“คุณมาหาลูกพี่ลูกน้องฉันเหรอ”
“อยู่นี่แล้วทำไมไม่เข้าไป”
“แล้วเกิดอะไรขึ้น? ทำไมคุณถึงร้องไห้?”
แม้ว่า Ye Yuyan จะมีความสัมพันธ์กับ Chen Nan เท่านั้น แต่เธอก็ประทับใจมากกับผู้หญิงคนนี้
เมื่อ Ye Yuyan พบ Chen Nan เป็นครั้งแรกเมื่อเขาอยู่ใน Jingzhou เขาถือว่า Chen Nan เป็นแฟนของ Ye Fan
นอกจากนี้ การประชุมไม่เป็นที่พอใจมาก
เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ Ye Yuyan จำรูปร่างหน้าตาของ Chen Nan
อย่างไรก็ตาม เพื่อความประหลาดใจของ Ye Yuyan เธอเพิ่งพูดจบและก่อนที่เธอจะตอบ Chen Nan ก็ร้องไห้และวิ่งหนีไป
“แปลกมั้ย?”
“เป็นไปได้ไหมที่คุณเฉินประสบปัญหา? ฉันขอโทษที่ต้องบอกลูกพี่ลูกน้องของฉัน Xiao Fan?”
เมื่อเห็นหญิงสาวที่วิ่งหนีด้วยน้ำตา Ye Yuyan ก็งงงวย หลังจากคิดสองครั้ง เขาก็กลับไปที่บ้านของซูทันที ———— ———— “น่านน่าน ถ้าลืมไม่ได้จริงๆ ก็จงตามมันไปอย่างกล้าหาญ” “เขาอยู่ที่ Jiangdong มาก่อน คุณคิดว่ามันอยู่ไกล” “ตอนนี้เขาอยู่ที่หยานจิง คุณสามารถพบเขาได้” ระหว่างทางกลับ Wang Yingying และ Su Mumu ยังคงชักชวน Chen Nan แต่เฉินหนานเช็ดน้ำตาของเขา แต่ส่ายหัว: “เขาอาจจะไม่เห็นฉัน” “เขาใจดีกับฉันและพ่อของฉัน” “แต่ครอบครัวของเราสูญเสียเขาไป” “ฉันมีหน้าจะเจอเขาอีกแล้ว” “ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าฉันไม่พยายาม” หวังยิ่งยิงชักชวนจากด้านข้าง
คิ้วของเฉินหนานหรี่ลง แต่เขาส่ายหัว: “ลืมไปเถอะ เขาจะไม่เห็นฉัน”
นับตั้งแต่เหตุการณ์แห่งปี เย่ฟานไม่เคยตามหาเธออีกเลย
ความหมายชัดเจนอยู่แล้ว เย่ฟานรู้สึกผิดหวังและรังเกียจครอบครัวเฉินอย่างสิ้นเชิง
แม้ว่าเฉินหนานจะรู้สึกหลงทาง แต่เขาจะทำอะไรได้?
เธอไม่มีใบหน้าที่จะพบกับเด็กชาย
“ครอบครัวเราน่านน่านหล่อมาก บอกฉันเกี่ยวกับคนที่ไม่รู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดีและไม่อยากเห็นคุณ”
เมื่อเฉินหนานหลงทาง เสียงหัวเราะเบา ๆ ก็มาจากที่ไม่ไกล
ในขณะที่เขาได้ยินเรื่องนี้ ร่างกายของเฉินหนานดูเหมือนจะถูกไฟฟ้าดูด และร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านทันที
เธอหันศีรษะทันทีและเห็นใบหน้าโปรไฟล์ที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยอย่างที่คาดไว้
“เย่… เย่ฟาน?”
เฉินหนานตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ เธอไม่เคยคาดหวังว่าจะได้เจอเย่ฟานด้วยวิธีนี้อีก
ไม่เพียงแต่เฉินหนานเท่านั้น แต่ซูมูมู่และหวางหยิงหยิงที่เดินอยู่ข้าง ๆ ก็ตกตะลึงในที่เดียวกัน ดวงตาที่สวยงามของพวกเขาใหญ่โตและตื่นตระหนก พวกเขายืนอยู่ที่นั่นโดยอ้าปากค้าง พวกเขาตกใจ
ไม่สามารถพูดอะไรได้
ท้ายที่สุด ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขาเป็นชายร่างใหญ่ที่ทำให้ยักษ์สองสามตัวคำนับและคำนับ
ตัวละครที่เหมือนนางฟ้าเหล่านี้ พวกเขามองเห็นและชื่นชมจากระยะไกลเท่านั้น แต่ตอนนี้พวกเขาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาอย่างใกล้ชิด พวกเขาตื่นตระหนกตามธรรมชาติ
“ทำไม ถ้าเธอไม่ได้เจอฉันมาสองสามปีแล้ว เธอไม่รู้จักฉันเหรอ”
ในเวลานี้ Ye Fan ได้เดินไปหา Chen Nan และยิ้มเบา ๆ
น้ำเสียงที่จริงใจเหมือนเดิมทุกประการ ในเวลานั้น เฉินหนานไม่สามารถช่วยตัวเองได้อีกต่อไป และน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเขาอย่างควบคุมไม่ได้ คนทั้งคนกำลังร้องไห้ เย่ฟานรู้สึกสับสนในตอนนั้น ดังนั้นเขาจึงรีบก้าวไปข้างหน้าและเช็ดน้ำตาออกจากหน้าผากของเธอ: “เป็นอะไรไป หนานหนาน มีคนแกล้งคุณ?” เฉินหนานส่ายหัว เสียงของเขาสำลัก: “พี่ชาย Xiaofan ฉันคิดว่าคุณไม่ต้องการเห็น Nan Nan อีกต่อไป” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ฟานก็ตกตะลึง และส่ายหัวทันทีและยิ้ม: “เด็กโง่ เจ้าคิดว่าอย่างไร?”
“ก็ดี ทำไมฉันไม่อยากเห็นหน้านาย”
“สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นมันผิด และพ่อของคุณต่างหากที่ผิด มีอะไรผิดปกติกับคุณ?”
“ปีกว่าแล้ว ที่ฉันยุ่งมาก ไม่อย่างนั้นฉันคงหาโอกาสมาพบคุณที่หยานจิง”
“เป็นยังไงบ้าง เป็นยังไงบ้าง”
“การศึกษาเป็นไปอย่างดี…”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 3057 ฉันก็สู้ไม่ได้มากกว่านี้อีก
บทที่ 3059 ต้องการปกป้องมากที่สุด
