Chapter 157 : ทำให้แน่ใจว่าลูกค้าแต่ละคนซื้อพุดดิ้งเต้าหู้หนึ่งถ้วยต่อหนึ่งมื้อ
พนักงานเสิร์ฟสาวกลายเป็นหมอนวดชั้นดี เธอมีมือที่แข็งแรง ความเหนื่อยล้าของแม็กซ์ค่อย ๆ หายไปและเขาก็หลับไปจริง ๆ ในครั้งนี้
หลังจากนั้นครู่หนึ่งแม็กซ์ก็ตื่นขึ้นมาและพบว่ามันเป็นเวลาบ่าย 2 โมงครึ่งแล้ว เขามีผ้าห่มคลุมอยู่บนตัวและเอมี่ก็กำลังหลับอยู่บนโต๊ะพร้อมกับลูกเป็ดขี้เหร่ที่กำลังหลับอยู่บนตักของเธอ
แม็กซ์ยิ้มออกมาแล้วส่ายหัว ฉันหลับไปจริงๆ เขาลุกขึ้นยืนแล้วบิดขี้เกียจ มันรู้สึกดีขึ้น
จานในห้องครัวล้างจนหมดแล้ว พื้นเองก็สะอาดสะอ้าน ทุกอย่างเรียบร้อยและเป็นระเบียบ
ดูเหมือนว่าเธอจะทำทุกอย่างจนเสร็จแล้ว แม็กซ์วางผ้าห่มลงบนเก้าอี้แล้วเดินไปที่ห้องครัว
มันน่าเสียดายที่จะปล่อยให้ความสามารถในการนวดของเธอหายไป แม็กซ์คิดกับตัวเอง
แน่นอนว่าข้าวผัดหยางโจวสามารถช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้าของเขาได้ แต่เขาไม่อยากกินมันทุกวัน การนวดของเธอนั้นดีพอ ๆ กับการกินข้าวผัดหยางโจว
“มิยะ ฉันมีงานเล็ก ๆ มอบหมายให้เธอ” แม็กซ์พูดกับยาเบะมิยะในขณะที่เธอหยิบจานออกมาจากเครื่องล้างจานอย่างระมัดระวัง “ค่าจ้างเป็นอาหารเย็นฟรีเหมือนกับอาหารกลางวัน”
ยาเบะมิยะหันมามองแม็กซ์ด้วยความแปลกใจ เธอชอบอาหารของที่นี่มาก เธอรู้สึกขอบคุณเจ้านายเป็นอย่างมากสำหรับอาหารกลางวันฟรีเพราะว่าเธอไม่สามารถมากินอาหารในร้านนี้ด้วยตัวเองได้
อาหารของที่นี่มันน่าดึงดูดเป็นอย่างมากแต่เธอก็ส่ายหัว “ฉันจะทำงาน แต่คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายอะไรเลย คุณให้ฉันมามากเกินไปแล้ว”
“มันไม่ได้รวมอยู่ในหน้าที่ของเธอ ดังนั้นฉันจะจ่ายให้เธอเพิ่มสำหรับงานนี้” แม็กซ์พูด เธอเป็นเด็กดีจริง ๆ
นอกจากการนวดไหล่แล้วแม็กซ์ยังมีความสุขมากกับการทำงานของเธอ เธอสามารถทำงานได้มากพอ ๆ กับคนสามคน เขาไม่สามารถทนมองเธอกินแพนเค้กเป็นอาหารเย็นได้อีกต่อไป
“แต่…”
“ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยว่างานเล็ก ๆ นี้คืออะไร” แม็กซ์พูดขัด เขามองไปที่ดวงตาที่อยากรู้อยากเห็นของเธอและยิ้ม “เธอเห็นแล้วเราค่อนข้างยุ่ง บางครั้งฉันก็จะเหนื่อยมากดังนั้นฉันจะจ้างให้เธอมาช่วยนวดไหล่ให้ฉันตอนเราปิดร้าน
เธอคิดว่าแม็กซ์จะขอให้เธอช่วยงานในห้องครัว เธอส่ายหัวในทันที “ไม่ค่ะ ฉันหมายความว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องใช้เวลาและความพยายามมากมายอะไร แค่บอกฉันเมื่อคุณรู้สึกเหนื่อย คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินให้ฉันทำมัน”
