“ด้วยผลไม้ฝ่ายวิญญาณมากมาย คุณไม่สามารถมีได้ทั้งหมดใช่ไหม” ก้องหมิงยังสะท้อน
Lu Yanxi ก็เงยหน้าขึ้นและมอง Ye Fan ด้วยความปรารถนาและความโลภในคิ้วของเขา
เย่ฟานหัวเราะอย่างกะทันหันราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลก
“ในที่สุด คุณบอกความตั้งใจที่แท้จริงของคุณแล้วหรือยัง”
“หลู่หยานซี จู่ๆ คุณก็แสดงดีต่อฉัน อาจเป็นเพราะหยวนหลิงกั๋วอยู่ในมือฉัน”
“แต่คุณพูดถูก”
“เราเป็นสหายกันในอ้อมแขน เราเป็นทีมเดียวกัน และเราทุกคนเล่นเพื่อประเทศของเรา”
“สำหรับอารมณ์และเหตุผล ฉันควรจะให้คุณบ้าง”
“ฮ่าฮ่า~ เซียวฟาน คุณคิดออกดีที่สุดแล้ว ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล” คงหมิงหัวเราะเพราะคิดว่าเย่ฟานถูกพวกเขาเกลี้ยกล่อมและสัญญาว่าจะมอบให้แก่เขา
เรามีผลฝ่ายวิญญาณ
ด้วยความตื่นเต้น Lu Hua และคนอื่นๆ รีบไปหยิบ Yuan Ling Guo
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ Lv Hua ไม่ได้คาดคิดก็คือเขาถูก Ye Fan เตะออกไปในขณะที่เขาเดินขึ้นไป และกลิ้งไปบนพื้นหลายครั้งก่อนที่จะรักษารูปร่างของเขาให้คงที่
“เย่ฟาน ไอ้สารเลว อย่าหลอกลวงคนมากเกินไป!”
Lu Hua โกรธทันทีและดุ Ye Fan เมื่อเขาลุกขึ้น
เย่ฟานยังคงเยาะเย้ย “ฉันยังไม่เสร็จเหรอ?”
“ฉันหมายความว่าตามหลักเหตุผล ฉันควรจะให้คุณบ้าง”
“แต่คุณลืมไปหรือเปล่าว่าฉันถูกคุณไล่ออกจากทีม”
“คุณยังบอกด้วยว่าชีวิตและความตายของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณอีกแล้ว”
“ตอนนี้ฉันมีผลวิญญาณดั่งเดิมอยู่ในมือแล้ว ฉันเรียกตัวเองว่าพี่น้องอีกครั้ง”
“ทำไมคุณมาเช้าจัง”
“สหายร่วมรบ? เพื่อนร่วมชาติ? ทีม?”
“แล้วยังมีหน้าจะพูดอีกเหรอ”
“มันไร้ยางอาย!”
เย่ฟานกรีดร้อง คำพูดของเขาต่ำ และมีลมกระโชกแรงในภูเขาและป่าไม้
หลังจากนั้น Ye Fan มองไปที่ Kong Ming อีกครั้งและดำเนินการต่อ
“ทั้งสองคนไม่ต้องละอาย ผู้เฒ่าคอง เจ้าไม่มีความละอายในใจบ้างหรือ?”
“เจ้ายังมีหน้ามาขอผลวิญญาณหรือ?”
“ในวัยของคุณ เป็นไปได้ไหมที่สุนัขที่มีชีวิตทั้งหมดจะอยู่กับคุณ”
คำพูดของเย่ฟานรุนแรงเกินไป
ในเวลานั้น ใบหน้าที่แก่ของคงหมิงเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเป็นตับหมู และเขาก็ตัวสั่นด้วยความโกรธ เขาอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่ได้หายใจไม่ออกสักคำ
สำหรับสองคนของ Lu Yanxi และ Lu Hua พวกเขายังหน้าแดงโดย Ye Fanyu และพวกเขาก้มศีรษะไม่กล้าพูดเลย
แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีหน้าที่จะพูด
แม้ว่าคำพูดของเย่ฟานจะน่าเกลียด แต่ก็มีเหตุผล และข้อเท็จจริงก็เป็นความจริง
ในขั้นต้น หากคนเหล่านี้เคารพ Ye Fanzun Ye Fan จะไม่รังเกียจที่จะแบ่ง Yuanling Fruit ออกเป็นสองสามส่วน
อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับเย่ฟานมากนัก
แต่น่าเสียดายที่คนพวกนี้ไม่รู้จักความดีความชั่วและมักอายและทิ้งเขาไว้ในความหนาวเหน็บ
เย่ฟานไม่สนใจที่จะทำความรู้จักกับพวกเขา ไม่เช่นนั้นก็ไม่แน่ใจว่าคนเหล่านี้จะมีชีวิตอยู่ได้จนถึงตอนนี้หรือไม่
แต่สิ่งที่เย่ฟานไม่คาดคิดก็คือพวกเขายังมีหน้ามาขอหยวนหลิงกั๋ว
ไร้ยางอายจริงๆ อยู่ยงคงกระพันในโลก!
“เร็วเข้า?”
เย่ฟานไม่สนใจที่จะพูดเรื่องไร้สาระกับพวกเขา ตะโกน ทำให้ทั้งสามคนตกใจและจากไปอย่างรวดเร็ว
ท้ายที่สุด พวกเขาได้เห็นความสามารถของเย่ฟานแล้ว
ลู่ฮัวและคนอื่นๆ กังวลว่าเย่ฟานจะบ้าตายและฆ่าพวกเขาด้วย
หลังจากที่หลู่ฮัวและคนอื่นๆ ออกไป สิ่งต่างๆ ที่นี่ก็จบลงอย่างไม่ต้องสงสัย
เย่ฟานควรออกไปด้วย
ก่อนจากไป เย่ฟานยิ้มให้อันฉี: “สาวน้อย ฉันจะไปแล้ว”
“ยังไงก็อย่าลืมสัญญานะ”
“สักวันฉันจะขอ”
เสียงหัวเราะของหลางหลางดังก้อง และเย่ฟานก็หันหลังและจากไป ทิ้งให้ทุกคนเหลือแต่หลังที่บางเท่านั้น
“พี่ชาย Xiaofan~”
การแยกจากกันอย่างกะทันหันนี้ทำให้ An Qi ไม่เต็มใจเล็กน้อย
เธอตะโกน พยายามไล่ตาม แต่ถูกไมค์ โจนส์หยุดไว้
“แองจี้ อย่าเอาแต่ใจสิ”
“ตามฉันกลับบ้านอย่างจริงใจ!”
“สำหรับคนนี้ ในอนาคตเธอควรเลิกยุ่งกับเขาเสียที”
“ลืมเขาไปเลย~”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2555 เราสามารถซ่อนมันให้คุณได้
บทที่ 2557 เพื่อที่เขาจะได้ซ่อนตัวโดยเร็ว
