Advent of the Archmage Chapter 399: ให้ผมยืมมานาของคุณหน่อย
บ่อบําบัดน้ำใต้ดิน
ลิงค์ไม่ได้ส่งเสียง เขาสัมผัสสภาพแวดล้อมอย่างเงียบๆเหมือนกับนักตกปลามากประสบการณ์ที่สามารถสังเกตุการว่ายของปลาได้จากความเปลี่ยนแปลงในกระแสน้ำ
พวกยับบ้ากลัวว่าจะไปรบกวนสมาธิของลิงค์เข้า พวกเขาจึงไม่กล้าแม้แต่จะหายใจดังด้วยซ้ำ มีหญิงคนนึงปิดปากของลูกเอาไว้ด้วยอ้อมแขนในทันทีที่เด็กกําลังจะร้องออกมา
หลังจากผ่านไปประมาณห้าวินาที, ลิงค์ก็พูดขึ้น “ตอนนี้มันอยู่ห่างจากพวกเราประมาณ 150 ฟุต มันน่าจะอยู่ตรงบริเวณบ่อ มาสเตอร์กรีน, ดูเหมือนว่าคุณคงต้องช่วยผมต่อสู้กับมันแล้วหล่ะ”
มาสเตอร์กรีนตอบกลับโดยไม่ลังเล “ไม่มีปัญหา หากเจ้าต้องการอะไรก็บอกข้ามาได้เลย ข้ายอมทําทุกอย่างเพื่อฆ่ามันต่อให้นั่นหมายถึงการสละชีวิตของข้าก็ตาม!”
ลิงค์ส่ายหัว “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ผมแค่อยากยืมมานาของคุณเท่านั้นแหละ” พอพูดจบ, เขาก็มองไปที่เจ้าตัวเล็ก “แลนนี่, เธออยู่ที่นี่นะ มาสเตอร์กรีนกับฉันจะไปจัดการมัน”
ตอนนี้เขาไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้, แต่ในเมื่อมีนักเวทย์เลเวล 7 มาช่วยเขา, อสุรกายมิติตัวนั้นจะต้องตายอย่างแน่นอนถ้ามันไม่ยอมหนี
“ข้าช่วยได้นะ…ก็ได้, ขายอมแล้ว” แลนนี่ยอมแพ้หลังจากที่ทนรับสายตาของลิงค์อยู่สองวินาที
ลิงค์หันกลับไปคุยกับกรีน “มาล็อคห้องนี้กันก่อนเถอะ”
“จะให้ติดตั้งตาข่ายเวทมนตร์หรอ?” มาสเตอร์กรีนถาม
“อะไรประมาณนั้น” ลิงค์เอาสมุดของเขาออกมาแล้วเปิดไปที่หน้านึง จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่โครงสร้างมานาของเวทย์มิติแล้วพูด “สร้างมานาของคุณตามนี้นะ”
มาสเตอร์กรีนมองไปที่สมุด ครึ่งนาทีต่อมา เขาก็พูด “มันดูไม่ค่อยยากนะ นี่มันคือเวทย์อะไรกัน?”
“บาเรียมิติ ลองทําตามมันดูเถอะครับ” ลิงค์อธิบายอย่างง่ายๆ
มาสเตอร์กรีนทําตามคําแนะนําของเขา เขายกคทาเล็กๆขึ้นแล้วใส่มานาเข้าไปตามโครงสร้างของลิงค์ ประมาณสิบวินาทีต่อมาบอลแสงลูกเล็กๆก็ปรากฏขึ้นที่ปลายคทา
บอลมานานี้เหมือนกับหมอก มันมีความกว้างประมาณสิบมิลลิเมตร และหากสังเกตุดูดีๆแล้วจะเห็นโครงสร้างบางๆอยู่ในนั้น, แต่ว่าทั้งหมดก็มีแค่นี้
นี่เป็นแค่มานาที่ไม่ได้สร้างเวทย์เฉพาะเจาะจงขึ้นมา มันไม่มีวี่แววของบาเรียมิติเลย
มาสเตอร์กรีนรักษาโครงสร้างเอาไว้ในขณะที่มองลิงค์อย่างแปลกใจ สิ่งที่เขาคิดอยู่นั้นสามารถทําความเข้าใจได้ง่ายมาก ทําไมมันถึงไม่ทํางาน? โครงสร้างล้มเหลวอย่างงั้นหรอ?
