บทที่ 1258 – กล้วยไม้เสริมกายา ยากที่จะพบติ๊เฉิน
พวกเขาหวังที่จะปลุกมันขึ้นมา พรสวรรค์ดังกล่าวเผยให้เห็นอยู่แล้วแม้จะยังไม่ตื่นขึ้น ดังนั้นหากมันตื่นขึ้น แน่นอนว่าผลประโยชน์ที่พวกเขาจะได้รับนั้นน่าตื่นตาตื่นใจ
“เป็นไปได้จริงหรือ?” ฮูเย่จงมองไปที่ชิงสุ่ยด้วยความคาดหวังอันแรงกล้า
“ข้าจะทำให้รู้ในวันนี้ ท่านต้องเชื่อใจข้า ข้าสามารถช่วยท่านได้เลย” ชิงสุ่ยยิ้มและพูด
“แน่นอน ข้าเชื่อใจเจ้า ถ้ามันเป็นไปได้ ข้าต้องการลองทำมันทันที” ฮูเย่จงกล่าวอย่างไม่รีรอ
“ตกลง งั้นพวกเรามาเริ่มกันเถอะ นั่งลงบนพื้น เพ่งจิตไปที่จุดตันเถียนของท่าน อย่าคิดถึงเรื่องอื่น” ชิงสุ่ยยิ้มและหยิบกล่องเข็มออกมา
สำหรับชิงสุ่ยการกระตุ้นศักยภาพในร่างกายเป็นเรื่องง่าย มันไม่มีอะไรมากมาย
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง เขาจัดการทำบางสิ่งที่ดูเหมือนยากมาก การที่จะกระตุ้นมันนั้น เขาใช้ยาเม็ดจำนวนมากเพื่อช่วยเพิ่มศักยภาพในตัวออกมา อย่างไรก็ตามมันน่าเสียดายที่ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พวกเขาแทบจะไม่เชื่อว่าจะสามารถลงมือทำมันได้ง่ายดายภายในระยะเวลาสั้นๆเช่นนี้
“วันนี้ข้าสามารถกระตุ้นมันได้ราวหนึ่งในสาม อย่างไรก็ตามไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล ครั้งต่อไปมันจะต้องตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์” ชิงสุ่ยยิ้มและเก็บเข็มทองคำไว้
แม้ชิงสุ่ยจะไม่พูด แต่ฮูเย่จงก็สามารถรับรู้ถึงมันได้ ในระยะเวลาอันสั้นความสามารถของเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่า สิ่งที่เพิ่มมากขึ้นคือความทนทานของร่างกาย เขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นเหมือนกำแพงเหล็ก กลิ่นอายที่เขาปล่อยออกมาคนรอบข้างอาจรู้สึกได้
“น่าแปลกใจเหลือเกิน” ฮูเย่จงคว้ามือของชิงสุ่ยและกล่าวอย่างลุกลน เขาไม่สามารถพูดมันได้อย่างปกติ
“น้องสาม ถ้าเจ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นต่อไปก็เป็นตาของข้า” ฮูอี้เหมินตื่นเต้นมาก
