Chapter 363: งั้นต่อไปก็อย่าใช้ข้าอีกสิ!
ลิงค์กลับจากห้องโถงบัญชาการมาที่หอคอยเวทมนตร์ จิตใจของเขากําลังย่ําแย่ ในระหว่างทางกลับของเขา เขาได้ยินพวกหน่วยสอดแนมวิ่งมาอย่างเร่งรีบ
สีหน้าของเขาดูเป็นกังวล และเขาก็วิ่งมาอย่างเร่งรีบ เสี้อผ้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นโคลน เขาวิ่งผ่านลิงค์ไป วิ่งผ่านพวกนายพลไป และตรงไปยังห้องโถง
มีเพียงเจ้าหน้าที่ระดับสูงเท่านั้นที่สามารถเข้าห้องโถงได้ เมื่อเห็นหน่วยสอดแนมวิ่งเข้าไป ทุกคนจึงรู้สึกได้ว่ามีอะไรผิดปกติ ทุกคนต่างก็หยุดและหันไปมอง
ลิงค์เองก็มีความรู้สึกไม่ดีเช่นกัน เขาหยุดและรอให้ดยุคอาเบลเรียกพวกเขาเข้าห้องประชุมอีกครั้ง แต่ที่น่าแปลกก็คือ มันไม่เกิดขึ้น
หลังจากหน่วยสอดแนมเข้าห้องโถงไป เขาก็ไม่ได้ออกมา อีกครั้ง ห้องโถงนั้นเงียบเหมือนเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อเห็นอย่างงี้ พวกนายพลจึงคิดว่ามันแปลก แต่ไม่นานพวกเขาก็เดินออกไป พวกเขาทุกคนต่างก็ยุ่ง, มันเป็นช่วงเวลาสําคัญก่อนเริ่มศึกสุดท้าย พวกเขามีเรื่องให้ทํามากมาย
ลิงค์ไม่ได้ออกไป ไม่เพียงแค่นั้น เขายังเดินเข้าไปหาอีกด้วย
สายตาของเขาดีมากๆในตอนนี้ ชุดของหน่วยสอดแนมนั้นสกปรกมากๆ แต่ว่าเขายังคงสามารถเห็นตราสัญลักษณ์ได้ลางๆ มันคือสัญลักษณ์สิงโตทองคําราม
มีเพียงทหารในเมืองฮอทสปริงเท่านั้นที่จะมีสัญลักษณ์สิงโตทอง ซึ่งนั่นหมายความว่าผู้ส่งสารคนนี้จะต้องมาจาก เมืองหลวง ดูจากสภาพของเขา ดูเหมือนว่าที่เมืองหลวงนั้น จะเกิดปัญหาขึ้น
ลิงค์กลับมาที่ห้องโถง ภายในยังคงถูกเหล่านายกองจัดเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ยังไงก็ตาม ลิงค์ก็ไม่เห็นดยุคอาเบล ในตอนที่ลิงค์ออกไปก่อนหน้านี้ดยุคยังนั่งอยู่เลย
เขาดึงนายกองคนนึงเข้ามาถาม “ดยุคหายไปไหน?”
เมื่อเห็นว่าเขาคือลิงค์ นายกองจึงชี้ไปที่บันได “เขาไปที่ห้องสมุดครับ”
“เหรอ ถ้างั้นบันทึกเอาไว้ด้วยนะว่าฉันจะไปหาเขาตอนมันเป็นกฎของกองทัพที่ว่าการพบเจอกันส่วนตัวกับแม่ทัพนั้นจะต้องถูกจดบันทึกเอาไว้ ในกระบวนการที่เหมาะสม ข้อความจะถูกส่งไปหลังจากที่ทําการจดบันทึก และคนๆนั้นก็จะสามารถไปพบกับแม่ทัพได้หลังจากที่ได้รับอนุญาต แต่สําหรับลิงค์นั้นมันไม่จําเป็น
เขาเดินขึ้นบันไดไปยังห้องสมุดของดยุค เขาเคาะประตูเบาๆ
“ข้ากําลังยุ่ง!” เสียงของดยุคดังมาจากในห้อง เสียงของเขาดูปกติ แต่ว่าลิงค์นั้นรับรู้ได้ถึงความกังวลของเขา
ดูเหมือนว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆสินะ
เขาใช้มือแห่งนักเวทย์ไขกลอนประตูและเปิดมันออก
มีคน 2 คนอยู่ภายในห้อง คนนึงคือผู้ส่งสารที่เข้ามาก่อนหน้านี้ เขากําลังสวาปามอาหารอยู่บนโต๊ะเล็กๆที่อยู่มุมห้อง เขาดูหิวโหยมาก ส่วนดยุคนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะยาว เขาถือจดหมายที่เต็มไปด้วยเหงื่อและเลือดอยู่
กริ๊ก ลิงค์บิดประตู
“มีอะไรเกิดขึ้นที่เมืองหลวงหรอครับ?” เขาถาม “ให้ผมเดานะ อาณาจักรเดลอนก้าได้ทําการโจมตีเข้า มาใช่มั้ย? กองกําลังของพวกเขาทะลุผ่านปาเกอแวนท์มาแล้วและกําลังมุ่งตรงมายังเมืองฮอทสปริงใช่มั้ย?”
