วันต่อมา, ลิงค์ก็สร้างขวานรบได้สำเร็จ
เขาทำได้เร็วมากเพราะโครงสร้างของขวานนั้นบอกตามตรงเลยว่าโคตรจะง่าย ทั้งตัวขวานนั้นเขาเพิ่มไปแค่เวทย์เดียวเท่านั้น
มันหนัก 160 ปอนด์, ยาวห้าฟุต, และส่วนคมก็มีขนาด 1.3 ฟุต ภายใต้การผสานการของเวทย์เสริมพลังของลิงค์, วัตถุดิบหายากต่างๆก็หลอมรวมเข้าด้วยกัน, ทำให้ออกมาเป็นคริสตัลสีเหลืองอัมพันแปลกๆ มันมีสภาพกึ่งโปร่งแสงและถูกปกคลุมด้วยรูนสีแดงที่มองเห็นได้ ซึ่งหากมองผ่านๆนั้น, รูนพวกนี้ดูเหมือนกับเส้นเลือดเลย
ที่พื้นผิวของมันมีประกายของโลหะด้วย, และยิ่งอยู่ใกล้คมมีดมากเท่าไหร่สีเหลืองอำพันก็ยิ่งเข้มขึ้นเท่านั้น ที่ตัวคมมีดมีสีเข้มมากๆ, แทนที่จะโปร่งแสง, มันกลับให้ความรู้สึกหนักแน่น
ขวานรบเสร็จแล้ว, แต่โฮลุนยังไม่กลับมาเลย แต่ลิงค์เองก็ไม่ได้รีบร้อนเหมือนกัน เขาเก็บขวานเข้าที่และเริ่มอ่านหนังสือ
ประมาณช่วงเย็น, มาโซสก็มาเคาะประตูห้องของเขา ลิงค์เปิดประตูและเห็นว่ามาโซสกำลังถือกรงอยู่ ซึ่งกรงนั้นได้เก็บแมวดำที่ดูขนเรียบเนียนจนผิดปกติเอาไว้
“นายจับมันได้จริงๆหรอเนี่ย?” ลิงค์พูดไม่ออก มันตกหลุมพลางโง่ๆแบบนี้จริงๆหน่ะหรอ?
มาโซสหัวเราะอย่างเต็มที่ “มันง่ายกว่าที่ข้าคิดเอาไว้ซะอีก ข้าแค่ใช้กรงนก, ปิดมัน, แล้วมันก็อยู่ข้างใน, หึหึ”
เฟลิน่าได้ยินเสียงความวุ่นวายแล้วออกมา เธอเองก็ไม่เชื่อเหมือนกัน ในขณะที่เดินวนรอบๆแมวดำ, เธอก็พยักหน้าให้ลิงค์ “สัมผัสทางสายเลือดของข้าบอกว่านี่แหล่ะเขา”
“เอาวางไว้บนโต๊ะให้หน่อยสิ” ลิงค์พูด เขาเองก็บอกได้ว่าแมวตัวนี้แตกต่างจากแมวทั่วๆไป มันมีดวงตาสีเขียวมรกตที่สดใสมากๆ, เหมือนกับโอปอลบริสุทธิ์เลย หากใครได้เห็นมันก็คงจะอดจ้องมันไม่ได้, ซึ่งนี่บ่งบอกว่ามันมีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งมากๆ
มาโซสวางกรงเอาไว้บนโต๊ะ “มันค่อนข้างแปลกจริงๆนั่นแหล่ะ, แล้วมันก็เร็วมากจริงๆ หลังจากที่ถูกจับ, มันแค่นั่งอยู่ในนั้น, ไม่ส่งเสียงหรือขยับไปไหนเลย”
ในขณะที่เขาพูด, แมวก็นิ่งเงียบอยู่ในกรง แขนขาของมันอยู่แนบกับร่างกายและดวงตาของมันก็ลืมแค่ครึ่งเดียว มันส่งเสียงกรนออกมาด้วยราวกับว่ามันกำลังพักผ่อนอยู่ ลิงค์เดินวนรอบมันและศึกษามันใกล้ๆ, แต่มันก็ยังไม่ขยับไปไหน มันเหมือนกับว่ามันมองไม่เห็นลิงค์
