“ตอนนี้คุณลุงกับลุงของคุณอยู่ที่นี่แล้ว นั่งลงและคุยกันรู้เรื่อง”
ชายชรา Ye กำลังพูด แต่ทันใดนั้นเขาก็พูดถึง บริษัท
เห็นได้ชัดว่าก่อนที่เย่ฟานจะมา เย่หยาและคนอื่นๆ ก็เคี้ยวลิ้นของพวกเขาต่อหน้าชายชรา
พวกเขาปราบปรามเย่ฟานไม่ได้ และตอนนี้พวกเขาปล่อยให้ชายชราทำ
“คุณปู่ ผมไม่อยากพูดถึงบริษัท”
“ตอนนี้ฉันสนใจแค่แม่และเขาเท่านั้น”
“คุณเพิ่งบอกว่าคุณเห็นแค่มู่เฉิงก่อนที่แม่จะจากไป”
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ”
“ในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาหลังจากที่แม่ของฉันออกจากเฟิงไห่ คุณเคยติดต่อมู่เฉิงบ้างไหม”
เย่ฟานถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ด้วยความวิตกกังวลในคำพูดของเขา
ผู้เฒ่าเย่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “นี่ ฉันไม่ประทับใจเลย”
“บางทีคุณอาจโทรหาฉัน”
“คนเริ่มแก่และมีความทรงจำที่ไม่ดี มีลูกหลานมากมาย ฉันจำไม่ได้ว่าใครโทรมาหรือใครไม่โทร”
“ลืมมันไปเถอะคุณปู่ คุณให้โทรศัพท์มือถือของคุณมา ฉันจะติดต่อพวกเขาเดี๋ยวนี้” ในเวลานี้ ในที่สุดเย่ฟานก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ท้ายที่สุด เพราะความกตัญญูกตเวทีของแม่ มันเป็นเรื่องผิดปกติอย่างยิ่งที่จะไม่เห็นคุณปู่เป็นเวลาสองสามเดือน
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แม่ของเขาทิ้งเฟิงไห่ไปหลายเดือนและไม่กลับมา พฤติกรรมนี้เองค่อนข้างผิดปกติ
ด้วยความกังวล เย่ฟานจึงขอโทรศัพท์จากปู่ของเขาทันที และติดต่อแม่ของเขาและพวกเขาเป็นการส่วนตัว
สำหรับโทรศัพท์มือถือของ Ye Fan ฉันไม่รู้ว่ามันแพ้การต่อสู้ครั้งไหน
สำหรับนักศิลปะการต่อสู้ โทรศัพท์มือถือเป็นอุปกรณ์สิ้นเปลือง แม้ว่าเขาจะสามารถเอาชีวิตรอดในการต่อสู้ครั้งนี้ เขาอาจจะถูกทำลายในการต่อสู้ครั้งต่อไป “ตกลง?” “ปิดตัวลง?” “มู่เฉิงด้วย!” “นี่มันเป็นยังไงบ้าง” เย่ฟานไม่รับสายหลังจากโทรไปสองสามสาย สถานการณ์นี้ทำให้เย่ฟานกังวลอย่างไม่ต้องสงสัย “คุณปู่ แม่ของฉันไม่ได้รับข่าวใด ๆ ในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา คุณเคยไปเยี่ยมชมหยุนโจวหรือไม่” เย่ฟานถามอีกครั้ง “เสี่ยวเจี้ยนเคยไปที่หยุนโจวมาก่อน และฉันขอให้เขาไปหาแม่ของคุณ” “ใช่ไหมเสี่ยวเจียน” เย่ ย่ากล่าวในเวลานี้
เย่ เจี้ยนพยักหน้า “ก็เคยไปดูมาแล้ว แต่ยังไม่เห็นป้าตัวเองเลย”
“ฉันไม่รับโทรศัพท์ ฉันคิดในใจว่าป้าของฉันยุ่ง ฉันก็เลยไม่รอและกลับมาในวันนั้น”
ขณะที่ Ye Fan ฟัง คิ้วของเขาก็ลึกขึ้นเรื่อยๆ
เขากำมือแน่นแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “แล้วแม่ของฉันไปได้อย่างไรเมื่อเธอจากไป”
“มีคนมารับของ”
“บอกว่ามันถูกส่งโดยมู่เฉิง”
“หลังจากที่พี่สาวคนโตรับสาย เธอเพียงกลับบ้านเพื่อคุยกับชายชราแล้วขับรถออกไป” “ลองคิดดู ตอนที่พี่สาวจากไป เธอก็รีบไปหน่อย” “อย่างไรก็ตาม ฉันเดาว่ามีความร่วมมือที่จะหารือ ดังนั้นฉันจึงรีบร้อน” Ye Tian สะท้อนภาพในวันนั้นและพูดช้าๆ
“แล้วคุณไม่รู้จักคนที่มารับแม่ฉันเหรอ”
“แม่ของฉันไปที่หยุนโจวจริงๆ หรือเปล่า เธอไม่รู้”
น้ำเสียงของเย่ฟานค่อยๆ เย็นลง และการแสดงออกของเขาก็ค่อยๆ มืดมน
“นี่~”
เมื่อเผชิญหน้ากับคำพูดของ Ye Fan Ye Tian และ Ye Ya ต่างก็ชำเลืองมองกันและกัน แต่พวกเขาไม่มีอะไรจะหักล้าง
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2843 ไก่และสุนัขขึ้นสวรรค์!
บทที่ 2845 ดังนั้นฉันจึงไม่ต้องรออาหาร
