S.P.P บทที่ 136: บังคับให้เข้าร่วม!
วิชาดาบที่ไม่เคยเห็นมาก่อนนี้นั้นมันราวกับอุกกาบาตที่อยู่บนท้องฟ้า,มันนั้นดูไม่มีที่สิ้นสุดและไม่สามารถทำลายได้,นอกจากนี้มันยังสามารถจัดการกับผลไม้ปีศาจสายโรเกียได้อย่างง่ายดาย
สามารถจินตนาการได้ว่าถ้าหากคู่ต่อสู้ของเขานั้นไม่ประสบความสำเร็จในการแปลงสภาพร่างกายของเขานั้น,เขาก็จะถูกตัดด้วยวิชาดาบของโรแกน
ในตอนนั้นเองเสียงบางอย่างก็ได้ดังขึ้นมา
ราวกับสัตว์ร้าย,ร่างที่กำยำนั้นได้พุ่งเข้ามาตรงกลางระหว่างโรแกนและคล็อกโคไดล์
การเคลื่อนไหวนี้นั้นมันราวกับเวทมนต์,บรรยากาศของมันนั้นเต็มไปด้วยความกดขี่,ร่างนั้นก็คือเจสันนั้นเอง
“ ไปตายซะ,คล็อกโคไดล์!”
เจสันได้ก้าวมาข้างหน้าพร้อมกับพลังอันมหาศาลของเขา,เพียงไม่กี่ก้าวเขาก็ได้มาถึงตรงหน้าของคล็อกโคไดล์และได้ต่อยไปที่เขา
“เสริมแกร่งสองร้อยเท่า!”
ใบหน้าของคล็อกโคไดล์นั้นได้เปลี่ยนไปในทันที,ตัวของเขานั้นกำลังสั่นเมื่อเห็นเจสันที่ปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าเขาพร้อมกับหยดน้ำบนแขนของเขา,ดังนั้นเขาจึงได้ถอยหลังกลับไปในทันที
แต่มันก็สายเกินไป
เจสันในตอนนี้นั้นน่ากลัวมาก,ในตอนที่เขาได้ก้าวไปข้างหน้าและปล่อยหมัดออกไป
“บูม!”
เจสันนั้นได้เสริมแกร่งให้กับการโจมตีนี้ถึงสองร้อยเท่า
ทรายได้แตกกระจายไปทั่ว,อากาศนั้นถูกทำให้บิดเบี้ยว
แววตาของคล็อกโคไดล์นั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว,เขาได้ถอยหนีออกไปอีกครั้ง
“บูม!”
หมัดของเจสันนั้นมาไม่ถึงใบหน้าของคล็อกโคไดล์,แต่ถึงยังงั้นเขาก็ยังได้รับบาดเจ็บจากแรงอัดของหมัด
ในตอนที่กำปั้นของเจสันได้เข้าใกล้นั้น,คล็อกโคไดล์นั้นรู้สึกเหมือนกับกำลังถูกสัตว์ร้ายขู่คำรามใส่,มันทำให้เขารู้สึกกลัว
คล็อกโคไดล์นั้นยังคงหลบต่อไป,แต่ในตอนนั้นเองหมัดของเจสันก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขามันอยู่ห่างจากหน้าของเขาเพียงหนึ่งนิ้วเท่านั้น
ใบหน้าของเขานั้นได้เต็มไปด้วยเลือด
“ฮืด!”
คล็อกโคไดล์ได้ถอนหายใจออกมา,เมื่อกี้เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังจะตาย
มันเป็นหมัดที่แข็งแกร่งมาก,หมัดของเจสันนั้นมันเหมือนกับสิงโตที่กำลังขู่คำราม
“แครก!”
“บูซซ”
คล็อกโคไดล์นั้นได้เห็นมันด้วยตาของเขาเองว่าอากาศนั้นกำลังแตกออกอยู่ตรงหน้าของเขา,จากนั้นมันก็ได้มีแรงอัดที่ดุร้ายและกดขี่กระแทกเข้ามาที่จมูก,ใบหน้า,ศีรษะและร่างกายทั้งหมดของเขา
ในทันใดนั้นเอง,ร่างของคล็อกโคไดล์นั้นก็ดูเหมือนว่ากำลังถูกบิดและแตกสลายออกไปด้วยพลังอันมหาศาล
“ ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายจะรอดไปจากการโจมตีของฉันได้!”
