Advent of the Archmage – ตอนที่ 390: ข้าจะยึดครองโลกใบนี้

Advent of the Archmage Chapter 390: ข้าจะยึดครองโลกใบนี้

บัลล่าเกรี้ยวกราดมาก และทั่วทั้งหมู่บ้านใบไม้ผลิก็ตกอยู่ ในความโกลาหลคนเดียวที่สามารถหยุดเขาได้ก็คือ นักเวทย์ร็อกแฮม ที่ตอนนี้ยังคงพักรักษาตัวอยู่

และด้วยเหตุนั้นเอง ทั่วทั้งหมู่บ้านใบไม้ผลิจึงตกอยู่ในห้วงแห่งความเศร้าโศก

อันที่จริง ในตอนนี้ ร็อกแฮมไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านใบไม้ผลิแล้วเขาออกจากหมู่บ้านไปเมื่อ 2 วันก่อนและตอนนี้ก็กําลังมุ่งหน้าไปยังเมืองอินทรีย์ดํา และที่ข้างๆเขาก็คือ เด็ กผู้หญิงผมดํา

“ชาโรวินี่ เจ้าไม่ใช้ทั้งลากูหรือคนแคระ ดังนั้นในตอนที่พวกเราไปถึงเมืองอินทรีย์ดําและพบกับลอร์ดบาลถ้าเจ้าทําให้เขาพอใจได้เจ้าก็อาจจะสามารถหลุดพ้นจากสถานะกา รเป็นทาสได้”

“เข้าใจแล้วคะ”

ซาโรวินี่ตอบรับคําพูดของร็อกแฮม เธอนั้นสวมชุดเดรส ชิฟฟอนสีดํายาวยังไงก็ตาม ชุดเดรสนั้นบางมากๆ นอกจาก ส่วนที่สําคัญแล้วผิวหนังเกือบทั้งหมดของซาโรวินี่ถู กเปิดเผยออกหมด ส่วนหลังของเธอถูกแหวกออกเผยให้เห็นผิวหนังสีขาวสดใสราวกับหิมะของเธอ และผมสีดําสลวยของเธอก็ถูกปล่อยลงมาปิดหลังอันเปลือยเปล่า ของเธอ การผสมผสานกันระหว่างสีดําและสีขาวนี้ช่างน่าประทับใจและดูน่าดึงดูดอย่างมาก

ร็อกแฮมไม่กล้ามองเธอนานๆ เพราะเขากลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหวและไปทํามิดีมิร้ายกับเด็กสาวสุดสวยคนนี้ ซึ่ง นจะเป็นการทําให้แผนการทั้งหมดของเขาล้มเหลว

ยังไงก็ตาม เขาเองก็ทนไม่ได้ที่จะให้หญิงสาวที่สวยงามขนาดนี้โดนลอร์ดบาลปูยี่ปู่ยําจนตาย หลังจากที่เขาลังเลอยู่พักใหญ่ๆเขาก็ตัดสินใจที่จะให้คําแนะนําอย่างนึง “จําเอา ไว้นะ บางครั้งลอร์ดบาลก็ชอบคนที่มีนิสัยละเอียดอ่อนและ อ่อนโยน”

ซาโรวินี่เผยรอยยิ้มเย็นชาออกมาแล้วหันหน้ากลับมาจากหน้าต่าง, พร้อมกับจ้องไปที่ร็อกแฮมไอตอแหล! 

แม้ว่าเธอจะแสดงท่าทีแบบนี้ แต่ในใจของเธอก็ยังมี ความชมชื่นอยู่เล็กน้อยบาลสินะ? บ้าชะมัด นี่ข้า มาตกมาอยู่ในสภาพที่ต้องยอมขายตัวเอาชีวิตรอดแล้วหรอเนี่ย? ลิงค์ อย่าให้ข้าได้โอกาสนะ เพราะไม่อย่างนี้นข้าจะให้เจ้าได้พบกับความทรมานแบบแอนดูวัล ทวิส 

