หุบเขาคร่ำครวญ
วิ้ววว วิ้วววว!
สายลมพัดผ่านไป, และทันใดนั้นเอง, มันก็สร้างเสียงเหมือนกับเด็กกำลังร้องไห้ แถมมันไม่ใช่แค่เสียงร้องไห้ธรรมดาๆซะด้วย, มันเหมือนกับเสียงร้องไห้อันปวดร้าวที่ถูกบีบคั้นออกมามากกว่า ซึ่งมันทำให้ผู้คนที่ได้ยินรู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของพวกเขากำลังถูกบีบรัด, และมันก็ชวนให้ขนลุก
ในหุบเขา, มันมืดมากๆ แม้ว่าจะมีท้องฟ้าสดใสล้อมรอบอยู่ในระยะหนึ่งร้อยไมล์, แต่จำนวนแสงที่เข้ามาได้ก็น้อยนิด บางทีมันอาจจะเป็นเพราะกำแพงได้ขวางเส้นทางแสงไม่ให้เข้ามาในหุบเขา ในบางมุม, มันจะมืดเหมือนกับตอนกลางคืนเลย
หลังจากผ่านไปได้สักพัก, ลมก็พัดมาจากข้างหน้าอีกครั้ง, พร้อมกับหอบกลิ่นศพเน่ามาด้วย และคงไม่มีใครรู้หรอกว่าศพพวกนี้เป็นใคร, หรือเป็นสิ่งมีชีวิตแบบไหน?
สคินอร์สลูบไหล่ของตัวเอง, แล้วขยับเข้ามาใกล้ลิงค์มากขึ้น อย่างไรก็ตาม, เขาก็ยังอธิบายอยู่, “ลมในสถานที่ผีสิงนี่รุนแรงมากๆเลย ข้าเริ่มรู้สึกหนาวแล้ว”
นักแม่นปืนยับบ้า, เมอลินด้า, ไม่ได้พูดอะไร, แต่เธอก็กำเสื้อของนานะแน่นขึ้น และในบางครั้ง, เธอก็จะหันไปมองข้างหลัง, ราวกับกลัวว่าจะมีกรงเล็บสีดำมาจับเธอและลากตัวเธอไป
ส่วนลิงค์นั้นยังมีสภาพจิตใจที่ดีกว่า เขามีสมาธิกับการร่ายเวทย์, และนี่ก็ทำให้จิตใจของเขาไม่หลงไปไหน ดังนั้น, เขาจึงดูค่อนข้างจะเยือกเย็น
ในด้านของนานะ, เธอลืมตากว้าง, มองซ้ายมองขวาด้วยความสงสัย ยังไงซะ, มันก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้ามาในสถานที่แบบนี้
ส่วนแมวดำนั้นแน่นอนว่ามันไม่กลัวเลยสักนิด, แต่มันก็มีปัญหาของตัวเองอยู่ “แง้วววว! ปล่อยนะ, เจ้าคนใจฝ่อ! หยุดจับหูของข้าได้แล้ว!”
เมอลินด้าจับหูของแมว, และบีบมันแน่นไม่ว่าแมวจะทำอะไรก็ตาม, ซึ่งนี่ทำให้แมวหัวร้อนมากตลอดการเดินทางผ่านหุบเขา
กลุ่มของพวกเขาได้เดินผ่านสถานที่แปลกๆนี้ในลักษณะเช่นนี้ หลังจากที่เดินไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมง, พวกเขาก็ได้ยินเสียงลมพร้อมกับกลิ่นเน่า
พวกเขาเงยหน้าขึ้นไปและเห็นเงาปีศาจปีกโหยหวนสูง 12 ฟุตสองตัวบินอยู่เหนือหัวพวกเขา
ทั้งกลุ่มตื่นตัวขึ้นในทันที แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าปีกโหยหวนยังไม่พบพวกเขา, แต่พวกเขาก็ยังลดเสียงหายใจลง, และพยายามซ่อนตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
หลังจากที่ปีศาจบินผ่านไป, สคินอร์สก็พูดเบาๆ “ปีศาจสองตัวนี้ดูแข็งแกร่งมากเลยนะ, แข็งแกร่งกว่าข้าอีก, พวกมันทั้งคู่เป็นปีศาจเลเวล 8 ใช่ไหม?”