ตอนนี้ลิงค์กําลังทําสองอย่างพร้อมกันระหว่างสัมผัสถึงตัวตนของอสุรกายมิติและให้ความสนใจกับลูกบอลมานา “ไม่ๆ, คุณยังสร้างไม่เสร็จ” เขาพูดเบาๆ “คุณต้องจัดตําแหน่งของรูนและความถี่ของการสั่นสะเทือนให้เหมาะสมด้วย ตั้งใจฟังดีๆนะ”
มาสเตอร์กรีนพยักหน้า มันเป็นครั้งแรกที่เขาใช้เวทย์มิติและเขาก็รู้สึกเหมือนมือใหม่ เขาตั้งใจฟังอย่างมีสมาธิ
“ขยับรูนอัลฟ่าไปทางใต้ 0.01, ขยับรูนเบต้าตามเวกเตอร์มิติ 0.2, 0.03, 0.85…เพิ่มมานาขาออกของรูนขับเคลื่อนใช่, แบบนั้นแหล่ะ รูนหลักเริ่มสั่นแล้ว ความถี่ระดับนี้แหละ ใช่เลย…”
มาสเตอร์กรีนมีพื้นฐานด้านเวทย์มนตร์ที่แข็งแกร่ง เขาสามารถทําตามคําแนะนําของลิงค์ได้ในทันทที
ครึ่งนาทีต่อมา, หลังจากปรับแต่งไปได้ 30 ครั้ง, มิติรอบๆลูกบอลที่อยู่ที่ปลายคทาก็เริ่มเปลี่ยนไป มันกระเพื่อมเหมือนกับน้ำ หัวใจของมาสเตอร์กรีนเริ่มเต้นรัว นี่คือเวทย์มิติอย่างงั้นหรอ เห้อ, มันทั้งยาก, และต้องอาศัยความแม่นยําที่สูงมาก, แต่ข้ารู้สึกประสบความสําเร็จจริงๆที่ได้เห็นมานาของตัวเองรบกวนมิติที่แปลกประ หลาดนี้
เขาอายุ 80 ปีแล้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่ดี อย่างไรก็ตาม, เขาต้องสงบจิตใจของตัวเองเอาไว้ในตอนที่กําลังร่ายเวทย์มิติ เพราะอารมณ์ของเขาจะทําให้เกิดคลื่นผิดปกติกับเวทย์นี้ และคลื่นมิติก็จะเริ่มช้าลง
ลิงค์สัมผัสถึงสิ่งนี้ได้แล้วพูดเตือน “คุณยังร่ายไม่เสร็จเลยนะ มีสมาธิหน่อยสิ”
“ครับ!” มาสเตอร์กรีนพยายามสงบจิตใจของตัวเองอย่างลุกลี้ลุกลน
ลิงค์ไม่ได้พูดอะไร เขารู้สึกถึงคลื่นผิดปกติในมิติอีกครั้ง อสุรกายมิติได้กลับมาหยุดกรีนจากการร่ายเวทย์ ลิงค์เขม่นตาของเขา และโดยที่ไม่ขยับไปไหน, เขาก็แนะนําต่อ “รูนสนับสนุนเริ่มสั่นแล้วแนวโน้มความถี่เองก็เป็นไปตามสูตรเวอเจตต้า”
ในตอนที่เขาพูดจบ, ดาบของลิงค์ก็ขยับอย่างกระทันหัน มันแทงเข้าไปในอากาศที่อยู่ข้างหลังมาสเตอร์กรีน ด้วยเสียงเกร็งเบาๆ, ลิงค์ก็โจมตีกับดาบสีดําอีกครั้ง
เพราะมีคลื่นมิติอยู่, อสุรกายมิติจึงต้องใช้เวลาสักพักในการสร้างพลังของมัน, แต่ว่าลิงค์คงไม่ปล่อยให้มันมีเวลาหรอก เหมือนกับก่อนหน้านี้, การโจมตีนี้มาอย่างเงียบๆและถูกบังคับให้กลับไปอย่างเงียบๆ
ความวุ่นวายนั้นมีเพียงเล็กน้อย, แต่จิตสังหารกลับทําให้ยับบ้าทุกคนพากันตกตะลึง ในตอนนี้, พวกเขาทุกคนมองมาที่ลิงค์ เขาเป็นคนๆเดียวที่สามารถช่วยพวกเขาได้
มาสเตอร์กรีนเองก็แอบกลัวอยู่ในใจ เขารู้ว่าตอนนี้เขากลายเป็นเป็นหมายของปีศาจมิติแล้ว อย่างไรก็ตาม, เขาก็ยังเป็นจอมเวทย์อยู่ จิตใจของเขามั่นคง, สงบนิ่ง, และมากประสบการณ์ หัวใจของเขาหวั่นไหวอยู่ครู่นึง, และมีคลื่นเล็กๆปรากฏขึ้น, แต่เขาก็ทําให้มันกลับมาราบลื่นได้เหมือนเดิมภายในเวลาสองวินาที
เขาฝากเรื่องความปลอดภัยของเขาเอาไว้กับลิงค์และทุ่มสมาธิทั้งหมดให้กับเวทย์มิติ โครงสร้างของมันไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น แต่ว่าในระหว่างกระบวนการ, มันมีรูนมากมายที่ต้องควบคุม ซึ่งวิธีควบคุมนั้นซับซ้อนมากๆ การร่ายเวทย์นี้มันยากจริงๆดังนั้นเขาต้องทุ่มเทความพยายามทั้งหมดให้กับมัน
เกร๊ง ลิงค์บังคับให้อสุรกายมิติกลับไปอีกครั้งแล้วพูด “เอาหละ, ตอนนี้การสั่นสะเทือนของปีกรูนอันสุดท้ายสมบูรณ์แล้ว แนวโน้มของมันเป็นไปตามสูตรอาแร็คนั่นแหล่ะ, ตอนนี้คงสภาพมันไว้ให้นานกว่าห้าวินาทีนะ!”
