Advent of the Archmage – ตอนที่ 347: มนุษย์, เจ้ามันขาดประสบการณ์

เทือกเขาเฮงดวนใต้, 120 ไมล์นอกป้อมโอริด้า

 

ทั้งกลุ่มกำลังพักผ่อนอยู่ในกระท่อมร้างหลังหนึ่ง มีกองไฟอยู่กลางกระท่อมและสคินอร์ส, กับยับบ้าก็กำลังย่างกระต่ายที่พวกเขาล่ามา นานะมีหน้าที่ในการรักษาความปลอดภัยในขณะที่ลิงค์อยู่ตรงมุมห้อง, กำลังเรียนรู้เวทมนตร์จากแมวดำ

 

“โฮ่, สมองของเจ้าดีกว่าที่ข้าคิดเอาไว้อีกนะเนี่ย” แมวดำพูด “ตอนนี้, เจ้าประสบความสำเร็จในการทำความเข้าใจผนึกเวทมนตร์นี้แล้ว แต่ก็น่าเสียดายนะที่เจ้ายังช่วยเหลือฟิรุแมนไม่ได้”

 

ลิงค์คิดว่าแมวดำแค่กำลังพูดถึงรอยแตกของโลกเฉยๆ “ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะหาวิธีจัดการมันให้ได้”

 

แมวทำหน้าเนือย

 

“บางทีนะ”

 

หลังจากนั้นลิงค์ก็ไม่ได้สนใจแมวอีก เขาเริ่มไล่ดูสมุดที่เขาทำทีละหน้า, และตรวจสอบเนื้อหาในนั้น ในตอนที่เขายืนยันได้ว่าไม่มีปัญหาอะไร, เขาก็ปิดสมุดแล้วเขียนที่หน้าปกว่า “วิญญาณสลาลม”

 

สมุดพวกนี้ลงรายละเอียดถึงกระบวนการการร่ายเวทย์อันทรงพลังนี้ ถ้านักเวทย์คนไหนมีความรู้ด้านเวทมนตร์มากพอ, เมื่อได้รับสมุดนี้ก็น่าจะสามารถร่ายเวทย์นี้ได้หลังจากที่ศึกษามันซักพักนึง

 

และลิงค์ก็ไม่ได้แค่เรียนเฉยๆ เขายังระวังแมวดำอยู่และได้ตรวจสอบเวทย์นี้ในระหว่างที่เรียนรู้กระบวนการไปด้วย เขามั่นใจว่าเวทย์นี้ต้องได้ผลแน่ๆ

 

พลังระดับพระเจ้าของอสรพิษทมิฬนั้นคือการดูดกลืนวิญญาณเป็นวงกว้าง, ในขณะที่เวทย์วิญญาณสลาลมของลิงค์คือการรวบรวมมานาจำนวนมหาศาล แล้วสร้างพายุมีชีวิตขึ้นมาเพื่อบังคับให้กระจายพลังที่รวบรวมมานี้

 

จากการคำนวนของลิงค์, เขาจำเป็นต้องใช้มานา 50,000 แต้มในหนึ่งวินาทีเพื่อให้ได้ผลนี้ ซึ่งเขาคาดว่าน่าจะต้องใช้นักเวทย์หนึ่งร้อยคนในการสร้างวงเวทย์สำหรับเวทย์นี้

 

มันคือการแนะนำง่ายๆ, แต่ทฤษฎีจริงๆนั้นลึกมาก, และมีรายละเอียดมากมายในการร่ายเวทย์ มันเหนือกว่าเวทมนตร์ทั้งหมดที่ลิงค์เคยศึกษามา

 

มีสองเหตุผลที่ทำไมลิงค์ถึงสามารถเข้าใจมันได้ในระยะเวลาอันสั้น ข้อแรกเลยก็คือ, แมวดำได้อธิบายมันด้วยวิธีที่เข้าใจได้ง่าย และข้อที่สอง, ขุมความรู้ในหัวของลิงค์เองก็ช่วยได้มาก ด้วยเหตุผลบางประการ, ลิงค์รู้สึกว่าตอนนี้สมองของเขาทำงานได้ดีขึ้นเล็กน้อย, โดยเฉพาะหลังจากที่ได้โต้ตอบทางความคิดเรื่องทฤษฎีมิติกับราชินีมังกรแดง

 