ตอนนี้ชิงสุ่ยช่วยพวกเขาเช่นเดียวกับการช่วยตัวเอง เขาต้องการขยายอิทธิพลภายในมหาทวีปอู่เซียตะวันตกอย่างช้าๆ ภายในมหาทวีปอู่เซียตะวันตกมักไม่ค่อยแก่งแย่งชิงดีกัน เพราะส่วนใหญ่แทบจะไม่สามารถจัดการกับปัญหาในเขตแดนของตัวเองได้หมด
นี่เป็นสิ่งที่ชายชราจากสำนักสวรรค์เร้นลับเล่าให้เขาฟัง ดังนั้นถ้ามีใครในมหาทวีปอู่เซียตะวันตกที่แข็งแกร่งขึ้นกว่าผู้อื่นมากเกินไป มันก็จะเป็นสิ่งที่ไม่ดีสำหรับผู้ที่มีอำนาจทั้งหมด ถ้าหากพวกเขาไม่รวมกันเป็นหนึ่ง พวกเขาก็จะอยู่กันแบบฉันมิตร แน่นอนว่ายังคงมีการแข่งขันกันอยู่ แต่มันก็ไม่ถึงจุดที่พวกเขาจะกำจัดอีกฝ่ายหนึ่ง เนื่องจากไม่มีใครอยากแบกรับความสูญเสีย
เมื่อชิงสุ่ยทำการฝังเข็มบนร่างกายของเธอ ศักยภาพของฮูอี้เหมินก็ได้รับการกระตุ้น กลิ่นอายที่ทรงพลังไหลผ่านไปตามสายลม กลิ่นอายอันแข็งแกร่งนี้ทำให้ฮูอี้เหมินเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง
“ขอบคุณชิงสุ่ย”
ฮูอี้เหมินกอดชิงสุ่ย ตอนนี้ทุกคนรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา สิ่งที่ทำให้ครอบครัวของพวกเขาหมดหนทางถูกแก้ไขแล้วโดยชิงสุ่ยภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง
“ไม่จำเป็นต้องมากพิธี พวกท่านทั้งสองควรจะไปปรับสมดุลพลังเสียก่อน” ชิงสุ่ยหยิบขวดลายคราม 2 ขวดที่มีของยาฟื้นกายาและส่งให้พวกเขา
ตั้งแต่ที่เขาตัดสินใจช่วยพวกเขา เขาก็ต้องการเห็นมันจนถึงที่สุด ยาฟื้นกายาไม่ได้เป็นสิ่งที่มีค่ามากแต่อย่างใด
…
วันรุ่งขึ้นหลังจากอาหารเช้า ชิงสุ่ยตามฮูอี้เหมินไปที่ตระกูลหวู่ ตระกูลหวู่ยังอยู่ในเมืองจักรพรรดิ แต่มันเข้าไปภายในมากขึ้นเมื่อเทียบกับตระกูลฮู ยิ่งตระกูลนั้นตั้งอยู่ไกลออกไปแค่ไหน มันก็หมายถึงความมีอำนาจของพวกเขา
ตอนนี้ฮูอี้เหมินเหมือนกลายเป็นคนใหม่ อย่างไรก็ตามชิงสุ่ยรู้สึกว่าเธอดีกับเขามากเช่นเดียวกับที่พี่สาวดูแลน้องชาย เขาสามารถบอกได้ว่ามันเป็นความรู้สึกที่เธอแสดงออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจอย่างแท้จริง
“ตอนนี้ข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถรักษานางได้” ฮูอี้เหมินกล่าวกับชิงสุ่ยอย่างตื่นเต้น พวกเขาอยู่บนเหยี่ยวลายครามของฮูอี้เหมิน มันเดินทางไปด้วยรวดเร็ว
