S.P.P บทที่ 134: ความน่ากลัวของคล็อกโคไดล์!
ทันใดนั้นทรายใต้ฝ่าเท้าของเจสันก็ได้สั่นไหวและกลายเป็นงูยักษ์ตัวหนึ่งที่ได้ม้วนตัวขึ้นมาตามขาของเขา
เพียงพริบตาเดียว,เจสันก็ได้ถูกพันธนาการเอาไว้
“ ฉันจะให้นายได้รู้ว่ามันร้ายแรงแค่ไหนในการดูถูกพลังผลปีศาจของฉัน!”
ทรายได้ควบแน่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว,และร่างของคล็อกโคไดล์ก็ได้กลับมาอยู่ในสภาพปกติ
คล็อกโคไดล์ได้เดินไปข้างหน้า,ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ขยับมือขวาของเขามันได้มีดาบทรายขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง
“ พี่ใหญ่เจสัน!”
ห่างออกไป,เทรนซุนั้นเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาอย่างชัดเจน
ทรายนั้นได้บิดตัวจนกลายเป็นเชือกและทันใดนั้นเองมันก็ได้ลามไปถึงตรงคอของเจสัน,มันทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป
ทรายนั้นนุ่มก็จริง,แต่ด้วยการควบคุมของคล็อกโคไดล์นั้นมันจึงแข็งยิ่งกว่าเหล็กซะอีก,ในตอนนี้เจสันไม่สามารถทำอะไรได้เลย
“ แย่ซะแล้วสิ!”
แม้แต่โรแกนก็ยังรู้สึกกังวล
ระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นมากถึงหนึ่งกิโลมันยากมากที่จะไปช่วยเหลือเขา,เพียงพริบตาเดียวเจสันก็ได้ประสบเข้ากับปัญหาใหญ่ซะแล้ว
“ นายลืมไปแล้วงั้นหรอว่าที่นี่มันคือที่ของฉัน!”
“ คล็อกโคไดล์นะเป็นคนที่แข็งแกร่งในท้องทะเล,แต่ในทะเลทรายนะเขาจะโหดร้ายและอันตรายยิ่งกว่าในท้องทะเล!”
เสียงเบาๆได้ฟังเข้ามาในหูของเจสัน,ดาบทรายขนาดใหญ่ของคล็อกโคไดล์นั้นกำลังมุ่งเป้ามาที่คอของเจสัน,ในตอนนี้ร่างกายส่วนล่างของเขานั้นได้ถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยทราย
ในมังงะคล็อกโคไดล์นั้นแข็งแกร่ง,แต่ก็มีน้อยคนมากที่คิดว่าเขาแข็งแกร่ง,เขานั้นแข็งแกร่งมากโดยเฉพาะในทะเลทรายความแข็งแกร่งของเขานั้นมันมหาศาลมาก
“ปล่อยฉัน!”
เมื่อเจสันรับรู้ได้ถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามา,เขาก็ได้เกร็งกล้ามเนื้อของเขาพร้อมกับแสดงสีหน้าที่ดุร้ายออกมา
แน่นอนว่าทรายที่พันธนาการเขาเอาไว้นั้นถึงกับสั่นไหว,แต่เขาก็ยังทำไม่สำเร็จทรายนั้นได้พันธนาการตัวเขาแน่นยิ่งกว่าเดิมซะอีก
“ เทรนซุใช้ปืนของนายอีกครั้ง!”
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง
“อะไรนะ?”
ภายใต้ความตึงเครียด,เทรนซุนั้นได้ยินคำพูดของโรแกนไม่ค่อยชัดเจน
“ ใช้ปืนของนายระเบิดหัวของเขาซะ!” โรแกนได้ตะโกนออกมาอีกครั้ง
แม้แต่ลุงก็ยังรู้สึกกังวล
เทรนซุที่ได้ยินคำพูดของโรแกน,ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หยิบปืนไรเฟิลของเขาขึ้นมาในทันที
เขาได้คำนวณทุกๆสิ่งในเสี้ยววินาที
ในตอนนี้,เขาได้ยกปืนขึ้นมาด้วยความสงบและความกล้าหาญ
จากนั้นเขาก็ได้เหนี่ยวไกออกไปด้วยแววตาที่ดุร้าย
“ ความน่าจะเป็นในการยิงคือ…”
“100%!”
ในเวลาเดียวกันนั้นเองข้อมูลต่างๆก็ได้ปรากฏขึ้นมาในจิตใจของเขา,เทรนซุนั้นก็ได้ยิงออกไปอย่างไปไม่ลังเล
“บูม!”
เสียงปืนได้ดังขึ้น,เสียงปืนนั้นได้ดังกึกก้องไปทั่วทะเลทราย
เมื่อได้ยินเสียงนี้,คล็อกโคไดล์นั้นก็รู้สึกตกตะลึงในทันที,แม้แต่ร่างกายของเจสันก็ยังสั่น
ในเวลานี้ที่เขากำลังเผชิญหน้ากับคล็อกโคไดล์นั้น,ทุกส่วนใต้คอของเขานั้นได้ถูกปกคลุมไปด้วยทรายมีแค่หัวของเขาเท่านั้นที่กำลังจะสัมผัสเข้ากับดาบทรายของคล็อกโคไดล์,มันอยู่ห่างจากเขาประมาณสามนิ้ว
ในตอนนี้ดาบทรายนั้นก็กำลังจะมาถึงคอของเขาแล้ว
และในตอนนั้นเองเจสันก็ได้หลับตาลง
ก่อนหน้านี้เขาได้เห็นหัวของคล็อกโคไดล์ระเบิดมาก่อน
ดุร้ายและทรงพลัง,เพียงนัดเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะระเบิดหัวของคล็อกโคไดล์
เม็ดทรายนั้นได้แตกกระจายไปทั่ว,พร้อมกับทรายที่พันธนาการร่างกายของเจสันที่หายไป ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้ส่งเสียงคำรามขึ้นมาและฉีกตัวออกมาจากทรายที่เคยพันธนาการตัวเขา,และก้าวออกไปข้างหน้า
หลังจากนั้น,เขาก็ได้กำหมัดของเขาและเล็งไปที่หน้าอกของคล็อกโคไดล์
“ เสริมแกร่งร้อยเท่า! แหลกไปซะ!”
