Chapter 95 : พนักงานเสิร์ฟหญิงแบบต่างๆ
แม็กซ์ยกคิ้ว อะไรกันเนี่ย ?! ที่นี่ทำแม้กระทั่งการหาคู่นอนทั้งชายและหญิงให้กับลูกค้าเลยเหรอเนี่ย ?
แม้ว่ามันจะยังเช้าอยู่แต่บริการจัดหางานก็เต็มไปด้วยผู้คนหลากหลายเผ่าพันธุ์แล้ว ทั้งมนุษย์ ออร์ค ปีศาจหรือแม้แต่เอลฟ์ พวกเขาจ้องมองไปที่ผนังที่เต็มไปด้วยประกาศ บางครั้งก็จะมีคนมาเรียกคนตามหมายเลขแล้วคนที่ถูกเรียกก็จะไปพูดคุยกับคนที่มาหาคนงาน ดูเหมือนว่าพวกเขาทุกคนกำลังมองหางานและพวกเขาก็ค่อนข้างเข้ากับคนอื่นได้ดี
มีซัคคิวบัสที่ดูยั่วยวนคนหนึ่งเดินเข้ามาที่บริการหางาน เธอส่งสายตายั่วยวนให้กับแม็กซ์แต่แม็กซ์ไม่ได้สนใจ เธอละสายตาไปและหันไปมองที่ส่วนพิเศษ ดวงตาของเธอเป็นประกายขึ้นมาในทันที “เฮ้ ฉันอยากเป็นแฟนของคนๆนี้ ฉันคิดว่าฉันน่าจะได้เงิน 10 เหรียญทองต่อคืน” เธอตะโกนไปที่ประตู
“กำลังไป” มีเสียงตอบรับกลับมาในทันที จากนั้นชายหัวล้านวัยกลางคนที่มีหนวดแหลมก็เดินออกมา เขามองมาที่แม็กซ์และเอมี่ก่อนจากนั้นก็เดินไปหาซัคคิวบัสด้วยรอยยิ้ม “มิสบาร์บาร์ ผมคิดว่าคุณน่าจะได้รับ 15 เหรียญทองต่อคืนด้วยความสามารถของคุณ เข้ามาลงทะเบียนก่อน เราจะแจ้งให้ลูกค้าทราบและคุณอาจจะได้เริ่มงานคืนนี้เลย”
เธอพยักหน้า “ขอบคุณ” จากนั้นเธอก็สะบัดผมสีแดงเข้มของเธอไปทางแม็กซ์และเดินเข้าไปข้างในด้วยร่างกายที่ยั่วยวนของเธอ
แม็กซ์ขมวดคิ้วเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมราคาถูกของเธอ เขาเคยเจอผู้หญิงมาทุกประเภทแล้วในชีวิตก่อนและเขามักจะดูถูกคนที่ชอบแต่งหน้าหนักๆ
รสนิยมเรื่องผู้หญิงของเขาเปลี่ยนไปหลายครั้งเมื่อเขามีอายุมากขึ้น แต่เขาไม่เคยให้ความสนใจกับผู้หญิงประเภทนี้เลย เขายังค้นพบว่าคนพวกนี้นั้นน่ารังเกียจ ซัคคิวบัสที่เขาเจอมาก่อนหน้านี้รับว่าดีกว่ามากแต่เขาไม่ได้สนใจเธอ
“หึ !” เอมี่มองดูซัคคิวบัสอย่างระมัดระวังและลดมือลง ผู้หญิงหน้าขาววอกคนนี้พยายามอ่อยพ่อ ถ้าเธอกล้าเข้ามาใกล้ฉันจะให้เธอลองชิมลูกไฟของฉัน
