ตอนที่ 379 ไม่มีใครเสียเปรียบทั้งนั้น!
เหนียนเสี่ยวมู่เอียงคอมองเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเขย่งปลายเท้าจูบบนแก้มของเขา!
เธอโอบรอบคอของเขาพร้อมใบหน้าแดงระเรื่อ ก่อนจะฝังหัวลงไปในอกของเขา
เมื่อได้กลิ่นอายเอาแต่ใจบนตัวของเขา ในหัวของเธอพลันมีความคิดที่จะโผเข้าใส่เขาแวบขึ้นมา…
ตอนนี้เขาดื่มไวน์ไปแล้ว น่าจะไม่ได้มีแรงมากเหมือนปกติ
และเพราะเขาดื่มไวน์ไปแล้ว ถ้าเกิดเรื่องแล้วเขายังโกรธอยู่ เธอก็ผลักความรับผิดชอบไปให้ไวน์ขวดนั้นได้!
ได้เวลาแล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่คิดได้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ จึงตัวแข็งทื่อในทันใด!
ใบหน้าของเธอแดงจนเกือบจะมีเลือดหยดออกมาแล้ว
หญิงสาวผลักเขาออก ก่อนจะหันหน้าเตรียมหนี
แต่เพิ่งก้าวเท้าออกไป แขนแข็งแกร่งข้างหนึ่งกลับดึงคอเสื้อของเธอเอาไว้ แล้วหิ้วเธอกลับมา
“แหย่เสร็จก็หนีอีกแล้วเหรอ” นัยน์ตาสีดำของอวี๋เยว่หานดูมืดมนยิ่งกว่าเดิม
ตาดำของเขาขยายใหญ่ขึ้นเล็กน้อย
ชายหนุ่มคว้ามือของเธอ พลางบีบเอาไว้แน่นอย่างเงียบๆ สีหน้าบนใบหน้ากำลังอดกลั้นอย่างเห็นได้ชัด
“คุณปล่อยฉันก่อน คุณจับฉันแน่นแบบนี้ ฉัน หายใจไม่ออก…” เหนียนเสี่ยวมู่หมุนตัวตรงหน้าเขา ก่อนจะสะบัดมือของเขาออก หลังจากอีกฝ่ายปล่อยคอเสื้อของตนเองแล้ว เธอก็บ่นอีก
“คุณทุ่มเททั้งตัวให้ฉันแล้ว แต่ลวนลามนิดหน่อยก็ไม่ได้!”
ฤทธิ์ของไวน์แดงแรงมาก หัวสมองของเหนียนเสี่ยวมู่พร่าเลือนไปบ้าง จึงเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่อง
นิ้วเล็กจิ้มอยู่บนอกแกร่งของเขา
“คุณพูดกับฟ่านอวี่เอง คำพูดที่พูดออกมาแล้ว ทำเป็นไม่รู้เรื่องไม่ได้หรอกนะ ฉันจะหยิบสมุดมาจดไว้!”
เธอยิ่งพูดก็ยิ่งแปลก
จากนั้นเธอก็กอดเอวของเขา แล้วบ่นต่อ
“คุณพูดสิ ตอนนี้คุณเป็นของฉันหรือเปล่า”
“อย่าคิดว่าคุณหล่อก็มีสิทธิ์ไปหมดทุกอย่าง ใครๆ ก็ชอบนางฟ้ากันทั้งนั้น ถ้าคุณใจร้ายกับฉันกว่านี้อีก จะมีคนมาแย่งฉันไปนะ…”
“แต่คุณก็หล่อจริงๆ นั่นแหละ เป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดที่ฉันเคยเจอ…”
เหนียนเสี่ยวมู่พูดพลางใช้นิ้วลูบไล้บนใบหน้าของเขาโดยไม่รู้ตัว
แถมยังมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยความเคลิบเคลิ้ม
ท่าทางเหมือนอีกเดี๋ยวจะมีน้ำลายไหลออกมา
แต่สุดท้ายกลับเรอออกมา!
อวี๋เยว่หาน “…” !
เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คนตรงหน้ากลับทำอะไรแปลกๆ
เธอดึงเนกไทของเขาเดินไปทางห้องนอนของเธอเอง
ในปากพลางพูดชัดถ้อยชัดคำว่า “ถึงยังไงก็เข้าใจผิดแล้ว ไม่โผเข้าใส่ก็เสียเปรียบเกินไปหน่อยแล้ว!”
