ตอนที่ 503 คู่รัก ‘เหนียนเหนียนมีอวี๋’ (1)
“มีคนมาแล้ว!” เหนียนเสี่ยวมู่เหมือนเห็นผู้ช่สยชีวิต เธอรีบยื่นหน้าออกมาจากในอ้อมกอดของเขาอย่างรวดเร็ว พลางมองไปข้างนอกด้วยความดีใจ
ไม่นานก็เห็นว่าคุณนายใหญ่อวี๋กำลังเดินเข้ามาจากข้างนอกอย่างรีบร้อน
เมื่อเห็นพวกเขา หญิงชราพลันกล่าวด้วยความดีใจ
“เด็กบ้า เรื่องน่าดีใจขนาดนี้ คิดจะปิดบังย่าหรือไง! ยังดีที่ฉันฉลาด ให้คนแอบตามเธอมา ถึงรีบตามมาได้!” ตุณนายใหญ่อวี๋พูด พลางยื่นมือไปดึงเหนียนเสี่ยวมู่ออกจากในอ้อมอกของอวี๋เยว่หาน จากนั้นก็ตีมือของหญิงสาวด้วยความตื้นตัน
“ตั้งแต่ครั้งแรกที่ย่าเจอเธอ ย่าก็รู้ว่าเธอมีวาสนากับตระกูลอวี๋ของพวกเรา มองไม่ผิดจริงๆ!”
“คุณย่า…” อวี๋เยว่หานกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่หญิงชราไม่สนใจเขาโดยสิ้นเชิง
คุณนายใหญ่อวี๋จับมือของเหนียนเสี่ยวมู่ไว้ ชมอย่างหนัก
หลังจากชมเร็จแล้ว เธอก็กำชับคนสนิทของเธอ ให้นำของที่เธอเตรียมไว้เข้ามา
ก่อนจะสวมกำไลมังกรคู่หงส์คู่หนึ่งให้เหนียนเสี่ยวมู่
“สวยมากๆ ดูสิว่าในที่สุดพวกเธอก็ตกลงปลงใจกันแล้ว ย่าดีใจมากกว่าใครจริงๆ นับว่าเด็กบ้าคนนี้หลอก…ตามจีบได้สำเร็จ!”
“เสี่ยวมู่มู่ เธอไม่รู้ว่าเยว่หานมีนิสัยแปลกๆ มาตั้งแต่เด็ก ทั้งไม่ชอบเล่นกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องตลอด ย่าเป็นห่วงว่าหลานชายของย่าจะโตมาเป็นคนโง่ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะได้เจอเธอ ถึงกับเปลี่ยนนิสัยไปเลยทีเดียว รู้จักแม้กระทั่งหลอกล่อผู้หญิงด้วย…”
“แค่กๆ!” อวี๋เยว่หานพบว่าคุณย่าดีใจจนเกือบจะเปิดโปงความลับของตัวเองออกไป จึงตักเตือนด้วยความคร่ำเคร่ง
เมื่อได้ยินดังนั้น คุณนายใหญ่อวี๋ก็ชำเลืองมองหลานชายครั้งหนึ่ง แล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ตอนนี้เสี่ยวมู่มู่เป็นคนกันเองแล้ว ไม่ต้องกลัว!”
อวี๋เยว่หาน “…” ย่า ตอนที่ย่าคิดจะเล่าความลับของผม ก็คิดว่าผมเป็นคนกันเองด้วยสิ
ผมเป็นหลานชายแท้ๆ ของย่านะ!
“ถ้าเมื่อกี้ไม่ได้เห็นกับตา ย่าคงไม่เชื่อ ว่าหลานชายที่เหมือนก้อนน้ำแข็งจะทำเรื่องโรแมนติกขนาดนี้ได้ด้วย ไอ้หยา ขอโทษที่ย่าลืมชมนะ!”
คุณนายใหญ่อวี๋อายุปูนนี้แล้ว แต่ไม่เคยเห็นอะไรทั้งนั้น
ทว่าพอนึกถึงภาพเมื่อครู่ หญิงชราก็อยากร้องไห้จนตาแดงก่ำ
เธอจับมือของเหนียนเสี่ยวมู่ไว้แน่น น้ำเสียงจริงจังขึ้น “หลานชายโง่ของฉันคนนี้ แม้จะอายุยังน้อย แต่ย่าก็ดูออก ว่าเขาดีกับเธอจากใจจริง อยากจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอ!”