แอนลูวัล ทวิสนั้นคือวิธีการทรมานที่ถูกสร้างขึ้นโดนปีศาจจากห้วงแห่งความว่างเปล่า มันสามารถทําให้คนที่ถูกทรมานเป็นบ้าได้ภายในระยะเวลาสั้นๆ ตั้งแต่สมัยก่อน จนถึงปัจจุบันไม่เคยมีใครที่สามารถทนมันได้เกิน 5 นาทีเลย

ณ ตอนนี้ ภายในรถม้าร็อกแฮมไม่สามารถอ่านความคิดของซาโรวินี่ได้เลย เขาสังเกตเห็นว่าเธอเป็นเขาเขาส่ายหัวอย่างจนปัญญา “ตามใจเจ้าแล้วกัน ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ หรือตายมันก็ไม่เกี่ยวกับข้า”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็ไม่ได้ยุ่งกับซาโรวินี่อีก เขาหยิบกล่องใส่ดาบที่เก็บไว้ที่มุมรถออกมาและเริ่มที่จะชื่นชมมันในระหว่างที่เขามองไปที่มัน เขาก็ถอนหายใจ

“อา ช่างเป็นดาบที่ดีอะไรเยี่ยงนี้ น่าเสียดายที่บัลล่าทํา มันทั้งหมดทําให้ข้าต้องเสียลูกศิษย์ที่ดีขนาดนั้นไปเฮ้อ” 

“ที” ในตอนที่เขาพูดเรื่องนี้ ซาโรวินี่ก็ยิ้มขึ้นมาและหัวเราะ เธอมองไปที่ชายแก่ด้วยท่าทางที่กร่างมากๆ

“อะไร? ดาบเล่มนี้มีอะไรไม่ดีรึไง?” ร็อกแฮมไม่ชอบสายตาของเธอ

“มันเป็นดาบที่ดี แต่ว่าผู้ใช้ไม่คู่ควรกับมันหรอก” ซาโรวินี่ไม่กล้าที่จะเถียงกับร็อกแฮม ยังมีอีกหลายสิ่งที่เธอไม่ได้ พูดมันเป็นเรื่องตลกที่นักธุรกิจหิวเงินเชื่อว่าเขาสามารถรับ ลิ้งค์เป็นลูกศิษย์ได้เขานั้นถูกลิงค์จูงจมูกโดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ํา

ร็อกแฮมหัวเราะออกมา เขาไม่ได้เถียงกับเธอ ยังไงซะเขาก็ไม่ได้เสียหายอะไรจากคําพูดอันรุนแรงของเธอ

ในตอนนั้นเอง อยู่ๆรถม้าก็หยุดลง

“เกิดอะไรขึ้น?” ร็อกแฮมตะโกน ด้วยความที่รถม้าหยุดอย่างกระทันหัน เขาจึงทํากล่องใส่ดาบหล่น และดาบก็ตกไป ที่พื้นของรถม้ามันทําให้หัวใจของร็อกแฮมเจ็บปวด

“เกิดอะไรขึ้น? คนขับ เฮ้ย คนขับ เกิดอะไรขึ้น?” ร็อกแฮมถามด้วยความโกรธ

พรีบ ผ้าม่านที่อยู่หน้ารถม้าถูกเปิดออก และคนขับก็มองเข้ามาข้างในรถม้า “ท่านครับ ถนนข้างหน้ามีคูน้ําขวางอยู่”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ลูกศรก็ลอยมาทางรถม้าจากในป่าและฝังลงไปที่คอของเขา ฉัวะ คอของคนขับพับลง และหัวของเขาก็กระแทกเข้ากับกระจกรถด้วย ความแรงของลูกศร เลือดพุ่งกระฉุดออกและทําให้รถสกปรกไปหมด

“ซวยแล้ว! ศัตรูบุก!” หัวใจของร็อกแฮมเต้นแรง เขายื่นแขนออกไปและกดเปิดเครื่องรางป้องกันรถม้าในทันที แสงคริสตัลได้ออกมาปกคลุมทั้งสี่ด้านของรถม้า

“รออยู่ข้างในนี้แล้วอย่าออกมาหล่ะ ข้าจะไปดูว่าใครกันที่กล้ามาหาเรื่องข้า”

ร็อกแฮมเปิดประตูรถม้าและออกไป ในตอนที่เขาก้าวออกมาจากรถม้า เขาก็ตกตะลึงในทันที

ซึ่งนั่นเป็นเพราะว่ารถม้ามีนักรบเกราะหนัก 8 คนคอยคุ้มกันอยู่แต่ว่านอกเหนือจากนักรบเหล่านี้แล้ว ก็มีสายตา อันดุร้ายของลากูอีก200กว่าดวงที่กําลังจ้องมาที่รถม้า พร้อมกับถือธนูอยู่ในมือ

ร็อกแฮมจําหัวหน้าของพวกมันได้ในทันที “มอด ไอสารเลว แกกล้าลอบโจมตีข้าอย่างงั้นหรอ?!”

