ทั้งคู่เดินทางไปด้วยกันและพวกเขาทั้งคู่ก็ตั้งใจที่จะลงทะเบียนเรียนในสถาบันเวทมนตร์อีสโควฟ
พวกโจรทิ้งบาดแผลไว้หลายแห่งบนร่างกายของ เอเลียร์ด แต่พวกเขามีฝีมือพอ ๆ กับพวกอันธพาลตามท้องถนน บาดแผลพวกนี้จึงไม่ลึกมากและเลือดก็หยุดไหลได้โดยไม่ต้องปฐมพยาบาลเลยด้วยซ้ำ
หลังจากพันแผลเสร็จ เอเลียร์ด ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ที่เอามาจากกระเป๋าที่อยู่กับม้าแก่ เขาดูดีขึ้นมากหลังจากนั้น
“เอ้านี่ ถึงมันจะเป็นน้ำยาเพิ่มเลือดธรรมดาๆ แต่แผลของนายจะหายเร็วขึ้นถ้านายดื่มมัน” ลิงค์ พูดพร้อมกับหยิบขวดออกมา เขาพบมันในหอคอยปรุงยาของสถาบันเวทมนต์ในแกลดสโตน และเขาก็มีมันแค่ 2 ขวดเท่านั้น
เอเลียร์ด รู้สึกลังเล เขาเพิ่งจะรู้จักกับ ลิงค์ ได้ไม่นาน จึงยังไม่ไว้วางใจที่จะดื่มอะไรจากคนที่เพิ่งพบกัน
เขามอง ลิงค์ อย่างจริงจัง พอเห็นท่าทางที่สงบของนักเวทย์เขาก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย แล้วก็รู้ในที่สุดว่าการกระทำของเขาคือน้ำใจที่มีให้ และตัวเขาเองนั่นแหละที่ไม่ยอมไว้ใจ เขายอมรับขวดจาก ลิงค์ และลองจิบไปนิดนึง หลังจากที่รู้สึกว่ามันดีเขาก็ดื่มมันจนหมดขวด
“ขอบคุณนะครับ” เอเลียร์ด รู้สึกอุ่นสบายท้อง แล้วเขาก็รู้ได้ในทันทีว่ามันไม่ได้มีอะไรแปลกปลอมผสมไว้ ในความเป็นจริงมันเป็นยาที่คุณภาพดีมากเลยด้วยซ้ำ
“ไม่เป็นไร” ลิงค์ ตอบอย่างร่าเริง “ถ้างั้น, เราไปกันเถอะ”
สถาบันเวทมนตร์อีสโควฟตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือของป่าเกอเวนท์ พวกเขาเดินเข้ามาจากทางเข้าด้านตะวันตกของป่า ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะต้องเดินทางผ่านกว่าครึ่งหนึ่งของป่าเกอเวนท์
โชคดีที่มันไม่ไกลมากมีระยะทางประมาณ 30 ถึง 40 ไมล์ นอกจากนี้ถนนบนเส้นทางแห่งราชายังได้รับการปูพื้นอย่างดีทำให้การเดินทางของพวกเขาง่ายขึ้น
พวกเขาเดินไปคุยไป
ภายในสามหรือสี่ชั่วโมงของการเดินพวกเขาค่อนข้างจะสนิทสนมกันมากขึ้น และสามารถมองเห็นเมืองริเวอร์โควฟในระยะสายตาของพวกเขาได้ในที่สุด
ในสายตาของ เอเลียร์ด แม้ว่า ลิงค์ จะเป็นแค่นักเวทย์ฝึกหัดคนนึง แต่ก็เป็นเพื่อนที่น่าสนใจที่มีบุคลิกร่าเริงและใจดี
พวกเขาได้พูดคุยกันต่างๆนาๆภายใต้แสงอาทิตย์ที่สดใส หลายครั้ง ลิงค์ ดูเหมือนจะสามารถบอกได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่และทำตามแนวความคิดของเขา เพื่อนที่ฉลาดเช่นนี้หาได้ยากจริงๆ จนเกือบทำให้เขาลืมสถานการณ์ที่น่าอับอายของตัวเอง
ใช่แล้ว, เขาดูน่าสมเพชมากในตอนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการเงิน การเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีใครยินดีสนับสนุนการศึกษาด้านเวทมนต์ของเขานั้น ทำให้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำงานอย่างเต็มที่ไม่ว่าจะเป็นงานอะไรก็ตามเพื่อหาเงินให้ตัวเอง ที่เขาหามาได้นั้น แทบจะพอดีกับค่าเล่าเรียนสำหรับสถาบันเวทมนตร์ แต่สำหรับค่าใช้จ่ายอื่น ๆ เขามีอยู่แค่เล็กน้อย เขาทำได้แค่ต้องใช้เงินอย่างประหยัดเพื่อหลีกเลี่ยงความหิวโหยเท่านั้น