เหงื่อไหลท่วมบนหน้าผากของมาสเตอร์กรีน มีแสงอ่อนๆสว่างขึ้นในดวงตาของเขา, และนี่ก็เป็นเครื่องบ่งบอกว่าวิญญาณของเขากําลังทํางานจนถึงขีดสุด
คลื่นมิติที่ปลายคทาเริ่มกระจายตัวออกทีละนิด หลังจากผ่านไปห้าวินาที, ก็มีเสียงฟับดังขึ้น, แล้วอุโมงก็ถูกปิดผนึกด้วยแผ่นฟิล์มหนา เวทมนตร์นี้สงบลงแล้ว
ฟูว มาสเตอร์กรีนถอนหายใจออกมาดังๆ เขาดูเหนื่อยแต่ก็ตื่นเต้นมาก “นี่คือเวทย์มิติอย่างงั้นหรอ? มันเรียกว่าอะไรกัน?”
ลิงค์ส่ายหัว “มันไม่มีชื่ออย่างเป็นทางการหรอก มันก็แค่บาเรียมิติที่ผมสร้างขึ้นในตอนที่มีเวลาว่าง มันสามารถขัดขวางการส่งสัญญาณมิติทั้งหมดได้ ถ้ามีคนพยายามฝืนทะลวงมัน, มันก็จะพังทลายในทันที แล้วกระบวนการพังทลายนี้ก็จะทําให้เกิดฉีกมิติที่รุนแรงขึ้น ซึ่งผมคิดว่าอสุรกายมิติคงไม่ชอบความรู้สึกนั้นหรอก”
พอพูดจบ, ลิงค์ก็เดินไปที่บ่อในขณะที่พูด “ไปกันเถอะ, ตอนนี้พวกเขาปลอดภัยแล้ว, พวกเราสามารถจัดการกับมันได้แล้ว”
เขารู้สึกได้ว่าอสุรกายมิติยังไม่ได้หนีไป ดูเหมือนว่าปีศาจตัวนี้จะยังไม่ยอมแพ้ ลิงค์เย้ยหยันอยู่ในใจ ถ้าแกไม่ยอมหนี, ก็เตรียมตัวตายซะเถอะ
“โอเค!” มาสเตอร์กรีนพยักหน้า เขาส่ายหัวแล้วขยับขาเล็กๆของเขา, วิ่งเหยาะๆตามหลังลิงค์ไป
ไม่นานนัก, พวกเขาก็มาถึงฐานครึ่งวงกลมที่อยู่ใจกลางบ่อ ลิงค์เปิดหน้าสมุดของเขาอีกครั้ง “คราวนี้, ใช้โครงสร้างมานานี้นะ”
กรีนชําเลืองตาดูมันและดูเหมือนจะรู้สึกไม่มั่นใจ “นี่ค่อนข้างเป็นปัญหาอยู่นะ, แต่ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่”
ลิงค์พยักหน้า “คุณไม่เคยร่ายเวทย์ประเภทนี้มาก่อนเพราะฉะนั้นไม่ต้องคิดมากหรอก แค่ทําตามคําแนะนําของผมไปที่ละขั้นก็พอแล้ว”
เวทย์นี้ค่อนข้างยากจริงๆ: ระดับของมันเป็นรองแค่เวทย์ลูกบอลมิติที่ลิงค์ชอบร่ายบ่อยๆเท่านั้น แม้กระทั่งนักเวทย์เลเวล 7 ที่ได้รับคําแนะนําอย่างละเอียดก็ยังต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามเดือนในการฝึกร่ายมันเพียงอย่างเดียวถ้าพวกเขาไม่มีพื้นฐาน แต่ตอนนี้, ลิงค์, ในฐานะผู้คิดค้นเวทมนตร์นี้ ได้แบ่งกระบวนการร่ายออกเป็นขั้นตอนเล็กๆนับไม่ถ้วน เขาจะค่อยๆให้คําแนะนําทีละนิดในขณะที่กรีนแค่ทําตามเขา ดังนั้นความยากจึงลดลงไปได้เกือบสิบเท่า
ในตอนนี้, กรีนเป็นเหมือนกับทหารในขณะที่ลิงค์เป็นนายพล
“มาเริ่มกันเถอะ!” ลิงค์พูด
“ข้าพร้อมแล้ว”
