หลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่งที่ Jiangbei ชื่อของพลตรี Qinglong ได้กลายเป็นตำนานในกองทัพจีนทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตป้องกัน Jiangdong มันยิ่งดังขึ้น
ท้ายที่สุดแล้ว ดินแดนแห่งนี้คือบ้านเกิดของ Qinglong และการเพิ่มขึ้นของพลตรี Qinglong
ผู้คนในเขตป้องกันนี้ได้เห็นกับตาแล้วว่า Ye Fan และ Qinglong เริ่มต้นเมื่อสิ้นสุดวันและไปถึงจุดสูงสุดของกองทัพทั้งสาม!
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะกล่าวว่าเป็นบ้านของ Ye Fan และ Qinglong
ในชั่วพริบตา ผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ หมดลง และผู้คนมารวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากเห็นเด็กคนนั้นแล้ว ทุกคนก็ให้ความเคารพเขามากที่สุดโดยไม่มีข้อยกเว้น
อย่างไรก็ตาม Ye Fan ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเพลิดเพลินไปกับความรุ่งโรจน์ที่หายากนี้ในขณะนี้
ความคิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาในตอนนี้คือการได้เจอแม่ของเขาและพวกเขาโดยเร็วที่สุด “อาจารย์ชู ไม่ต้องเป็นห่วง” “เราได้ส่งคนไปเชิญคุณชิวแล้ว และเธอก็จะมาถึงในไม่ช้านี้” ดูเหมือนว่าเขาจะเดาความคิดของเย่ฟานได้ และหวังตงเฉิงก็ยิ้มและสงบลงทันที “อาจารย์ Chu อย่ายืนข้างนอกที่นี่ เข้าไปข้างในเพื่อดื่มชาร้อน” หวางตงเฉิงเชิญอีกครั้ง “ไม่หรอก รออยู่นี่” เย่ฟานโบกมือและปฏิเสธคำเชิญของหวังตงเฉิง ไม่นานก็มีรถแล่นมาแต่ไกลและในที่สุดก็มาจอดที่นี่
เมื่อประตูรถเปิดออก สิ่งแรกที่ปรากฎในสายตาของทุกคนคือรองเท้าบูทสีดำคู่หนึ่งที่ห่อหุ้มตัวเรียว ** โผล่ออกมาจากรถ ต่อจากนั้น ใบหน้าที่สวยงามตระการตาก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเย่ฟานอีกครั้งหลังจากผ่านไปหนึ่งปี เธอสวมแจ็กเก็ตขนเป็ดสีขาว และสีขาวพราวพราวราวกับหิมะในฤดูหนาว ท่อนล่างเป็นกางเกงยีนส์ทรงสลิมสีเทาสโมกกี้ บนหน้าผากของเขา เขาสวมหมวกถักนิตติ้งสีชมพู ใต้หมวกมีผ้าไหมสีเขียวสามพันผืนกระจัดกระจายเหมือนน้ำตก แต่งตัวเรียบง่าย แต่ลึกเข้าไปในถิ่นทุรกันดารของชนบทห่างไกลจากตัวเมือง Jiangdong แสดงฉากที่น่าทึ่งและมึนเมา ใบหน้าของ Qingcheng ร่างกายที่สง่างาม ปากแดงเหมือนไฟ คิ้วเหมือนหมึก
เปรียบเสมือนผู้เป็นที่รักยิ่งในสรวงสวรรค์ มอบความงามทั้งโลกให้แก่เธอ
หลายคนตกใจเมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้
ฉันแค่รู้สึกว่าความงามทั้งหมดในโลกนี้เลวร้ายยิ่งกว่าการได้เห็นเธอในแวบแรก
เหมือนกับการหายใจ ไม่เคยขาดหายไปครู่หนึ่ง
ท่ามกลางคิ้ว มีเพียงความประหลาดใจ
อย่างไรก็ตาม เป็นผู้หญิงคนนี้ที่ได้รับความสนใจจากผู้คนนับพัน ในสายตาของเธอ มีเพียงชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเธอ
วินาทีที่เธอเห็นเขา เธอก็ตกตะลึงเช่นกัน
ร่างกายทั้งหมดดูเหมือนจะแข็งทื่อ มือเธอสั่น ตัวเธอสั่น และลมหายใจของเธอก็สั่น
ชิว มูเฉิง ถือว่าตัวเองเป็นเด็กสาวที่เข้มแข็งและเป็นอิสระ ราวกับกระดองที่มีความแข็งทั้งหมดของเธอในการต้านทานลมและฝน
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ เมื่อเธอเห็นชายที่เธอรักมาก เมื่อเห็นชายหนุ่มที่เธอฝากชีวิตไว้ด้วย ความกระด้างทั้งหมดที่เธอเคยมีก็พังทลายลงในทันที
ดวงตาที่สวยงามราวกับภาพวาดเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
ในที่สุด เธอสนใจเกี่ยวกับความยากลำบากในการควบคุมตัวเอง และหลังจากลงจากรถ เธอวิ่งไปยังที่ที่เด็กชายยืนอยู่อย่างสิ้นหวัง
เหมือนคลื่นกลับคืนสู่ทะเล
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2854 ปาฏิหาริย์นับไม่ถ้วน
บทที่ 2856 เธอโยนมันทิ้งไปแล้ว