“ยังไงฉันก็จะให้” แม็กซ์ยิ้มแล้วพูดเสริม “คืนนี้เรามีพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานด้วยนะ”
ยาเบะมิยะกลืนน้ำลาย เมื่อมองไปที่สายตาที่มีความใจดีของแม็กซ์เธอก็รู้สึกลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้า “ขอบคุณค่ะหัวหน้า ฉันจะทำงานให้หนักขึ้น !” เธอพูดอย่างเป็นการเป็นงาน
“มีความมุ่งมั่นดีมาก!” เมื่อเห็นว่าเธอทำความสะอาดทุกอย่างเสร็จแล้วเขาจึงพูดว่า “พักสักหน่อยเถอะ เธอเต้นกับเอมี่ได้นะเมื่อเอมี่ตื่นแล้ว”
“ฉันช่วยงานในครัวได้นะคะ แค่บอกฉันมาว่าฉันต้องทำอะไร” เธอรู้สึกอึดอัดมากเมื่อเห็นว่าเจ้านายของเธอทำงานหนักอยู่ในห้องครัวในขณะที่เธอนั่งอยู่ว่าง ๆ ตอนนี้เขาให้อาหารเย็นฟรีกับเธอ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจว่าเธอจะต้องทำงานให้หนักขึ้น
“คุณไม่ได้รับอนุญาตให้สอนสิ่งที่คุณเรียนรู้ไปกับผู้อื่นไม่เช่นนั้นคุณจะถูกลงโทษด้วยการสูญเสียแข็งแกร่ง 0.5 หน่วย!” ระบบพูดขู่
แม็กซ์ยกคิ้ว “แต่ฉันต้องทำงานหนักทุกวันเลยนะ!” เขาถูกล่อลวงจากข้อเสนอของเธอแต่ระบบกลับทำลายความหวังของเขา
“ตอนนี้คุณยังเป็นแค่พ่อครัวมือใหม่ คุณเชี่ยวชาญอาหารแค่สามอย่างเท่านั้น คุณไม่มีสิ่งที่จะเป็นอาจารย์”
“ผู้คนที่นี่คลั่งไคล้โร่วเจียหมัวและข้าวผัดหยางโจวของฉัน และพุดดิ้งเต้าหู้ก็ได้นำไปสู่การต่อสู้ระหว่างนักเวทระดับ 10 สองคน แต่นายกลับเรียกฉันว่าพ่อครัวมือใหม่เนี่ยนะ?!”
“แล้วนายกำลังบอกฉันว่าฉันสามารถสอนคนอื่นได้เมื่อฉันเชี่ยวชาญการทำอาหารหลายอย่างมากกว่านี้ใช่มั้ย?” แม็กซ์ถาม
“อัพเกรดร้านอาหาร จากนั้นคุณจะรู้คำตอบสำหรับคำถามของคุณ”
ระบบใช้ทุกวิถีทางที่เป็นไปได้เพื่อพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับการยกระดับร้านอาหาร “ไม่ นายเก็บคำตอบไว้กับตัวเองเถอะ” แม็กซ์ตอบ
สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการคือการที่ความแข็งแกร่งของเขาอ่อนแอลง “ขอบคุณนะมิยะแต่ฉันจัดการได้” เขาพูดกับพนักงานเสิร์ฟของเขา
เขามั่นใจว่าเธอคงจะช่วยเหลืออะไรได้ไม่มากนัก เนื่องจากว่างานของเขาต้องการทักษะและประสบการณ์จำนวนมาก
ยาเบะมิยะพยักหน้าและไม่ได้ยืนกรานต่อ เธอคิดว่าเขาคงจัดการกับทุกอย่างได้ด้วยตัวแอง “โอเคค่ะ บอกฉันได้นะคะถ้าคุณอยากให้ฉันทำอะไร”
“แน่นอน” แม็กซ์ใส่ผ้ากันเปื้อน เขาจะขายพุดดิ้งเต้าหู้คืนนี้ดังนั้นเขาจึงมีของที่ต้องเตรียมเพิ่มขึ้น
“ภารกิจใหม่ : ทำให้แน่ใจว่าลูกค้าแต่ละคนซื้อพุดดิ้งเต้าหู้หนึ่งถ้วยต่อหนึ่งมื้อเป็นเวลา 10 วันติดต่อกัน คุณจะได้รับสิทธิ์ในการสุ่มรางวัลหนึ่งครั้งเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ”