หลังจากที่เขาพูดจบ มือดก็โยนหัวที่เต็มไปด้วยเลือดใส่หน้าร็อกแฮม หัวนี้มีดวงตาเบิกกว้าง และสีหน้าของเขาก็แสดงถึงความเจ็บปวดที่ไม่สามารถหาอะไรมาเปรียบได้

“อ้าก!” ร็อกแฮมเดินถอยหลัง เขาจําหัวนี้ได้มันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากลอร์ดแห่งหมู่บ้านใบไม้ผลิบัลล่า

มันเพิ่งผ่านไปแค่ 2 วันเองหลังจากที่เขาออกมาจากหมู่ บ้านทําไมพวกเขาถึงสามารถฆ่าบัลล่าได้รวดเร็วขนาดนี้?!

มือดหัวเราะอย่างเย็นชา “ไอหมอนี้กากชะมัด ข้าล่อมันด้วยคนไม่กี่คน มันก็รีบตามพวกเรามาในทันทีพร้อมกับท หารม้าอีก 50 คนพวกเราเตรียมการลอบโจมตีเอาไว้ในปาและมันก็กระโดดเข้ามาโดยไม่มีความลังเลเลย คนขายเนื้อก ระหายเลือดอะไรกัน?ดูยังไงมันก็เหมือนกับหมูโง่ๆที่เข้ามาให้เชื่อดชัดๆ”

ร็อกแฮมรู้ว่าเขาจบแล้ว ยังไงก็ตามเขาก็ยังคงไม่เข้าใจว่าทําไมโจรพวกนี้ถึงกล้าทําเรื่องวุ่มบ่ามขนาดนี้ “พวกเจ้าไม่กลัวการล้างแค้นของลอร์ดบาลเลยหรอ?”

บัลล่าเป็นลูกของบาล แม้ว่าเขาจะเป็นลูกคนที่ 3 ที่บาลไม่ค่อยให้ความสนใจ แต่ตอนนี้ลากเป็นคนฆ่าบัลล่า บาลคงจะไม่นั่งอยู่เฉยๆ เพราะนี่มันเหมือนกับการยอมยกอํานาจ ให้กับพวกลาก

หรือก็คือ กลุ่มทหารรับจ้างนัยน์ตาสีเลือดจะต้องพบกับการล้างแค้นของบาลในเร็วๆนี้

ยังไงก็ตาม มีอดนั้นดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจ “บาลจะแก้แค้นงั้นหรอ? นี้ ข้าจะบอกอะไรให้เจ้าฟังนะ อีกไม่นานนี้พวกเจ้าอาราคู่ทุกคนจะต้องถูกพรรคพวกลากของเราแก้ แค้น”

ในระหว่างที่เขาพูด เขาก็ส่งสัญญาณให้กับนักธนู “ยิง!”

ฟุบ ทันใดนั้นเอง ธนูก็ตกลงมาเหมือนกับสายฝนนักรบ เกราะหนักทั้ง 8 คนพรุนเหมือนเม่น ร็อกแฮมโบกมือของเขาและคลุมตัวเองด้วยกําแพงแสง เขาสร้างบาเรียขึ้นรอบๆ ตัวเอง

แกรั้ง แกรั้ง ลูกธนูตกลงมาใส่กําแพงแสงยังไงก็ตาม มัน เหมือนกับฝนที่ตกลงมาจากใบกล้วย ไม่ว่ามันจะตกลงมาแรงแค่ไหน มันก็ไม่มีทางที่จะผ่านการป้องกันของใบ ไม้ไปได้