มีทหารอย่างน้อย 10,000 คนประจําการอยู่ที่เมืองฮอทสปริง มันไม่ง่ายเลยที่จะยึดได้ ลิงค์จึงไม่ได้กังวลมากจนเกินไป
ดยุคถอนหายใจยาวออกมาและนั่งคอตกอยู่บนที่นั่งของเขา
ในตอนนั้นเอง ทหารหน่วยสอดแนมกําลังเอื้อมมือไปหยิบไวน์ที่โต๊ะและกําลังจะดื่ม ลิงค์ได้ใช้มือแห่งนักเวทย์ขโมยแก้วมาและใส่เวทย์ยานอนหลับลงไป หน่วยสอดแนมนั้นเหนื่อยมากอยู่แล้ว ด้วยผลของเวทมนตร์ เขาจึงหลับลงไปอย่างรวดเร็ว
มีประกายของเวทมนตร์กระพริบขึ้นที่มือของเขาและขวดไวน์ก็ได้สลายกลายเป็นทรายไป “การฆ่าผู้ส่งสารที่ซื่อสัตย์เพื่อปิดข่าวนั้นไม่มีประโยชน์อะไรหรอก” ลิงค์พูด “ปล่อยให้เขาหลับไปเถอะ พอเขาตื่นขึ้น เขาก็จะลืมทุกอย่างไปเอง”
ดยุคมองไปที่ท้องฟ้าด้วยดวงตาไร้ชีวิตชีวา “มาสเตอร์ลิงค์” เขาพึมพํา “สถานการณ์เลวร้ายกว่าที่ท่านคิดไว้ในตอนที่ผู้ส่งสารเดินทางออกมา กําแพงนอกของเมืองฮอทสปริงก็ถูกทําลายไปแล้ว ทุกคนต่างไปรวมตัวกันอยู่ในเมืองส่วนใน นอกจากนี้ ท่านราชายังไม่ยอมส่งจดหมายขอกําลังเสริมอีกด้วย”
เขาส่งจดหมายให้กับลิงค์ ซึ่งเขารับมันด้วยมือแห่งนักเวทย์ เขาตรวจสอบมันและเขาก็หรี่ตาลง “นักเวทมนตร์ดําแอนดรูวและสมาคม นี่มันปัญหาใหญ่เลยนะเนี่ย”
ดยุคอาเบลมองมาที่ลิงค์และถอนหายใจ “ข้าจะทําอย่างไรดี? ทิ้งโอริด้าแล้วลงไปช่วยทางใต้งั้นหรอ? ไม่ ข้าทําแบบนั้นไม่ได้”
ถ้าป้อมโอริด้าถูกกองกําลังแห่งความมืดทําลาย มันจะเป็นภัยพิบัติร้ายแรงต่อทั้งโลกมนุษย์ กองกําลังแห่งความมืดจะพุ่งลงใต้เหมือนกับน้ําไหลหลาก ทุกๆคนที่อยู่ ระหว่างทางจะตายกันหมด
ยิ่งไปกว่านั้น การส่งกําลังเสริมไปตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว เขาทําได้แค่ปกปิดข่าวโดยการพยายามฆ่าผู้ส่งสารเท่านั้น
กระดาษบางๆแผ่นนี้แบกน้ําหนักเอาไว้มากนัก
ลิงค์ค่อยๆวางจดหมายลงบนโต๊ะ “การต่อสู้สุดท้ายนั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ และไม่ควรมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น ขอโทษที่เข้ามารบกวนนะ”
หลังจากนั้น แสงสีขาวก็ส่องขึ้นรอบๆตัวลิงค์ เขาหายตัวไปจากห้องสมุดและกลับไปยังหอคอยเวทมนตร์
ในห้องสมุด ดยุคอาเบลจุดไฟเผาจดหมาย จากนั้นเขาก็เช็ดหน้าของเขา ชําระล้างความกังวลและความ โกรธเกรี้ยวไป ในตอนที่เขาลดมือลง แม่ทัพผู้แข็งแกร่งก็กลับมา
กลับมาที่หอคอยเวทมนตร์ ลิงค์นั้นรู้สึกกังวลมากๆ
โลกนั้นกําลังเป็นปัญหาจากรูมากมายและความ มืดก็กําลังไหลออกมาจากทุกๆรูนั้น เขาได้ทําอย่างถึงที่สุดแล้ว แต่ว่าภัยอันตรายก็ยังคงย่างกรายเข้ามา และมันค่อยๆเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ
ถ้าเมืองฮอทสปริงถูกโจมตี แล้วสถาบันเวทมนตร์อีสโควฟหล่ะ?แล้วเฟิร์ดล่ะ? เซลืนจะปลอดภัยมั้ย? ความคิดพวกนี้พรั่งพรูในหัวของลิงค์ และเกือบจะทําให้เขาเป็นบ้า
“นายท่าน เป็นอะไรไปหรอ?” เสียงอันสดใสของนานะดังขึ้น ทําให้ลิงค์ตกใจ
ไม่ ไม่ สมาธิของฉันยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว ฉันยังต้องเป็นคนนําร่ายผนึกเวทมนตร์นะ! ฉันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้!