เจสันได้พูดออกมาเสียงดัง อ่านโดจิน doujinza.com
เขาได้มองไปที่ร่างที่กระจัดกระจายของคล็อกโคไดล์,มันไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลย
“แค่ก!”
ในขณะนั้นเองเสียงไอก็ได้ดังขึ้นมา,ห่างออกไป 50 หรือ 60 เมตรทรายนั้นก็ไรวมตัวกันอีกครั้งและกลายเป็นร่างของคล็อกโคไดล์ที่ได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง
“ ยังมีชีวิตอยู่อีกงั้นหรอ!”
เจสันได้กำหมัดของเขาแน่น,เขารู้สึกโมโหมาก
“ หมอนี่แข็งแกร่งจริงๆ!”
“ ครั้งต่อไปฉันจะเสริมแกร่งสี่ร้อยเท่า,และฉันไม่เชื่อหรอกว่าฉันจะไม่สามารฆ่านายได้!”
“แค่ก!”
คล็อกโคไดล์ได้ไอและลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะถอยไปด้านหลังหลายสิบเมตร
เขาได้มองไปที่ใบหน้าของเจสันด้วยความหวาดกลัว
ใช่,เขาเป็นผู้ใช้พลังผลไม้ปีศาจสายโรเกียและเขาก็สามารถควบคุมทะเลทรายแห่งนี้ได้,แต่ขายคนนี้นั้นเขาไม่ใช่มนุษย์
หากหมัดนั้นโจมตีโดนเขาเข้าละก็เขาคงจะหายจากโลกนี้ไปแล้ว
“เขามีพลังมากขนาดนี้ได้ยังไงกัน?”
“วูซซซ!”
พายุทรายนั้นยังคงหมุนอยู่เหนือหัวของโรแกนและลูกเรือของเขาอย่างช้าๆ
“ คล็อกโคไดล์,พลังของนายเนี่ยมันเกินความคาดหมายของฉันจริงๆ!”
โรแกนได้ก้าวไปข้างและพูดออกมาอย่างช้าๆ
อันที่จริงแล้วพลังของคล็อกโคไดล์นั้นมันทำให้เขารู้สึกตกใจและเกินความคาดหมายของเขามาก,แต่เมื่อคิดเกี่ยวกับมันดีๆมันก็เป็นเรื่องปกติด้วยความสามารถของผลไม้ปีศาจของเขาถ้าสามารถใช้มันได้อย่างเต็มประสิทธิภาพนั้นมันสามารถครอบคลุมเกาะและท้องทะเลได้อย่างง่ายดาย,พายุทรายของคล็อกโคไดล์นั้นไม่ได้มีดีอะไรเลย,ผลไม้ปีศาจของเขานั้นมันแข็งแกร่งมากอยู่แล้วและถ้าเขาเชี่ยวชาญในการใช้งานมันเขาก็จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก
“ ในโลกนี้,พลังที่แข็งแกร่งนั้นจะทำให้มีชื่อเสียง,ความมั่งคั่ง,และสถานะที่สูงขึ้น!”
“ ฉันขอยอมรับในความแข็งแกร่งของนาย,นายสนใจมาเข้าร่วมกับพวกเราไหม?”