“สวัสดีตอนเช้าครับ ผม ‘ครีส’ เจ้าของบริการจัดหางานนี้ ผมช่วยอะไรคุณได้บ้าง ?” ชายศีรษะล้านวัยกลางคนพูดพร้อมกับยิ้มให้แม็กซ์และเอมี่
ลูกครึ่งเอลฟ์แสนน่ารักทำให้เขารู้สึกตกใจ ดูจากรูปลักษณ์ของเขาแล้วเขาน่าจะเป็นคนวย เขาคิด
และเขามีลูกสาวเป็นลูกครึ่งเอลฟ์ นั่นหมายความว่าเขารวยมาก ยังไงซะมันก็เป็นเรื่องยากสำหรับผู้ชายที่จะได้แต่งงานกับเอลฟ์สาวและยิ่งยากมากสำหรับเขาที่จะเดินไปไหนมาไหนพร้อมกับลูกสาวลูกครึ่งเอลฟ์ เขาต้องมีเงินเป็นจำนวนมาก
“ฉันกำลังมองหาพนักงานเสิร์ฟสำหรับร้านอาหารของฉัน” ตอนแรกแม็กซ์คิดว่าบริการจัดหางานนี้ค่อนข้างน่ารังเกียจ จากนั้นเขาก็จำได้ว่าเขาอยู่ในโลกที่แตกต่าง ไม่มีอะไรเทียบได้กับย่านโคมแดงบนลานเอเดน ศูนย์บริการนี้มีขนาดค่อนข้างใหญ่ดังนั้นพวกเขาก็ควรมีข้อมูลจำนวนมาก
ครีสพยักหน้า “คุณมีข้อกำหนดอะไรพิเศษมั้ย ?” เขาถาม “เรามีพนักงานเสิร์ฟหญิงอยู่สามแบบ เรามีคนที่ดูธรรมดา ทำงานหนักและขอเงินเดือนต่ำ เรามีคนที่ค่อนข้างหน้าตาดี ขยันและขอเงินเดือนปานกลาง สุดท้ายคือคนที่ดูดีและขอเงินเดือนสูง คนที่ดูดีมีอยู่สามเผ่าพันธุ์ : มนุษย์ ซัคคิวบัสและเอลฟ์ พวกเขาต้องการเวลาทำงานสั้นๆและภาระงานไม่หนัก”
แม็กซ์ยกคิ้ว “งั้นเงินเดือนก็ขึ้นอยู่กับหน้าตา ?” เขาถาม คนที่ดูดีไม่จำเป็นต้องทำงานหนักเพื่อที่จะได้รับรายได้ที่ดี ฉันเดาว่าคนที่น่าตาดีจะได้รับประโยชน์อย่างมากในโลกใบนี้
“พนักงานเสิร์ฟหน้าตาดีสามารถเพิ่มรายได้ให้กับร้านอาหารเป็นจำนวนมากโดยเฉพาะซัคคิวบัส เธอจะเพิ่มกำไรให้กับเครื่องดื่มของคุณเป็นสองเท่า ดังนั้นมันจึงเป็นการลงทุนที่ดีพอสมควร” เขาพูดอย่างนุ่มนวล จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดเสริมว่า “นอกจากนี้พนักงานเสิร์ฟที่ดูดีหลายคนก็ไม่รังเกียจที่จะมีความสัมพันธ์กับเจ้าของร้านอาหาร คุณสามารถจ้างพนักงานเสิร์ฟเพิ่มอีกสองคนเพื่อทำงานหนักๆของร้านคุณได้ ฟังดูดีใช่มั้ย ?”