ห้องสมุดของเขาอยู่ที่ชั้นบนสุดของหอคอยเวทมนตร์และมันมีกระจกทางเดียวอยู่ เขาสามารถเห็นปาทมิฬได้ จากที่นี่
เขาดึงเก้าอี้มาลิงค์บังคับให้ตัวเองนั่งลงและจ้องไปที่ป่าทมิฬอย่างเงียบๆโดยไม่ขยับไปไหน เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ความคิดอันยุ่งเหยิงของเขาค่อยๆหายไป และในที่สุดเขา ก็ถอนหายใจออกมา
เขาใจร้อนมากเกินไป มีหอคอยเวทมนตร์มากมายในพื้น ที่รกร้างเฟิร์ด และที่นั่นก็มีนักสู้ที่เก่งกาจมากมาย และปืนของเซลีนเองก็ทรงพลัง ฉันทิ้งกระสุนไว้ให้เธอมากมาย แอนดรูวมีเลเวลแค่ 7 ถ้าเขากล้าที่จะเข้าไป กระสุนเพียงไม่กี่นัดก็ฆ่าเขาได้แล้ว
เมื่อคิดได้แบบนั้น ลิงค์ก็ใจเย็นลงมาก
ตอนนั้นเอง ข้อความก็ปรากฏขึ้นบนทัศนวิสัยของเขา มันคือภารกิจ
ภารกิจเปิดใช้งาน: ป้อมโอริด้า
รายละเอียดภารกิจ: ป้องกันป้อมโอริด้าจากกองทัพแห่งความมืด
รางวัลภารกิจชิ้นที่1: ค่าโอมนิ 300 แต้ม
รางวัลภารกิจชิ้นที่2: คริสตัลเชื้อเพลิงแบบเต็ม 1 ชิ้น (เลเวล10)
คริสตัลเชื้อเพลิงแบบเต็ม
ชิ้นส่วนประกอบระดับตํานาน
ผล: ไอเท็มชิ้นนี้สามารถเติมพลังให้กับอาวุธในตํานานใดๆก็ตามที่พลังหมดได้
เมื่อเห็นแบบนี้ลิงค์จึงมีความคิดผุดขึ้นมา เขามองไปที่ ดาบจ้าวพายุที่เอวของเขาและค่าสถานะของดาบก็ปรากฏขึ้น
ตุลาการแห่งพายุ-เจ้าแห่งสายฟ้า-ดินแดนของผู้ลบเสียง
ระดับตํานานขั้นสูง
สถานะปัจจุบัน: 1/100(พลังงานหมด)
คริสตัลเชื้อเพลิงนี้สามารถเติมพลังของดาบนี้ได้อย่างแน่นอน ยังไงก็ตาม เลเวลของมันต่ําเกินไป มันอาจจะไม่สามารถเติมมันให้เต็มได้แต่มันก็น่าจะสามารถช่วยได้เล็กน้อย
น่าเสียดาย ช่างน่าเสียดายจริงๆ มันจะดีมากถ้าฉันสามารถใช้ดาบนี้ระหว่างการต่อสู้ได้ ไม่ วิญญาณดาบคงจะไม่อนุญาติให้ฉันใช้มันแน่ๆ เห้อ ช่างน่ารําคาญจริงๆ
ในตอนที่เขากําลังรู้สึกเศร้า เสียงของวิญญาณดาบก็ดังขึ้นมาภายในจิตใจของเขา “ใครบอกว่าข้าไม่ให้เจ้าใช้ข้า? ช่วงนี้เจ้าก็ใช้ข้ามาโดยตลอดไม่ใช่รึไง?”