อวี๋เยว่หาน ‘…คุณตัดสินใจโผเข้าใส่ผม เพราะรู้สึกว่าเสียเปรียบงั้นเหรอ’
เขาก็ไม่อยากให้เธอเสียเปรียบเช่นเดียวกัน
ชายหนุ่มช้อนสายตาขึ้นมองไปยังห้องของเธอ แล้วเอ่ยปากอย่างไม่ยี่หระ
“เตียงของคุณเล็กเกินไป อาจจะไม่ค่อยสะดวก ไปที่ห้องของผมไม่ดีกว่าเหรอ”
เมื่อได้ยินดังนั้น เหนียนเสี่ยวมู่พลันหยุดฝีเท้า!
ก่อนจะหันกลับไปมองเขา
หญิงสาวหรี่ตาลง แล้วพิจารณาเขาอย่างละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้า ราวกับกำลังศึกษาอะไรบางอย่าง
มีเพียงมือสองข้างซึ่งกำลังกำหมัดอยู่ข้างลำตัว ที่แสดงความรู้สึกของเขาออกมา
“คุณให้ฉันไปที่ห้องของคุณ ฉันก็จะไปที่ห้องของคุณ คิดว่าฉันหลอกง่ายมากเลยสินะ” อยู่ๆ เหนียนเสี่ยวมู่ก็เข้าไปใกล้เขา สองมือประคองใบหน้าของเขา ก่อนจะส่ายหน้าพร้อมทำแก้มป่อง “ไม่ไป! ต้องกลับไปที่ห้องของฉัน!”
“ห้องของคุณก็ได้” อวี๋เยว่หานตอบง่ายๆ
เตียงเล็กหน่อยก็ได้ เขาไม่ถือ
เขายื่นมือไปอุ้มเธอไว้ แล้วพาเธอเดินเข้าไปในห้อง
เธอดื่มจนเมาแล้วจริงๆ
ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ ดวงตาก็เริ่มเลื่อนลอบ
หญิงสาวแทบจะเกาะอยู่บนตัวเขา แถมยังโซเซเขย่งปลายเท้ามาขโมยจูบเขาอยู่ตลอด
ถึงขั้นที่จูบแล้วคิดว่าเขาไม่รู้ตัว เลยปิดปากแอบยิ้มโง่เง่าอยู่คนเดียว
ตอนที่ 380 งั้นคุณจะให้ผมทำยังไง
อวี๋เยว่หานตัวแข็งเกร็ง ความสามารถในการควบคุมตัวเองเกือบจะถึงขีดสุดแล้ว
เขากอดเธอไว้ทั้งตัว ก่อนจะก้าวเท้ายาวๆ ไปยังประตูห้องของเธอ
แต่เพิ่งจะยื่นมือไปเปิดประตู อยู่ๆ เธอก็กระโดดลงจากตัวของเขา พร้อมกับเกาะกรอบประตูเอาไว้ พูดอย่างไรก็ไม่ยอมเข้าไป
จนอวี๋เยว่หานทำหน้าเคร่ง “เหนียนเสี่ยวมู่ ลงมา!”
“ไม่ ไม่ลง!” เหนียนเสี่ยวมู่ได้ยินเขาพูดแล้ว แต่ก็ยังเกาะติดอยู่บนกรอบประตู ราวกับจะฝังเข้าไปในกรอบประตูแล้ว
ใบหน้าเล็กยิ้มโง่งมให้เขา “นอกจากคุณจะจูบฉันก่อน จูบฉันแล้ว ฉันจะเชื่อฟังคุณ…”
อวี๋เยว่หาน “…”
ความสุขมาได้อย่างกะทันหัน ทำเอาเขาสงสัยว่าตัวเองฟังผิดไปหรือเปล่า
น่าแปลก อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าท่าทางไร้เดียงสาของเธอในตอนนี้ เหมือนกับเสี่ยวลิ่วลิวอย่างยิ่ง
เขาเดินไปข้างหน้า บรรยากาศตรงนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเขา ซึ่งทำให้ความกดอากาศลดลงไปด้วย
ชายหนุ่มทำหน้าตาเคร่งขรึม แต่สิ่งที่เขาพูดออกมากลับให้ความร่วมมือกับเธออย่างยิ่ง “จูบตรงไหน”
“จูบตรงนี้!” เหนียนเสี่ยวมู่ชี้ไปที่แก้มของตัวเองอย่างไม่ลังเล
ครั้นเห็นเขาก้มหน้าลงจูบตัวเอง เธอก็ยิ้มแป้นด้วยความพอใจเหมือนกับเด็กๆ
จากนั้นเธอก็ปัดป่ายกรอบประตูต่อไปอย่างไร้เดียงสา
“จูบครั้งเดียวไม่พอ!” เธอพูด พลางทำปากจู๋ยื่นเข้าไปตรงหน้าอวี๋เยว่หานเอง
ก่อนจะเกี่ยวคอของเขามาขโมยจูบอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากจุดไฟในใจของเขาขึ้นมาได้แล้ว เธอก็ผละออกจากเขา แล้วหมุนตัวเดินเข้าห้องไป
“ไม่กลับไปที่ห้องฉันแล้ว คุณพูด…ถูก พวกเราไปที่ห้องคุณดีกว่า ห้องคุณใหญ่!” เธอเดินเข้าไปสองสามก้าวแล้ว แต่เห็นอวี๋เยว่หานยังตะลึงอยู่ที่เดิม จึงเดินโซเซกลับมาตรงหน้าเขา
หญิงสาวคว้ามือเขา แล้วลากเขาเดินไป
ในปากก็ตะโกนเสียงดัง “ในเมื่อทุ่มเททั้งตัวให้ฉันแล้ว คุณก็เป็นคนของฉัน วันนี้นอกจากอยู่กับฉันแล้ว คุณก็อย่าคิดจะไปที่ไหนเลย!”