ยกตัวอย่างเช่น, ก่อนหน้านี้เขาสามารถทำงานสามอย่างพร้อมกันได้ ซึ่งเขาก็ทำแบบนี้ได้มาตั้งนานแล้ว,แต่มันก็ไม่เคยผ่านไปได้อย่างราบลื่นเลย

 

บางทีฉันอาจจะก้าวหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัวก็ได้นะ นี่คือเหตุผลเดียวที่เขาสามารถคิดได้

 

“นี่สำหรับท่านครับ” สคินอร์สส่งขาหลังกระตายที่ย่างเสร็จแล้วให้

 

ลิงค์รับมัน ในขณะที่เขากิน, เขาก็พูดออกมา “พวกเรารอดมาได้หกวันแล้ว, และมานาของฉันก็ฟื้นเต็มที่แล้วด้วย ดังนั้นพอพวกเรากินเสร็จแล้ว, ฉันจะใช้อินทรีย์พายุพาพวกเราบินกลับกัน”

 

เหลือระยะทางอีกประมาณ 120 ไมล์ ด้วยมานาของเขาในตอนนี้, พวกเขาสามารถบินฝ่าไปได้

 

“โอเคครับ” หลังจากการเดินทางนี้, สคินอร์สก็เชื่อฟังลิงค์อย่างเต็มที่

 

หลังจากนั้น, ห้องเล็กๆแห่งนี้ก็ตกสู่ความเงียบ ทุกคนไม่พูดอะไรในขณะที่กองไฟกลางห้องส่งเสียงแกร่กๆเป็นบางครั้ง และนานๆทีก็จะมีเสียงนกร้องออกมาจากด้านนอกด้วย

 

แม้กระทั่งแมวดำอีโลดิมก็ยังเงียบ มันขดตัวอยู่ข้างๆนานะและจัดการกับปลาครีบราตรี มันไม่ปล่อยให้เหลือก้างด้วยซ้ำ, และส่งเสียงแจ้บๆในขณะที่เคี้ยว

 

ทุกคนเคยชินกับแมวดำตัวนี้แล้ว ในระหว่างที่เดินทางมันเชื่อฟังดีและไม่ได้ทำอะไรผิดปกติเลย ซึ่งลิงค์เองก็เริ่มลดการป้องกันลงกับมันไปบ้างแล้ว

 

พวกเขาเต็มไปด้วยความเครียดหลังจากที่ผ่านเทือกเขาเฮงดวนและเผชิญหน้ากับอันตรายมากมาย ที่นี่, พวกเขารู้สึกเหนื่อยล้าและได้เพลิดเพลินกับความสงบสุขช่วงสั้นๆ

 

ณ ตอนนี้, ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ สคินอร์สกับเมอลินด้าได้รู้สึกผ่อนคลายอย่างเต็มที่ แม้กระทั่งลิงค์เองก็รู้สึกสบายใจและผ่อนคลาย

 

หนึ่งปีหลังจากนี้, เมอลินด้าที่ผ่านช่วงวัยกลางคน, จะชอบส่ายหัวและถอนหายใจทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้, เธอจะรู้สึกหวาดกลัวโดยไม่ได้ตั้งใจ และในตอนที่มีคนถามเธอ, เธอก็จะไม่ยอมเล่าสิ่งที่เกิดขึ้น, เธอมักจะพูดแค่ว่า “มันน่ากลัวเกินไป ข้าไม่อยากนึกถึงมันหรอก”

 

หลังจากผ่านไปสักพักนึง, ลิงค์ก็กินขากระต่ายเสร็จ เขาเอาผ้าสะอาดออกมาเช็ดมือ และเมื่อเห็นว่าคนอื่นยังกินอยู่, เขาก็ตัดสินใจที่จะเอาหนังสือเสริมพลังเครื่องรางออกมาอ่านฆ่าเวลา

 

แต่พอขยับไปได้ครึ่งนึง, เขาก็หยุด มีบางอย่างผิดปกติ

 

เขามองรอบๆและสายตาของเขาก็ไปหยุดที่แมวดำ มันไม่ได้อยู่ข้างๆนานะอีกแล้ว แต่มันไปอยู่ที่หน้าต่างเล็กๆที่อยู่ห่างออกไปสิบฟุตแทน มันยังเคี้ยวปลาอยู่, แต่มันก็ค่อยๆคลานไปทางหน้าต่างอย่างฉลาดในขณะที่กำลังเคี้ยวอยู่

 