“ท่านมั่นใจในตัวข้ามากงั้นหรือ?” ชิงสุ่ยถามอย่างสุภาพ เขามีความมั่นใจในตนเองเช่นกัน แต่ก็ไม่ควรทำให้มันดูเกินเหตุ มันคงเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจหากเขาไม่สามารถรักษาคนได้
“ใช่ ข้ามั่นใจในตัวเจ้ามาก ตอนนี้ไม่ว่าเจ้าจะพูดอะไร ข้าก็รู้สึกว่ามันเป็นความจริง”
“พี่สาวเหมิน ท่านช่างล่อลวงได้ง่ายดาย” ชิงสุ่ยยิ้มและพูด
“เจ้ามองมาที่ข้าทำไมงั้นหรือ? ตาของเจ้าช่างดูเป็นประกาย” ฮูอี้เหมินพูดอย่างมั่นใจ
…
ขณะที่พวกเขาคุยกัน พวกเขาก็มาถึงสถานที่อันเงียบสงบ ที่นี่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีสิ่งก่อสร้างมากนัก มันเป็นสิ่งที่ชิงสุ่ยสงสัย ผู้คนอย่างตระกูลหวู่ไม่น่าจะอาศัยอยู่ในสถานที่เช่นนี้
ราวกับว่าเธอสามารถบอกได้ว่าชิงสุ่ยคิดอะไรอยู่ ฮูอี้เหมินยิ้มและพูด “สหายของข้ายืนยันว่านางพักที่นี่”
คฤหาสน์เงียบๆหลังนี้มีดอกไม้รายล้อมอยู่มากมาย มันเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของกล้วยไม้ มีกล้วยไม้มากกว่าพืชชนิดอื่นภายในลานและพวกมันมีสีสันที่หลากหลาย
คนรับใช้ 2 คนยืนอยู่ที่ประตูและทั้งสองเป็นผู้ฝึกตน สิ่งที่แปลกใจสำหรับชิงสุ่ยคือหญิงทั้งสองแข็งแกร่งมาก อย่างไรก็ตามเขาคิดว่าพวกเธอมาจากตระกูลหวู่ มันเป็นเรื่องที่ถือว่าปกติ
ผู้พิทักษ์ธรรมระดับ 4 เป็นผู้คุ้มกันที่นี่… มันเป็นการลงทุนที่ดีจริงๆ
“หยุดอยู่ตรงนั้น!”
ผู้รับใช้ทางด้านขวาร้องตะโกนออกไปเพื่อหยุดชิงสุ่ยและฮูอี้เหมิน
“ข้าคือฮูอี้เหมิน ข้าเคยมาที่นี่” ฮูอี้เหมินกล่าวอย่างรวดเร็ว
“เจ้าสามารถเข้าไปได้ แต่เขาห้ามเข้า” ผู้รับใช้พูดตอบ
ฮูอี้เหมินไม่ได้ขัดแย้ง เธอพูดกับชิงสุ่ยด้วยรอยยิ้ม “รอสักครู่ ข้าจะกลับมาหาเจ้าอีกที”
ชิงสุ่ยพยักหน้าและเฝ้ามองขณะที่ฮูอี้เหมินเข้าไป
หลังจากผ่านไป 15 นาที ฮูอี้เหมินก็เดินออกมา เธอแสดงเหรียญตราที่อยู่ในมือแล้วกวักเรียกชิงสุ่ย
ชิงสุ่ยเข้าไปอย่างรวดเร็ว
สถานที่นี้ไม่ใหญ่มาก กระถางดอกไม้มากมายภายในลานยังคงส่งกลิ่นหอมอันลึกลับลอยมาตามอากาศ
“กล้วยไม้เสริมกายา!”
ชิงสุ่ยกล่าวเมื่อมองไปที่กล้วยไม้ที่ดูลึกลับบางส่วนในลานด้วยความรู้สึกแปลกๆ
“กล้วยไม้เสริมกายา มันคืออะไร?”