ลิงค์ยักไหล่ นั่นก็นับงั้นหรอ? ดาบทุกเล่มก็สามารถทําแบบนั้นได้ ผมแค่ใช้ท่านเพราะว่ามันสะดวกเฉยๆ
งั้นต่อไปก็อย่าใช้ข้าอีกสิ!
ลิงค์รู้สึกได้ถึงความแตกต่างและพูดอย่างรวดเร็ว ขอโทษ ผมใช้ท่านมาตลอดจริงๆ ด้วยคําพูดนั้น ลิงค์ก็คิดย้อนกลับไปถึงคําพูดของวิญญาณดาบและก็ยังคงรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ
“โอเค ไม่เป็นไร ข้ายกโทษให้เจ้า ตอนนี้ข้าแค่มีพลังไม่พอ…แต่พลังมังกรของเจ้าสามารถใช้เติมพลังให้กับข้าได้ แต่ว่ามันไม่ค่อยมีประสิทธิภาพมากนัก ถ้าเจ้าเติมพลังให้ข้าตอนนี้ ข้าน่าจะฟื้นพลังบางส่วนได้ภายในวันพรุ่งนี้ และในตอนนั้น อย่างน้อยข้าก็จะแข็งแกร่งยิ่งกว่าคทาเพลิงพิโรธแห่งสวรรค์ของเจ้า”
จริงหรอ? ลิงค์ดีใจมากๆ
“เร็วเข้าสิ” วิญญาณดาบพูดอย่างหิวโหย
ความดีใจของลิงค์อยู่แค่เพียงแปปเดียวเท่านั้น เขาคิดถึงปัญหาต่อไปได้ในทันที ผมไม่รู้เวทย์สายฟ้าอะไรเลย มันคงจะใช้การมากไม่ได้ต่อให้ผมเติมพลังให้กับท่าน
ดาบเล่มนี้ใช้พลังของลมและสายฟ้า ซึ่งลิงค์นั้นไม่มีความรู้ในอะไรสักอย่างเลย
วิญญาณดาบเงียบลงเพราะคิดอะไรบางอย่างอยู่ หลังจากผ่านไป 10 วินาที มันก็พูดขึ้นมา “ดูที่ฝักดาบของข้า เจ้าเห็นรูนสีแดงเข้มนั่นมั้ย?”
ครับ ลิงค์พูด
“หยดเลือดของเจ้าลงไปที่มัน”
มันหมายความว่ายังไง?
“ถ้าเจ้าอยากใช้ข้า ก็หยดเลือดของเจ้าลงมา!” วิญญาณดาบไม่ได้อธิบายอะไร
ลิงค์ทําอย่างที่บอกและกรีดนิ้วของเขาด้วยใบดาบ เลือดไหลออกมา และหยดลงไปบนรูน ที่น่าแปลกคือ เลือดนั้นมีสีแดงเข้ม แต่ในตอนที่มันสัมผัสเข้ากับรูน มันก็กลายเป็นสีใสราวกับหยดน้ํา สีแดงทั้งหมดของมันถูกดาบดูดเข้าไป
ในเวลาต่อมา ลิงค์ก็รู้สึกได้ว่าดาบเกิดอาการสั่นขึ้นและมี เสียงแหลมๆดังขึ้น จากนั้นรอยแตกที่เหมือนกับใยแมงมุมก็ได้ปรากฏขึ้นบนตัวดาบ
“เร็วเข้า พลังของเจ้า! ข้าต้องการพลังของเจ้า!” เสียง ของวิญญาณดาบดูเร่งรีบ
ลิงค์ใส่พลังมังกรเข้าไปโดยไม่ลังเล พลังสูงสุดของเขาอยู่ ที่ 6,900 แต้มซึ่งมันคือระดับกลางของเลเวล 8 ตอนนี้เขานั้นแข็งแกร่งที่สุดในป้อมโอริด้า
ยังไงก็ตาม ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในตอนที่เขาใส่พลังเข้าไปในดาบจ้าวพายุ มันเหมือนกับก้อนโคลนตกลงในทะเล มันหายไปเลย พลังมังกรของลิงค์ถูกดูดเกือบหมดในทันที
รอยแตกของดาบเกิดมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด ก็มีเสียงแตกเกิดขึ้น และดาบก็ได้กลายเป็นชิ้นๆ แต่ที่น่าแปลกคือชิ้นส่วนของมันนั้นไม่ได้กระจายออกไป คริสตัลสีแดงเชื่อมต่อชิ้นส่วนต่างๆเข้าด้วยกัน หลังจากที่มันนิ่งไปพักใหญ่ๆ ชิ้นส่วนต่างๆก็รวมกลับเข้าหากัน
กริ๊ง แกร๊ง เสียงแหลมดังขึ้นมาเรื่อยๆพร้อมกับรูปร่างของดาบที่เปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง
“พลัง พลัง!” วิญญาณดาบร้องเสียงดัง
ตอนนี้พลังมังกรของลิงค์ฟื้นฟูด้วยอัตรา 18 แต้มต่อวินาที เขาเติมพลังเข้าไปในทันทีที่มันฟื้นฟูขึ้นมา
“ช้าไป ช้าเกินไป ข้าต้องการมากกว่านี้ มากกว่านี้อีก!” วิญญาณดาบตะโกนขึ้น
พลังการฟื้นฟูของลิงค์ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม ถ้าเกิดเขาต้องการฟื้นฟูให้เร็วกว่านี้ เขาจะต้องไปในที่บางแห่งที่มีพลังงานจํานวนมาก ที่ไหนกันที่มีพลังงานมากที่สุด?