“เฟลิน่า, มันเข้าใจพวกเราได้รึเปล่า?” ลิงค์ถาม
“น่าจะได้นะ, แต่อาจจะพูดไม่ได้ก็ได้” เฟลิน่าไม่มั่นใจ แมวตัวนี้ดูมีรูปร่างหน้าตาที่เป็นเอกลักษณ์, แต่มันก็ไม่น่าจะพิเศษขนาดนั้น มันเป็นไปได้ว่าอาจจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นในตอนที่พระเจ้าผู้ถูกเนรเทศเข้าไปอยู่ในตัวมัน, ทำให้แมวดำตัวนี้สูญเสียคุณสมบัติบางอย่างไป
ลิงค์สังเกตุมันต่อ และหลังจากที่ผ่านไปพักนึง, เขาก็รู้สึกว่ายังสังเกตุได้ไม่ดีพอ, ดังนั้นเขาจึงเอาคทาออกมาแล้วสัมผัสแมวเบาๆด้วยมือแห่งนักเวทย์ แมวดำมองเขาอย่างขี้เกียจ มันปล่อยให้ลิงค์ตรวจสอบโดยไม่ต่อสู้กลับเลย
“มันคือแมวตัวเมีย…แต่อีโลดิมเป็นชายอายุ 800 ปี, ใช่ไหม? การมาอยู่ในร่างแมวตัวเมียน่าจะเป็นอุบัติเหตุ แล้วเขาชินกับมันรึยังนะ?” ลิงค์ถามอย่างสงสัย ในขณะที่เขาพูด, เขาก็จับจ้องไปที่แมวตลอดเวลา ถ้ามันเข้าใจเขา, มันก็น่าจะมีการตอบสนองอะไรบ้าง
แต่เขาก็ต้องผิดหวัง แมวยังคงนอนอยู่ในกรง, มีสภาพเหมือนกึ่งตาย ท้องของมันมีเสียงกรนและนอกจากรูปร่างหน้าตาของมันแล้ว, ก็ไม่มีอะไรที่พิเศษเกี่ยวกับมันอีกเลย มันดูเหมือนกับแมวจอมตะกละตัวนึงเท่านั้น
“มันเป็นไปได้ไหมว่าในตอนที่เขาอยู่ในร่างแมว, เขาจะเข้าสู่สภาพหลับลึกเพื่อปกป้องตัวเอง?” เฟลิน่าแสดงความคิดเห็น “ไม่อย่างนั้น, ทำไมเขาถึงยอมให้โดนจับง่ายขนาดนี้หล่ะ?”
มาโซสเม้มปากของเขา “ดูท่าจะเป็นอย่างนั้นนะ ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจ้านี่เป็นพระเจ้า เขาก็แค่แมวขี้เกียจตัวนึงเท่านั้นเอง”
ลิงค์รู้สึกรำคาญ เขามาเพื่อขอคำแนะนำ, แต่ถ้าอีกฝ่ายยังเอาแต่ทำตัวแบบนี้อยู่, การมาที่นี่จะมีประโยชน์อะไรหล่ะ?
มีบางอย่างผิดปกติในตอนที่เขามองไปที่แมว หลังจากที่คิดอยู่พักนึง, เขาก็ตระหนักถึงสิ่งผิดปกติได้ในที่สุด “มาโซส, นายเป็นคนพูดใช่ไหมว่านิสัยของมันเหมือนกับคำอธิบายของฉันเลย? ดังนั้นถ้ามันสามารถรักษานิสัยของมันเอาไว้ได้, มันจะเป็นเรื่องธรรมดาได้ยังไงหล่ะ? นอกจากนี้, เจ้านี่ก็หลบหน้าพวกเราในตอนแรก, และตอนนี้ก็มาทำตัวแบบนี้อีก ฉันมั่นใจเลยว่ามันกำลังแกล้งทำ!”
