A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 2716

“เหยียบฝ่ามือคลื่น!”
…
“ดาบเล่ย~”
….
“หกคฤหาสน์~”
….
มันเหมือนกับอมตะทั้งแปดที่ข้ามทะเล แต่ละคนแสดงพลังวิเศษของพวกเขา
มหาอำนาจของทุกประเทศต่างก็ใช้ทักษะความชำนาญของตนเอง
ทุกคนใช้ท่าทีเกือบฆ่า
ดังคำกล่าวที่ว่า สิงโตต่อสู้กับกระต่ายอย่างสุดกำลัง
แม้ว่าพวกเขาจะแออัดและทรงพลัง แต่ก็ยังไม่กล้าที่จะละเลยและประเมินศัตรูต่ำเกินไปต่อหน้า Ye Fan
ท้ายที่สุด Ye Fan เป็นปรมาจารย์ที่มีชื่อ
แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เสือไม่มีเขี้ยว มันคือเสือโคร่ง ถ้าคุณไม่ระวัง คุณมักจะพลิกคว่ำในรางน้ำ
ดังนั้นแน่นอนว่าทุกคนไม่กล้าที่จะสนใจ
ด้วยวิธีนี้ เมื่อทุกคนลงมือ โลกที่นี่ก็เหมือนกับน้ำเดือดที่เดือดอย่างรุนแรงอย่างไม่ต้องสงสัย
การโจมตีหลายพันครั้งเป็นเหมือนแม่น้ำและทะเลสาบที่บรรจบกันเป็นลำธาร และแม่น้ำหลายร้อยสายก่อตัวเป็นทะเล
พลังที่มันนำมาสามารถอธิบายได้ว่ากำลังเขย่าโลก
ศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่ก็ทะลักออกมา ทลายแผ่นดิน ทลายภูเขาและแม่น้ำ
ภายในรัศมีหนึ่งร้อยเมตร ต้นไม้สูงตระหง่านเหล่านั้นภายใต้อำนาจนี้ เป็นเหมือนกระจกที่ตกลงมา พวกมันถูกหักและแตกเป็นชิ้นๆ
สำหรับเต็นท์ที่ทุกคนเคยดื่มมาก่อน ถูกถอนออกอย่างโหดเหี้ยมยิ่งกว่าเดิม โถไวน์ข้างในก็ระเบิดอย่างรวดเร็วเช่นกัน
วิญญาณที่กลมกล่อมไหลไปทั่วทุกที่ด้วยลมแรง
“ไวน์ของฉัน~”
“ไวน์ของฉัน”
“นี่คือเงินทั้งหมด~”
…. “ไอ้สารเลว พวกแกที่ต้องทนทุกข์กับดาบนับพัน ต้องต่อสู้และอยู่ห่างๆ” …. เมื่อเห็นขวดไวน์ระเบิดต่อหน้าต่อตา หนวดเคราสีขาวแก่ก็มีเลือดออกในหัวใจ “โดย!” “คุณปู่ เมื่อไหร่ที่คุณยังสนใจไวน์ของคุณ” “เรารีบไปกันเถอะ” “ไม่เช่นนั้น แม้แต่เราสองคนก็ยังต้องระเบิดเหมือนขวดไวน์” เมื่อเห็นช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตาย ปู่ของเขายังคงคิดถึงไวน์ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ โกรธและวิตกกังวล ขณะบ่น ขณะดึงปู่ให้บิน เขาก็หนีไป

ในเวลานี้ การโจมตีของทุกคนรวมตัวกัน และเย่ฟานอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร
อีกไม่กี่วินาที พวกเขาจะเห็นเย่ฟานหายตัวไปในการโจมตีรวมกัน
“ฮ่าฮ่า~” “ตายซะ!” “สิ่งที่กษัตริย์อินเดียไม่ได้ทำ เล่ยหลัวจะทำ” …… “ไอ้โง่” “ถ้าเจ้าไม่อยู่ เจ้าต้องตาย” “มอบสมบัติให้อย่างเชื่อฟังไม่ดีหรือ?” “ไม่เป็นไร เหล่าทวยเทพก็ช่วยคุณไม่ได้เช่นกัน” เมื่อมองไปที่ชายหนุ่มที่ถูกปิดล้อมอย่างลึกล้ำแล้ว บางคนก็หัวเราะ บางคนก็เย้ยหยัน และบางคนก็กระซิบอย่างดูถูกเหยียดหยาม ฟู่~ ลมคำรามและเมฆกำลังสั่นสะเทือน

ใครจะจินตนาการได้ว่าเย่ฟานตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังในทันที และถูกคนหลายพันคนกล่าวหา
อย่างไรก็ตาม Lei Luo และคนอื่น ๆ คิดว่าพวกเขาจะได้เห็นการต่อสู้ที่สิ้นหวังของ Ye Fan และได้ยินเสียงคำรามอันน่าเศร้าของเขา อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้สึกผิดหวัง แม้แต่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง แม้แต่ในท้ายที่สุด ชายหนุ่มคนนี้ก็ยังสงบ เขามักจะยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ โดยไม่มีความสุขหรือความเศร้าอยู่บนใบหน้าที่บอบบางของเขา ไม่มีความตื่นตระหนกไม่สิ้นหวังและไม่ร้องไห้ ใช่ มีเพียงเลือดและความเฉยเมยในสายตา ในที่สุด เมื่อการโจมตีของทุกคนกำลังจะล้มลง เด็กชายก็เงยศีรษะขึ้น

เขามองดูท้องฟ้า ทะเลเมฆ สิ่งมีชีวิตทั้งหมด ที่ฝุ่นมรณะของมด จากนั้นเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเขาราวกับฟ้าร้องเป็นลูกคลื่น ทะลุผ่านวัยและ
โลก Quartet ดังก้องกังวาน

แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2715 เขายังหยิ่งผยองและหยิ่งผยอง
บทที่ 2717 ไม่มีใครกลัวฉันได้