“อีโลดิม, นายกำลังทำอะไร?” นานะเองก็มองมาจากข้างประตู เธอไม่ได้คิดอะไรและเดินไปหาแมวดำพร้อมกับพูดออกมา “กลับมานี่, เจ้าจิ๋ว”

 

โดยที่ไม่คาดคิด อีโลดิมไม่สนใจเธอ มันกระโดดขึ้นไปบนธรณีหน้าต่าง นานะเคลื่อนไหวเพื่อไล่มัน

 

“นานะ, อย่าขยับ!” ลิงค์บอกในทันที ด้วยเหตุผลบางประการ, เขาสัมผัสได้ถึงออร่าชั่วร้าย ในขณะที่เขาบอก, เขาก็จ้องอีโลดิมตาเขม็ง “แกกำลังจะเตรียมตัวหนีใช่ไหม?” เขาถามอย่างเงียบสงัด

 

“ก็เห็นๆอยู่ไม่ใช่หรอ? เมี้ยว” รอยยิ้มบางๆปรากฎขึ้นบนใบหน้ากลมๆของแมวดำ

 

“แกรู้ว่าแกไม่สามารถหนีได้ด้วยพลังของแก…เว้นเสียแต่ว่าแกจะได้รับพลังแล้ว โลกมีรอยแตกเกิดขึ้น, และปีศาจก็ไม่ใช่พวกเดียวที่แข็งแกร่งขึ้น แกเองก็เหมือนกันสินะ!”

 

“ข้าหรอ? ใช่รึเปล่านะ? ฮี่ฮี่, ลิงค์, เจ้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบมาเลยหล่ะ, แต่น่าเสียดายนะ, ที่เจ้ายังเป็นสิ่งมีชีวิตอยู่ ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างสิ่งมีชีวิตกับพระเจ้าก็คือความอดทน ข้าอดทนมานานมากแล้วเพียงเพื่อเคราะห์ร้ายเดียวจากเจ้า” พอพูดจบ, แมวดำก็เตรียมที่จะหนีจากทางหน้าต่าง นานะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและเร่งความเร็วไล่มัน

 

ความเร็วของนานะนั้นเหนือธรรมชาติ ถ้าเธอเร่งความเร็ว, ก็คงจะไม่ค่อยมีใครหนีจากเธอได้, แต่ครั้งนี้, เธอล้มเหลว แมวดำเคลื่อนที่พริบตาและหนีจากการจับของนานะได้สำเร็จ ความเร็วของมันนั้นไม่สามารถจินตนาการได้เลย

 

มันหายไปหลังจากเคลื่อนที่พริบตา, แต่ก็ยังมีเสียงสดใสดังกลับมา “ลิงค์, ข้าขอโทษละกันนะ รอยแตกของโลกกำลังกว้างขึ้นเรื่อยๆ, และกฎที่ยับยั้งข้าเอาไว้ก็อ่อนแอลงเหมือนกัน ข้าฟื้นพลังกลับมาเล็กน้อยจริงๆนั่นแหล่ะ—แค่เล็กน้อยนะ, แต่มันก็เพียงพอสำหรับการหนีแล้ว และสำหรับพวกเจ้าทุกคน…ข้าพูดได้แค่ว่าลิงค์, เจ้าสร้างปัญหาเอาไว้มากจริงๆ ข้าแทบไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากทิ้งร่องรอยเล็กๆไว้, 5555”

 

การจากไปของแมวดูเหมือนจะพรากโล่บางอย่างไปด้วย ลิงค์รู้สึกกลัวขึ้นมาในทันที นี่มันอันตรายถึงชีวิต!

 

เขาเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าทำไมก่อนหน้านี้เขาถึงรู้สึกใจเย็นมาก มันไม่ใช่ว่าไม่มีอันตรายอยู่ แต่, แมวดำได้ใช้เวทย์ลึกลับบางอย่างเพื่อบดบังการรับรู้ของเขา และตอนนี้, มันก็จากไปโดยไม่บอกเลยว่าจริงๆแล้วเขาถูกปีศาจล้อมอยู่

 

ลิงค์อยากจะใช้เวทย์ข้ามมิติในทันที, แต่ในตอนที่เขาเคลื่อนไหวมานาและพยายามจะสร้างโครงสร้างมานา, มันก็ทำลายตัวเอง มิตินี้ถูกขังเอาไว้อยู่

 