บนแท่นยืน, มีคนนึงพูดในขณะที่อีกคนนึงเคลื่อนไหว หลังจากผ่านไปได้หนึ่งนาที, คลื่นมิติก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง จากนั้นก็เริ่มกระจายออกไปเป็นวงแหวน, เคลื่อนที่ผ่านจุดศูนย์กลางบําบัดน้ำเหมือนกับคลื่นน้ำ พวกมันดูเหมือนกับเรดาร์ตรวจจับเลย
สามวินาทีต่อมา, ลิงค์ก็พูดขึ้นอย่างกระทันหัน “พิกัด 25, 52, 3, สั่นสะเทือนรูนสนับสนุนตามสูตรอราวิน!”
กรีนทําตาม
คลื่นมิติสั่นไหวในทันที หลังจากนั้น, พวกมันก็รวมกลุ่มกันเหมือนตาข่ายในพิกัดที่ลิงค์บอก
กรี๊ซซซ! มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น, แล้วเงาดําก็ดิ้นพล่านออกมาจากอากาศ มันคืออสุรกายมิติ!
“เริ่มโจมตีได้!” ลิงค์พูดในทันที
มาสเตอร์กรีนตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาส่งระเบิดยับบ้าให้กับลิงค์เป็นจํานวนมากในขณะที่เขวี่ยงใส่เงาไปด้วย
ลิงค์เองก็เขวี่ยงระเบิดใส่มัน
ตูม, ตูม, ตูม! บอลไฟสีฟ้าขนาดกว้างประมาณสิบฟุตระเบิดใส่เงาดําอย่างต่อเนื่อง
กรี๊ซ, กรี๊ซ! เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เสียงของอสุรกายมิติเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มันถูกบังคับให้ออกมาจากหลืบมิติ และทําให้ปฏิกิริยาช้าลง ในช่วงเวลานี้, มันไม่สามารถป้องกันตัวเองได้เลย ซึ่งยับบ้าเคยใช้ข้อได้เปรียบนี้ระเบิดหางของมันมาแล้ว
ตอนนี้, มันได้เผชิญหน้ากับระเบิดที่กําลังถาโถมเข้ามาแล้วได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง
“มันกําลังจะหนี!” มาสเตอร์กรีนตื่นตระหนก เขาพบว่าร่างกายของปีศาจเริ่มเลือนลางแล้ว
“ป้องกันตัวเองซะ!” ลิงค์รู้เรื่องนี้แล้ว ในขณะที่ตะโกนร่างของ
เขาก็ถูกปกคลุมด้วยพลังมังกรสีแดงสดใส เขาพุ่งเข้าไปใกล้ปีศาจในทันที แล้วฟันดาบลงมา
ลิงค์นั้นเร็วมากๆ อสุรกายมิติไม่มีเวลาหนีเข้าไปในหลืบมิติเลย และต้องยกแขนขึ้นมาป้องกัน อาวุธของมันนั้นคือดาบแขนสีน้ำเงิน สองข้าง
เกร๊ง! เกิดเสียงดังก้อง
ในครั้งนี้ แทนที่จะเป็นการโจมตีเบาๆ, พวกเขากลับปะทะกันจริงๆ พลังปะทุขึ้นหลังจากการโจมตีและคลื่นอากาศสีขาวก็กระจายไปทุกทิศทาง การผสานพลังนี้รุนแรงกว่าระเบิดหลายเท่าตัว
ในเส้นทางที่คลื่นกระแทกผ่านนั้น, ศพจะปลิวว่อน, และน้ำเน่าก็สาดกระเซ็น มาสเตอร์กรีนได้ร่ายโล่ป้องกันใส่ตัวเองเอาไว้แล้ว, แต่เขาก็ยังถูกพลังนี้อัดใส่จนล้มลงกับพื้น
เขานั่งลงกับพื้นด้วยความตกใจ ถ้าไม่มีโล่, เขาคงจะตายไปแล้ว
ที่อีกด้านนึง
ดาบราชามังกรพิโรธของลิงค์ได้เปิดใช้การโจมตีที่หนาแน่นมากๆ การเคลื่อนไหวแต่ละท่านั้นล้วนเป็นเทคนิคขั้นพื้นฐานแต่พวกมันก็สามารถบังคับให้ปีศาจต้องตกเป็นฝ่ายป้องกันได้อย่างไม่รู้จบ มันไม่มีเวลาต่อสู้กลับเลย, และทําได้แค่พยายามหนีเข้าไปในมิติ