“แกล้งทำงั้นหรอ?” เฟลิน่าศึกษาแมว มันยังหลับอยู่ในกรง เธอไม่ได้คิดแบบนั้น
“ลองดูเดี๋ยวก็รู้” ลิงค์พูด
มันเป็นช่วงเย็นแล้วและก็ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วด้วย, ดังนั้นลิงค์จึงพูดออกมา “มันชอบปลาใช่ไหม? เฟลิน่า, ฉันมีแซลมอนหินฟ้าอยู่ เอามันไปให้พ่อครัวของโรงแรมทำอาหารให้ทีสิ มันจะเป็นอาหารเย็นของพวกเรา”
“โอเค” เฟลิน่ารับปลาแล้วออกไป
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง, พนักงานเสิร์ฟคนนึงก็เอาหม้อซุปปลาเข้ามาในห้อง ในตอนที่ซุปมาถึงประตู, กลิ่นอันหอมละมุนก็ลอยเข้ามาข้างใน, กระตุ้นความอยากอาหารของทุกคน
อึก เฟลิน่ากลืนน้ำลาย
ลิงค์ศึกษาแมวดำ มันยังคงนอนอยู่ในกรงโดยไม่ขยับไปไหนราวกับว่ามันไม่สนใจ ซึ่งนี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย
มาโซสเองก็รู้สึกได้เหมือนกัน “นี่มันไม่ถูกนะ ตอนข้าจับมันข้าใช้แค่ปลาธรรมดาเอง มันเทียบกับปลาของพ่อครัวใหญ่ไม่ได้เลย ตอนนั้นมันดูอยากกินมากๆ ทำไมตอนนี้มันถึงไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยหล่ะ?”
ลิงค์กับเฟลิน่าแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเขาได้คำตอบแล้ว
“อย่างน้อยมันก็สามารถเข้าใจพวกเราได้ ตอนนี้มันกำลังแกล้งทำแน่ๆ บางทีมันอาจจะไม่อยากโต้ตอบกับพวกเรา, หรือไม่มันก็คงรู้สึกอับอายที่ถูกจับตัวได้ง่ายขนาดนี้”
มาโซสหัวเราะดังลั่น “ถ้าเป็นพระเจ้ามันก็คงจะน่าอายจริงๆนั่นแหล่ะที่ถูกคนธรรมดาหลอกและจับยัดใส่กรงได้ หึ, ถ้าข้าเป็นมันนะ, ข้าก็คงจะไม่พูดเหมือนกัน”
พอพวกเขาได้ข้อสรุปนี้, ลิงค์ก็เรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้ ตอนแรกเขากังวลว่าพระเจ้าจะสูญเสียความรู้สึกนึกคิดไปแล้ว, แต่ตอนนี้, เรื่องที่เขาต้องกังวลก็มีแค่วิธีที่จะทำให้มันพูดเท่านั้น และสำหรับเรื่องนี้, ลิงค์ก็จะทำตามวิธีแก้ปัญหาของราชินีมังกรแดง: จัดหาสิ่งที่มันสนใจ
ลิงค์ยิ้ม “ถ้างั้นพวกเราก็ปล่อยให้เขาอยู่ในกรงไปละกัน ฉันหิวแล้ว มาเถอะ, กินกัน ฉันขอบอกเลยนะว่า, แซลมอนหินฟ้านั้นสดแล้วก็มีเนื้อนุ่มแถมยังมีความแน่นปนอยู่ด้วย มันอร่อยกว่าปลาธรรมดาถึงสิบเท่าเลยหล่ะ!”
