ที่รกร้างเฟิร์ด
“เซลีน, เธอมาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย?” ลิงค์ต้อนรับเธออย่างมีความสุข
พูดตามตรง, สถานการณ์มันค่อนข้างจะอันตราย ถ้าเขาสัมผัสออร่าของนานะไม่ได้, ลิงค์ก็คงจะดื่มยาจากราชินีมังกรแดงแล้ว
เซลีนเดินเข้ามาพร้อมกับถือปืนเอาไว้ด้วย เธอชำเลืองมองไอมอนส์, ที่นานะได้เปลี่ยนเป็นแท่งเนื้อ, แล้วก็หันมามองอัลโลวา วินาทีต่อมา, เธอก็มองลงไปที่หน้าอกของอัลโลวาแล้วกลับมามองที่หน้าอกของตัวเอง สีหน้าของเธอไม่เป็นมิตรในทันที “ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?”
ลิงค์ไม่ได้รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนี้ “เธอชื่ออัลโลวา” เขาอธิบาย “เธอเพิ่งจะหนีดาร์คเอลฟ์มาจากทางเหนือ”
อัลโลวาพยักหน้า “ข้าลงใต้มาตามหาลิงค์ ข้ารู้สึกชื่นชมความสำเร็จในด้านเวทย์มิติของเขา”
“หรอ” เซลีนพยักหน้าอย่างเย็นชาแล้วโยนเสื้อคลุมให้ “สวมนี่สิ”
“ขอบคุณ” อัลโลวารู้ว่าตอนนี้เธอดูน่าสมเพช เธอหยิบเสื้อคลุมมาสวมเพื่อปกปิดร่างกายของเธอ
ในอีกด้านนึง, ลิงค์เดินไปหาไอมอนส์แล้วถามอย่างนุ่มนวล “แกคือไอมอนส์ใช่ไหม? ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าแกจะเสนอตัวเดินทางจากทางเหนือเพื่อมายังดินแดนของฉัน”
ไอมอนส์กัดฟันของเขา “หยุดพล่ามเถอะแล้วฆ่าข้าซะ”
“มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก แกเป็นสมาชิกคนสำคัญของสภาซิลเวอร์มูนและเป็นเจ้าของฮอร์ตัน แกจะตายง่ายๆแบบนั้นไม่ได้หรอก” จากนั้น, ลิงค์ก็หันไปหานานะ “พามันกลับไปที่เทือกเขามอดไหม้ แต่อ่อนโยนหน่อยหล่ะ อย่าทำให้มันตาย”
“เข้าใจแล้วค่ะ!”
นานะเดินวนรอบไอมอนส์ เธอไม่พบวิธีจับเขา, ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจแบกเขาเอาไว้บนไหล่
จากนั้นลิงค์ก็เดินไปหาอัลโลวา เขาร่ายเวทย์ลอยใส่เธอแล้วใช้มือแห่งนึกเวทย์ดึงเธอลงมาที่ถนน เซลีนเดินข้างๆลิงค์ เธอจะเหล่มองอัลโลวาแล้วมาดูตัวเองเป็นพักๆ คิ้วน่ารักของเธอนั้นขมวดแน่นราวกับว่าเธอกำลังเจอปัญหา
ลิงค์ยังไม่สังเกตุเห็นอะไรผิดปกติ เขามัวแต่ครุ่นคิดเกี่ยวกับอุปกรณ์ระดับพระเจ้าอสรพิษทมิฬ เขาคอยถามอัลโลวาอยู่ตลอดในขณะที่เดินทาง
“บาดแผลของเธอเป็นยังไงบ้าง?” ลิงค์ถาม
“ไม่มีปัญหา ส่วนใหญ่พวกมันจะฟื้นฟูหลังจากที่ผ่านไปสิบนาที” อัลโลวายิ้มอย่างสุภาพ เธอมีความรู้สึกไวกว่าลิงค์มากและรู้สึกได้ถึงความรำคาญของเซลีนที่มีต่อเธอ ดังนั้น, เธอจึงตั้งใจเว้นระยะห่างจากลิงค์
“ให้ฉันลองซ่อมกระดูกของเธอดูไหม?” ลิงค์มองน่องของอัลโลวา เขาสังเกตุเห็นว่าตอนนี้มันค่อนข้างบิดเบี้ยว
“ไม่จำเป็นหรอก ร่างกายอมตะของข้ามาจากพลังแห่งกฎ มันจะฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์หลังจากที่ผ่านไปพักนึง”
