ชลธีไม่ได้กลับมาทั้งคืน ไม่รู้ว่าไปง้อธินิดาเป็นยังไงแล้วบ้าง มุกดาไม่ได้หลับเลยตลอดทั้งคืน เธอครุ่นคิดหลายเรื่องมาก แน่นอนก็นึกถึงชลธีเป็นบางครั้ง
ตอนตื่นขึ้นมาในเช้าวันที่สอง มุกดากลับขอบตาดำเป็นหมีแพนด้า เดิมทีดวงตาก็โตมากพอแล้ว พอมีขอบตาดำรอบๆ ดวงตาก็ใหญ่เพิ่มขึ้นกว่าเดิม
มุกดาคิดหาวิธีปกปิด แต่กลับหาของไม่เจอ เธอไม่เคยแต่งหน้ามาก่อนเลย ขนาดลิปสติกยังถือว่าเป็นของราคาแพงเลย
ช่างเถอะ ออกไปทั้งแบบนี้แล้วกัน ยังไงถึงจะปกปิดภายนอกแล้วก็ปกปิดภายในไม่ได้อยู่ดี เธอรู้สึกตัวเองเหนื่อยมากจริงๆ
“คุณผู้หญิง คุณชายบอกว่า วันนี้คุณไม่ต้องไปทำงานแล้วครับ อยู่พักผ่อนที่บ้านไปก่อน” เห็นมุกดาเดินลงมา นัทธ์ก็เข้าไปพูดกับเธอ
“ไม่ไปทำงาน? กลัวว่าฉันจะทำให้ธินิดาโกรธหรือไง?” มุกดาคิดในใจ ช่างเถอะ เธอก็ไม่อยากไปโต้เถียงอะไรมาก ถึงแม้จะไม่ไปทำงานที่บริษัทฮอนด้ากรุ๊ปแล้ว เธอก็ไปหางานอื่นทำก็ได้ ก็ถึงเวลาอันสมควรแล้ว ดูท่าบริษัทฮอนดากรุ๊ปคงไม่อยากให้ตัวเองทำงานที่นั่นต่อไปแล้วล่ะ
“ได้” มุกดาตอบตกลง เธอไปนั่งทานอาหารเช้าบนโต๊ะ เธอกินช้าๆ นึกถึงสาขาที่ตัวเองเรียนมา ไปหางานแปลพาร์ทไทม์ทำก็ได้ ถึงแม้จะไม่ไปทำงาน เดี๋ยวนัทธ์จะถามขึ้นมาอีก รอมีเงินแล้ว เธอก็ออกไปเช่าบ้านได้แล้ว จากนั้นก็ย้ายออกไปพักด้านนอก
สำหรับความเงียบของมุกดา นัทธ์เห็นแล้วก็รู้สึกสงสาร แต่คุณชายบอกให้ตัวเองอย่าพูดมาก เขาก็คงต้องทำตาม
ตอนนี้โลกของวัยรุ่น เขายิ่งดูก็ยิ่งไม่เข้าใจ ทั้งที่คุณชายเป็นห่วงคุณผู้หญิง แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะปฏิบัติยังไง ต่อไปเขาต้องเสียใจทีหลังแน่
มุกดากินอาหารเช้าเสร็จแล้ว ก็ขึ้นบันไดไปเงียบๆ เปิดคอมและเริ่มหางานทำ เธอไม่ใช่คนที่จะคอยนั่งรอความตายได้ ไม่ว่าจะเผชิญปัญหาที่หนักแค่ไหน ก็มียืนหยัดมีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้แล้วนี่?
ขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่ง ชลธีก็ไม่ได้หลับทั้งคืนเหมือนกัน เขาแค่ตามธินิดากลับไปที่บ้านเธอ ก็ไม่ได้ตามอีกต่อไป
จากนั้นเขาก็โทรหาลลิตา อธิบายเรื่องราวความเป็นมาง่ายๆ ให้ลลิตาไปปลอบใจธินิดาหน่อย
เดิมทีเขาไม่อยากให้มุกดาถูกเปิดเผยต่อหน้าสาธารณชน แต่นาทีนั้นธินิดาบีบบังคับ เขาก็ไม่คิดว่าแม่ตัวเองจะเอากำไลให้มุกดา กำไลก็ให้มุกดาแล้ว ก็พิสูจน์ได้ว่ามุกดาเป็นผู้สืบทอดตระกูลสุวรรณเลิศแล้ว
ตอนนี้จะทำยังไงดี? มุกดามาทำงานอีก งั้นจะมาทำด้วยฐานะอะไร? คุณผู้หญิงสุวรรณเลิศเหรอ? คุณผู้หญิงสุวรรณเลิศมาทำงานที่แผนกเลขา ในห้องทำงานของตัวเองกลับมีผู้หญิงอีกคนอยู่ด้วย?
เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวจริงๆ เมื่อวานธินิดาก็วิ่งออกไปด้วยความน้อยใจ คงจะให้เธอมาทำงานวันแรกแล้วบอกให้ย้ายไปเลยก็คงไม่ได้?
ชลธีรู้สึกว่าตัวเองทำงานอยู่ในแวดวงธุรกิจมานาน ยังไม่เคยขี้ขลาดขนาดนี้มาก่อนเลย
“ชล เมื่อวานเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ? มุกดาเป็นภรรยาของนาย ครั้งก่อนนายให้ฉันสืบเรื่องมุกดา ก็เพื่อขอเธอแต่งงานงั้นเหรอ?” ทศพลที่เพิ่งรู้ข่าวก็รีบมาทันที
เขาทำท่าเหมือนเห็นผี
“ใช่” ชลธีพูดอย่างเรียบเฉย
“นายก็แต่งงานกับมุกดาแล้ว ก็ควรพูดกับธินิดาให้ชัดเจนสิ แล้วดูสิ ตอนนี้นายจะทำยังไง? นายจะเลือกใคร? หรือพอธินิดากลับมาแล้ว นายก็จะหย่ากับมุกดาเลยงั้นเหรอ?” ทศพลถามตรงๆ
ชลธีรักธินิดาเป็นเรื่องที่ทั้งพระนครรู้กันดี พอเรื่องนี้เกิดขึ้นแล้ว คนที่บาดเจ็บก็มีแต่มุกดา
“ใครว่าฉันจะหย่า?” ชลธีมองทศพลอย่างไม่พอใจ
“งั้น งั้นถ้านายไม่หย่า แล้วทำไมในบ้านมีอีกคน นอกบ้านยังมีอีกคน? ธินิดาจะตกลงไหมฉันไม่รู้ แต่นายไม่รู้นิสัยของมุกดาเหรอ? เธอไม่มีทางตกลงแน่!” พอได้พูดคุยสนทนากัน ทศพลก็ได้รู้ว่ามุกดาเป็นหญิงสาวที่มีความแข็งแกร่ง แต่ก็อิจฉาริษยาเป็นเหมือนกัน
“นายใช้ตาไหนมองว่าฉันจะเก็บไว้ทั้งสองคนเลย?” ชลธีแทบลมจับเมื่อได้ยินทศพลพูดแบบนี้ เขาไม่เคยคิดว่าจะเก็บผู้หญิงสองคนเอาไว้ข้างกาย เขาอยากคบกับผู้หญิงแค่คนเดียว นั่นก็คือมุกดา
“งั้นนายจะทำยังไง?” ทศพลเห็นชลธีมีท่าทีที่ตั้งใจ เขาก็วางใจไปด้วย ถ้าชลธีทิ้งมุกดาไปนะ เกรงว่าทั้งชีวิตนี้จันวิภาคงจะไม่สนใจตัวเองไม่ตลอดชีวิตแน่