อวี๋เยว่หาน “…” !!
นี่เป็นบทพูดที่โผล่ออกมาจากไหนเนี่ย
ดูละครโทรทัศน์มากเกินไปหรือเปล่า
เมื่อเขาดึงสติกลับมาได้ เหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ตรงหน้าเขาก็ลากเขาขึ้นมายังชั้นสองอย่างช่ำชองแล้ว
และสุดท้ายก็หยุดที่หน้าประตูห้องของเขา
เหนียนเสี่ยวมู่หันมามองเขา
อวี๋เยว่หานหรี่ดวงตามีเลศนัยลง กำลังคิดว่าเธอน่าจะคิดผิดแล้ว และอยากกลับห้องของตัวเอง แต่ก็เห็นเธอก้าวมาข้างหน้าอีกก้าวหนึ่ง
ร่างกายนุ่มนิ่มแทบจะแนบอยู่บนหน้าอกของเขา
เธอยื่นมือไปตีหน้าหล่อเหลาของเขาเบาๆ “วางใจเถอะ ฉันอ่อนโยนมากนะ คืนนี้ฉันจะถนอมคุณอย่างดี…เอิ้ก!”
อวี๋เยว่หาน “…” !!
เธอเล่นได้สมบทบาทมากจริงๆ!
ดีมาก เขารอดูอยู่ ว่าเธอเตรียมจะถนอมเขาอย่างไร
อวี๋เยว่หานเปิดประตูห้องให้เธอ แล้วอุ้มเธอเข้าไปในห้อง
แต่เพิ่งจะวางเหนียนเสี่ยวมู่ลงบนเตียง เธอก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นด้วยความตื่นเต้น แล้วปีนลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว
“ไม่ถูกต้องๆ! วันนี้ฉันเป็นใหญ่ คุณต้องฟังฉัน!”
อวี๋เยว่หาน “…” !!
เหนียนเสี่ยวมู่ คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม
ชายหนุ่มหมดความอดทนแล้ว เขายื่นมือไปปลดเนกไทออก แล้วโยนออกไปโดยไม่คิด
เขาถอดเสื้อนอกบนตัวของเขา แล้วทิ้งมันไว้บนโซฟาแล้วเช่นกัน
จากนั้นเขาก็สาวเท้าไปตรงหน้าเธอ ดันร่างเล็กของเธอไปที่ข้างผนัง ทั้งสองมือยันพนังยู่ข้างๆ ลำตัวเธอ พลางหลุบตามองใบหน้าแดงระเรื่อของอีกฝ่าย ลมหายใจของเขาตอนนี้เหมือนกับปิศาจก็ไม่ปาน
“งั้นคุณคิดจะให้ผมทำยังไง”
ท่อนบนของเขาเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว กระดุมสองเม็ดบนสุดปลดออกแล้ว เผยให้เห็นแผงอกแกร่ง
เหนียนเสี่ยวมู่กลืนน้ำลายอย่างแรง
ดวงตาทั้งสองข้างเบิกโพลง!
เขานี่มัน ผู้ชายจอมวางแผน!
เขาถามเธอแบบนี้ อยากจะให้เธอตอบอย่างไร
ยืนนิ่งอย่างว่าง่าย แล้วให้เธอผลักเขาลงนอนอย่างนั้นเหรอ
ความคิดของเหนียนเสี่ยวมู่ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง อวี๋เยว่หานก็ก้มลงอุ้มเธอขึ้นมาแล้ว!