“เข้าใจแล้ว นี่มันน่าสนใจจริงๆ” ลิงค์ศึกษาน่องของเธอและความรู้สึกตื่นเต้นก็เติบโตมากขึ้น, ซึ่งนี่เป็นเพราะว่าอัลโลวาจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับอสรพิษทมิฬกับเขา
พอเห็นเขาเป็นแบบนี้, เซลีนก็รู้สึกหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม
ที่ด้านข้าง, ไอมอนส์ฟื้นตัวขึ้นมาเล็กน้อย เขากัดฟันพูดออกมา “อัลโลวา, การทรยศเผ่าพันธุ์ยังไม่พออีกหรอ? ตอนนี้เจ้าอยากกลายเป็นตัวอัปมงคลด้วยรึไง? เจ้าจะไม่ได้ตายดีแน่”
อัลโลวาชำเลืองมองแท่งดาร์คเอลฟ์แล้วหันไปหาลิงค์ “เขาถูกความโกรธเข้าครอบงำแล้วเอาแต่พล่ามเรื่องไร้สาระ เจ้าช่วยหุบปากเขาให้หน่อยได้ไหม?”
แล้วลิงค์ก็มองไปที่นานะ “ทำให้มันเงียบซะ”
พอเขาพูดจบก็มีเสียงตุ้บดังขึ้น นานะได้ฟาดขมับของไอมอนส์, แล้วดาร์คเอลฟ์ก็หมดสติไป “นายท่าน, มันจะหลับไปเป็นเวลา 15 ชั่วโมงค่ะ”
“โอเค, พอแล้วหล่ะ” ลิงค์พอใจกับประสิทธิภาพในการจัดการคำสั่งของนานะมากๆ จากนั้นเขาก็หันไปหาอัลโลวา “ไม่มีใครกวนเธอแล้ว ตอนนี้เธอจะบอกข้อมูลเฉพาะให้ฉันได้รึยัง?”
อัลโลวาพยักหน้าแต่ก่อนหน้านั้นเธอได้หันไปหาเซลีน “เธอมีมีดไหม?”
“หา? มีดหรอ? เธออยากได้มันไปทำไม?” เซลีนพยายามใช้ความคิด เธอรู้สึกว่ามันแปลก, แต่เธอก็ยังส่งมีดป้องกันตัวให้
อัลโลวารับมันแล้ว, โดยไม่พูดอะไรอีก, เธอก็แทงเข้าที่ท้องของเธอ เธอกรีดไปตามแนวขวางแล้วเลือดก็ทะลักออกมา อัลโลวาแค่ขมวดคิ้วราวกับว่าเธอไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย เธอล้วงเข้าไป, ควานหารอบๆ, แล้วดึงเอาคริสตัลเวทมนตร์เปื้อนเลือดออกมา
ทั้งลิงค์และเซลีนรู้สึกตกใจกับการทำร้ายตัวเองนี้
อัลโลวาเช็ดเลือดที่ติดอยู่บนคริสตัลเวทมนตร์แล้วส่งมันให้กับลิงค์ “สิ่งนี้ได้บันทึกกระบวนการหลอมรวมของอุปกรณ์ระดับพระเจ้าเอาไว้” เธออธิบายในเวลาเดียวกัน “สิ่งแรกที่ฉันได้รับหลังจากที่วิจัยเสร็จก็คือพลังชีวิตที่ไม่จำกัด ดูสิ, บาดแผลของฉันได้รับการรักษาแล้ว”
ทั้งสองชำเลืองมองท้องของอัลโลวา รอยแผลได้หายไปโดยไม่มีร่องรอยแล้วจริงๆ แม้กระทั่งเลือดก็หายไปด้วย, และทั้งหมดที่เหลืออยู่ก็คือหน้าท้องเนียนๆของเธอ น่องของอัลโลวาเองก็ฟื้นตัวเกือบจะสมบูรณ์แล้วเช่นกัน ตอนนี้มันบวมแค่เล็กน้อยแต่รอยบวมก็ลดลงด้วยอัตราที่มองเห็นได้
“ว้าว, นี่มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว” แม้กระทั่งเซลีนก็ยังรู้สึกประทับใจ
อัลโลวาเอาเสื้อคลุมปิดท้องของตัวเองแล้วถอนหายใจออกมา ไม่มีความสุขในสีหน้าของเธอ “ร่างกายอมตะคงจะดีสำหรับคนทั่วๆไป, แต่มันเป็นอุปสรรคสำหรับข้า ข้าสูญเสียพลังเวทมนตร์ทั้งหมดไป คริสตัลเวทมนตร์นี้เป็นสิ่งเดียวที่ข้าได้เอามาจากทางเหนือ”
ลิงค์เริ่มไล่ดูเนื้อหา หลังจากที่ดูไปได้พักนึง, เขาก็อดชื่นชมออกมาไม่ได้ “นี่มันอัญมนีล้ำค่าชัดๆ…โอ้พระเจ้า, นี่มันเหลือเชื่อเลย, น่าเหลือเชื่อจริงๆ!”