“…” เหนียนเสี่ยวมู่หันไปมองอวี๋เยว่หาน ครั้นสบสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้งของเขา เธอก็ใจอ่อนยวบ
ในสมองพลันปรากฏคำพูดหนึ่ง ‘ผมปฏิเสธความหวังดีของทุกคน รอคอยการมาถึงที่ไม่แน่นอนของคุณเท่านั้น…’
สำหรับอวี๋เยว่หานแล้ว เธอเป็นการมาถึงที่ไม่แน่นอนของเขา
และเขาก็เป็นเช่นนั้นสำหรับเธอเหมือนกัน
ได้รักใคร่ ปกป้องกันในชาตินี้ น่าจะเป็นโชคดีที่สุดในชีวิตนี้ของเธอแล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาบ้าง ริมฝีปากของเธอสั่นเครือ ก่อนจะกล่าวสามคำอย่างไร้เสียงกับเขา ·‘ฉันรักคุณ!’
“…” อวี๋เยว่หานหรี่ตาสีดำลง นัยน์ตาปรากฏแววของความอันตราย
เป็นสายตาประเภทที่อยากจะกลืนกินเธอลงไปในท้อง
ทว่าคุณย่าของเขายังพูดไม่จบ…
“ขอแต่งงานเรียบร้อยแล้ว! ขอแต่งงานเสร็จแล้ว ก็ควรเตรียมงานหมั้นแล้วสิ ต่อไปก็เป็นงานแต่ง!” คุณนายใหญ่อวี๋ยิ่งคิดก็ยิ่งดีใจ หางตาเต็มไปด้วยรอยย่นของรอยยิ้ม “ย่าหวังว่าพวกเธอจะดีต่อกันตลอดไป มีเหลนชาย เหลนสาวเพิ่มให้ย่าอีกสักสองสามคน แบบนั้นถึงย่านอนหลับฝันก็ต้องตื่นมาพร้อมรอยยิ้ม…”
“คุณย่า!” อวี๋เยว่หานทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เขาเดินไปข้างหน้า แล้วยื่นมือไปโอบไหล่ของเหนียนเสี่ยวมู่เอาไว้
ก่อนจะถือโอกาสตอนที่หญิงชรายังไม่พูดต่อ “ดึกแล้ว ควรพักผ่อนแล้วนะครับ ไม่งั้นเหลนชาย เหลนสาวของย่าคงไม่มีทางได้ออกมาแน่”
ตอนที่ 504 คู่รัก ‘เหนียนเหนียนมีอวี๋’ (2)
คุณนายใหญ่อวี๋ “…” !!
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
หญิงสาวเพิ่งคิดจะขอให้คุณนายใหญ่อวี๋ช่วย แต่อวี๋เยว่หานหยิกเอวเธอเป็นเชิงตักเตือนเสียแล้ว
นั่นทำเอาเธอตัวสั่นไปหมด ไม่กล้าส่งเสียงเลยทีเดียว!
เธอทำได้เพียงมองคุณนายใหญ่อวี๋ตาปริบๆ ใช้สายตาขอให้หญิงชราช่วยเธอไปด้วย…
“เอ่อ ดึกแล้ว พวกเธอก็รีบนอนเถอะ!” คุณนายใหญ่อวี๋พูด พลางชำเลืองมองหน้าท้องของเหนียนเสี่ยวมู่ แล้วอดไม่ได้ที่จะกำชับว่า “เยว่หานเอ๋ย เบาๆ หน่อยนะ ในนั้นอาจจะมีเหลนชายและเหลนสาวของฉันแล้วก็ได้!”
เหนียนเสี่ยวมู่เห็นว่าตัวเองถูกขาย เธออดรนทนไม่ไหวคิดจะเอ่ยปาก ทว่าอวี๋เยว่หานกดเธอไว้ในอ้อมอก แล้วยื่นมือไปเปิดประตูห้องแล้ว
“คุณย่า ผมมีธุระ พรุ่งนี้พวกเราค่อยคุยกันนะครับ!”
หญิงชรากำลังคิดว่าตระกูลอวี๋อาจจะมีสมาชิกเพิ่ม เธอดีใจจนอ้าปากค้าง ครั้นเห็นอวี๋เยว่หานจะปิดประตู อยู่ๆ เธอก็นึกอะไรขึ้นได้ “พวกเธอเดี๋ยวก่อน…”
“ปัง”
สิ่งที่ตอบหลับเธอคือเสียงปิดประตูที่รวดเร็วหาใดเปรียบของอวี๋เยว่หาน!
