ลมพายุพัดลมและหิมะ และความกระฉับกระเฉงรบกวนแม่น้ำ
แม่น้ำ Mochizuki ปะทุ พลังที่พุ่งสูงขึ้น และรวมตัวกันอีกครั้งภายใต้แม่น้ำ Mochizuki
คราวนี้แม่น้ำ Mochizuki ตัดหลายครั้งติดต่อกัน
ในชั่วพริบตา โลกที่นี่เต็มไปด้วยพลังไม้สีเขียวของแม่น้ำโมจิซึกิ
ด้วยการโจมตีที่รุนแรง ทุกคนที่ดูต่างพากันสั่นสะท้าน
อย่างไรก็ตาม ในสายลมและหิมะ เย่ฟานยังคงหลีกเลี่ยงอย่างสงบ
ความรู้สึกแบบนั้นก็เหมือนเรือแบนที่ลอยอยู่บนท่อระบายน้ำ ปล่อยให้ลมและฝนพัดมา แต่มันจะไม่พลิกคว่ำอีกนาน
ด้วยวิธีนี้ เย่ฟานเหยียบผิงหู โดยพุ่งทะยานในแนวตั้งและแนวนอนด้วยพลังงานอันไร้ขอบเขตของแม่น้ำหวางเยว่
ฉันอยู่ในดอกไม้นับหมื่น และใบไม้ก็ไม่แตะต้องตัวฉัน!
ในที่สุด Mochizuki เคลื่อนไหวเกือบพันครั้ง แต่เขาไม่ได้แตะ Ye Fan ด้วยซ้ำ
“ฮ่าฮ่า~”
“หยู่โหลว เป็นยังไงบ้าง?”
“บอกได้คำเดียวว่านายชูคนนี้มันขี้ขลาด”
“เห็นไหม ตั้งแต่แรกจนปัจจุบัน ฉันเคยถูกคนอื่นรุมรังแก”
“มันน่าอายแค่ไหนที่ดูเหมือนหนูวิ่งไปรอบๆ”
“ดูเหมือนว่าอีกไม่นานเขาจะถูกเฆี่ยนจนตาย”
บนชายฝั่งของทะเลสาบตงชาง เสียงของชู เหวินเฟย ที่เย้ยหยันต่อภัยพิบัติก็ดังขึ้น
เหอ ยู่โหรว ยังคงนิ่งเงียบ เพียงจ้องมองไปในระยะไกล
คนอื่น ๆ ก็เฝ้าดูการต่อสู้ข้างหน้าอย่างตั้งใจ
นี่คือการต่อสู้ของปรมาจารย์บางคนกลัวว่าจะมองเห็นได้ยากตลอดชีวิต
โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาไม่กล้าละเลยเพราะกลัวว่าจะพลาดรายละเอียดใด ๆ
ใบหน้าที่สวยงามของ Haruhi Yingyue ค่อยๆ ดูสง่างามขึ้น เขาคิดว่าการต่อสู้จะจบลงในไม่ช้า แต่เขาไม่คิดว่ามันจะถูกชะงักไปนาน
“ท่านอาจารย์ ทำไมท่านต้องเมตตาด้วย”
“ได้โปรดทำให้ดีที่สุดเพื่อฆ่าชายหนุ่มคนนี้โดยเร็วที่สุด!”
“เพื่อส่งเสริมศักดิ์ศรีของประเทศของฉัน~”
ในที่สุด Haruhi Yingyue ก็อดไม่ได้ และจู่ๆ ก็ตะโกนออกมา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของโมจิซึกิก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและขาว ผิวของเขามีเมฆมากและมีแดดจัด และหัวใจของเขาก็เขินอายมาก
Haruhi Yingyue คิดว่าเขามีเมตตา
แต่พระองค์ทรงเมตตาจริงหรือ?
แน่นอนไม่!
ในการเผชิญหน้าครั้งก่อน Mochizuki พยายามอย่างเต็มที่แล้วเขาจะซ่อนความซุ่มซ่ามของเขาได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่แม่น้ำ Mochizuki ไม่คาดคิดก็คือความเร็วร่างกายของ Ye Fan นั้นแข็งแกร่งมาก?
หลังจากการทิ้งระเบิดอันรุนแรงอีกครั้ง บางทีอาจจะเหนื่อย Mochizuki ไม่ได้โจมตี Ye Fan ต่อไป
แต่เขาหยุดที่ทะเลสาบ ร่างกายของเขาเป็นคลื่น และเขากำลังเตะอยู่
“ไอ้สารเลว!”
“ทำไมต้องปิดบัง”
“เป็นไปได้ไหมที่อาจารย์ของคุณสอนวิธีหลบหนีให้คุณเท่านั้น”
Mochizuki สาปแช่งหดหู่
เขาใช้ชีวิตมาทั้งชีวิตและไม่เคยประสบการต่อสู้ที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้มาก่อนในชีวิต
หลังจากที่ต่อสู้กันมานาน ฉันก็ไม่ได้แตะต้องผมของศัตรูด้วยซ้ำ
ทุกอย่างแห้งด้วยอากาศ
เย่ฟานหัวเราะเล็กน้อยเมื่อได้ยิน
“ในกรณีนี้ จูเนียร์คนนั้น น่าเสียดาย!”
บูม~
ทันทีที่คำพูดตก ได้ยินเพียงเสียงบูมต่ำเท่านั้น
ทะเลสาบใต้เท้าของเย่ฟานระเบิดทันที
ลมพายุพัดความหนาวเย็นและหิมะและแม่น้ำทำให้เกิดคลื่นขนาดใหญ่
ในการผสมผสานของหิมะและน้ำ Ye Fan เคลื่อนไหว
วินาที เย่ฟานยังคงอยู่ห่างออกไปร้อยเมตร
วินาทีถัดมา มันได้มาถึงแล้ว!
“อะไร?”
“เร็วมาก!”
แม่น้ำ Mochizuki ตกตะลึงและถอยกลับอย่างรวดเร็ว
แต่การโจมตีของเย่ฟานได้ล้มลงแล้ว และหมัดหนักของเฉียนจุนก็กระทบหน้าผากของหวางเยว่เหอราวกับไท่ซานกำลังกดทับอยู่ด้านบน
โดยไม่ได้เตรียมตัวไว้ แม่น้ำ Mochizuki เอื้อมมือออกไปขวางอย่างรวดเร็ว
ปัง~
ด้วยหมัดหนัก แขนของโมจิซึกิก็ทรุดลงทันที
แต่โชคดีที่มันถูกปิดกั้น
เมื่อแม่น้ำโมจิสึกิถอนหายใจด้วยความโล่งอก หมัดที่สองของเย่ฟาน หมัดที่สาม หมัดที่สี่…
ปัง ปัง ปัง~
ด้วยเสียงอันดัง การโจมตีที่รุนแรงของเย่ฟานก็ล้มลงทีละคนโดยไม่คาดคิด
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1645
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1647