ครึ่งแรกนั้นคือพูดกับอัลโลวา; ส่วนครึ่งหลังนั้นเขาเริ่มพึมพำกับตัวเองแล้ว
อัลโลวาไม่รู้สึกแปลกใจกับปฏิกิริยานี้ อันที่จริง, เธอก็รู้สึกแบบนี้ในตอนที่เธอพบกระบวนการหลอมรวมเป็นครั้งแรก พอเห็นลิงค์หมกมุ่นอยู่กับมัน, เธอก็หันไปหาเซลีน “ข้าสนใจแค่สมองของเขาเท่านั้น” เธอพูดอย่างอ่อนโยน “ข้าไม่สนใจตัวเขาหรอก, เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวลหรอก”
“เธอหมายความว่าไง…ไม่ต้องกังวลเนี่ย? ฉันไม่ได้กังวลซะหน่อย” แต่เซลีนก็ยังรู้สึกว่าถูกจับได้, แล้วหน้าแดง
“ช่วงชีวิตโดยเฉลี่ยนของดาร์คเอลฟ์นั้นอยู่ที่ 150 ปี ข้าอาจจะดูสาว, แต่ข้าก็อายุ 40 ปีแล้วดังนั้นเจ้าโกหกข้าไม่ได้หรอก…เอาเถอะ, ข้าจะหยุดพูดเรื่องนี้แล้ว ข้าสนใจแค่เรื่องความมหัศจรรย์ของโลกเท่านั้น เรื่องอื่นๆมันก็เป็นแค่ภาระ” อัลโลวาหัวเราะเบาๆ
เธอไม่ได้ทรยศดาร์คเอลฟ์เพียงเพราะพวกเขาเสียสติไปแล้ว เหตุผลหลักๆเลยก็คือพวกเขาไม่ยอมรับงานวิจัยเกี่ยวกับอุปกรณ์ระดับพระเจ้าของเธอและไม่มีใครเข้าใจเธอ
แต่ก็โชคดีที่, มีคนที่น่าจะเข้าใจเธออยู่ทางใต้ ดังนั้น, เธอจึงรีบทิ้งดาร์คเอลฟ์อย่างรวดเร็ว
ในอีกด้านนึง, ลิงค์หมกมุ่นอยู่กับบันทึกของคริสตัลเวทมนตร์อย่างเต็มที่ มีแค่ส่วนเล็กๆเท่านั้นที่เขาเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์ และเขาก็สับสนกับอีก 99.9% ที่เหลือ, แต่นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเขาถึงตื่นเต้นยิ่งขึ้น
หลังจากเข้ามาในโลกนี้, เขาได้อ่านหนังสือเวทมนตร์ไปมากมาย ไม่มีเล่มไหนที่ยากเกินไปสำหรับเขา; ไม่มีเล่มไหนที่รู้สึกท้าทายเลย แต่ตอนนี้, เขาเจอเข้ากับปัญหาจริงๆแล้ว และถ้าเขาแก้สิ่งนี้ได้, มันก็จะเป็นความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่สำหรับเขาอย่างแน่นอน!
