“คุณย่า อย่าโกรธไปเลยค่ะ เดี๋ยวหนูจะไปช่วยมุกเอง” วรรณวิมลยืนขึ้น ท่าทางดูใจดี
“อ่อน หนูใจดีขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้เป็นสุนัขจิ้งจอก ถ้าเกิดว่าหนูไปช่วยเธอ ไม่แน่ว่าต่อไปเธออาจจะทำร้ายหนูก็ได้”ย่านิ่มดึงวรรณวิมลเอาไว้ ไม่ให้เธอไปช่วยมุกดา
“คุณย่าคะ ในบ้านนี้หนูเคารพคุณย่านะคะ แต่การที่หนูเคารพคุณย่าไม่ได้หมายความว่าคุณย่าจะด่าหนูยังไงก็ได้ หนูกลับมาบ้านหลังจากทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน แถมยังต้องเห็นแก่คุณย่า ก็เลยไม่พูดอะไร นี่หนูแค่จะทานข้าว มันไปทำอะไรให้คุณย่าโกรธเหรอคะ? ถึงกับต้องพูดตลอดขนาดนี้?” ต่อให้จะอารมณ์ดีสักแค่ไหนก็ไม่สามารถทนได้หรอก
“ทำมาเป็นมีเหตุผล แล้วเวลากินข้าวทำไมถึงไม่ลงมากิน หรือว่าดูถูกพวกเรา รังเกียจที่พวกเรามาจากบ้านนอกอย่างนั้นเหรอ?”ในใจของย่านิ่มเต็มไปด้วยความโกรธ
ตอนนี้ปู่ปรัณก็ไม่แม้แต่จะออกมากินข้าว ให้คนเอาเข้าไปเสิร์ฟที่ห้องของเขา พอกินเสร็จก็ไปข้างนอกคนเดียว
นีรชากลับไปที่บ้านแม่ ชุติภาสไปเกลี้ยกล่อมเธอก็อาจจะไม่ได้ผลลัพธ์อะไร ทุกวันชุติภาสก็จะกลับค่ำมืด ไม่ได้กลับมากินข้าวที่บ้าน
ชลธีกับมุกดาก็ไม่ได้กินข้าวที่บ้าน เพราะเขากินข้าวกันแค่ในครอบครัวของพวกเขา ย่านิ่มรู้สึกว่าคนพวกนี้ดูถูกเธอ
“คนเราต้องเห็นค่าของตัวเอง ถ้าเกิดว่าตัวเองยังดูถูกตัวเอง แล้วใครจะมาเห็นค่า” มุกดาเห็นว่าบะหมี่ทำเสร็จแล้ว เธอก็เข้าไปในห้องครัว ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับย่านิ่มอีกต่อไป
ที่เธอไม่พูดอะไรไม่ใช่เพราะว่ากลัวมีเรื่อง แต่คิดว่าตัวเองไม่ได้จำเป็นต้องมีเรื่องขัดแย้งกับคนแก่แบบนี้
แต่ว่าตอนนี้เธอมายุ่งแม้แต่ตอนที่มุกดาจะกินข้าว นี่มันทำให้มุกดารู้สึกเกลียดมาก
ย่านิ่มเห็นว่ามุกดาไปแล้ว ไม่สนใจตัวเอง เธอก็โกรธจนตัวสั่นไปหมด
“คุณย่า อย่าโกรธไปเลยนะคะ เธอเป็นใครกัน? คุณย่าต่างหากที่เป็นหัวหน้าครอบครัวนี้ เก็บเธอไว้แล้วค่อยๆ จัดการก็ได้” วรรณวิมลเห็นว่าถึงเวลาประจวบเหมาะแล้ว ก็เลยค่อยๆ พูดกับย่านิ่ม
“หนูมีวิธีอะไร?”ในเวลานี้ย่านิ่มรู้สึกว่าเธอเสียหน้ามาก ในบ้านหลังนี้ถ้าเกิดว่าตัวเธอเองไม่มีอำนาจบารมี แล้วยังจะมีที่ยืนอยู่สำหรับเธออีกเหรอ?
