เทือกเขาเฮงดวน
จากเรื่องราวที่นักแม่นปืนยับบ้าเล่าให้ฟังในขณะที่ลิงค์กำลังรักษาเธอ ลิงค์ก็สามารถเข้าใจถึงสถานการณ์คร่าวๆของเผ่ายับบ้าได้แล้ว
ประชาชนของยับบ้านั้นมีอยู่ประมาณ 2 ล้านคน และพวกเขาก็มีเมืองใหญ่ๆอยู่ 9 เมือง สำหรับตอนนี้ เมืองได้ถูกถล่มไปแล้วสามเมือง รวมถึงเมืองแห่งท้องฟ้าพอลโลด้วย
ณ ปัจจุบันนี้ กองกำลังแห่งความมืดกำลังปิดล้อมลาลิเอลอยู่
เรือของพวกเธอคือเรือเหาะจู่โจมที่ได้บินออกมาจากลาลิเอลพร้อมกับเรือเหาะลำอื่นๆอีก 5 ลำ เรือเหาะต่อสู้ 10 ลำได้เข้าปะทะกับกองทัพแห่งความมืดเพื่อดึงความสนใจให้พวกเธอ ยังไงก็ตาม กองกำลังแห่งความมืดนั้นก็ได้ไล่ตามเรือเหาะจู่โจมมาโดยไม่สนใจชีวิตของตัวเองเลย
ในตอนที่เรือเหาะจู่โจมความเร็วสูงมาถึงที่นี่ พวกเธอก็ถูกทำลายจนหมดแล้ว ดังนั้นภารกิจการขอความช่วยเหลือจากภายนอกจึงล้มเหลว
จากนั้นนักแม่นปืนผู้ชายที่เสียเลือดเยอะที่สุดก็ปล่อยลมหายใจเฮือกสุดท้ายออกมา พอเห็นภาพนี้ นักแม่นปืนหญิงก็ไม่สามารถห้ามตัวเองได้อีกแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอาบแก้มของเธอ
“เอาเลย ระบายออกมาให้หมด” ลิงค์ลูบหัวของนักแม่นปืนเบาๆ ในเวลาเดียวกัน เขาก็ร่ายเวทย์กำแพงเสียงรอบๆตัวพวกเขา
นักแม่นปืนกอดขาของลิงค์และร้องไห้ฟูมฟาย หลังจากนั้นไม่นาน ในตอนที่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ในที่สุดเธอก็ใจเย็นลง เธอเช็ดหน้าของเธอและพูด “ข้าขอโทษนะคะ ข้าทำเสื้อผ้าของท่านเลอะหมดเลย แล้วก็ขอบคุณมากค่ะ ท่านลอร์ด”
เมื่อเห็นว่าเธอได้สติแล้ว ลิงค์ก็เอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหน้าของเธอ เธอไม่ได้ขยับและปล่อยให้ลิงค์เป็นคนทำ ซึ่งนี่ทำให้ลิงค์มีความรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังดูแลเด็กอยู่เลย
หลังจากที่เขาเช็ดเสร็จ เขาก็ถาม “แล้วเอลินหล่ะ? เธอรู้สถานการณ์ของยัยนั่นรึเปล่า?”
