เหมือนกับเสียงกลองที่พุ่งพล่าน ต่อยทีละอัน ทีละอันทีละอัน
ในตอนแรก Mochizuki สามารถปิดกั้นแขนของเขาได้ แต่ต่อมา แขนของ Mochizuki ถูก Ye Fan ทุบจนเปิดเผยให้เห็นใบหน้าของ Wangyuehe
เย่ฟานไม่แสดงความเมตตาโดยธรรมชาติ และหมัดในมือของเขาตกลงไปอย่างไม่ลังเล
ด้วยวิธีนี้ ภายใต้พลังของพายุรุนแรงของ Ye Fan แม่น้ำ Mochizuki ถูก Ye Fan พ่ายแพ้โดยตรง
ปัง ปัง ปัง~
เสียงอึกทึกไม่สามารถช่วยสะท้อน และแม่น้ำโมจิซึกิก็ถูกเยฟานตีกลับ
จนจบ Ye Fan ก้าวขึ้นไปบนท้องฟ้าและเตะแม่น้ำ Mochizuki ออกจากทะเลสาบ Dongchang โดยตรง
ปัง~
มีเสียงดัง
ศาลาที่อยู่ห่างไกลก็พังทลายลงอย่างกะทันหัน
ซากปรักหักพังมีอยู่ทุกที่ ฝุ่นมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง
แม่น้ำ Mochizuki ถูกฝังโดยตรงในกรวด
เมื่อแม่น้ำ Mochizuki ตกลงมา โลกก็เงียบลงในทันที
เมื่อเห็นความเงียบงัน มีเพียงลมและหิมะที่กลิ้งไปมา
ทุกคนเงียบ!
ในความคิดของเขา มีเพียงเย่ฟานเท่านั้นที่ถูกทิ้งให้อยู่กับร่างอันทรงพลังที่ครอง Quartet ในตอนนี้
“นี่…”
“นี่… แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”
….
“เทพเจ้าดาบนั่น แม่น้ำโมจิซึกิ พ่ายแพ้… พ่ายแพ้เหรอ?”
ผ่านไปนาน เครื่องปรับอากาศก็ระเบิด และเสียงยังคงดังอยู่
ทุกคนตัวสั่น
ใครจะคิดว่าเย่ฟานซึ่งตอนนี้ยังเสียเปรียบอยู่ หันหลังให้กับลมและโจมตีดาบเทพหวางเยว่เหอโดยตรง
“มันจะเป็นไปได้อย่างไร”
“ถ้าอย่างนั้น เย่ฟาน ลูกเขยตามบ้าน ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งนัก?”
ชูเหวินเฟยแทบไม่เชื่อสายตาของเขาเลย
แต่ท่ามกลางฝูงชน ก็ยังมีคนสายตาดีอยู่ไม่กี่คน
พวกเขามองไปที่ทิศทางที่โมจิสึกิล้มลงและส่ายหัว: “ไม่ ยังเร็วเกินไปที่จะพูดถึงชัยชนะหรือความพ่ายแพ้”
ปัง~
ทันทีที่คำพูดของพวกเขาตกลงไป ซากปรักหักพังที่อยู่ตรงหน้าก็ระเบิดออก
ร่างที่ดื้อดึงออกมาจากซากปรักหักพัง
น่าแปลกที่ Mochizuki ถูก Ye Fan พ่ายแพ้ในตอนนี้!
อย่างไรก็ตาม แม่น้ำ Mochizuki ในเวลานี้รู้สึกเขินอาย
มีคราบเลือดบนเสื้อคลุมสีเทา และแม้แต่บางแห่งก็ถูกกรวดขูด
สิ่งที่ดูทนไม่ได้คือมีรอยฟกช้ำขนาดใหญ่บนหน้าผากของเขา
มุมปากและวงกลมตาบวมมากขึ้น
ทั้งหัวเหมือนหัวหมู
มันทำให้คนมองดูแล้วอดขำไม่ได้จริงๆ
หลายคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาตรงๆ
เสียงหัวเราะที่รุนแรงทำให้ Mochizuki รู้สึกเขินอายและโกรธ
ด้วยคลื่นที่แขนเสื้อ เขาพุ่งออกไปอย่างแรง และก้อนหินริมแม่น้ำก็แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“ใครก็ตามที่หัวเราะอีกครั้งก็หินและตายไปแล้ว!”
เสียงตะโกนโกรธดังกึกก้องไปทุกที่
ในชั่วพริบตา ทุกคนต่างหวาดกลัวจนถอยออกมาไม่กี่ก้าว และสีหน้าของพวกมันก็พ่ายแพ้
ตั้งแต่นั้นมา ก็ไม่มีใครกล้าหัวเราะอีก
อย่างไรก็ตาม คนอื่นไม่กล้าที่จะหัวเราะ เย่ฟานไม่มีความรอบคอบ
“ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเทพเจ้าดาบญี่ปุ่นผู้สง่างามจะหลอกลวงตนเองเช่นกัน”
“ถ้าคุณไม่ทำให้คนอื่นหัวเราะ แผลบนใบหน้าของคุณจะหายไหม”
เย่ฟานส่ายหัวและยิ้มอย่างแผ่วเบา ตะโกนประชดประชันที่อธิบายไม่ได้
ในเวลานี้ Haruhi Yingyue เห็นใบหน้าของแม่น้ำ Mochizuki ดวงตาที่สวยงามของเธอสั่นเทา และเธอกระซิบ: “อาจารย์ คุณ… คุณสบายดีไหม?”
“ไอ้เหี้ย!”
เมื่อเผชิญกับความกังวลของ Haruhi Yingyue แม่น้ำ Mochizuki ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น: “ฉันเป็นเทพเจ้าดาบญี่ปุ่นที่สง่างาม ฉันควรทำอย่างไร? ฉันจะทำอะไรได้บ้าง”
หลังจากดุ Haruong Yingyue ดวงตาที่เย็นชาของ Mochizuki ก็จ้องไปที่ Ye Fan อีกครั้ง
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1646
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1648