หลังจากห่าธนู มือดก็ใช้โอกาสนี้ในการพุ่งเข้ามาดาบใน มือของเขาส่องแสง และทันใดนั้นเองบาเรียแสงของร็อก แฮมก็พังทลายลงด้านหลังของเขานั้นมีผู้เชี่ยวชาญ 3 คน ในตอนที่บาเรียพังลงทั้ง 3 คนได้แทงร็อกแฮมเข้าไปพร้อม กัน

เปรี้ยง ร็อกแฮมปล่อยเวทย์ออกมาอีกบท ทําให้ฮอบบิ ททั้ง 4 กระแทกกันเองและกระเด็นออกไปพวกเขากลิ้งไป หลายตลบก่อนที่พวกเขาจะหยุดกลิ้งในที่สุด

ยังไงก็ตาม ทั้งหมดนี้มันสูญเปล่า ดาบทั้ง 3 เล่มได้แทง เข้าไปในร่างกายของเขาแล้ว

ร็อกแฮมถอยไปเล็กน้อยและเอาหลังพิงเข้ากับผนังของรถม้า เขามองลงมาตรวจสอบบาดแผลและเงยหน้าขึ้นมาดูพวกฮอบบิทที่วิ่งเข้ามาเขามีความรู้สึกที่ไม่ดีเลย

ครั้งนี้ เขาเสร็จพวกมันแล้วจริงๆ

หลังจากความคิดนี้เกิดขึ้นในหัวของเขา เขาก็หมดสติลงเขาพิงเข้ากับผนังของรถม้า และเขาก็ค่อยๆไหลลองมากองที่พื้น เกิดเป็นรอยเลือดยาวบนรถม้าในที่สุด ร็อก แฮมก็ล้มลงกับพื้น

ในตอนนั้นเอง มอดก็ลุกขึ้นจากพื้น ใบหน้าของเขาเต็ม ไปด้วยฝุ่นยังไงก็ตาม เขานั้นมีเลเวลทัดเทียมกับร็อกแฮม การโจมตีสุดท้ายของร็อกแฮมไม่ได้ถูกปล่อยออกมาอย่างเห มาะสม มันจึงทําได้แค่สร้างความตกใจให้กับมือด ทําให้เขาบาดเจ็บของใน ยังไงก็ตาม เขาก็ไม่ได้บาดเจ็บจริงๆ

ม้อดลุกขึ้นและออกคําสั่ง “เปิดรถม้า! มาดูกันซิว่าไอแก่นเอาสมบัติอะไรมา”

ปัง ประตูของรถม้าถูกพวกฮอบบิทพังทิ้ง

ฮอบบิทอีกคนพุ่งเข้าไปในรถม้าหลังจากที่มองอยู่นานเขาก็พูดออกมา “หัวหน้า มีดาบอยู่ในรถม้า และก็มีหญิงสาวอารากู่อยู่ด้วย!”

ดาบนั้นประณีตมากๆ ส่วนผู้หญิงนั้นสวยยิ่งกว่า มันแทบจะทําให้ดวงตาของฮอบบิทบอดเลยทีเดียว

“เอาดาบมานี่ และฆ่าผู้หญิงทิ้งซะ!” มือดสั่งโดยที่ไม่ได้หยุดคิดอะไรเลย

ยังไงก็ตาม ฮอบบิทไม่ได้โจมตี เขาค่อยๆหันมาและพูด “หัวหน้า ข้าคิดว่าท่านควรมาดูเธอด้วยตัวเองนะ” 

“มองพวกอารากู้ไปแล้วจะได้อะไร?”

–

เขาเดินไปที่ทางเข้ารถมาด้วยความใจร้อนและยื่นหัวเข้าไปดูเขาชะงักในทันที

บนพื้นของรถม้าก็คือดาบ ส่วนนึ่งของดา บนั้นได้เปิดออกมาจากฝักใบดาบนั้นเย็นราวกับน้ําแข็งและ ดูน่าค้นหามากๆ

บนที่นั่งรถม้ามีหญิงสาวนั่งอยู่ ผมสีดําของเธอยาวลงมาถึงหลังและผิวของเธอก็ขาวใสราวกับหิมะ เธอมีดวงตาอันงดงามและรูปร่างที่สวยงามแถมยังดูยั่วยวนอีกด้วย เธอยิ้มให้กับเขา

นี่มัน…เขาไม่สามารถฆ่าเธอได้จริงๆยังไงก็ตาม นี่คือชาวอารากู่ถ้าเกิดว่าเขาไว้ชีวิตเธอ เขาจะไปเป็นหัวหน้าของพวกลากูต่อได้ยังไงกันหล่ะ?!