เอลินกลับไปก่อนหน้าเขาได้ไม่กี่วัน แม้ว่าเธอจะบอกว่าเธอคิดจะย้ายคนไปอยู่ที่เกาะ แต่ระหว่างเดินทางกลับเธออาจจะเจอกองทัพแห่งความมืดที่กำลังรุดหน้าเข้ามาก็ได้ ดังนั้นเขาจึงเป็นห่วงเธอ
“เลดี้ฟอทูน่าหรอคะ? ตอนนี้เธออยู่ในลาลิเอล เธอนั่นแหละที่เป็นคนแนะนำให้ส่งคนออกไปขอความช่วยเหลือ และเธอยังบอกอีกว่าให้ฝ่าวงล้อมออกไปซะแล้วทิ้งเมืองไปเพราะว่าลาลิเอลนั้นถึงคราวล่มสลายแล้ว…ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่าคำพูดของเธอจริงแท้แค่ไหน แต่ว่าการทำนายทั้งหมดของเธอก็ถูกมาโดยตลอด ดังนั้นทุกคนจึงคิดจริงจังกับคำพูดของเธอ”
ลิงค์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างน้อยเอลินก็ยังปลอดภัย
ในตอนนี้ สคินอร์สกลับมาแล้ว เขาดูใจเย็นลง แต่ว่าดวงตาของเขาก็ยังแดงอยู่ “ท่านครับ สถานการณ์ไม่ค่อยดีเลย พวกปีศาจได้เริ่มทำการกวาดล้างและไล่ล่าผู้รอดชีวิตแล้ว ข้าพึ่งเห็นกลุ่มของพวกมันผ่านไปเมื่อสักครู่นี้”
แน่นอนว่ามันคือข่าวร้าย
ลิงค์คิดอยู่พักนึง จากนั้นก็พูดกับนานะ “ช่วยแบกเมลินด้าให้ทีนะ”
เมลินดาคือชื่อของนักแม่นปืนหญิง นานะนั้นตัวเตี้ยกว่าเมลินดาแค่ 3 ฟุต แต่ถึงแม้ว่านานะจะมีส่วนสูงพอๆกับเด็กหญิงชาวมนุษย์, เธอก็ยังสามารถแบกเมลินดาขึ้นหลังได้สบายๆ
“ไปกันเถอะ พวกเราจะรีบเดินทางไปยังป้อมโอริด้าต่อและเอาข่าวเรื่องลาลิเอลไปส่งให้พวกเขาด้วย” ลิงค์ร่ายเวทย์ไร้ร่องรอยอีกครั้ง
ในเมื่อชาวยับบ้านั้นได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขายังส่งคนฝ่าวงล้อมออกมาขอความช่วยเหลือได้ นั่นก็แสดงว่าพวกเขายังสามารถยื้อไปได้อีกซักพัก ถ้าลิงค์สามารถเอาข่าวไปที่ป้อมโอริด้าได้ พวกเขาก็จะสามารถพากองกำลังขึ้นเหนือไปช่วยชาวยับบ้าได้ และจากนั้นกองกำลังแห่งความมืดก็จะถูกขนาบโจมตีจากทั้งสองข้าง และพวกชาวยับบ้าก็จะได้รับความกดดันน้อยลง
จริงๆแล้วลิงค์รู้สึกเคารพไอมอนส์มาก
ภายใต้เวลาอันจำกัดของอสรพิษทมิฬ เขาก็ยังสามารถหาโอกาสในการใช้ลูกเล่นได้อย่างหลากหลาย มีแค่ไอมอนส์เท่านั้นที่สามารถทำแบบนี้ได้
บ้าเอ๊ย! คิดผิดจริงๆที่ไม่ฆ่ามันทิ้งซะตั้งแต่ตอนนั้น!