“ข้าคิดว่าท่านจะรู้จักกล้วยไม้เสริมกายา”
ก่อนที่ชิงสุ่ยจะพูดอะไร เสียงอันร่าเริงแต่แฝงไว้ด้วยความหนาวเย็นก็ดังขึ้น
ชิงสุ่ยหันไปและเห็นหญิงคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าหลวมๆยืนอยู่ แม้ว่าหญิงผู้นี้จะสวยมาก แต่เธอก็ดูแตกต่างไปจากองค์หญิงใหญ่ อย่างไรก็ตามหญิงผู้นี้มีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนองค์หญิงใหญ่ มันทำให้เพิ่มความดึงดูดขึ้นหลายเท่า
ความดึงดูดใจดังกล่าวทำให้รู้สึกถึงความกระหายเมื่อมองดูเธอ เขาก็อยากจะเห็นการกระทำทุกอย่างของเธอและแม้กระทั่งต้องการฟังเสียงพูดของเธอ มันเป็นเสน่ห์ที่น่าทึ่ง
ผมอันสละสลวยของเธอถูกมัดเอาไว้ มันให้ความรู้สึกที่มั่นคงและสง่า อย่างไรก็ตามชิงสุ่ยตระหนักว่าหญิงผู้นี้ดูเหมือนจะเจ็บป่วยเล็กน้อย
“กล้วยไม้เสริมกายาเป็นพืชสมุนไพรชนิดหนึ่ง หากมีเพียงแค่ดอกเดียวมันก็ไม่ส่งผลอะไร แต่ถ้าเติบโตขึ้นจนกลายเป็น 99 ดอก มันจะสามารถป้องกันการสูญเสียพลังได้ในระดับหนึ่ง” ชิงสุ่ยไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเรียกว่ากล้วยไม้เสริมกายาในโลกนี้ สำหรับคุณสมบัติของมันแน่นอนว่าชิงสุ่ยรู้ดี
หญิงผู้นั้นไม่มีท่าทีเปลี่ยนไป เธอเดินมาด้านหน้า 2-3 ก้าว ชิงสุ่ยได้กลิ่นหอมของกล้วยไม้จางๆจากเธอ
“นานมากแล้วที่จะมีใครสักคนมาหาข้า พละกำลังของข้าลดลงเช่นเดียวกับความสามารถ ด้วยความสัมพันธ์ที่ดีกับหมินเอ๋อ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องที่เกินกำลัง ข้าจะช่วยเจ้าถ้าทำได้” เธอกล่าวเบาๆ
“ข้าต้องการรู้ว่านิกายบงกชเทวะอยู่ที่ใด”
“ไม่มีทาง!”
“ข้าอยากพบใครบางคนในนิกายบงกชเทวะ มีวิธีใดบ้างที่ข้าจะทำเช่นนั้นได้?”
“หาใครสักคนจากนิกายบงกชเทวะเพื่อช่วยเจ้าส่งสาสน์”
“เช่นนั้นท่านช่วยทำให้ข้าได้หรือไม่?”
“ข้าไม่ได้เป็นสาวกของนิกายบงกชเทวะอีกแล้ว”
“ทำไม? มันเป็นเพราะนิกายบงกชเทวะหรือเพราะตัวท่าน?”
“ข้าเป็นผู้ที่ยืนกรานว่าจะออกมาเอง ข้าจะยืนอยู่จุดใดภายในนิกายบงกชเทวะได้กัน?” เธอตอบอย่างนิ่งสงบ แม้แต่อารมณ์ของเธอยังดูสงบ
ชิงสุ่ยตระหนักแล้วว่าหญิงผู้นี้ไม่ง่าย มันเป็นเหมือนเช่นที่ฮูอี้เหมินกล่าว นิสัยของเธอเปลี่ยนไปมาก ในสถานการณ์แบบนี้ มันไม่มีอะไรง่ายดาย
เพราะนี่เป็นเส้นแบ่งบางๆระหว่างชีวิตและความตาย อาจกล่าวได้ว่าในสถานการณ์เช่นนั้นเธอไม่มีทางเลือกนอกจากขอออกมาเอง มันกลายเป็นสิ่งที่คุ้นชินและแตกต่างจากการยอมแพ้เมื่อหมดหวัง นี่แสดงให้เห็นว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับมันอย่างใจเย็น
“แต่ข้าไม่สามารถหาใครเพื่อติดต่อกับนิกายบงกชเทวะได้ตอนนี้ ทำไมพวกเราไม่ทำเช่นนี้? ถ้าหากข้าสามารถรักษาอาการป่วยของท่านได้ ท่านจะสามารถช่วยข้าส่งสาสน์ได้หรือไม่?” ชิงสุ่ยถามอย่างจริงจัง
แม้ว่าเธอจะได้รับการสั่งสอนมาเป็นอย่างดี แต่เธอก็เกือบจะระเบิดอารมณ์ออกมา นี่มันคืออะไร? เขาสามารถรักษาข้าได้จริงงั้นหรือ แม้ว่าเขาจะทำได้ มันก็เพียงเพื่อให้เธอช่วยเขาส่งสาสน์?