เขามีเลเวล 7, แต่ในขณะที่เผชิญหน้ากับปีศาจพวกนี้เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่หนักหน่วงจากพวกมัน ซึ่งนี่แสดงให้เห็นว่าปีศาจพวกนี้อยู่ในระดับที่สูงกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด
ลิงค์พยักหน้า “ใช่, พวกมันเป็นปีศาจเลเวล 8 และพวกมันก็น่าจะแข็งแกร่งกว่านายสักสิบเท่าได้มั้ง”
สคินอร์สพูดไม่ออก สิบเท่าเลยหรอ! แล้วข้าจะสู้กับพวกมันได้ยังไงหล่ะ?
เวลาผ่านไปสิบนาทีเต็มก่อนที่เขาจะพูดอีกครั้ง “ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าพวกปีศาจแข็งแกร่งกว่าเดิมนะ? เมื่อหนึ่งเดือนก่อนพวกมันยังไม่แข็งแกร่งขนาดนี้เลย”
แน่นอนว่าลิงค์รู้เหตุผลแต่เขาก็เลือกที่จะไม่พูดมัน เขาตอบกลับไปอย่างง่ายๆ “น่าจะเพราะไอมอนส์อัญเชิญปีศาจที่แข็งแกร่งกว่าเดิมออกมารึเปล่า?”
สคินอร์สไม่สงสัยในสิ่งที่ลิงค์พูด เขาสบถออกมา “ไอมอนส์มันเสียสติไปแล้ว! พวกดาร์คเอลฟ์ก็เป็นบ้าไปกันหมดแล้ว! สักวันนึงพวกมันจะเจอกรรมตามสนองแน่”
ไม่นานหลังจากที่ปีศาจสองตัวบินจากไป, พวกลิงค์ก็ได้ยินเสียงเท้าจากด้านหลัง ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, พวกเขาก็ได้ยินเสียงพูดคุยกันเป็นภาษาปีศาจ สคินอร์สกับเมอลิด้าไม่เข้าใจมันเลย, แต่ลิงค์ได้ทำการวิจัยเรื่องภาษาในนรกมาบ้างแล้ว, ดังนั้นเขาจึงสามารถจับใจความสำคัญได้อย่างคร่าวๆ
“ไอหุบเขาเวรเอ้ย! มันมีกี่เส้นทางกันวะเนี่ย?”
“เจ้าคิดว่าไอพวกหนูมันซ่อนอยู่ที่ไหน?”
“จะไปรู้เรอะ พวกมันอาจจะมุดอยู่สักรูนึงก็ได้ แต่ถึงยังไง, ข้าก็รู้สึกหงุดหงิดกับคำสั่งของผู้บัญชาการชะมัด จับเป็นนักเวทย์หรอ? นี่มันฆ่าตัวตายชัดๆ!”
“ชู่วว! อย่าให้ผู้บัญชาการได้ยินเจ้านะ เจ้าก็รู้นี่ว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อน”
“ให้เขาได้ยินเลย! ทำไมหล่ะ, ข้าก็พูดความจริงไม่ใช่รึไง?”