ทั้งกลุ่มรีบเดินทางต่อ การใช้หมาป่านั้นจะเด่นเกินไป พวกเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ใช้มันและเดินเท้าแทน ในตอนที่พวกเขาพบกับเส้นทางที่เดินทางลำบาก ลิงค์ก็จะใช้เวทย์เลเวล 0 ลอย,เบาดั่งขนนกและเวทย์พื้นฐานอื่นๆในการสนับสนุนพวกเขา บางครั้ง เขาก็ต้องให้นานะเป็นคนแบกเขาข้าม พวกเขาสามารถเดินทางได้ค่อนข้างเร็ว
หลังจากเดินทางไปได้ 6 ไมล์ สคินอร์สที่เป็นคนนำหน้า ก็ได้ยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้พวกเขาหยุด เขาก้มหลบหลังต้นไม้และให้ลิงค์กับนานะทำแบบเดียวกัน จากนั้นเขาก็ค่อยๆชี้ไปที่ใบไม้ที่อยู่ตรงหน้า เขากระซิบเบาๆ “ระวังใบไม้ตรงนั้นเอาไว้ให้ดีนะครับ”
ลิงค์ขยี้ตา และจ้องไปที่มัน
ด้านหน้าของพวกเขาเป็นป่าเฮเซลนัท ท่ามกลางพุ่มไม้หนาในป่า ที่ยอดของต้นไม้ต้นหนึ่ง มีเงาเหมือนกับลิงนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น
“ลิง” ตัวนี้สูงประมาณ 3 ฟุตและมีปีกปลายแหลม 2 ข้าง ผิวหนังของมันเป็นสีแดงเข้ม และที่หัวของมันก็มีเขา 2 ข้าง ในตอนนี้ ปีกของมันได้บดบังตัวเองเอาไว้ราวกับว่ามันทำรังอยู่บนต้นไม้ สิ่งเดียวที่สามารถเห็นได้ก็คือดวงตาสีดำของมันที่ไม่สามารถรู้สึกได้เลยหากไม่สังเกตุมันให้ดีๆ
สคินอร์สอธิบายต่อ “ในป่าทมิฬ มีสิ่งมีชีวิตพวกนี้อยู่เต็มไปหมด พวกนักเวทย์บอกว่ามันคือปีศาจระดับต่ำ แต่ข้าเรียกพวกมันว่า “ลิงแดง” ทักษะในการต่อสู้ของมันนั้นอยู่ระดับเดียวกับหน่วยสอดแนมเลเวล 4 แต่ว่า ในป่าทมิฬนั้นมีพวกมันอยู่เพียบเลย พวกมันฉลาดมากและมักจะเห็นพวกเราก่อน ในตอนที่พวกมันรู้ตัว พวกมันก็จะปล่อยเสียงแหลมๆที่ดังไปไกลเกือบ1ไมล์ออกมา และหลังจากนั้นลิงแดงตัวอื่นๆก็จะส่งต่อเสียงร้องนั้นไป และไม่นานนักปีศาจระดับสูงก็จะมาถึง และต่อให้พวกเราฆ่ามันก่อนที่จะร้อง ปีศาจระดับสูงก็ยังคงมาอยู่ดี เพราะว่าพวกมันมีสัญญาณที่จะส่งออกมาทุกๆ 10 นาที…ฟังสิ”
สคินอร์สเอามือไปป้องหูของเขาเพื่อบอกให้ทุกคนลองฟัง 1 วินาทีต่อมา ลิงค์ก็ได้ยินเสียง จี่~แหลมๆ คล้ายกับเสียงของค้างคาว หลังจากเสียงดังขึ้นมาแปปนึง ทั่วทั้งป่าก็เต็มไปด้วยเสียงจี่~จี่~ตอบสนองกับเสียงในตอนแรก
“จากเสียงที่ได้ยิน ดูเหมือนว่าพวกลิงแดงจะคอยสอดส่องอยู่ทั่วทั้งป่าเลยนะ น่ารำคาญชะมัด! หลังจากนี้พวกเราคงต้องระวังให้มากขึ้นแล้ว”
ในที่สุดลิงค์ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมไอมอนส์ถึงทำการปกปิดข้อมูลได้สำเร็จ ด้วยสายตาของลิงแดงพวกนี้และความสามารถในการเรียกปีศาจระดับสูงกับกูลที่อยู่รอบๆ มันไม่มีทางเลยที่จะมีคนหนีหรือซ่อนตัวได้ หน่วยสอดแนมชาวมนุษย์จะต้องตายอย่างแน่นอนหากพวกเขาเข้ามาในป่า
ณ ตอนนี้, สคินอร์สนั้นอยู่ในกลุ่มคนที่เก่งที่สุดของฝ่ายมนุษย์แล้ว ถ้าแม้แต่เขายังไม่มีวิธีจัดการกับสิ่งนี้ ก็คงไม่มีใครทำได้แล้ว
และที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ด้วยความที่ตอนนี้ป่าถูกปิดกันทั้งหมด ดังนั้นต่อให้พวกเขามีวิธีแอบลอบผ่านไปได้ก็คงจะต้องใช้เวลาอย่างมหาศาล แต่สถานการณ์ของลาลิเอลในตอนนี้ค่อนข้างไม่สู้ดี พวกเขาต้องไปถึงป้อมโอริด้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วพวกเขาจะทำยังไงดีหล่ะ?