“ไม่ต้องรีบหรอกค่ะ คุณย่า คุณแม่ พวกเรามองกันระยะยาว”วรรณวิมลพูดกับย่านิ่มและสิริกร
“อืม โอเค พวกเราจะเชื่อหนู” เวลานี้ย่านิ่มรีบร้อนอยากจะปรับมุกดาให้สิ้นซาก
พอกินบะหมี่เสร็จ ตอนที่มุกดาเดินผ่านห้องนั่งเล่นนั้น ย่านิ่มกลับเงียบเชียบ เธอไม่พูดอะไร แม้แต่หน้ามุกดาเธอยังไม่มองเลยด้วยซ้ำ
แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน มุกดาเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างสบายใจ กินอิ่มแล้ว ก็รู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้น หลังจากนั้นเธอก็อ่านแผนความร่วมมือกับคุณนายโรสและคุณยูริสแล้วก็แก้ในส่วนที่ควรแก้
เที่ยงคืนแล้ว ชลธีก็เพิ่งจะกลับมา วันนี้เขาได้นัดพบกับลูกค้าหลายราย แต่ว่ามันก็สำเร็จไปได้ด้วยดี เขาอารมณ์ดีก็เลยไปดื่ม ตอนที่กลับมานั้นก็เลยรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย
พอขึ้นไปชั้นบนได้เขาก็เปิดประตูห้องนอน แล้วก็เห็นว่ามุกดากำลังนั่งอ่านอะไรอยู่ข้างใน
“ชล กลับมาแล้วเหรอคะ?”มุกดาได้ยินเสียงประตู พอหันหน้าไปก็เห็นชลธีเอาเสื้อสูทพาดไว้บนไหล่ ท่าทางดูหล่อเท่มาก
“อืม มุก ดึกมากแล้ว ทำไมคุณยังไม่นอนอีก?”ถึงแม้ว่าชลธีจะเมาเล็กน้อย แต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้มันดึกมากแล้ว เพราะเห็นว่ามุกดากำลังยุ่งอยู่ เขาก็รู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก
“ไม่มีอะไรเหรอ เดี๋ยวฉันอ่านเสร็จก็จะนอนแล้ว วันนี้ฉันได้เจรจาเรื่องแผนความร่วมมือกับคุณนายโรสกับคุณยูริสเรียบร้อยแล้วนะ นี่กำลังแก้ไขอยู่”มุกดาก้มหน้าลงไปอ่านอีกครั้ง
“วันนี้คุยได้ทั้ง 2 บริษัทเลยเหรอ?”ชลธีไม่อยากจะเชื่อเลย ถึงแม้ว่านีรชาจะโทรหาเขาแล้ว แต่ว่าชลธีก็ยังแอบสงสัยว่าแม่ของเขาพูดเกินจริงหรือเปล่า การตกลงกับคุณนายโรสได้นั้นมันเป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะ
“ใช่ คุณนายโรสกับคุณยูริสบอกแล้วว่าพรุ่งนี้ให้ฉันเอาสัญญาไป ถ้าเกิดว่าพวกเขาอ่านแล้วรู้สึกว่าโอเคก็จะเซ็นเลย อาศัยช่วงที่พวกเขายังไม่ได้กลับไป จัดการเรื่องนี้ให้เสร็จ”มุกดาอ่านสัญญาอีกครั้ง พอแน่ใจว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ถึงได้เก็บสัญญาไว้ด้านข้าง
“ว้าว ภรรยาของผมนี่เป็นขุมทรัพย์จริงๆ ดีมาก ดีมาก เหนื่อยหน่อยนะ” ชลธีถอดสูทและโยนลงที่พื้น แล้วเขาก็เดินเข้ามากอดมุกดา พร้อมกับจูบอย่างดุเดือดบนใบหน้าของเธอ
“พอแล้ว พอแล้ว มีแต่กลิ่นเหล้า คุณดื่มไปเยอะแค่ไหนกัน เดี๋ยวฉันไปเตรียมน้ำไว้ให้อาบ” ถึงแม้ว่าปากมุกดาจะพูดแบบนั้น แต่ว่าเธอก็ปล่อยให้ชลธีกอดเธอไว้ในอ้อมแขน