หลังจากอ่านไปได้ประมาณ 20 นาที, ลิงค์ก็เขียนบรรทัดรูนสั้นๆในอากาศด้วยคทาของเขา “นี่คือกฏหลักที่เธอพบใช่ไหม?” เขาถามอัลโลวา
พอเห็นมัน, ดวงตาของอัลโลวาก็จดจ่อแล้วกลายเป็นจริงจังมากๆ หลังจากผ่านไปได้ประมาณหนึ่งนาที, เธอก็พยักหน้า “ประมาณนี้แหล่ะ โครงสร้างรูนของเจ้ารวบรัดกว่าของข้า, แต่มีจุดผิดพลาดอยู่ถ้าเจ้าเขียนแบบนี้ …เจ้ามีกระดาษกับปากกาไหม? ข้าจะเขียนข้อสรุปที่ข้าได้มาให้เจ้าดู”
เธอไม่สามารถใช้เวทมนตร์แบบลิงค์ได้, ดังนั้นเธอจึงต้องเขียนมันด้วยมือ ลิงค์ส่งกระดาษกับปากกาให้เธอ อัลโลวาเขียนในขณะที่เดินอยู่, แล้วเธอก็ส่งกระดาษหนังแกกลับไปให้ลิงค์หลังจากที่ผ่านไปห้านาที
“นี่คือข้อสรุปของข้า”
ลิงค์ศึกษามันแล้วชื่นชม “วิเศษมาก, ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนี้เลย แต่ว่า, ฉันคิดว่าเธอยังแก้ไขตรงนี้ใหม่ได้นะ…แบบนี้ไง, ลองดูสิ”
ลิงค์ส่งกระดาษกลับไป อัลโลวาจมอยู่ในห้วงความคิดหลังจากที่อ่านมัน, แต่เธอก็เริ่มเขียนอีกครั้งหลังจากที่ผ่านไปไม่กี่นาที จากนั้น, เธอก็ส่งมันให้ลิงค์ แล้วหลังจากที่อ่านมัน, ลิงค์ก็ขมวดคิ้วเช่นกันแล้วเริ่มแก้ไขใหม่อีกครั้ง
ตลอดทาง, ทั้งสองคนนี้แทบไม่พูดอะไรเลยและส่งกระดาษให้กันไปมา กระดาษหนังแกะไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น, และมันก็เต็มไปด้วยโครงสร้างรูน, สูตรมานา, สมมติฐาน, การคาดเดา, และอื่นๆในเวลาไม่นาน มันยุ่งเหยิงมากจนคนอื่นๆไม่สามารถเข้าใจได้
เซลีนจ้องดูมัน, แต่เธอก็ยอมแพ้ สำหรับเธอ, รูนพวกนี้ดูเหมือนกับภาพวาดขยุกขยุยของเด็ก เธอไม่สามารถเข้าใจพวกมันได้เลย
ในตอนที่ทั้งสองไปถึงเทือกเขามอดไหม้, พวกเขาก็จมอยู่ในโลกแห่งกฎของอุปกรณ์ระดับพระเจ้าอย่างสมบูรณ์แล้ว
ลิงค์งุนงง ถ้าเซลีนไม่อยู่ที่นี่เพื่อนำทางให้เขา, เขาก็อาจจะเดินตรงเข้าไปในทะเลแล้ว อัลโลวาเองก็อยู่ในสภาพคล้ายๆกัน; สายตาของเธอไม่จดจ่อ, และเธอก็เคลื่อนไหวอย่างเหม่อลอยราวกับว่าสติของเธอไปหมดแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
เซลีนรู้สึกเบื่อมากเธอคุยได้แค่กับนานะเท่านั้น “นานะ, ดูสิ พวกเขาบ้ากันไปหมดแล้ว”
นานะมองลิงค์ด้วยดวงตากลมโตสดใสของเธอ “หากเจ้านายเป็นแบบนี้, นานะสามารถต่อสู้กับเจ้านาย 100 คนด้วยตัวคนเดียวยังได้เลย” เธอพูดอย่างสดใส
“โอเค, ทั้งหมดที่เธอรู้ก็คือการต่อสู้สินะ” เซลีนเบ้ปาก
ประตูเทือกเขามอดไหม้อยู่ตรงหน้าแล้ว มีรถม้าหรูหราคันนึงจอดอยู่ในจตุรัสข้างหลังประตู มันมีตราสัญลักษณ์ของสถาบันเวทมนตร์อีสโควฟ มีคนใหญ่คนโตมากที่นี่
เซลีนฝืนเรียกสติลิงค์ “ลิงค์, รู้สึกตัวได้แล้ว ฉันคิดว่าเรามีแขกนะ”
“อ้า…หรอ, หรอ, เข้าใจแล้ว,” ลิงค์สับสน
ในตอนนั้นเอง, เซลีนก็มองเห็นแขกแล้ว เธอยื่นมือไปหยิกเอวของลิงค์ด้วยพลังทั้งหมดของเธอ “โอ้, นั่นมันผู้อาวุโสของสถาบันเวทมนตร์อีสโควฟนี่!”