ฉันโชคดีจริงๆที่ได้เจอเพื่อนแบบนี้ เอเลียร์ดรู้สึกยินดี
ลิงค์ ก็รู้สึกแบบนั้นเช่นเดียวกัน เอเลียร์ด เป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง จิตใจที่ยอดเยี่ยมของเขาสามารถติดตามเรื่องตลกจากโลกที่ ลิงค์ เล่าได้หลายเรื่อง
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงกวนใจ ลิงค์
การปรากฏตัวของตัวเขาเองนั้นค่อนข้างธรรมดาจริงๆ แถมร่างกายของเขาก็ค่อนข้างบอบบาง ด้วยความที่สวมเสื้อคลุมสีเทาและไม่มีไม้คทา ทำให้เขาเหมือนสามัญชนธรรมดาตามท้องถนน ตรงกันข้าม เอเลียร์ดที่ ดูสูงหล่อและแข็งแรง เสื้อผ้าปกติที่ เอเลียร์ด สวมไม่สามารถปกปิดความเจิดจ้าของเขาได้
ลิงค์ ดูคล้ายกับผู้ใต้บังคับบัญชาของ เอเลียร์ด ในตอนที่พวกเขายืนข้างๆกัน
ตอนนี้ฉันเป็นใบไม้ที่อยู่ข้างๆดอกไม้บานสินะ ลิงค์ เสียใจ
แน่นอนว่า เอเลียร์ด ได้ดึงดูดความสนใจของทุกๆคนในเมืองริเวอร์โควฟโดยเฉพาะผู้หญิง ดวงตาของพวกเธอเหมือนกับหมาป่าที่จ้องมองมาที่เขา ในขณะที่ ลิงค์ ที่อยู่ข้างๆเขาถูกละเลยอย่างสมบูรณ์ ที่โรงแรมเจ้าของมองไปทาง เอเลียร์ด และถาม “ท่านต้องการที่จะพักที่นี่ใช่มั้ยครับ?”
เอเลียร์ด พยักหน้า เขากัดฟันของเขาและยื่นเงินสำหรับสองห้อง ลิงค์ เป็นคนช่วยชีวิตของเขา เขาไม่สามารถให้ ลิงค์ จ่ายได้
พอถึงจุดๆนี้ ลิงค์ รู้ถึงสถานการณ์ของ เอเลียร์ด ดีจากบทสนทนาที่พวกเขาคุยกัน เขาเดินขึ้นมาหน้าและวางเหรียญทองไว้บนเคาน์เตอร์ “ขอสองห้องที่ดีที่สุดของคุณแล้วก็ขอบคุณนะครับ”
เขาหันไปหา เอเลียด แล้วพูดออกมาอย่างสบายๆ “ไม่เป็นไร ถือซะว่าจ่ายคืนค่าเครื่องดื่มที่นายเลี้ยงครั้งที่แล้วละกันนะ”
เขารู้ว่า เอเลียร์ด อยู่ในจุดที่สภาพการเงินขัดสน เหตุผลที่พวกเขามาที่โรงแรม ทั้งๆที่ เอเลียร์ด ชอบเดินทางข้ามคืนนั้นก็เพราะว่า ลิงค์ ไม่ได้หลับอย่างสบายมาเกือบสองวันแล้ว
ที่เรียกว่า “การคืนเงินนั้น” ก็เพื่อให้เกียรติ เอเลียร์ด
เอเลียร์ด รู้สึกตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็เข้าใจ ความซาบซึ้งถูกเติมเข้าไปในหัวใจของเขาขณะที่เขาพยักหน้า แม้ว่าเขาจะยังคงนิ่งเงียบ แต่เขาก็จะระลึกถึงบุญคุณนี้ไว้ในอนาคต
ช่วงหลายปีที่เขาใช้เวลาในการเดินทางได้สอนให้เขารู้จักความหนาวเหน็บและความชั่วร้ายของโลกนี้ ความตั้งใจที่บริสุทธิ์และความดีงามแบบ ลิงค์ นั้นเป็นเรื่องยากที่จะเข้ามาในชีวิตของเขา และเขาก็จำได้ว่าแต่ละคนต่างก็หวังว่าเขาจะสามารถตอบแทนพวกเขาได้ในซักวันหนึ่ง
ทั้งคู่รับประทานอาหารเย็นที่ห้องโถงของโรงแรม ลิงค์ จ่ายบิลให้ก่อนที่ทั้งคู่จะกลับไปที่ห้องของตัวเอง
พอกลับไปที่ห้อง ลิงค์ ก็เข้านอนหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ แต่เขาก็พลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับอยู่ดี เขาตัดสินใจที่จะมองดูจี้ที่ เซลีน มอบให้เขา