เขาเป็นถึงหัวหน้า และทุกคนต่างก็รู้ถึงความเกลียดชังที่ฝังรากลึกระหว่าง 2 เผ่าพันธุ์นี้ พลังของความเกลียดชังนั้นกว้างเหมือนกับท้องฟ้าและลึกเหมือนกับมหาสมุทร ใครก็ตามที่กล้าขวางทางพวกเขาจะถูกเผาด้วยความเกลียดชัง 

“งั้นพวกเราจะทํายังไงดี?” มอดรีบคิดแผนการขึ้นมามากมายภายในหัวของเขา พยายามหาทางแก้ไขสถานการณ์นี้จากนั้นเขาก็มองไปที่คอของหญิงสาวและสังเกตุเห็นปลอกคอทาสของเธอ

มือดทิ้งไอเดียขึ้นมาทันที เขาพบหนทางแล้ว “ผู้หญิง เจ้าเป็นหญิงสาวชาวอารากู่ แล้วเจ้ากลายมาเป็นทาสได้ยังไง กัน?”

ซาโรวินี้รู้ถึงความอันตรายของสถานการณ์ที่ดี มีเพียงคนโง่เท่านั้นแหละที่จะบอกว่าตัวเองเป็นชาวอารากู่

เธอส่ายหน้าอย่างรุนแรง “ข้ามีชื่อว่าซาโรวินี และข้ามากจากฟิรุแมน พวกอาราคู่นั้นเป็นศัตรูคู่อาฆาตของข้า!” 

มือดตกตะลึงขึ้นมาในทันที จากนั้นเขาก็ยิ้มกว้างออกมาและทําความเคารพให้แก่ซาโรวินี่แบบแปลกๆ

“แม้ว่าข้าจะไม่เคยได้ยินเรื่องฟิรูแมนมาก่อน แต่ว่าพวกเรามีศัตรูร่วมกัน ตอนนี้ เจ้าได้รับอิสระคืนมาแล้ว!” มือดพูดพร้อมรอยยิ้ม

ซาโรวินี่เองก็สังเกตเห็นรอยแผลที่คอของฮอบบิทคนอื่นๆรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอชัดเจนขึ้นมา “ขอบคุณมากที่ช่วยข้าเอาไว้ พวกอารากู่ฆ่าพ่อแม่และพี่ชายของข้า ข้าสาบานว่าจะฆ่าพวกมันให้หมดและแก้แค้นให้กับครอบครัวของ ข้า!”

“โอเค พวกเรามาสู้ร่วมกันเถอะ!”

มือดยื่นมือให้กับซาโรวินี่ ซึ่งเธอก็จับมัน จากนั้นมีอดก็ช่วยพาเธอออกมาจากรถม้า หลังจา กที่เธอออกมาจากรถม้าเขาก็หยิบดาบที่ตกอยู่ขึ้นมาและตะ โกนออกมาเสียงดัง “นี่คือซาโรวินี่ที่มาจากดินแดนฟิรุแมน อันห่างไกล นับจากนี้ไป เธอจะกลายเป็นพรรคพวกของเรา!”

ภายใต้แสงอาทิตย์ ความสวยของซาโรวินี่นั้นไม่อาจเปรียบเปรยได้ ฮอบบิททุกคนต่างก็ถูกความสวยงามของเธอดึงดูด และพวกเขาก็เริ่มตะโกนออกมาเสียงดัง “พรรคพวก! พรรคพวก!”

พอได้ยินเสียงเหล่านี้ ซาโรวินี่ก็หรี่ตาลง ภายในดวงตาสีดําของเธอนั้นเต็มไปด้วยเปลวเพลิง

“อารากู่ ข้า ซาโรวินี้ได้มาถึงแล้ว! ข้าจะยึดครองโลกใบใหม่นี้ซะ !”