ลิงค์มองไปที่ลิงแดงและหยุดคิด “พวกปีศาจสอดแนมระดับสูงตัวใหญ่ขนาดไหน?”
สคินอร์สคิดอยู่พักนึงก่อนที่จะบอกขนาดคร่าวๆของพวกสอดแนม “ในป่าทมิฬ กลุ่มสอดแนมหนึ่งกลุ่มจะมีคนที่แข็งแกร่งทั้งหมด 10 คน โดยปกติแล้วจะเป็นปีศาจระดับสูง 3 ตัวและกูล 7 ตัว ในตอนที่พวกมันได้รับสัญญาณจากลิงแดง พวกมันจะมาถึงภายในเวลา 3 นาที”
ลิงค์ถามอีกครั้ง “ปีศาจระดับสูงพวกนี้เป็นปีศาจประเภทไหน?”
“ภายในกลุ่มพวกมันมี ปีศาจเพลิงโฟดอร์ ปีศาจแห่งความกลัว ปีศาจมิติ ซัคคิวบัสและอื่นๆอีก5ประเภท รวมทั้งสิ้น 10 ประเภท พวกดาร์กเอลฟ์ได้อัญเชิญปีศาจออกมาอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ทั่วทั้งป่ากลายเป็นนรกแห่งความมืดไปแล้ว” สคินอร์สตอบ
ลิงค์ถาม “ส่วนใหญ่แล้วปีศาจพวกนี้มีเลเวล8 ใช่มั้ย?”
“ใช่ครับ”
นี่เป็นข้อมูลที่มากพอแล้ว ลิงค์คำนวณจากข้อมูลที่เขามี “ถ้าเกิดว่าพวกมันสามารถมาได้ภายในเวลา 3 นาที นั่นก็หมายความว่าทุกระยะ 1 ไมล์ จะต้องมีกลุ่มสอดแนมของปีศาจอยู่หนึ่งกลุ่ม ลิงแดงจะส่งสัญญาณทุกๆ 10 นาที ดังนั้นถ้าพวกเราโจมตีในทันทีหลังจากที่พวกมันส่งสัญญาณครั้งต่อไป พวกเราก็จะมีเวลา 13 นาทีในการเดินทาง ถ้าพวกเราใส่สัญญาณปลอมผสมเข้าไปด้วยหล่ะก็ พวกเราก็จะสามารถทำให้พวกมันช้าไปกว่านี้ได้…โอเค! พวกเราจะลงมือกันในตอนที่พวกมันส่งสัญญาณครั้งต่อไป”
เขาตัดสินใจที่จะใช้กำลังฝ่าไป
“เข้าใจแล้วครับ” สคินอร์สพยักหน้า
7 นาทีต่อมา ลิงแดงก็ส่งสัญญาณอีกครั้ง มันเหมือนกับว่ามันมีนาฬิกาอยู่กับตัว มันตรงเวลาเป๊ะๆ
ในตอนที่มันส่งสัญญาณ ลิงค์ก็โยนบอลมิติออกไป “แยกมิติ!”
เขาไม่ได้ใช้ลูกเล่นอะไรเลยแค่โจมตีไปตรงๆ
ตุบ ลิงแดงเลเวล 4 ไม่สามาถทนพลังโจมตีของเวทย์มิติได้และกลายเป็นก้อนเนื้อภายในชั่วเสี้ยววินาที มันไม่มีโอกาสแม้แต่จะส่งเสียงด้วยซ้ำ
“ไปกันเถอะ เร็วเข้า!”
