ในบรรดาตระกูล Chu นั้น Ye Fan เป็นคู่แข่งกันอย่างไม่ต้องสงสัย
หากเขาพ่ายแพ้ มันจะเป็นจุดจบที่ไม่ได้รับการแก้ไข
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้เฒ่าฮั่นไม่ต้องการเห็นความเมตตากรุณาเช่นนี้
อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับคำแนะนำของเฒ่าฮั่น เย่ฟานไม่สนใจ
ตรงกันข้าม มีประโยคเดียวที่ทำให้เย่ฟานขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน
“ชู เจิ้งเหลียง และลูกชายของเขาเป็นผู้ดูแล?”
“แล้วเขาล่ะ?”
“ผู้เฒ่าแห่งตระกูลชู ควรจะเป็นเขาไม่ใช่หรือ?”
แม้กระทั่งตอนนี้ เย่ฟานพยายามอย่างดีที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงการพูดชื่อของบุคคลนั้น
ครั้งหนึ่งชื่อของบุคคลนั้นคือการสนับสนุนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ Ye Fan และมันเป็นภูเขาที่หนักหน่วงในใจของเขา
อย่างไรก็ตาม เย่ฟานพึ่งพาเขามากแค่ไหนในตอนนั้น เย่ฟานต้านทานได้แค่ไหนในตอนนี้
จนแม้แต่ชื่อของเขาก็ไม่อยากเอ่ยถึง
ผู้เฒ่าฮั่นถอนหายใจ “เฮ้~”
“ตำแหน่งของผู้นำตระกูล Chu เปลี่ยนไปนานแล้ว”
“วันนี้ ทุกอย่างในตระกูล Chu ถูกควบคุมโดย Chu Zhengliang และลูกชายของเขาอย่างสมบูรณ์”
“สำหรับผู้เฒ่าผู้แก่ เขาไม่เคยได้ยินจากเขาเลยตั้งแต่เขาไปญี่ปุ่นครั้งแรก”
“ท่านเจ้าข้า ถ้าเป็นไปได้ ไปญี่ปุ่น…”
“โอเค ไม่ต้องพูดถึงมันอีก ฉันไม่อยากได้ยินเกี่ยวกับเขาอีกแล้ว” แก่ฮั่นต้องการดำเนินการต่อ แต่ถูกขัดจังหวะโดย Ye Fan
“อย่างไรก็ตาม มันน่าเสียดาย”
“ตอนแรกฉันอยากรู้ว่าเขาจะเผชิญกับอะไรเมื่อเห็นลูกชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูล Chu ที่เขาละทิ้งไปในตอนนั้น และกลับมาหาครอบครัว Chu มานานกว่าสิบปี”
“ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นมันอีกแล้ว” เย่ฟานยิ้มเบา ๆ น้ำเสียงของเขาต่ำและสงบ ราวกับว่าฉันกำลังพูดถึงใครบางคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน อย่างไรก็ตาม แม้ว่า Ye Fan จะพยายามปกปิดมันอย่างเต็มที่ แต่ Old Han ก็ยังสามารถได้ยินการขึ้น ๆ ลง ๆ ในคำพูดที่ดูเหมือนสงบของ Ye Fan “อย่างที่พ่อและลูกคาดหวังไว้ แม้แต่ตัวละครตัวนี้ก็คล้ายกันมาก~” ผู้ เฒ่าฮั่นกล่าวอย่างลับๆ ในใจ ในคำพูดมีความขมขื่นและการปลอบโยน ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกขอบคุณเล็กน้อย โชคดีที่ Chu Zhenghong ได้ออกจากตระกูล Chu และผู้อาวุโสของตระกูล Chu ได้ถอด Chu Zhenghong ออกจากตำแหน่งผู้อุปถัมภ์ของตระกูล Chu อย่างน้อย ในกรณีนี้ โศกนาฏกรรมของมนุษย์เกี่ยวกับการทำร้ายร่างกายพ่อและลูกก็หลีกเลี่ยงได้
“ท่านเจ้าคะ พระองค์ไม่ทรงคิดเรื่องนี้จริงๆ หรือ?”
“บางทีคุณอาจรออีกสักสองสามปีก็ได้” “หลังจากความแข็งแกร่งของเราแข็งแกร่งขึ้น เราจะไปยังตระกูลชู” “ในกรณีนี้ โอกาสของความสำเร็จจะมากขึ้น” เฒ่าฮั่นยังคงชักชวน แต่ Ye Fan ตั้งใจแน่วแน่ “รอ?” “ฉันรอมาสิบปียังไม่พอเหรอ?” “ฉันไม่มีความอดทนที่จะรออีกต่อไป” “ยิ่งไปกว่านั้น ทุกสิ่งที่ฉันควรเตรียมได้เตรียมไว้แล้ว” “มันไม่สมเหตุสมผลที่จะรออีกต่อไป” “แต่ฉันเกรงว่าในกรณีที่…” ผู้เฒ่าฮั่นเต็มไปด้วยความกังวล “ไม่มีอะไรน่ากลัวเลย” “อย่างดีที่สุดฉันจะไม่กลับไป”
“ตั้งแต่ตอนที่ฉันมีความทะเยอทะยานที่จะกลับไปหาครอบครัว Chu ฉันได้วางแผนที่จะไม่กลับมา”
“งั้นก็ไม่ต้องพูดแล้ว”
“ผลที่เป็นไปได้ใดๆ ฉันก็คิดไว้แล้ว”
“ฉันรู้ดีว่าตอนนี้ฉันกำลังเดินตามเส้นทางแบบไหน”
“ฉันรู้ดีขึ้นแล้ว เมื่อฉันเริ่มการเดินทางสู่ Trumen จริงๆ แล้ว อุปสรรคอะไรที่อยู่ตรงหน้าฉัน”
“แต่อะไร?”
“การฆ่ากลับตระกูล Chu เป็นการไล่ตามอย่างเดียวของ Ye Fan ในชีวิตนี้ และมันก็เป็นความหมายเดียวในชีวิตของฉันด้วย”
“หลายร้อยครั้งฉันไม่เสียใจ!”
“ต่อให้คนหลายพันคนขวางทาง ฉันจะไปคนเดียว!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2958 ถูกจำกัดมากเกินไป
บทที่ 2960 กระแสน้ำเย็นทั่วท้องฟ้า