อ้อมแขนของเขานั้นมันช่างอบอุ่นและแข็งแรง ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย
“ผมจะอาบกับคุณ”ชลธีออดอ้อน เวลานี้เขาคิดถึงมุกดามาก
“โอเคๆ เดี๋ยวฉันไปเปิดน้ำไว้ให้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน คงจะไม่ซักแห้งหรอกมั้ง?”มุกดาผลักชลธีออก วันนี้ตัวเองกลับมาก็ยังไม่ได้อาบน้ำ ก็เลยได้อาบตอนนี้พอดี
พอเปิดน้ำเรียบร้อยแล้ว ชลธีก็ถอดชุดนอนของมุกดาลงที่พื้น แล้วก็อุ้มมุกดาลงไปในอ่างอาบน้ำ
ชลธีมองดูมุกดาที่หลับปุ๋ยอยู่ด้านข้างของตัวเอง เขาก็ได้สติขึ้นเยอะ ความบ้าคลั่งเมื่อกี้นี้ก็ทำให้เขาสร่างเมาขึ้นเยอะมาก ตอนนี้ก็เลยนอนไม่หลับ เขาหยิบสัญญาที่มุกดาร่างเอาไว้มาอ่าน
พอมุกดาจบมาจากมหาลัยก็มาทำงานที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปเลย แถมในมหาลัยเธอยังเรียนเอกภาษาต่างประเทศอีกด้วย แต่ว่าสัญญาของเธอฉบับนี้มันแทบจะไม่ต่างอะไรกับของเขาเลย ถ้าจะบอกว่าเธอไม่เคยทำอะไรพวกนี้มาก่อน คนส่วนใหญ่ก็ไม่มีทางเชื่อหรอก
นี่มันคือพรสวรรค์จริงๆ เหรอ? ดูจากการกระทำในหลายๆ ครั้งของเธอ เธอช่างเหมือนกับอัจฉริยะในด้านธุรกิจจริงๆ
แต่ว่าตอนนี้ชลธีกับไม่ได้รู้สึกดีใจเท่าไหร่นัก เขาก็แค่อยากจะให้มุกดาช่วยเหลือตัวเองแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ดูจากความสามารถของเธอแล้ว ชลธีก็รู้สึกปวดใจ เขาให้ผู้หญิงคนหนึ่งมาทำงานหนักขนาดนี้ มันไม่ค่อยเหมาะสมหรือเปล่า?
“มุก วันนี้คุณยังจะไปอยู่เป็นเพื่อนคุณนายโรสเหรอ?”ตอนเช้าตรู่ชลธีสวมใส่ชุดสูทเสร็จแล้ว ก็ถามมุกดาที่ยังคงนอนมุดอยู่ใต้ผ้าห่ม ฉันง่วงมากจริงๆ
“ไม่ ฉันแค่จะเอาสัญญาไปให้เธอดูก็พอแล้ว วันนี้ธินิดานัดคุณนายโรสไปดูบัลเล่ต์ ดังนั้นฉันก็เลยมีเวลาแค่ตอนเช้าเท่านั้น” มุกดาขยี้ตา นี่มันเจ็ดโมงแล้ว เธอควรตื่นได้แล้ว
“งั้นเดี๋ยวผมไปส่ง ถ้าคุณจัดการเสร็จแล้วก็ไปที่บริษัทด้วย” ชลธีมีเรื่องอยากจะพูดกับมุกดา
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่ทำให้คุณเสียเวลาเหรอ?”มุกดาถามชลธี
“ไม่หรอก เดี๋ยวผมไปส่ง เช้านี้ผมก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรอยู่แล้ว เดี๋ยวตอนเที่ยงพวกเราก็ไปกินข้าวด้วยกัน”ชลธีช่วยแต่งตัวให้มุกดา เธอง่วงจนแม้แต่เดินก็หลับตา
“งั้นก็ได้” ถ้าชลธีไปส่งเธอมันก็ดีมากเลย
มุกดาอาบน้ำเสร็จแล้ว ปัดผมไปด้านหลังอย่างสบายๆ ผมของเธอเป็นสีดำเรียบ ไม่เคยผ่านการทำสีมาก่อน ดูสุขภาพดีมาก