เจสันนั้นดูดุร้ายมากราวกับเสือที่กำลังลงมาจากเนินเขาพร้อมกับส่งเสียงคำรามต่ำออกมา
“บูม!”
ร่างกายของคล็อกโคไดล์นั้นได้สั่นและระเบิดออกในทันที
ทรายนั้นได้ถูกดึงดูดด้วยพลังที่มองไม่เห็น,และได้ลอยไปรวมตัวกันที่ข้างหลังอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นครู่หนึ่งมันก็ได้รวมตัวกันและกลับมาเป็นคล็อกโคไดล์
“เด็กนั้น!”
เป็นครั้งแรกที่คล็อกโคไดล์ได้เห็นดวงตาที่เคร่งขรึมของเทรนซุ
การยิงในครั้งนี้มันทำให้เทรนซุอ่อนล้า,เขาได้หอบหายใจออกมาพร้อมกับเหงื่อที่ไหลอยู่บนหน้าผากของเขา
“นายโอเคไหม?”
เมื่อได้เห็นท่าทางของเทรนซุ,โรแกนก็สามารถรู้ได้ในทันทีว่าการยิงที่ทรงพลังนี้นั้นคงจะกินพลังกายและกลังของเขาสูงมาก
มิฉะนั้น,ปืนไรเฟิลธรรมดาๆนี้มันจะแม่นยำและแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง
“ นายไปพักเถอะ!”
“ การยิงของนายมันคงจะทำได้แค่รบกวนเขาเล็กน้อย,มันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำร้ายเขา!”
โรแกนได้ลุกขึ้นยืนและกระโดออกไปจากเกวียน,เขาได้พรมน้ำลงบนดาบหยวนหงและเอาน้ำที่เหลือเอาไว้ที่เอวของเขา
“ ถ้าไม่มีน้ำก็คงไม่มีทางที่จะเอาชนะเขาได้!”
โรแกนได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบาและเดินออกไปข้างหน้า,เพียงครู่เดียวเขาก็ได้หายตัวไปจากตรงนั้น
“น้ำงั้นหรอ?”
เทรนซุนั้นได้หอบหายใจออกมาอย่างหนัก,และเปิดตาของเขาขึ้นมาอย่างยากลำบาก
เพียงไม่กี่นาที,โรแกนก็ได้มาถึงยังตำแหน่งของเจสันแล้ว
เมื่อมาถึง,เขาก็ได้มองไปที่ชายร่างใหญ่และเห็นเหงื่อบนหน้าผากของเขา,ดวงตาของโรแกนนั้นได้หดตัวลงเล็กน้อย
เขารู้ว่าเจสันนั้นคงจะรู้สึกกดดันมากเมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับคล็อกโคไดล์,โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานั้นถ้าเทรนซุไม่ได้เข้ามาแทรกละก็เขาก็คงจะตายไปแล้วในตอนนี้
“ โรแกน,เจสัน!”
นัยน์ตาของคล็อกโคไดล์นั้นได้หดลงเล็กน้อย
เขาได้จ้องมองไปที่ชายทั้งสองคนและยิ้มออกมา
“ ถ้าอยู่บนทะเล,ฉันอาจจะกลัวพวกนายนะ!”
“ แต่นายลืมไปแล้วงั้นหรอ,ว่าที่นี่มันคือที่ของฉัน!”
ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความดุร้ายและความน่าหวาดกลัว
“ ในที่นี่,ฉันคือเทพแห่งทะเลทราย!”
ทันใดนั้น,คล็อกโคไดล์ก็ได้เปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นทราย,พื้นดินใต้ฝ่าเท้าเขานั้นถึงกับสั่นสะเทือน,พร้อมกับทรายที่ได้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า
ในเวลาไม่นาน,ทรายสีทองที่อยู่เบื้องหน้าของโรแกนและเจสันก็ได้ควบแน่นขึ้นพร้อมกับสายลมที่ได้โหมกระหน่ำเข้ามา
“ พวกนายไม่สามารถทำอะไรในที่ของฉันได้!”
“ เมื่อฉันฆ่าพวกนายเสร็จ,ค่าหัวของฉันก็จะเพิ่มขึ้นเป็นร้อยล้านเบรีอย่างแน่นอน!”
ทรายของคล็อกโคไดล์นั้นได้สั่นสะเทือนไปทั่วทะเลทราย,หลังจากที่เขาพูดจบนั้นเม็ดทรายนับไม่ถ้วนก็ได้ถูกดึงดูดเข้ามาโดยเขามันได้พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า,และก่อตัวเป็นม่านทรายที่หนาแน่น
ในพริบตาเดียว,ทรายเหล่านั้นก็ได้ครอบคลุมไปถึงหนึ่งร้อยเมตร,และมันก็ได้ปิดล้อมโรแกนเอาไว้อย่างสมบูรณ์
“ อันตรายแล้วพี่ใหญ่เจสัน,โรแกนกำลังตกอยู่ในอันตราย!”
เมื่อเห็นฉากนี้,เทรนซุนั้นรู้สึกกังวลมาก
