“นาย. ชู คุณยังทำอะไรอยู่”
“เริ่มขอโทษ”
“ฉันและเฟิงเฟิงต่างก็รออยู่?”
Wei Luo นั่งอยู่ที่นั่นกระตุ้นอีกครั้ง
เย่ฟานหัวเราะ มีเพียงคำเดียวที่ดีตอบกลับมา
จากนั้นเขาก็เดินไปทาง Xu Meifeng
อย่างไรก็ตาม เมื่อทุกคนคิดว่า Ye Fan กำลังจะคุกเข่าและขอโทษจริงๆ
ปัง~
ในขณะนั้นก็ได้ยินเสียงปังเท่านั้น
ทันทีหลังจากนั้น Xu Meifeng ข้างหน้าเขาบินตรงด้วยเก้าอี้
เขาทุบประตูและหน้าต่างเหมือนกับลูกกระสุนปืนใหญ่ และถูก Ye Fan เตะออกไปนอกประตูโดยตรง
“เฟิงเฟิง?”
“ลูกเลว เจ้ากล้าดียังไง”
“เจ้าอยากตาย!”
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป จนทุกคนตะลึง
หลังจากที่โลกเงียบไปสองวินาที Wei Luo เพิ่งกลับมารู้สึกตัวและยืนขึ้นด้วยใบหน้าสีดำและกรีดร้องที่ Ye Fan
อย่างไรก็ตาม โดยไม่ต้องรอให้เว่ยหลัวพูดจบ เย่ฟานก็เตะมันโดยตรง
แค่ได้ยินเสียงกรี๊ด
Wei Luo ที่เพิ่งยืนขึ้น ถูก Ye Fan เตะกลับเข้าไปในที่นั่ง
ด้วยร่างของแมวนับร้อยตัว ลากเก้าอี้ มันยังบินออกไปเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่
ในที่สุดก็ชนกำแพงสูงด้านหลังเขา
ที่นั่งแตกและเว่ยหลัวนอนอยู่บนพื้น อาเจียนเป็นเลือด
Ye Fan จู่ ๆ ก็ดุร้ายเขย่าทุกคน
ทุกคนในตระกูล Xu ลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ
มันคือ Xu Lei ที่สั่นเทาด้วยความตกใจและคิ้วของเขามีความตื่นตระหนก
ทุกคนตกตะลึง
เขามองเด็กที่อยู่ข้างหน้าเขาราวกับผี
นี้.. นี่คือความดีในปากของเขาเหรอ? ในขณะนี้ ทั้งห้องโถงเต็มไปด้วยความเงียบและตื่นตระหนก มีเพียงเย่ฟานเท่านั้นที่ยิ้มอย่างเฉยเมย เขาเดินไปและมองลงไปที่ Wei Luo ที่เท้าของเขาอย่างวางตัว สำหรับ Xu Meifeng เย่ฟานไม่ได้สนใจที่จะอ่านมัน ผู้หญิงแบบนี้ เย่ฟานรู้สึกสกปรกในพริบตา! “แล้วอาจารย์เว่ย คุณต้องการให้ฉันขอโทษเสี่ยวเล่ยไหม” เย่ฟานยิ้มอย่างแผ่วเบา เว่ยหลัวกำฝ่ามือ กัดฟัน และลุกขึ้นจากพื้น มุมปากที่เต็มไปด้วยเลือดของเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “น้องชาย เยี่ยมมาก” “ข้าไม่อยากทำสงครามกับเจ้า แต่ตอนนี้ขอเพียงเท่านี้” เว่ยหลัวพูดอย่างชั่วร้าย
จากนั้นเขาก็หันศีรษะมองออกไปนอกหน้าต่างและตะโกนอย่างรุนแรง: “เสือโคร่ง เสือตัวที่สอง เสือสามตัว เสือสี่ตัว ฟังคำสั่ง ฆ่าไอ้สารเลวนี้ให้ข้าซะ!”
ฟู่~
ความโกรธเกรี้ยวกราดทำให้ลมหนาวพัดแรงพัดไปทั่วทั้งห้องโถง
หนึ่งวินาที~ สองวินาที~ …. ผ่านไปสิบวินาทีเต็ม แต่เสือสี่ตัวที่เว่ยหลัวพูดถึงไม่ปรากฏเป็นเวลานาน “ตกลง?” “เสือใหญ่กับเสือสองตัว?” “คุณหูหนวกหรือเปล่า” “ทำไมเจ้าไม่ออกมาปกป้องข้า” “ฉันใช้เงินไปมากขนาดนั้น มันเปลืองเงินหรือเปล่า” Wei Luo โกรธมากจนเขาตะโกนอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการตอบสนองใดๆ
เมื่อเว่ยหลัวกำลังจะดุแม่ของเขาอีกครั้ง เสียงหัวเราะดังมาจากข้างนอก
“อาจารย์เว่ย หยุดตะโกนได้แล้ว”
“คนของคุณ ฉันพาคุณมาที่นี่”
นอกประตู Ye Yuyan ยิ้มเก่ง ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่าอะไรเหลือหรืออะไรกลับมาที่นี่ กล่าวโดยสรุป ในตอนนี้มีศพที่น่าอับอายอีกสี่ร่างอยู่ตรงหน้าเธอ ปัง ปัง ปัง~ เย่ ยู่หยาน เตะทีละคน เหมือนเตะบอล เตะสี่หนุ่มใหญ่ที่สลบไป และในที่สุด เหวินเหวินก็ล้มลงต่อหน้าเว่ยหลัว นักเรียนที่ลงจอดอย่างหนักสั่นทั้งห้องโถงสามครั้ง “นี่…” “มันเป็นไปได้ยังไงกัน~” “พวกเขาล้วนเป็นขุมพลังแห่งศิลปะการต่อสู้ ฉันจ่ายเงินไปมากมาย”
“คุณ…คุณเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ได้อย่างไร…จะตั้งค่าได้อย่างไร”
Wei Luo ตกตะลึงไปแล้ว เขามองดูชายที่เขินอายราวกับสุนัขตายที่เท้า ดวงตาของเขาสั่นเทาและตื่นตระหนก
คุณรู้ไหม เดิมทีคนเหล่านี้ตั้งใจจะจัดการกับ Ye Fan
แต่ใครจะคิดว่าก่อนที่เย่ฟานจะมีเวลาเคลื่อนไหว เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่นำโดยเขาจะแก้ปัญหาได้
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 3005 คุณต้องการให้ฉันคุกเข่าและขอโทษใคร
บทที่ 3007 ยืมมีดของตระกูล Wei
