และมันก็เป็นเพราะความประณีตที่ทำให้สคินอร์สเหลือบไปมองโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเขาก็ตกตะลึงราวกับถูกฟ้าผ่า
ไหงถึงมีผู้หญิงที่สวยขนาดนี้อยู่ด้วยหล่ะ…เอลฟ์หรอ? โอ้พระเจ้า, นี่เทพีอโฟรไดท์รึไงกัน? เทือกเขามอดไหม้นี่มันสถานที่อะไรกันเนี่ย? โอ้, ผู้หญิงคนนั้นช่างดูดีเหลือเกิน
สคินอร์สเผยรอยยิ้มชวนหลงใหลของเขาอีกครั้งและอยากไปทักทายตามสัญชาติญาณ, แต่ว่าเขาก็สะดุดอากาศและเกือบจะล้มลง
หึ, ต้องขอบคุณที่ข้ามีทักษะ แค่นี้ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!
ที่กลางอากาศ, สคินอร์สปรับสมดุลของเขา, เตรียมพร้อมที่จะลงพื้นด้วยการหมุนตัวอันมีเสน่ห์ หลังจากนั้นในทันที, ก็มีเสียงดังตุ้บ, แล้วเขาก็กระแทก เขากลิ้งกับพ้นสองครั้งแล้วจากนั้นก็เอาหน้าจุ่มพื้น
มันไม่ใช่ว่าเขามีทักษะไม่พอ, แต่ว่าเขาถูกนักเวทย์โจมตี, ทำลายสมดุลของเขา สคินอร์สสัมผัสถึงเจตนาร้ายไม่ได้, ดังนั้นเขาจึงไม่หลบ, แล้วส่งผลให้มาอยู่ในสภาพที่น่าสงสารแบบนี้
จากนั้นเขาก็ได้ยินน้ำเสียงอันเย็นชา “มนุษย์ห้ามมาทำละลาบละล้วงกับองค์หญิงนะ!”
สคินอร์สหันกลับมาแล้วเห็นไฮเอลฟ์นักเวทย์คนนึงกำลังจ้องมาที่เขา เขาสัมผัสมานาของอีกฝ่ายได้และตระหนักได้ว่า…อีกฝ่ายนั้นเป็นจอมเวทย์เลเวล 7 สคินอร์สหันกลับไปที่สวน แล้วเอลฟ์สุดสวยคนนั้นกำลังพาเด็กสาวคนนึงเข้าไปในบ้านโดยไม่แม้แต่จะหันมามองเขาเลย
“โอ้, นั่นองค์หญิงหรอ 55, ขอโทษสำหรับเรื่องนั้นด้วยนะ, ขอโทษจริงๆ”
สคินอร์สลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วปัดฝุ่นออกจากเสื้อของเขา เขาขอโทษอีกครั้งแล้วหันออกไป ภายนอกของเขานั้นดูใจเย็นแต่ภายในนั้น, เขากำลังร่ำไห้, โถ่, สถานที่แห่งนี้ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย มันไม่เหมาะสำหรับผู้ชายหน้าตาดีอย่างข้า!
ยิ่งเขาคิดถึงมันมากเท่าไหร่, เขาก็ยิ่งรู้สึกอายมากเท่านั้น หลังจากที่ออกมาจากเทือกเขามอดไหม้, เขาก็เริ่มวิ่ง เขาไม่หยุดจนกระทั่งเทือกเขามอดไหม้พ้นจากทัศนวิสัยของเขาแล้ว
ในอีกด้านนึง, ลิงค์ไม่ได้สนใจความโชคร้ายของสคินอร์ส เขาถามด้วยรอยยิ้ม “ฝึกยิงปืนเป็นยังไงบ้าง?”
เซลีนรักปืนกระบอกนี้มาก พอได้ยินคำถามนี้, เธอก็พูดออกมาด้วยความภูมิใจ “ค่อนข้างดีเลยหล่ะ ฉันสามารถยิงนกนางนวลหัวลูกศรในระยะหนึ่งไมล์ได้เก้าในสิบตัว ถ้าฉันได้ฝึกอีกสักสองสามวัน, ฉันน่าจะสามารถยิงสิบในสิบได้อย่างง่ายดาย แต่ส่วนใหญ่นั้นก็เป็นเพราะว่าปืนกระบอกนี้แข็งแกร่งมาก”
นกนางนวลหัวลูกศรนั้นเป็นนกที่บินเร็วมากๆ และพวกมันก็คล่องแคล่วเช่นกัน เธอเป็นนักแม่นปืนอย่างแน่นอนถ้าเธอสามารถยิงเก้าในสิบที่ระยะหนึ่งไมล์ได้”
พอเห็นท่าที่กะปรี้กะเปร่าของเธอ, ลิงค์ก็มีความสุขเป็นธรรมดา เขาพยักหน้าแล้วพูด “ดีแล้ว มานี่สิ, ฉันเอามาให้เธออีก 100 นัด เอาพวกมันไปฝึกเพิ่มเติมนะ”
ทั้งสองได้แบ่งปันช่วงเวลาให้กันพักนึงแล้วจากนั้นลิงค์ก็เอาหุ่นเชิดเวทมนตร์นานะที่พังแล้วออกมา เขาเริ่มจัดระเบียบชิ้นส่วนแต่ละชิ้น