พวกเขาแวะซ่อนตัวอยู่หลายที่ในระหว่างทางและไม่ได้เร็วมาก ถ้าแมวดำเปิดเผยร่องรอยของพวกเขา, ตอนนี้พวกเขาก็ต้องถูกปีศาจล้อมแล้วแน่ๆ

 

ในตอนนี้, คำพูดสุดท้ายของอิเซนดิลันได้สะท้อนในหูของลิงค์ เขาบอกว่า “นักเวทย์, สักวันหนึ่ง, เจ้าจะตายด้วยเงื้อมมือของแมวตัวนั้นเหมือนกัน”

 

ลิงค์ไม่คิดเลยว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้

 

ยังไงซะฉันก็เป็นแค่มนุษย์ ฉันเทียบกับพระเจ้าไม่ได้หรอก, ต่อให้เป็นพระเจ้าผู้ถูกเนรเทศก็เถอะ นี่คือบทเรียนอันแสนเจ็บปวดสินะ

 

สคินอร์สเป็นหน่วยสอดแนมที่มีประสบการณ์, และเขาก็เรียกในทันที “ท่านครับ, ไปกันเถอะ!”

 

“ไม่!” ลิงค์เอาสมุดของเขา, วิญญาณสลาลมออกมา, แล้วส่งมันให้สคินอร์ส “เอามันกลับไปแล้วส่งให้กับนักเวทย์ในป้อมโอริด้า นายต้องเอามันกลับไปให้ได้นะ!”

 

ลิงค์ทำการตัดสินใจในทันที ตอนนี้ศัตรูล้อมพวกเขาอยู่ด้วยการเตรียมตัวมาอย่างดี, ดังนั้นต้องมีคนอยู่ที่นี่ ซึ่งนั่นไม่ใช่ปัญหาอะไร, แต่ข้อมูลต้องถูกนำกลับไปที่ป้อมโอริด้าให้ได้

 

“ท่านครับ…” สคินอร์ศรู้ความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของลิงค์

 

“รับมันไปซะ!” ลิงค์สั่ง

 

สคินอร์สไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับสมุดแล้วซ่อนพวกมันเอาไว้กับตัว

 

ที่ข้างๆพวกเขา, เมอลินด้ารู้สึกถึงอะไรบางอย่าง, และใบหน้าของเธอก็ซีดเผือด เธอเป็นแค่ยับบ้าสาวธรรมดาๆ มันเป็นเรื่องเข้าใจได้ที่เธอจะตื่นตระหนกในครั้งนี้

 

ตามที่คาดเอาไว้, ลิงค์พูด “เมอลินด้า, บาดแผลของเธอยังไม่หายดี เห็นห้องใต้ดินนั่นไหม? เข้าไปซ่อนในนั้นซะแล้วอย่าออกมาไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม!”

 

“ข้าสู้ได้ค่ะ! ข้าเป็นทหาร!” เมอลินด้าเม้มริมฝีปาก เธอกำลังจะร้องไห้, แต่เธอก็กำปืนของตัวเองแน่น

 

ลิงค์ส่ายหัว “นี่ไม่ใช่การต่อสู้ที่ยุติรรม, ไม่มีเกียรติยศอะไรกับการต่อสู้แบบนี้หรอกนะ! อย่าเอาชีวิตมาทิ้งเลย!”

 

อีกด้านหนึ่ง, นานะเปิดห้องใต้ดินแล้ว มันเป็นห้องเล็กๆเอาไว้เก็บอาหาร มนุษย์ที่โตแล้วไม่สามารถเข้าไปอยู่ได้, แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับยับบ้า

 

เมอลินด้าไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากกำปืนของเธอแล้วปีนเข้าไปในห้องใต้ดิน, น้ำตาไหลรินบนใบหน้าของเธอ

 

หลังจากปิดทางเข้าห้องใต้ดิน, ลิงค์ก็ลบตัวตนทั้งหมดของเธอ ในตอนที่จัดการเสร็จ, ลิงค์ก็บอกกับสคินอร์ส “นานะกับฉันจะล่อปีศาจให้เอง เป้าหมายหลักของพวกมันน่าจะเป็นฉัน ซ่อนอยู่ที่นี่แล้วรอโอกาสหนีนะ”

 

สคินอร์สไม่ได้เก่งการต่อสู้ขนาดนั้น, แต่เขาก็เก่งเรื่องการปล้นข้อมูลที่สุด ถ้ามีคนล่อศัตรูให้, เขาก็น่าจะสามารถหนีได้สำเร็จ