พอพูดจบ, ลิงค์ก็กลืนซุปเข้าไปเต็มคำและถอนหายใจออกมา เขารู้สึกพอใจมาก พ่อครัวของโรงแรมแห่งนี้ทำงานได้ดีจริงๆ
ซุบนั้นมีสีเหมือนน้ำนม ด้วยการกลืนลงไป, ความนุ่ม, ความกลุ่มกล่อม, ความละมุน, และความอร่อยก็ได้ถาโถมใส่เส้นประสาทที่ปลายลิ้นของเขา มันกลายเป็นกระแสไฟฟ้าอันงดงาม, ที่ค่อยๆไหลเข้าไปในสมองของเขาทีละนิด—มันคือรสชาติที่ไม่สามารถลืมได้เลย
มาโซสรู้แกว เขาจิบซุป, แล้วดวงตาของเขาก็เปล่งประกายเช่นกัน “ข้าเกือบจะมองเห็นทัศนียภาพของทะเลสาปคริสตัลบลูเลยนะเนี่ย” เขาชื่นชม “หลังจากที่ได้ลิ้มรสชาติอันไร้ที่ตินี้ข้าก็คงจะตายตาหลับแล้วหล่ะ”
เฟลิน่าไม่ได้พูดอะไร เธอใช้การกระทำของเธอแสดงความอร่อยของซุป ในขณะที่ลิงค์กับมาโซสกำลังพูดคุยกันอยู่, เธอก็กินซุปปลาหมดไปหนึ่งถ้วยแล้ว วิธีที่เธอเอาอาหารใส่ปากนั้นคือหลักฐานของความอร่อยที่ดีที่สุด
นานะก็รู้สึกสนใจเหมือนกันและลองกินดูเล็กน้อย เธอรู้สึกว่ารสชาติมันโดดเด่น ดังนั้นเธอจึงนั่งอยู่ข้างๆลิงค์และกินเข้าไปทีละคำเล็กๆเหมือนกับลูกแมว
แมวดำที่อยู่ในกรงยังไม่สะทกสะท้าน ท้องของมันส่งเสียงกรนอยู่ตลอด, และดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย
อย่างไรก็ตาม, ลิงค์พบว่าเสียงกรนหยุดลงแล้ว และเขาก็เห็นหนวดของมันกระตุกและจมูกของมันก็ขยับเล็กน้อยด้วย การกระทำพวกนี้เป็นแค่จุดสังเกตุเล็กๆ แต่ลิงค์ก็เห็นมันทั้งหมด มาดูกันว่าท่านจะแกล้งทำได้นานแค่ไหน, เขาคิด
ด้วยความคิดนั้น, เขาก็พูดต่อ “สิ่งที่สวยงามที่สุดในชีวิตก็คือการที่สามารถลิ้มรสความอร่อยต่างๆได้เนี่ยหล่ะนะ มาโซส, ฉันได้ยินมาว่ามีปลาพิเศษอีกชนิดนึงในทะเลสาปคริสตัลบลู มันชื่อว่าปลากะพงครีบราตรี เห็นเขาบอกกันว่าซุปที่ใช้มันทำนั้นอร่อยมากจนทำให้คนกลายเป็นบ้าได้เลย นั่นเป็นเรื่องจริงหรอ?”
มาโซสพยักหน้า “จริงครับ, แต่ปลากะพงครีบราตรีนั้นจับได้ยากมาก ชาวประมงมนุษย์สัตว์สามารถจับมันได้แค่เดือนละตัวเท่านั้นเองถ้าเขาโชคดีนะ ดังนั้นพวกมันก็เลยมีราคาสูงมาก หนึ่งตัวก็สิบเหรียญทองแล้ว คนทั่วไปไม่สามารถซื้อได้เลย”
พอพูดจบ, มาโซสก็ชำเลืองมองแมวดำ เขายิ้มแล้วพูดต่อ “แมวตัวนี้ชอบกินปลา, แต่ผมมั่นใจว่ามันคงเคยกินแต่ปลาธรรมดาที่ทำมาจากฝีมือคนธรรมดา ปลาแซลมอนหินฟ้า, ปลาแดง, และปลาดาบเงินนั้นต่างก็เป็นปลาหายาก คงไม่มีใครเอาปลาพวกนี้ให้แมวกินหรอก ดังนั้นสำหรับปลากะพงครีบราตรี, ผมมั่นใจเลยว่ามันไม่เคยได้ลิ้มรสหรอกครับ”
เฟลิน่าหัวเราะกับเรื่องนี้ “แค่สิบเหรียญทองเอง ถูกมากเลยนะ พรุ่งนี้พวกเราลองซื้อมาซักหน่อยไหม?”