ฮูอี้เหมินตกตะลึง แต่เธอไม่ได้พูดอะไร
“เจ้าสามารถรักษาข้าได้หรือ?” เธอมองเขาด้วยท่าทีแปลกๆ เธอไม่อยากที่จะเชื่อในตัวชิงสุ่ยเลย
“ข้าไม่แน่ใจ ถ้าหากข้าไม่สามาถรักษาท่านได้ ท่านจะยังช่วยข้าไหม มันไม่มีอะไรต้องเสียอยู่แล้วสำหรับท่าน ท่านคิดว่าอย่างไร?”
เธอมองไปที่ชิงสุ่ยเป็นเวลานานมาก “ถ้าไม่ใช่เพราะหมินเอ๋อพาเจ้ามาที่นี่และยืนกรานเสียงแข็ง ข้าคงจะโยนเจ้าออกไปอย่างแน่นอน”
ชิงสุ่ยไม่ได้ต่อรองอะไรเพิ่ม เขายิ้มและกล่าว “เช่นนั้นแม่นางติ๊หวู่ตกลงกับเงื่อนไขของข้างั้นหรือ?”
“ข้าตกลง ข้าตกลงแน่นอน ทำไมข้าจะต้องปฏิเสธข้อเสนอดีๆเช่นนี้? อย่างแรกคือเจ้าต้องรักษาข้า” เธอยังคงพูดอย่างใจเย็น
“เอาหล่ะ ข้าจะทำการรักษาท่านตอนนี้เลย ท่านสะดวกหรือไม่?”
“ไม่มีปัญหา!”
“หมินเอ๋อ เจ้ากลับไปก่อนเถอะ อย่าได้กังวล เขาจะสบายดี” เธอมองไปทางฮูอี้เหมินและกล่าว
ฮูอี้เหมินมองชิงสุ่ย หลังจากพยักหน้าแล้วเธอก็จากไป
“ไปกันเถอะ เจ้ากำลังตามหาใครกัน? ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเจ้า พวกเราลืมเรื่องการรักษาไปได้เลย” ผู้หญิงกล่าวและมุ่งหน้าไปที่ห้องโถง
ชิงสุ่ยตกตะลึง แต่ในที่สุดเขาก็เข้าใจ สำหรับการพูดที่ดูเฉยเมยเช่นนั้น มันเป็นเพราะเธอไม่เชื่อว่าเขาจะสามารถรักษาเธอได้ เหตุผลที่เธอทำมันลงไปก็เพื่อฮูอี้เหมิน
ชิงสุ่ยเดินตามเธอเข้าไปในห้องโถง ภายในห้องไม่ได้ตกแต่งหรูหราและดูจะเรียบง่ายและสะอาด
“ข้าต้องการพบติ๊เฉิน” ในที่สุดชิงสุ่ยก็บอกมัน สำหรับการรักษาของเธอเขาได้ตัดสินใจที่จะทำในสิ่งที่เขาทำได้สำหรับเธอเอาไว้แล้ว
“ติ๊เฉิน เจ้ากำลังตามหาติ๊เฉิน? เจ้ามาจาก 5 มหาทวีปงั้นหรือ?” เธอมองไปที่ชิงสุ่ยด้วยความประหลาดใจ
“อืมม ดูเหมือนว่าท่านจะรู้จักนาง นี่เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมาก” ชิงสุ่ยกล่าวอย่างตื่นเต้น
“นางเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แห่งนิกายบงกชเทวะ ข้าไม่สามารถช่วยเจ้าได้ในเรื่องนี้” เธอถอนหายใจและกล่าว