จี้นี้มีค่ามากเกินไป มีค่ามากเกินไปสำหรับ ลิงค์ ที่จะแสดงให้ทุกคนเห็น เขามองได้เฉพาะเวลาที่อยู่คนเดียวเท่านั้น
จิตสำนึกของเขาเข้าไปในจี้ และพบตัวเองอยู่ในที่มืดสูงประมาณ 30 ฟุตและกว้าง 30 ฟุตซึ่งมีสิ่งของลอยอยู่ทั่ว
สิ่งแรกที่เขาเห็นคือกองหนังสือเวทมนตร์ถึง 64 ชุด หนังสือที่มีคุณค่ามากที่สุดของสถาบันเวทมนต์เฟลมมิ่งอยู่ในนี้ทั้งหมด
แล้วก็มียาระดับต่ำ ซึ่งมีเพียงเจ็ดหรือแปดขวดเท่านั้นซึ่งเท่ากับจำนวนทั้งหมดที่เขาได้รับจากหอปรุงยา สิ่งอื่น ๆ ที่เหลืออยู่ในที่มืดนั้นก็คือกองเหรียญทอง เขานับมันมีทั้งหมด1315 เหรียญทอง เซลีน ทิ้งเงินทั้งหมดไว้ให้กับเขา
แม้ว่าพวกเขาจะจากกันไม่ถึงหนึ่งวัน แต่ ลิงค์ ก็คิดถึงเธอมากทีเดียว
ฉันสงสัยจังว่าเธอจะสามารถจัดการกับปีศาจจากความมืดได้รึเปล่านะ? ตอนนี้เธออยู่ดีไหมนะ? คำถามอยู่ในหัวของ ลิงค์ เต็มไปหมด และเต็มไปด้วยความรู้สึกใหม่ๆอย่างความปรารถนาและความกังวลเป็นครั้งแรก
ฉันยังอ่อนแอเกินไป! ลิงค์ ถอนหายใจ ต่อให้เขาจะอยู่เคียงข้างเธอ เขาก็เป็นได้แค่ภาระให้กับเธอเท่านั้น
เขาลูบจี้ด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่เขากอดขนที่ซ่อนไว้ข้างหน้าอก มันรู้สึกผ่อนคลายมันทำให้เขารู้สึกเหมือนว่ามี เซลีน อยู่ข้างๆ
เขาเหนื่อยมากจนหลับไปหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เมื่อเขาลืมตาขึ้นเขาก็พบว่าท้องฟ้ายังมืดอยู่ ลิงค์ ดึงนาฬิกาพกติดตัวออกมา ตอนนี้เป็นเวลาตี 2 เขาหลับไปประมาณหกชั่วโมง
แต่หกชั่วโมงก็ทำให้เขารู้สึกสดชื่นอย่างมาก เขารู้สึกว่าความอบอุ่นกลับมาที่ปลายนิ้วราวกับว่าเขาอยู่ในฤดูใบไม้ผลิ มันสบายขึ้นและความคิดของเขาก็ชัดเจนและคมชัดกว่าที่เคยมันไม่มึนงงเหมือนตอนก่อนที่เขาจะนอนแล้ว
เขาสามารถวิเคราะห์ปัญหาที่เกิดขึ้นในใจของเขาได้อย่างรวดเร็วและเป็นระบบ คำถามที่เจ้าของเดิมของร่างกายของเขาได้ถามเกี่ยวกับเวทมนตร์ได้รับการแก้ไขด้วยความคิดเพียงเล็กน้อย
นี่คือฉันตอนที่อยู่ในจุดพีคสินะ? ถ้าฉันต้องเข้ารับการทดสอบ IQ ลิงค์ คนก่อนอาจได้รับคะแนนสูงสุดประมาณ 90 คะแนน ส่วนฉันน่าจะได้ประมาณ 130 เหมือนตอนที่ฉันอยู่บนโลก ซึ่งมันดีกว่าค่าเฉลี่ยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ตอนนี้ฉันน่าจะได้มากกว่า 250 นะ … ไม่สิน่าจะ 260 แต่ไม่ว่าจะยังไง ความคิดในตอนนี้นี่มันสุดยอดไปเลย!
มันคงเป็นเรื่องที่น่าเสียดายแย่ถ้าความอันหลักแหลมนี้ไม่ได้นำไปใช้ประโยชน์!
ลิงค์ ดึงหนังสือเวทมนต์ออกมาจากจี้ มันมีชื่อว่า “โครงสร้างเวทมนต์” เขาพลิกไปที่หน้าสารบัญ มีการระบุถึงเวทย์เลเวล 0: หนามพสุธา, บอลเพลิง,ดาบวายุ,กรีซ,หายตัวขั้นต้น ซึ่งหนังสือได้อธิบายรายละเอียดของเวทย์แต่ละอย่างเอาไว้
นี่คือสิ่งที่ ลิงค์ ต้องการ
“เขาว่ากันว่า ‘1ชั่วโมงในตอนเช้ามีค่าเท่ากับสองชั่วโมงในตอนเย็น’ ฉันจะเริ่มเรียนรู้เวทมนต์ตั้งแต่ตอนนี้หล่ะ!”
เขาเริ่มก้มหน้าอ่านหนังสืออย่างขยันขันแข็ง