ลิงค์พยักหน้า “เอาสิ พ่อครัวของโรงแรมนี้มีพรสวรรค์จริงๆ ฉันมั่นใจเลยว่าเขาสามารถเอาปลากะพงครีบราตรีนี้ไปทำให้เกิดรสชาติปาฏิหารได้”
“นานะก็อยากกินเหมือนกัน” นานะพูด
“ไม่มีปัญหา” ลิงค์ตอบพร้อมกับหัวเราะ เขาชำเลืองมองแมวดำอีกครั้ง ตอนนี้มันไม่ได้กรนอีกแล้ว มันหลับตานอนขดตัว, แล้วฝังจมูกของมันเอาไว้ตรงท้อง
ลิงค์เดาว่ามันคงทนได้อีกไม่นานแล้ว, ดังนั้นเขาก็เลยพูดต่อ
“นี่รู้ไหม” เขาพูดกับมาโซส “ในตอนที่ฉันเรียนอยู่ที่สถาบันเวทมนตร์อีสโควฟ, อาจารย์ของฉันเอร์เรร่าชอบของอร่อยมากเลยหล่ะ เธอจ้างพ่อครัวที่ยอดเยี่ยมเอาไว้จำนวนนึง, และฉันก็ได้เพลิดเพลินกับอาหารพวกนั้นด้วย ตอนนั้น, ฉันเคยกินปลาชนิดหนึ่งที่เรียกว่าปลาแบล็คไพค์ พ่อครัวใช้เทคนิคมีดอันไร้ที่ติหั่นมันเป็นซาชิมิชิ้นบางๆเหมือนกับกระดาษ จากนั้นเขาก็ทำซอสที่มีชื่อว่าซอสพริกลมหายใจมังกร, และพวกเราก็จะกินซาชิมิกับซอสนั้น รสชาติมัน…เอิ่ม, อร่อยเหาะเลยหล่ะ”
มาโซสหัวเราะในตอนที่ได้ยิน “ข้ารู้จักวิธีการนั้นนะ ต้นกำเนิดมันมาจากอาณาจักรสิงโตทางตอนใต้ พ่อครัวประจำพระราชวังเป็นคนคิดค้นวิธีนี้ขึ้นมา ปลาแบล็คไพค์นั้นเป็นแค่ชื่อทั่วๆไป ชื่ออย่างเป็นทางการของอาหารจานนี้มีชื่อว่า การ์รา แลมต้า ตอนนั้นดูเหมือนว่า, กษัตริย์จะเป็นโรคบางอย่างและไม่ยอมกินอาหารเลย เขาผอมลงมากจนแทบจะเหมือนกับเนื้อหุ้มกระดูก แต่หลังจากที่กินปลานี้, เขาก็มีน้ำมีนวลขึ้นมาก, และเขาก็ฟื้นตัวกลับมาได้ ในตอนนั้น, กษัตริย์ตบรางวัลให้พ่อครัวคนนั้นเป็นเงิน 300 เหรียญทองเชียวนะ!”
เฟลิน่าอินกับเรื่องนี้มากๆ เธอถอนหายใจแล้วพูด “โถ่ว, พวกเจ้าทำให้ข้าอยากกินทุกอย่างเลยนะเนี่ย”
ลิงค์เห็นด้วย “ฉันเข้าใจนะ, อ้อ, แล้วฉันก็เคยกิน—”
“พอได้แล้ว!”
มีเสียงสดใสดังมาจากกรง แมวดำดีดตัวขึ้นมา, ดวงตาสีเขียวมรกตของมันเบิกกว้างและขนของมันก็ตั้งตรง หางของมันเองก็ตั้งตรงเหมือนกับดาบ มันจ้องผู้คนที่กำลังเพลิดกับอาหารแสนอร่อยเป็นเวลาครึ่งวินาทีก่อนที่จะเผลอมองไปที่ซุบ มันเอาลิ้นสีชมพูเล็กๆเลียที่จมูก, และออร่าอันน่าหวาดกลัวก็อ่อนลง
“พวกเจ้ามันไม่ใช่มนุษย์ พวกเจ้ามันปีศาจชัดๆ!”