ภูเขาไฟอัซซาโร่? มันอยู่ห่างจากป้อมไป 400ไมล์ ลิงค์จึงตัดมันออกจากตัวเลือกอย่างรวดเร็ว
บ่อธาตุ? ไม่ ร่างกายของเขาปฏิเสธธาตุอยู่ พลังงานในบ่อธาตุจะไม่เข้ามาหาเขา
ในระหว่างที่เขาคิด ลิงค์ก็มองขึ้นไปข้างบน อากาศดีมากในวันนี้ และเห็นดวงอาทิตย์ชัดเจน…ลิงค์วิ่งไปที่ชั้นดาดฟ้าของหอคอยเวทมนตร์ในทันที เขาร่ายเวทย์และปล่อย ลูกบอลมิติขนาดใหญ่ออกมา
ลูกบอลนั้นมีขนาดกว้างกว่า300ฟุต ภายในนั้น ความถี่ของมันถูกรวบรวมเอาไว้และแสดงผลเหมือนกับเลนส์ขนาดใหญ่ มันรวบรวมพลังงานแสงอาทิตย์เข้ามาที่ลิงค์โดยตรง
เขารู้สึกได้ถึงความร้อน และเสื้อผ้าของเขาก็ถูกเผาอย่างรวดเร็ว แต่มันไม่เป็นอะไรร่างกายของเขาไม่ได้รับผลกระทบ
เขาตรวจดูอัตราการฟื้นฟู เขาพบว่าตอนนี้มันเพิ่มขึ้นเป็น 64 แต้มต่อวินาที ในขณะที่เขาใช้มัน 5 แต้มต่อวินาทีในการรักษาบอลมิติเอาไว้ รวมแล้ว อัตราการฟื้นฟูของเขานั้นได้เพิ่มขึ้นมากกว่าแต่ก่อนถึง 3 เท่า
เท่านี้มากพอรึยัง? ลิงค์ถาม
ข้าคิดว่าน่าจะพอนะ”
ดาบค่อยๆรวมกันที่ละนิดๆ หลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมงเต็ม ลิงค์ได้ใส่พลังมังกรเข้าไป 450,000 แต้มในการทําดาบให้สมบูณ์
รูปร่างของมันเปลี่ยนไป ร่องตรงกลางของมันได้หายไปแล้ว และเกล็ดสีแดงเข้มได้ปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของมัน มันดูเหมือนกับเกล็ดมังกร ใบดาบตอนนี้กลายเป็นคริสตัลใสสีแดง ใบดาบมีความกว้าง และตัวดาบก็โค้ง ตรงด้ามจับขอ งมันมีมังกรแดงที่กางปีกออก และฝักดาบของมันก็ทําจาก หางมังกร 2 เส้นที่พันกัน และมันยังปกคลุมด้วยเกล็ดที่ละเอียดอ่อนต่อการสัมผัสอีกด้วย
ลิงค์ตรวจดูค่าสถานะของดาบ มันเปลี่ยนไปจากดาบจ้าวพายุอย่างสิ้นเชิง, แม้แต่ชื่อของมันก็เปลี่ยนไป เมื่อตรวจสอบดูใกล้ๆ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง มันได้ถูกสร้างขึ้นมาให้เขาโดยเฉพาะ!