สคินอร์สเป็นคนนำหน้าอีกครั้ง โดยที่มีลิงค์และนานะคอยตามหลังมาติดๆ ระหว่างทาง ลิงค์ได้ลบร่องรอยของพวกเขาไปด้วย เขานั้นระวังตัวมากๆแต่ว่ามันก็ได้ผลดีมากเช่นกัน
ในระหว่างทางพวกเขาได้เจอกับลิงแดงตัวอื่นอีก ยังไงก็ตาม ในตอนที่ลิงแดงกำลังจะอ้าปากเพื่อส่งสัญญาณ ลิงค์ก็ได้ทำให้พื้นที่ตรงนั้นปลอดเสียงด้วยกำแพงเสียง ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็ปล่อยแยกมิติใส่พวกมัน ทำให้ลิงตายในทันที
การตอบสนองของลิงค์เร็วขึ้นเรื่อยๆ และพวกลิงก็ไม่มีโอกาสแม้แต่จะส่งสัญญาณด้วยซ้ำ
10 นาทีต่อมา ลิงแดงก็เริ่มส่งสัญญาณเพื่อบอกที่อยู่ของพวกมัน ไม่นานนักพวกมันก็รู้สึกตัวว่ามีพรรคพวกของพวกมันที่ไม่ได้ขานตอบ
ทันใดนั้นเอง ป่าก็แตกตื่นเหมือนกับรังผึ้ง จี่! จี่! ลิงแดงเริ่มส่งสัญญาณ และเสียงนั้นก็ดูเต็มไปด้วยความตกใจและความกลัว ยังไงก็ตาม นี่เองก็เป็นประโยชน์เช่นกัน
ด้วยเสียงร้องของพวกมัน ลิงค์เองก็สามารถระบุที่อยู่ของพวกมันได้ดีขึ้น
“พวกมันใช้เวลาส่งสัญญาณนานแค่ไหน?” ลิงค์ถาม
“ประมาณครึ่งนาทีครับ ซึ่งนี่จะช่วยให้หน่วยสอดแนมระบุที่อยู่ได้” สคินอร์สตอบ
“ครึ่งนาทีหรอ? น่าจะไม่มีปัญหานะ”
ลิงค์รอไปครึ่งนาที ตามที่สคินอร์สพูด ลิงแดงหยุดส่งสัญญาณ ทันใดนั้นเอง ลิงค์ก็ปล่อยการโจมตีออกมา โดยใช้แยกมิติฆ่าพวกลิงแดงอย่างไร้เสียง และไม่ทิ้งหลักฐานเอาไว้!
“โอเค ไปกันเถอะ” ลิงค์โบกคทาของเขา และทั้งกลุ่มก็รีบมุ่งหน้าไปต่อ ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็ลบร่องรอยของพวกเขาและทิ้งร่องรอยปลอมเอาไว้
ตอนนี้เขาเชี่ยวชาญในเรื่องนี้มาก และการปล่อยร่องรอยปลอมเอาไว้นั้นก็ได้ผลดีมากๆ ระหว่างทาง พวกลิงแดงได้ส่งสัญญาณไปทั้งหมด 3 รอบ แต่ว่าปีศาจระดับสูงก็ยังหาพวกเขาไม่พบ
พวกเขารักษาความเร็วและเดินทางต่อ
“หลังจากที่หาพวกเราไม่เจอนานขนาดนี้ พวกมันก็คงจะเป็นบ้าในอีกไม่ช้านี้ พวกมันจะต้องออกจากเส้นทางสอดแนมของพวกมันและเพิ่มคนสอดแนมแน่ๆ พวกเราจะต้องระวังให้มากกว่านี้แล้ว!”
…
ภายในป่า มีหน่วยสอดแนมอยู่ 2 หน่วย และพวกมันก็ตามร่องรอยที่ลิงค์ทิ้งเอาไว้ แต่พวกมันก็ไม่สามารถหาผู้บุกรุกเจอได้
และหลังจากที่กลับมามือเปล่าอยู่หลายครั้ง หัวหน้าของหน่วยสอดแนมก็เริ่มรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติ เขาสั่งกูลที่อยู่ข้างหลังเขา “เจ้า กลับไปฐานแล้วรายงานว่ามีบางอย่างผิดปกติ มีหนูบางตัวหลุดเข้ามาในป่า พวกเราต้องการกำลังเสริม”
“รับทราบครับ!” กูลรีบวิ่งกลับไปรายงาน