ลิงค์ได้สติกลับมาในที่สุด เขายิ้มให้เซลีนเชิงขอโทษแล้วส่งคริสตัลเวทมนตร์คืนให้อัลโลวา “ไปพักก่อนเถอะ, พอว่างแล้วฉันจะรีบไปหาเธอนะ” จากนั้น, เขาก็พูดกับเซลีน “ที่รัก, ช่วยผมจัดที่พักให้อัลโลวาหน่อยสิ”
เมื่อไหร่ก็ตามที่ลิงค์เรียกเธอว่าที่รัก, เซลีนจะเตรียมพร้อมสวนกลับในทันที แต่วันนี้, เธอไม่ได้พูดอะไรแล้วพาอัลโลวาไปด้วยรอยยิ้ม
“นานะ, เธอก็ไปด้วยนะ เธอไม่ต้องเดินตามฉันไปทั่วค่ายหรอก อ้อ, ใช่, พาไอมอนส์ไปให้กิลเดิร์นจัดการด้วยหล่ะ บอกเขาว่าอย่าปล่อยให้มันตาย”
“ค่ะ, นายท่าน”
แล้วลิงค์ก็เดินไปหาผู้อาวุโสแอนโทนี่ “มาสเตอร์แอนโทนี่, ลมอะไรหอบท่านมาที่นี่หรอครับ?”
แอนโทนี่ดูแก่กว่าเดิมมาก รอยย้นบนหน้าผากของเขาดูเหมือนจะลึกขึ้น, และเขาก็ดูซูบซีดขึ้นด้วย เขาพบสภาพที่น่าสมเพชของไอมอนส์, แต่เขารู้ว่าลิงค์จะอธิบาย, ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ถาม
แต่เขาถอนหายใจออกมาแทน “ข้ามาที่นี่เพื่อปรึกษาเรื่องทางเหนือกับเจ้าแล้วมาผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ว่า, ระหว่างทางมาที่นี่, ข้าก็ได้รับจดหมายจากเกรนซี่…ตอนนี้, เรื่องทางใต้สำคัญกว่า”
ภัยคุกคามของอุปกรณ์ระดับพระเจ้าทางตอนเหนือนั้นยังมีอยู่ แล้วตอนนี้ก็มีกองทัพอันเดดจากทางใต้เข้ามาอีก ดังนั้นอาณาจักรนอร์ตันตกอยู่ในปัญหาจริงๆแล้ว
กองทัพอันเดดนั้นเลือดเย็นเป็นพิเศษ แอนโทนี่เข้าใจดีว่าถ้ากองทัพนี้เติบโตขึ้น, มันจะกลายเป็นภัยพิบัติที่กวาดล้างแผ่นดินใหญ่ในเวลาครึ่งปี
ลิงค์จริงจังขึ้นมา “ท่านมาได้ถูกจังหวะจริงๆ ผมมีเรื่องบางอย่างจะปรึกษากับท่านด้วย มันเป็นเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นในป่าเกอร์เวนท์, แต่มันน่าจะเป็นข่าวดีนะครับ”
