คืนนั้น Ye Fan และ Lu Wenjing กลับไปที่บ้านเก่าของครอบครัว Ye ในเมือง Dongyang
แต่ Ye Tian, Ye Ya และคนอื่น ๆ เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
เมื่อชายชรารู้เขาก็ตกใจ
“อะไร?”
“คุณบอกว่าคุณและพี่ชายคนโตของคุณถูกทุบตีทั้งคู่?”
“หยูหยานก็เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลด้วยเหรอ?”
“ไอ้เหี้ย มึงทำอะไร”
“ผู้คนที่เสี่ยวฟานก็ไปที่เมืองจิงโจว เขาจะกลับบ้านอย่างสงบสุขได้อย่างไร”
“แล้วสัตว์ร้ายของเจ้าก็ถูกคนทุบตี?”
“คงเป็นเจ้าสองคนที่ทำให้ฉันมีปัญหาข้างนอกอีกครั้ง!”
ชายชรา Ye กังวลและโกรธ เขากรีดร้องใส่ Ye Ya ลูกคนที่สองทางโทรศัพท์ด้วยใบหน้าที่ชรา จากนั้นจึงเรียกใครสักคนให้ขับรถเข้าไปในเมืองในชั่วข้ามคืนและไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปเยี่ยมลูกๆ และหลานๆ ของเขา
เมื่อ Ye Ximei รู้เรื่องนี้ Old Man Ye ได้จากไปแล้ว
“เสี่ยวหยุน เกิดอะไรขึ้น?”
“ข้าได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นกับลุงของเจ้าได้อย่างไร”
ไม่มีทางที่ Ye Ximei ต้องถาม Ye Fan ซึ่งอยู่บ้านด้วยความกังวลเล็กน้อยในคำพูดของเขา
เย่ฟานไม่รีบและตอบช้า ๆ ว่า “แม่ ไม่ต้องกังวล พวกเขาสบายดี”
“มันไม่มีอะไรมากไปกว่าความตกใจเล็กน้อย”
“คุณลุงของฉันเคยชินกับการทำงานอย่างราบรื่น และตอนนี้ก็ยังดีที่จะหงุดหงิด”
“งั้นก็อย่าคิดมากสิ”
“มาๆ กินผลไม้กัน”
ขณะพูด เย่ฟานนำผลไม้ที่หั่นแล้วไปให้แม่ของเขา
วันนี้ Lei Aoting มอบสิ่งนี้ให้กับ Ye Fan โดยวางมันลงและจากไป และ Ye Fan ไม่สามารถทนต่อการลาออกของเขาได้
“ตกลง?”
“เสี่ยวฟาน นี่คือผลไม้ชนิดใด?”
“มันหายาก”
เมื่อมองไปที่ผลไม้ที่มีลักษณะคล้ายแตงโมของ Chaotic Source พื้นผิวของผลไม้นั้นมีความสมมาตรเป็นพิเศษ และแตงนั้นอยู่ในรูปตัว T และมีความงามที่อธิบายไม่ได้จากระยะไกล
Ye Ximei ไม่ค่อยเห็นผลไม้เช่นนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัย
เย่ฟานยิ้มและพูดว่า “ฉันไม่รู้ เพื่อนของฉันมอบให้ฉัน หน้าตาก็ดีแต่ไม่รู้ว่ารสชาติเป็นยังไง”
“ว้าว~”
“มันอร่อย.”
“พี่เสี่ยวฟาน ลองเร็วๆ สิ”
เมื่อ Ye Fan และลูกชายของเธอกำลังคุยกันอยู่ สาวน้อย Lu Wenjing อดไม่ได้ที่จะกินชิ้นหนึ่ง เติมกลิ่นหอมในปากของเธอแล้วพูดด้วยความประหลาดใจ
เย่ซีเหม่ยจิบเครื่องดื่ม จากนั้นพยักหน้าและยิ้ม: “เสี่ยวฟาน อย่าบอกนะว่าผลไม้นี้ไม่เพียงแต่ดูดี แต่ยังอร่อยมากด้วย”
“ละลายในปาก ทิ้งกลิ่นหอมของริมฝีปากและฟัน”
“อย่างไรก็ตาม เราไม่สามารถกินผลไม้นี้เพียงลำพังได้ ฉันจะเก็บจานไว้ครึ่งจานแล้วส่งให้คุณปู่ของคุณตอนกลางคืน คุณสองคนกินครึ่งจานที่เหลือได้”
หลังจากที่ Ye Ximei ชิมชิ้นหนึ่งแล้ว เขาก็ลังเลที่จะกินมัน
ครึ่งหนึ่งสงวนไว้สำหรับ Ye Fan และ Lu Wenjing และอีกครึ่งหนึ่งมีไว้สำหรับพ่อของเขา
เย่ฟานส่ายหัวและยิ้ม: “แม่ คุณสามารถกินมันเปิด เพื่อนของฉันให้ฉันหลายอย่าง”
ขณะพูด เย่ฟานชี้ไปที่กล่องสีแดงที่ประตู และเห็นว่ามีผลไม้เดียวกันสามอย่างอยู่ข้างใน
Ye Ximei รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและคิดที่จะมอบให้แก่ลุงของ Ye Fan
“เสี่ยวฟาน ลุงของคุณและคนอื่นๆ ไปโรงพยาบาล เราทุกคนควรไปดูด้วยเหตุผล”
“แค่พรุ่งนี้”
โดยธรรมชาติแล้ว Ye Fan ไม่ต้องการไป แต่เขาไม่สามารถระงับความพากเพียรของแม่ได้
“ตกลง พรุ่งนี้ฉันจะตามคุณไป”
เย่ฟานไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยักหน้าแล้วกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน
เมื่อเห็น Ye Fan กลับมา Ye Ximei ก็ถอนหายใจและพึมพำกับตัวเองด้วยเสียงต่ำ: “Xiao Fan ฉันรู้ คุณมีอคติต่อลุงของคุณ”
“อย่างไรก็ตาม ถ้าเจ้ามีปัญหาในอนาคต ไม่มีใครอยู่ข้างพ่อของเจ้าที่จะช่วยเจ้าได้ คนเดียวที่สามารถสนับสนุนคุณได้คือลุงและป้าของคุณ”
“ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจความพยายามอันอุตสาหะของแม่”
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1434
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1436