 

ศาลเตี้ยพเนจรพยักหน้าอย่างจริงจัง ออร่าสีเงินปรากฎขึ้นรอบตัวเขา เขาขยับเล็กน้อยแล้วซ่อนในเงามืดของห้อง หลังจากนั้นเขาก็หายไปอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากนั้น, ลิงค์ก็เดินไปที่ประตูกระท่อม เขาเอารูปปั้นไนติงเกลออกมา เขาได้ปรับแต่งอุปกรณ์ขี่นี้เอาไว้แล้ว มันทำให้เกิดความปั่นป่วนขนาดใหญ่ในขณะที่กำลังควบม้าและมันก็รวดเร็วมากๆด้วย มันสามารถล่อปีศาจได้อย่างแน่นอน ลิงค์เชื่อว่าปีศาจรู้สถานการณ์ของพวกเขาแล้ว ตราบใดที่เหตุการณ์มันใหญ่พอ, สคินอร์สก็จะมีโอกาสหนี

 

ในตอนที่อุปกรณ์ขี่แห่งฝันร้ายปรากฎขึ้นนอกห้อง, ลิงค์ก็เห็นปีศาจตัวแรก มันไม่ใช่คนแปลกหน้า; มันคือเมียสเมอร์, ผู้ช่วยของโนโซม่า, เจ้าแห่งนรก

 

เธอเลียริมฝีปากสีแดงของเธอแล้วยิ้มอย่างยั่วยวน แส้ยาวของเธอเต้นรำในอากาศ, พร้อมกับส่งเสียงเพี้ยะ คลื่นอันแข็งแกร่งที่เธอปล่อยออกมานั้นอยู่ที่จุดสูงสุดของเลเวล 9

 

“นักเวทย์, พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ” เธอพูดด้วยรอยยิ้ม

Advent of the Archmage

Advent of the Archmage

Type: Author: , ,
เรื่องย่อ ลิงค์เป็นอาร์จเมจที่เก่งที่สุดในทุกๆเซิร์ฟเวอร์ เขาเพิ่งจะโค้นล้มบอสที่แข็งแกร่งที่สุด,เจ้าแห่งความลึก โนโซม่า ด้วยปาร์ตี้ของเขา อย่างไรก็ตาม,แทนที่เขาจะกลับไปที่เมื่อง เขากลับถูกส่งตัวไปที่พื้นที่ลับด้วยพิกเซลCG มันให้ความรู้สึกเหมือนกับสูญญากาศ และภายในนั้นก็ได้มีเสียงที่ยิ่งใหญ่และมากด้วยอำนาจที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้าแห่งแสงสว่างดังขึ้น “ลิงค์ เจ้าเต็มใจที่จะเป็นผู้ช่วยชีวิตที่จะดึงโลกแห่งฟิรูแมนออกจากความปั่นป่วนไหม?” ภารกิจที่ยิ่งใหญ่นี้มันอะไรกัน! ถ้ามันเป็นโลกจริง ลิงค์ คงจะปฏิเสธไปในทันที อย่างไรก็ตามเขาก็มีความแน่วแน่ที่จะเป็นฮีโร่ในเกมส์ “จัดไปเลย!” ลิงค์ ตอบอย่างมั่นใจ “ถ้างั้นก็ขอให้เจ้าโชคดี” และนั่นจะเป็นการเริ่มต้นการเดินทางที่เต็มไปด้วย เวทย์มนตร์,มิตรภาพ,การทรยศ,ความรัก และความสิ้นหวังของ ลิงค์ ในโลกที่เปลี่ยนแปลงไปของฟิรุแมน Link was the top Archmage in the entire server. He had just defeated the strongest boss, the Lord of The Deep, Nozama with his party. However, instead of going back to town, he was transported to a secret location with pixelated CG. It sort of felt like a vacuum, and within it came a glorious and commanding voice that calls himself the God of Light. “Link, would you be willing to be the saviour who will pull the World of Firuman out from the churning abyss?” What a huge mission! If it was in the real world, Link would have rejected it immediately. However, he was bent on being the hero in game. “Bring it on!” Link answered confidently. “Then, best of luck.” And so began Link’s journey of magic, friendship, betrayal, love and despair in the ever changing World of Firuman.

Comment

Options

not work with dark mode
Reset