“ถ้าฉันมีวิธี จะมานั่งอยู่ตรงนี้ไหม ฉันกำลังคิดอยู่นี่ไง? ที่จริงฉันอยากบอกกับธินิดานานแล้วว่าฉันแต่งงานแล้ว แต่ทุกครั้งที่เจอก็พูดไม่ออกอยู่เรื่อย” ชลธีก็ลำบากใจเหมือนกัน
ทศพลรู้ว่าชลธีภายนอกดูเย็นชา แต่ที่จริงเขาก็มีความอดทนมากสำหรับธินิดา
“งั้นพูดกับธินิดาไม่ได้ นายก็พูดกับมุกดาได้เหรอ?” ทศพลเตือนชลธี
เห้อ! ชลธีถอนหายใจ เขาเหมือนจะไม่รู้จริงๆว่าควรจะทำยังไงดี เมื่อคืนก็ไม่ได้กลับไป มุกดาจะเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่านะ
“ชล” เสียงหวานดังขึ้นมาจากหน้าประตู ทุกคนไม่คิดว่าธินิดาจะมาทำงานในวันนี้
ทศพลยิ้มแห้ง: “คือว่า พวกเธอคุยกันก่อนแล้วกัน ฉันยังมีธุระต่อ” ทศพลมองดูธินิดา เมื่อคืนหล่อนก็คงไม่ได้นอนเหมือนกันสินะ ดูขอบตาดำเป็นหมีแพนด้าเลย
ทศพลไปแล้ว ธินิดาก็เดินไปล็อกประตูไว้
“ชล นายมีเรื่องลำบากใจอะไรหรือเปล่าถึงได้แต่งงาน เป็นยัยมุกดาที่มาอ่อยนายก่อน แล้วให้นายรับผิดชอบหล่อนหรือเปล่า?” ธินิดาเดินไปนั่งลงข้างๆชลธี
“ไม่หรอก” ชลธีดมกลิ่นน้ำหอมบนตัวของธินิดา แต่เขากลับคิดถึงกลิ่นหอมบนตัวมุกดามากกว่า
“งั้นก็เป็นคนตระกูลสุวรรณเลิศที่บังคับนาย ใช่ไหม?” ธินิดาไล่ถามต่อ ร่างกายของเธอเอนเอียงลงไปบนไหลของธินิดา
ชลธีเงียบสักพัก เหมือนตอนแรกจะเป็นเพราะที่บ้านบังคับให้แต่งงาน แต่เธอเป็นคนเหลือเอง
“น้ำผึ้ง ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ฉันสมัครใจที่จะแต่งงานกับมุกดาเอง” ชลธีคิดอยู่สักพัก รู้สึกว่าตัวเองสมัครใจเอง แต่เป็นมุกดาที่ถูกตัวเองบังคับ
“ชล นายกำลังแก้แค้นที่ฉันเลิกกับนาย? ถึงแม้จะแก้แค้นฉัน นายก็ไม่จำเป็นต้องหาผู้หญิงแบบนี้ไหม บ้านของหล่อนล้มละลายไปแล้ว และยังเป็นการแต่งงานครั้งที่สองของหล่อนอีก หาคนอื่นฉันจะไม่ว่าอะไรเลย” ธินิดาร้องไห้ขึ้นมา
แต่งงานครั้งที่สอง? ชลธีกลับไม่เคยนึกถึงปัญหานี้เลย แต่งงานครั้งที่สองหรือสามก็ไม่ใช่ปัญหาหรอก ครั้งแรกของหล่อนก็ให้เขาแล้ว ธีรเมทนั่นก็แค่ผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง
“น้ำผึ้ง เธอก็กลับมาประเทศแล้ว และเธอก็ยังเก่งมากด้วย สามารถหาผู้ชายที่ดีคนหนึ่งได้ง่ายๆ แล้วแต่งงานกับผู้ชายที่รักเธอเถอะ ฉันแต่งงานแล้ว เธออย่ามาเสียเวลาที่ฉันอีกเลยนะ” ชลธีพูดการตัดสินใจของตัวเอง