ชายหนุ่มหมุนตัวกดเหนียนเสี่ยวมู่ไว้ที่บานประตู เขาก้มหน้าลงจูบที่ริมฝีปากของเธอครั้งหนึ่ง ก่อนจะเชยคางเธอขึ้น มองเธอด้วยดวงตาสีดำที่มีแต่แววตาทรงเสน่ห์ “เหนียนเสี่ยวมู่ เมื่อกี้คุณได้ยินคำพูดของคุณย่าแล้ว พวกเราต้องออกแรงกันมากขึ้นใช่ไหม”
“ฉัน ฉันอยากอาบน้ำก่อน!” เหนียนเสี่ยวมู่ตัวสั่นไปหมดเพราะสายตาของเขา
เธอเข่าอ่อนขนเกือบจะยืนไม่อยู่ จึงพูดโพล่งออกไปก่อนที่ตัวเองจะถูกกินจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก
“จริงเหรอ” หางตาของอวี๋เยว่หานยกขึ้นอีกครั้ง เขาชำเลืองมองเธอครั้งหนึ่ง แล้วถอยหลังไป พร้อมกับปลดเน็กไทของตัวเองออกอย่างสง่างาม และถอดเสื้อนอกออกด้วยเช่นดัน
ชายหนุ่มก้าวมาข้างหน้าอีกครั้ง สองแขนยันบานประตูอยู่ข้างลำตัวเหนียนเสี่ยวมู่ แล้วก้มหน้าลงมองเธอ “ผมไม่ถือสานะที่จะอาบด้วยกัน พวกเรายังไม่เคยอยู่ในห้องน้ำพอดี…”
“ฉันไม่ฟังๆ! ลามก!” เหนียนเสี่ยวมู่ใช้สองมือปิดหู เบิกตากว้างมองเขา
อวี๋เยว่หานยกยิ้มที่มุมปาก นิ้วเรียวยาวไล้ผ่านปลายจมูกของหญิงสาว ก่อนจะกล่าวหยอกเย้า “ผมแค่อยากพูด ว่าพวกเรายังไม่เคยอาบน้ำในห้องน้ำด้วยกันเลย คุณคิดอะไรอยู่”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
พอคิดถึงเรื่องที่อาจจะเกิดขึ้นในห้องน้ำ เหนียนเสี่ยวมู่ก็ล้มเลิกข้ออ้างที่ว่า ‘อยากอาบน้ำ’ ไปในทันที
เธอดันเขาออก แล้วหมุนตัวเดินไปที่ระเบียง
หลังจากเปิดผ้าม่าน แสงจันทร์สว่างไสวก็สาดเข้ามาที่พื้นห้อง
เป็นแสงที่น่าหลงใหลทีเดียว
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ กำลังอยากจะพูดว่า ‘ท้องฟ้าคืนนี้สวยมาก ทำให้พวกเราบริสุทธิ์ผุดผ่อง มาแลกเปลี่นยนเรื่องราวในใจกันสักครั้ง’ แต่ยังไม่ทันได้พูดออกไป อวี๋เยว่หานก็อุ้มเธอขึ้นเสียแล้ว!
เขาอุ้มเธอในท่าเจ้าหญิง แล้วหมุนตัวเดินไปยังเตียงขนาดใหญ่หนึ่งเดียวภายในห้อง
เมื่อวางเธอลงแล้ว จุมพิตอันร้อนแรงก็ขัดขวางริมฝีปากของเธอไว้ ไม่คิดจะให้โอกาสเธอได้ถ่วงเวลาเลย
“เหมือนมีบางอย่างขยับอยู่บนเตียง…” อยู่ๆ เหนียนเสี่ยวมู่ก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง สองมือดันหน้าอกของเขาไว้ ร้องเรียกอย่างร้อนใจ
“เหนียนเสี่ยวมู่ คุณอย่าดื้อเลย คุณหนีไม่พ้นหรอก!” อวี๋เยว่หานเห็นเพียงว่าเธอหาข้ออ้าง จึงไม่สนใจโดยสิ้นเชิง พลางยื่นมือไปเตรียมถอดเสื้อผ้าเธออก
ทว่าเพิ่งปลดกระดุมเม็ดแรกออก ชายหนุ่มพลันเหลือบเห็นว่าในผ้าห่มมีของบางอย่างอยู่จริงๆ มันกำลังพยายามคลานออกมาข้างนอก…
มันเกือบจะคลานมาถึงหมอนด้วยความเร็วเพียงพริบตาเดียว
เขาตัวแข็งมื่อไปแล้ว!
ครั้นนึกถึงคุณนายใหญ่อวี๋ที่อยู่ข้างนอก ในหัวพลันมีบางอย่างแวบเข้ามา
ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่างผุดขึ้นในใจแล้ว…
แววตาของชายหนุ่มสั่นไหว ก่อนจะประคองเหนียนเสี่ยวมู่ลุกขึ้น แล้วยื่นมือไปดึงมุมหนึ่งของผ้าห่มออกอย่างแรง!