มีปีศาจแปดตัวอยู่ในกลุ่มนี้ พวกเขาใช้ประโยชน์จากจำนวนของพวกเขาในการเดินผ่านหุบเขาอย่างโจ่งแจ้ง, โดยไม่ซ่อนตำแหน่งของพวกเขา
ปีศาจนั้นตัวใหญ่, และความเร็วของพวกมันก็สูง เมื่อดูจากสถานการณ์ในตอนนี้, มันคงจะใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีก่อนที่พวกเขาจะถูกไล่ทัน และนี่ก็แตกต่างจากสถานการณ์ของปีศาจที่บินอยู่เหนือหัว หุบเขานั้นกว้างแค่สิบฟุต ถ้าทั้งสองฝ่ายปะทะกัน, ปีศาจก็จะสังเกตุเห็นอย่างแน่นอน
ลิงค์มองดูรอบๆและเขาก็บังเอิญเห็นโพรงขนาดเท่าตัวคน โพรงนั้นมืดมาก มองไม่เห็นอะไรข้างในเลย อย่างไรก็ตาม, ลิงค์ก็ได้ยินเสียงลมจากอีกปลายฝั่งของโพรง ซึ่งนี่หมายความว่ามีทางออกที่อีกฝั่งนึงของโพรง
ปีศาจพวกนี้ตัวใหญ่, น่าจะสูงเกินเก้าฟุต และหลุมนี้ก็ค่อนข้างเล็ก, ดังนั้นพวกมันคงจะเข้าไปไม่ได้อย่างแน่นอน มันน่าจะปลอดภัยกว่าเส้นทางปกติเยอะเลยนะ
ลิงค์ชี้ไปที่โพรง “เข้าไปข้างในนั้นกันเถอะ” อ่านโดจิน doujinza.com
“ท่านครับ…จะดีหรอ? ข้าคิดว่าถ้าพวกเราวิ่งให้เร็วขึ้นจะดีกว่านะ” สคินอร์สพูด พอเห็นโพรงนี้เขาก็รู้สึกขนลุก ข้างในโพรงนั้นมืดมิด, และมีแม้กระทั่งเสียงแปลกๆดังออกมาด้วย นอกจากนี้, สิ่งที่ทำให้พวกเขากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ, ในการหลบหนีการไล่ตามของปีศาจนั้น, พวกเขาจะต้องคลำเส้นทางในความมืดที่ไม่มีแสงเลย แล้วใครจะรู้หล่ะว่าพวกเขาจะเจออะไรข้างในนั้นบ้าง?
ณ จุดๆนี้, เมอลิด้ากำลังจะน้ำตาแตก เธอไม่ได้พูดอะไรแต่ก็เบะปากเล็กๆใส่ลิงค์ ใบหน้าของเธอกำลังขอร้อง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากเข้าไปข้างในเหมือนกัน
พอได้ยินเสียงเท้าใกล้เข้ามา, ลิงค์ก็พูดอย่างเด็ดขาด “เลิกอืดอาดได้แล้ว; รีบเข้าไปข้างในเร็ว! สคินอร์ส, นายเข้าไปก่อน นานะ, ตามเขาไป, คอยช่วยเขาด้วยถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ส่วนฉันจะรั้งท้ายเอง”
แม้ว่าพวกเขาจะสามารถวิ่งได้อย่างรวดเร็ว, แต่พวกเขาจะวิ่งเร็วไปกว่าปีศาจที่บินได้ได้ยังไงหล่ะ? นอกจากนี้, ถ้าพวกเขาวิ่ง, พวกเขาก็จะทำให้เกิดเสียงดังขึ้นและเปิดเผยตำแหน่งของตัวเอง และบางทีนั่นก็อาจจะนำไปสู่ปัญหาที่สาหัสยิ่งกว่า
การเข้าไปในโพรงนั้นเป็นการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน
สำหรับสิ่งที่พวกเขาจะเจอในโพรงนั้น…เอาเป็นว่า, พวกเขาจะจัดการกับมันในตอนที่เวลามาถึง และมันก็น่าจะง่ายกว่าการจัดการกับปีศาจที่กำลังไล่ตามมาอย่างแน่นอน
คำสั่งของลิงค์นั้นสมบูรณ์แบบ, และสคินอร์สก็ไม่สามารถคิดวิธีอื่นได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่กำมีดในมือขวาและคลำทางข้างหน้าด้วยมือซ้าย, พร้อมกับก้าวเข้าไปในความมืดทีละก้าว
นานะตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว ส่วนลิงค์ก็ไปเป็นคนสุดท้าย
ในตอนที่พวกเขาเดินเข้ามาในโพรงได้ประมาณ 90 ฟุต, ที่ทางเดินด้านหลังพวกเขาก็มีเสียงฝีเท้าผ่านไป ปีศาจมาถึงแล้วและเดินผ่านโพรงไป
ลิงค์ฟังเสียงฝีเท้าที่ผ่านไปอย่างระมัดระวัง ในขณะที่เขาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก, ปีศาจก็หันกลับมาอย่างกระทันหันและลิงค์ก็ได้ยินเสียง “เห้ย, มีโพรงอยู่ตรงนี้ด้วย”
“ข้ารู้สึกว่ามันดูน่าสงสัยยังไงไม่รู้สิ”
“ขอข้าดมหน่อยซิ”
มีเสียงฟุดฟิดดังขึ้น, และไม่นานนัก, ปีศาจตัวนึงก็ส่งเสียงออกมา “นั่นไงหล่ะ! มีกลิ่นอยู่ที่กำแพงด้วย พวกมันผ่านเข้าไปในนี้แน่ๆ!”