ลิงค์เองก็ตกใจเหมือนกัน ความแข็งแกร่งทางกายภาพของปีศาจมิติไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเขาเลย พลังปีศาจของมันได้แสดงให้เห็นสัญญาณที่บ่งบอกว่ากําลังเข้าสู่ระดับตํานานแล้ว แม้ว่าพลังมังกรระดับตํานานของลิงค์จะสามารถยับยั้งมันได้ แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะมันได้ง่ายๆ
แน่นอนว่า, อีกเหตุผลนึงก็คือออร่าแห่งความว่างเปล่าที่อยู่รอบตัวเขา พลังมังกรของเขาสลายไปในทันทีที่มันออกจากร่างกายของเขา, และลดความสามารถในการต่อสู้ของเขาโดยตรง
หลังจากผ่านไปกว่าสิบกระบวนท่า, ลิงค์ก็ได้โอกาสในที่สุดด้วย เสียงฉุบ, เขาก็ตัดแขนซ้ายของปีศาจ
กรี๊ซซ! อสุรกายมิติกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและพลังของมันก็ระเบิดออกมาอย่างกระทันหัน มันใช้พลังปีศาจโดยไม่สนใจผลที่ตามมา, แล้วจู่ๆความเร็วของมันก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตั้ว
ลิงค์รู้ในทันทีว่าไอหมอนี่กําลังเตรียมตัวหนี
ถ้าปีศาจตัวอื่นบ้าคลั่งแบบนี้, ลิงค์จะเลือกป้องกันและรอให้มันหยุด แต่ปีศาจมิตินั้นแตกต่าง พวกมันมีความสามารถด้านมิติ, ดังนั้นพวกมันจะพยายามหนี้ในทันทีที่สถานการณ์ย่ำแย่
ลิงค์ไม่สามารถให้โอกาสมันได้ เขาปกคลุมตัวเองด้วยพลังมังกรเพื่อป้องกันและเริ่มโจมตีเร็วขึ้นอีก!
กรี๊ซ, กรี๊ซ! ปีศาจร้องออกมาหลายครั้ง มันอ่อนแอกว่าลิงค์ ต่อให้มันใช้พลังทั้งหมด, มันก็ยังไม่สามารถต่อกรกับลิงค์ได้
ห้าวินาทีต่อมา มันก็ใช้พลังจนหมด ลิงค์พุ่งไปข้างหน้าแล้วเหวี่ยงดาบ ด้วยเสียงฉิวะ, หัวของปีศาจก็กระเด็น
อสุรกายมิติถูกฆ่าแล้ว
ข้อความภารกิจสําเร็จปรากฏขึ้นในทัศนวิสัยของเขา
คลิปหลุด
ลิงค์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตลอดเวลามานี้, ไอปีศาจตัวนี้คงจะหนีไปได้แล้วถ้าเขาพลาดแม้เพียงจุดเดียว และถ้ามันหนีไปได้จริงๆ มันก็จะมีปัญหาตามมาอีกนับไม่ถ้วน ดังนั้นมันจะเป็นการดีกว่ามากถ้าฆ่ามันให้ได้ซะตั้งแต่ตอนนี้
ลิงค์หันกลับไปมองมาสเตอร์กรีน ชายคนนี้กระเด็นไปอยู่ที่มุมๆ นึง, แต่ว่าเขามีโล่อยู่ แม้ว่จะอยู่ในสภาพโทรมมาก, แต่เขาก็ไม่เป็นอะไร
เขาดูโล่งอกที่รอดมาได้ พอเห็นว่าลิงค์มองมา, เขาก็หัวเราะเบาๆ ด้วยความรู้สึกที่ทั้งเหนื่อยและผ่อนคลาย “ตอนนี้ข้าแก่แล้ว กระดูกของข้าเกือบหักก็เพราะเจ้าเลยนะ, เจ้าหนุ่ม”
