เมื่อฟังคำพูดของหลี่เอ๋อ เย่ฟานพยักหน้า และเขาก็เข้าใจตระกูลเหมิงเล็กน้อยเช่นกัน
เย่ฟานไม่ได้โกรธเกี่ยวกับคำพูดที่ไม่สุภาพของ Meng Chunhua แต่ยิ้มและกล่าวว่า “กลายเป็นเจ้านายคนโตของตระกูล Meng”
“ตั้งแต่อาจารย์เหมิงจัดการทุกอย่างทุกวัน ฉันจะไม่เสียเวลาอันมีค่าของคุณ”
“วันนี้ในวันปีใหม่ ฉันจะรวบรวมทุกคนมารวมกันที่หยุนโจว นอกจากการจัดเลี้ยงให้ทุกคนได้มีงานเลี้ยงปีใหม่แล้ว มีอีกสิ่งหนึ่งที่ต้องการความร่วมมือจากคุณ”
“ตกลง?”
“เกิดอะไรขึ้น?”
“นาย. ชูบอกว่าไม่เป็นไร”
“ถ้าไม่ใช่สำหรับสามีของคุณที่จะพลิกสถานการณ์และช่วยฉันให้ Jiangdong จากวิกฤต เราจะเป็นวันนี้ได้อย่างไร”
“ดังนั้น ธุระของนายคือของเรา”
“ตราบใดที่คุณชูสั่งให้ขึ้นไปบนภูเขาดาบและลงสู่ทะเลเพลิง เราก็ไม่มีความกำกวมอย่างแน่นอน!”
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่ฟาน หลายคนก็ตบหน้าอกเพื่อแสดงความจงรักภักดี และมองไปที่เย่ฟานเพื่อรอคำตอบจากเย่ฟาน
เย่ฟานส่ายหัวและยิ้ม: “เป็นเรื่องปกติที่คุณไม่ต้องทำ”
“ความมั่นคงและการพัฒนาในอนาคตของ Jiangdong จะต้องพึ่งพาคุณ ฉันจะยอมให้คุณตายได้อย่างไร”
“อันที่จริง กิจการของฉันทั้งยุ่งยากและยุ่งยาก เรียบง่ายและเรียบง่าย”
“นั่นคือ ฉันหวังว่าแต่ละบริษัทสามารถช่วยฉันยกหยกสองสามตันได้”
“ยิ่งดี ยิ่งมีคุณภาพ ยิ่งดี”
“ก่อนถึงเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ มาหาฉันด้วย”
อะไร?
“หยก?”
“ยังตันอยู่ไหม”
เมื่อทุกคนได้ยินก็ตกใจและมองไปที่เย่ฟาน
“นาย. ชู คุณต้องการหยกจำนวนมากเพื่ออะไร?”
“หยกเป็นสมบัติ”
“ถ้าคุณซื้อในปริมาณมาก มันจะมีราคาสูง”
“และหยกชั้นยอดราคาต่อตันหลายร้อยล้าน”
ในห้องนั้นทุกคนถามด้วยความสงสัย
เย่ฟานตอบอย่างแผ่วเบา: “ฉันต้องการหยก มันมีประโยชน์ของฉันเอง”
“คุณบอกฉันว่าคุณสามารถช่วยฉันเลี้ยงดูเพียงพอหรือไม่”
เย่ฟานมองไปที่ทุกคน และครู่หนึ่ง บ้านพักของนัวดาก็เงียบ
ทุกคนก้มหน้าลงโดยไม่ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่
“คุณต้องการหยกแน่นอน”
“ตราบใดที่คุณ Chu มีเงินทุนเพียงพอและคุณต้องการเท่าไหร่ ครอบครัว Meng ของเราสามารถจัดหาให้คุณได้”
“ฉันแค่ไม่รู้ว่าคุณชูจะให้ฉันเท่าไหร่ ให้เราเตรียมหยกให้คุณ”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงหัวเราะของ Meng Chunhua ก็ดังขึ้นอย่างเงียบ ๆ
ในทันที บรรยากาศภายในห้องกลับละเอียดอ่อนขึ้นอีกครั้ง
แต่ฉันต้องบอกว่า Meng Chunhua ได้พูดข้อสงสัยของทุกคน
ท้ายที่สุด เย่ฟานพูดถึงแต่การเตรียมหยก แต่ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเงิน ,
การซื้อหยกนั้นมีไม่มาก
เมื่อเผชิญกับคำถามของ Meng Chunhua เย่ฟานตอบอย่างแผ่วเบา: “ฉันไม่มีเงินเลย ส่วนค่าตอบแทนฉันไม่รู้ว่าความโปรดปรานของฉันจะเพียงพอหรือไม่”
“หือ~ โปรดปราน?”
เมื่อได้ยินคำพูดของ Ye Fan Meng Chunhua ก็ยิ้มทันที
“นาย. ชู สิ่งที่คุณพูดนั้นดี”
“แต่คุณหมายความว่าคุณจะไม่ให้เพนนีแก่เราและให้หยกแก่คุณโดยเปล่าประโยชน์”
“นาย. Chu ไม่ใช่ฉันที่ Meng Chunhua ไม่ให้หน้าคุณ”
“พวกเราทุกคนที่นี่เป็นนักธุรกิจ และเรากำลังทำธุรกิจ ตอนนี้เศรษฐกิจตกต่ำ ทุกคนก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ทุกคนมีเงินกู้จำนวนมาก”
“แต่ในประโยคเดียว คุณกำลังคิดถึงหมาป่าสีขาวที่สวมถุงมือเปล่า ให้เราซื้อหยกให้คุณจากกระเป๋าของเรา คุณไม่คิดว่าคำขอนี้มากเกินไปหรือ?”
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1291
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1293