การเปลี่ยนโลกนี้ด้วยตัวคนเดียวนั้นมันเป็นไปไม่ได้,ชายที่อยู่ตรงหน้าของเขานั้นเป็นคนที่ดุร้ายมากแต่โรแกนก็มีความมั่นใจว่าเขานั้นสามารถจัดการกับคนที่เลวทรามต่ำช้านี้ได้,ไม่ต้องพูดถึงสถานะปัจจุบันของเขาในตอนนี้ที่เป็นแค่ชายหนุ่มที่เพิ่งออกทะเลมา,ในตอนนี้เขาจำเป็นต้องหาลูกเรืออีกเป็นจำนวนมากเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขา
“ กัปตัน,หมอนี้มันพยายามจะฆ่าเรานะ!” เจสันได้กล่าวต่อต้านออกมาในทันที
ดวงตาของโรแกนได้หดแคบลงและส่ายหัวออกมาเล็กน้อย
การเลี้ยงเสือนั้นเป็นเรื่องยากแต่เมื่อไหร่ที่เลี้ยงมันจนเชื่องได้แล้ว,มันจะกลายเป็นเพื่อนที่ดีของเรา
“ ฮ่าฮ่า,นายคิดว่านายชนะแล้วงั้นหรอ?”
“ไร้สาระ!”
เมื่อได้ยินคำพูดของโรแกน,คล็อกโคไดล์ก็ได้หัวเราะออกมาพร้อมกับดวงตาของเขาที่น่ากลัวยิ่งกว่าเดิม
ร่างกายของเขานั้นได้สั่นเทา,เขาได้ก้มตัวลงและเอามือของเขาวางลงไปบนพื้นใต้ฝ่าเท้าของเขา,ในเมื่อศัตรูยังอยู่บนพื้นร่างกายของพวกเขานั้นจะต้องแห้งเหือด,และเขาก็จะเป็นผู้ชนะอย่างไม่ต้องสงสัย!
ในขณะนั้นเองร่างของโรแกนก็ได้กระพริบหายไป
“บัตโตจุสสึ!”
ดาบที่รวดเร็วได้พุ่งเข้าไปหาคล็อกโคไดล์และตัดแขนขอเขาออกจนแตกกระจายกลายเป็นทรายสีทอง
จากนั้นเขาก็ได้หันดาบไปที่คอของคล็อกโคไดล์,มันทำให้ดวงตาของคล็อกโคไดล์นั้นสั่นไหว
“ อย่าขยับ!”
“ ถ้านายขยับ,ฉันยิงนายแน่!”
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง,เขาก็ได้รู้สึกถึงความเย็นชาและมืดมนที่จ่ออยู่ตรงหัวของเขา,มันทำให้เขารู้สึกตกใจมาก
ที่มุมสายตาของเขา,เขาเห็นร่างของเด็กที่ยิงเขาเมื่อก่อนหน้านี้กำลังถือปืนและจ้องมาที่เขา,สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกตกใจที่สุดนั้นก็คือเขาเห็นเด็กนั้นเทน้ำลงบนปากกระบอกปืนของเขา
“ บัดซบเอ้ย!”
ด้วยวิธีนี้,กระสุนก็จะถูกห่อหุ้มด้วยน้ำและด้วยการยิงเพียงครั้งเดียวเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
ใจของคล็อกโคไดล์นั้นกำลังสั่นสะท้าน,เขารู้สึกกลัวมากแต่ถึงยังงั้นเขาก็ไม่มีทางที่จะจัดการกับมันได้
“นายต้องการอะไร!?”
เมื่อโรแกนนั้นเห็นว่าเทรนซุนั้นมีวิธีที่จะคุกคามคล็อกโคไดล์,ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถช่วยได้ได้แต่ยิ้มออกมา
ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด,นักแม่นปืนนั้นถือเป็นอะไรที่อันตรายเป็นอย่างยิ่ง,แต่เมื่อมองไปที่รูปร่างหน้าตาของเขาโรแกนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“ ในตอนแรกฉันเองก็คิดที่จะกำจัดนายทิ้งไปซะ,แต่ดูเหมือนว่านายก็ยังจะพอมีประโยชน์อยู่บ้าง!”
“ ดังนั้นฉันจะบังคับให้นายมาเข้าร่วมกับฉันซะ!”
คำพูดของโรแกนนั้นได้ดังเข้ามาในหัวของคล็อกโคไดล์,มันทำให้ความโกรธของเขานั้นเพิ่มมายิ่งขึ้นไปอีก
“ นายคิดว่านายจะบังคับฉันได้งั้นหรอ!?”