“โพรงนี้เล็กมากเลยนะ; พวกเราเข้าไปไม่ได้หรอก! พวกเราจะจัดการพวกมันยังไงดีหล่ะ?”
“ดูเหมือนว่าจะมีแค่ผู้บัญชาการนะที่เข้าไปข้างในได้พอดีเลย พวกเราควรไปแจ้งท่านไหม?”
“แน่นอนสิ! ฮี่ ฮี่! ให้ผู้บัญชาการเข้าไปพยายามจับไอนักเวทย์นั่นคนเดียวละกัน”
พอได้ยินแบบนี้, ลิงค์ก็ปล่อยลมหายใจที่เขากลั้นเอาไว้ออกมา
กลิ่นบนกำแพงนั้นน่าจะเป็นเพราะเหงื่อของสคินอร์ส แค่ร่องรอยเล็กๆนี้พวกมันก็ได้เงื่อนงำแล้ว ปีศาจพวกนี้มีไหวพริบดีจริงๆ แต่ก็โชคดีสำหรับพวกเขา, ที่มีแค่ผู้บัญชาการปีศาจเท่านั้นที่สามารถเข้ามาข้างในนี้ได้ และลิงค์ก็มั่นใจว่าสามารถจัดการกับผู้บัญชาการคนเดียวได้
พอคิดได้แบบนี้, ลิงค์ก็พูดออกมา “หยุดก่อน”
สคินอร์สกับนานะหยุดและคอยเฝ้าระวังในขณะที่ลิงค์เอาคทาออกมาและวาดสัญลักษณ์เวทมนตร์ในอากาศ ด้วยการเคาะคทาในแต่ละครั้ง, เส้นแสงก็จะปรากฎขึ้นในอากาศหนึ่งเส้น
ความเร็วของเขาสูงมาก, และประมาณสิบวินาทีต่อมา, อากาศก็เต็มไปด้วยรัศมีรูนเวทมนตร์ ลิงค์ชี้คทาไปที่หินแล้วพูดเบาๆ “ผนึก!”
รูนลอยไปที่กำแพงหิน กริ้ง! ผนังโพรงสั่นเล็กน้อย, เหมือนกับมีค้อนไปกระแทกมัน แล้วรูปแบบเวทมนตร์ก็ปรากฎขึ้นบนกำแพงในทันที
หลังจากนั้น, โพรงก็เริ่มเปลี่ยนไป
ในขณะที่รูปแบบเวทมนตร์เปล่งแสงออกมา, ก็มีประตูเวทมนตร์ปรากฎขึ้นที่ข้างหลังลิงค์หนึ่งบาน พื้นผิวของประตูเวทมนตร์นี้หยาบแล้วดูเหมือนกับกำแพงหิน มันให้ความรู้สึกว่ามันเป็นทางตันของโพรง
แต่แค่นี้คงไม่พอ ถ้ามันเป็นแค่ประตูเวทมนตร์, ออร่าเวทมนตร์ที่แผ่ออกมาจากประตูนั้นก็คงจะถูกศัตรูตรวจจับได้อย่างง่ายดาย แล้ว, พวกมันก็จะสามารถทะลุบาเรียเข้ามาได้
ลิงค์วาดสัญลักษณ์เวทมนตร์เพิ่มขึ้นอีก และสิบวินาทีต่อมา, รูนอีกชุดก็ปรากฎขึ้น
“ผนึก!”