แม็กซ์ส่ายหัวเล็กน้อย “ฉันขอดูข้อมูลของคนที่ดูดีได้มั้ย ?” เขาเข้าใจดีว่าครีสพูดถึงอะไรแต่เขาไม่เคยคิดที่จะใช้พนักงานเสิร์ฟสวยๆเพื่อดึงดูดลูกค้า เขารังเกียจที่จะทำแบบนั้น สิ่งที่เขาต้องการจริงๆคือพนักงานเสิร์ฟที่ขยันและพูดน้อย แน่นอนว่าเธอต้องดูดีหน่อย เขาไม่ต้องการให้เธอทำลายความอยากอาหารของลูกค้า
เขาไม่เกี่ยงที่จะให้เงินเดือนสูงตราบเท่าที่เธอสามารถทำตามความต้องการของเขาได้ ธุรกิจของเขากำลังเฟื่องฟูดังนั้นเงินเดือนของพนักงานจึงเป็นเหมือนกับรางวัลเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ เขาไม่ต้องการพนักงานเสิร์ฟที่ดูดีแต่ไร้ประโยชน์
ครีสพยักหน้า “ได้เลย เข้ามาก่อนสิ ห้องรับรองของเราอยู่ที่ชั้นสอง คุณสามารถอ่านข้อมูลได้ที่นั่นนานเท่าที่คุณต้องการ” เขาเดินนำแม็กซ์และเอมี่เข้ามาในอาคาร
ครึ่งชั่วโมงต่อมาแม็กซ์ก็เดินออกมาพร้อมกับเอมี่ด้วยความผิดหวัง มีผู้สมัครหลายคนแต่ไม่มีใครถูกใจเขา พวกเธอไม่แก่เกินไปก็ธรรมดาเกินไป เขาต้องการให้พนักงานของเขามีบรรยากาศที่เข้ากับร้านอาหารของเขาได้ เขาต้องการเพิ่มประสบการณ์ที่ดีในการกินอาหารของลูกค้า
ครีสเองก็เดินออกมา “ผมจะลองดูให้นะแม็กซ์ ผมจะติดต่อคุณทันทีที่ผมเจอคนที่เหมาะสม” เขาพูดพร้อมกับยิ้ม ดูเหมือนว่าเขาจะมาเพื่อก่อกวน ฉันอยากจะโยนเขาออกไปจริงๆ เขาทำฉันเสียเวลาไปตั้งครึ่งชั่วโมง !
แม็กซ์พยักหน้า “ขอบคุณ”
“ไปก่อนนะคุณรังนก” เอมี่พูดพร้อมกับโบกมือเล็กๆของเธอ
ปากของเขากระตุก “เอ่อ…ลาก่อน” เขาพูดพร้อมกับยิ้ม คุณรังนกคืออะไร ?
แม็กซ์และเอมี่เดินไปที่ตลาดเพื่อซื้อนมแกะมาให้ลูกแมวจากนั้นเขาก็พาเธอไปที่ร้านขายข้อมูลที่มีเจ้าของเป็นมนุษย์ มันเป็นเหมือนสำนักงานนักสืบเอกชน เขาใช้เงิน 10 เหรียญทองเพื่อจ้างนักสืบให้รวบรวมข้อมูลโดยละเอียดเกี่ยวกับครัสซูและอูเรี่ยน
ชายชราทั้งสองคนต้องการให้เอมี่เป็นลูกศิษย์ของพวกเขาดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะค้นหาว่าพวกเขาเป็นใคร
แม็กซ์ไม่มีเวลาทำมันด้วยตัวเอง มันไม่ได้แย่ที่เขาจะจ้างมืออาชีพในการทำงานนี้ เขาต้องขายโร่วเจียหมัวแค่ไม่กี่อันเพื่อหาเงินสำหรับการจ้างมืออาชีพ ดังนั้นทำไมเขาต้องทำเองด้วยล่ะ ?
“พ่อคะ ตอนนี้เราจะไปโรงเรียนกันใช่มั้ย ?” เอมี่ถามและเงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์ พวกเขาไปมาสองที่แล้วและลูกแมวก็หลับสนิท
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ใช่แล้วล่ะ ไปโรงเรียนกันเถอะ” เขาช่วยเอมี่ใส่ลูกแมวลงไปในตะกร้า เจ้าตัวน้อยรีบซุกตัวเข้าไปทันทีเมื่อมันสัมผัสได้ถึงผ้าขนหนูนุ่มๆ