กริ้ง! มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง, และครั้งนี้, รูนก็ปรากฎขึ้นบนประตูเวทมนตร์ ในตอนที่รูปแบบเวทมนตร์นี้สำเร็จ, ออร่าเวทมนตร์ของประตูก็หายไปในทันที ตอนนี้, มันดูไม่ต่างจากประตูทั่วๆไปเลย
สคินอร์สไม่สามารถหาจุดบกพร่องในประตูบานนี้ได้ ถ้าเขาไม่ได้เพิ่งเข้ามาจากโพรง, แต่ค้นพบประตูนี้ด้วยตัวเอง, เขาก็คงจะคิดว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของกำแพงหินและถูกมันหลอก
แมวดำเองก็ชื่นชม “โฮ่ว, นี่มันลูกเล่นที่ข้าสอนเจ้าไม่ใช่หรอ? ไม่เลวเลยนี่, เจ้าเอามาปรับใช้ได้ดีนะ เจ้าฉลาดจริงๆ, เก่งกว่าไอหัวทึบอิเซนดิลันเยอะเลย”
ลิงค์ส่ายหัวแล้วพูด “จากที่พวกปีศาจมันพูดกัน, ผู้บัญชาการคนนี้คงจะสุดยอดมากๆ สิ่งนี้คงหลอกมันไม่ได้หลอก ฉันแค่ใช้มันเป็นระบบเตือนภัยเท่านั้นแหล่ะ”
ถ้าประตูเวทมนตร์ถูกฝ่าเข้ามา, ลิงค์ก็จะตรวจจับมันได้และรู้ว่าผู้บัญชาการปีศาจกำลังไล่ตามมา จากนั้นเขาก็จะสามารถเตรียมตัวได้
เขาพูดกับสคินอร์ส “เอาหล่ะ, เดินทางกันต่อเถอะ ไปข้างหน้าอีก 300 ฟุต, จากนั้นฉันก็จะสามารถให้แสงสว่างกับพวกเราได้บ้าง”
สคินอร์สรู้สึกโล่งอกขึ้นเยอะและเดินหน้าเข้าไปในความมืดต่อ
โพรงนี้ค่อยๆกว้างขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่ผ่านไปประมาณ 300 ฟุต, โพรงที่ตอนแรกมีความสูงความกว้างพอๆกับคนหนึ่งคนก็ขยายออกอย่างกระทันหัน จากเสียงสะท้อนของฝีเท้าของพวกเขา, พวกเขาก็สามารถบอกได้ว่าโพรงค่อยๆใหญ่ขึ้น
“ท่านลิงค์, ท่านยังอยู่ข้างหลังข้าใช่ไหม?” เมอลินด้าถามด้วยความรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างกระทันหัน
“ยังอยู่” ลิงค์ตอบกลับไป พอได้ยินน้ำเสียงที่สงบนิ่งของเขาเมอลินด้าก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นเยอะ
อย่างไรก็ตาม, ในจังหวะนั้นก็มีเสียงวิ้ววดังมาจากโพรง ด้วยความที่มีสายลมแรงพัดผ่านพวกเขา, มันจึงทำให้พวกเขาเสียสมดุลไปชั่วขณะ
ลมแปลกๆนี้พัดมาเป็นเวลาประมาณสามวินาที, แล้วจากนั้น, มันก็หยุดลง
คนที่เดินนำหน้า, สคินอร์ส, ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกและฝืนหัวเราะ “นั่นทำให้ข้ากลัวเลยนะเนี่ย ข้ากลัวว่าจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น”
จากนั้นกลุ่มพวกเขาก็เดินหน้าต่อ
อย่างไรก็ตาม, หลังจากที่ผ่านไปสิบวินาที, สคินอร์สก็ส่งเสียงออกมาอย่างกระทันหัน “นี่, นานะ, เธอทำอะไรอยู่ข้างๆฉันเนี่ย? เมื่อกี้ฉันเพิ่งจะแตะโดนมือเธอนะ
ในจังหวะต่อมา, น้ำเสียงที่ชัดเจนของนานะก็ดังขึ้น “แต่นานะอยู่ข้างหลังนายนะ”
ในตอนนั้นเอง, สคินอร์สก็รู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังหยุดเต้น
