Advent of the Archmage Chapter 428: ไบรอัน, คุณมันน่าสมเพศ
ลิงค์ยืนอยู่หน้าเสาแสง เขาไม่ได้ทําอะไรเพื่อหยุดการผันผวนของมิติ และเขาก็ไม่ได้หนีไปไหน เขาเพียงแค่ถอยไปเล็กน้อยและตั้งตารอคอยดูว่าใครจะออกมาจากมิติดอยไปเล็กน้อยมาก็ไม่ได้หนีไปให้ทาอะไรเพื่อหยอก
มันไม่ใช่ว่าเขาทําอะไรไม่ได้เลย เขาแค่กําลังพิจารณาถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดอยู่ สมมติว่าถ้าเขาจําเป็นต้องต่อสู้ขึ้นมา เขาก็ยังมีค่าโอมนิเหลืออยู่ 1,000 แต้มและพลังมังกรเหลืออยู่กว่า 9,500 แต้ม ดังนั้น ตอนนี้เขาจึงกําลังเปิดหาการ์ดเวทย์ระดับตํานานที่ตอนนี้กําลังลอยอยู่ในทัศนวิสัยของเขา
ลิงค์นั้นรู้จักเวทมนตร์มันส่วนใหญ่ที่อยู่ในนี้อยู่แล้ว ถ้าเกิดว่าเขาต้องการมัน เขาก็จะสามารถซื้อมันได้อย่างรวดเร็วและสามารถร่ายมันได้ในทันที
ความผันผวนของมิติที่กําไลหินสีขาวนั้นยิ่งชัดเจนมากขึ้น มันกว้างขึ้นอย่างรวดเร็ว มันขยายขึ้นสูง 9 ฟุตและกว้าง 6 ฟุตก่อนที่มันจะหยุดลง ภายในมิตินั้น การผันผวนรุนแรงมาก มันอยู่ในสภาพนั้นประมาณ 5 วินาทีก่อนที่จะมีเงาสีเขียวหยกปรากฏตัวออกมาจากในนั้น
ภายในแสงสีเขียว เงาที่ใหญ่และไม่ขัดเจนได้เดินออกมา
คนๆนี้สวมผ้าคลุมนักเวทย์สีเขียวเข้มที่ถูกตกแต่งด้วยริ้วสีม่วง ที่มือข้างหนึ่งของเขา เขาถือกิ่งไม้สีทองที่มีใบไม้อยู่ 3 ใบ เขามีผมสั้นสีขาว และท่าทางของเขาก็ดูโบราณมาก ภายใต้รอยเหี่ยวย่นนั้น ใครเห็นก็คงจะคิดว่าเขาน่าจะมีหน้าตาดีในตอนที่เขายังหนุ่ม
สิ่งที่เตะตาลิงค์ก็คือลักษณะใบหูของเขา มันไม่ได้กลมเหมือนกับของมนุษย์แต่มันก็ไม่ได้แหลมเหมือนกับของเอลฟ์ มันเป็นอะไรบางอย่างที่ดูพิเศษ
หลังจากที่เขาปรากฏตัวขึ้น เขาก็มองไปที่เศษชิ้นส่วนของศพที่กองอยู่บนพื้น
เขาไม่ได้พูดอะไร เขาแค่เดินไปหาศรีษะที่กลิ้งออกไปไกล และหยิบมันขึ้นมา
เพราะความเจ็บปวดอันแสนสาหัสที่เธอได้รับก่อนตาย ใบหน้าของราเวนน่าจึงดูบูดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของเธอนั้นเป็นสีแดงกําและเกือบจะทะลักออกมา ผิวหนังของเธอก็ถูกฉีกออก เหมือนกับคนที่ถูกแขวนประจาน เพียงแค่มันเลวร้ายยิ่งกว่า
หลังจากที่ดูอยู่พักนึง แสงก็ปรากฏขึ้นที่มือของชายแก่และได้แยกชิ้นส่วนของศรีษะออก เขาค่อยๆบีบแสง แล้วศรีษะก็แยกออกเป็นแสงเล็กๆจํานวนนับไม่ถ้วน จากนั้นก็สลายไปอย่างช้าๆ เขาหันมาหาลิงค์ “ข้ารู้ว่านิสัยของหลานสาวข้ามีข้อบกพร่อง และเธอจะต้องพบจุดจบไม่ช้าก็เร็ว แต่ข้าก็ไม่เคยคิดเลยนะว่าเธอจะมาตายด้วยน้ํามือของเจ้า ถ้าเกิดว่าเจ้าแค่ฆ่าเธอแบบปกติ ข้าคงจะไม่ว่าอะไรหรอก แต่ทําไมหล่ะ? ทําไมเจ้าถึงต้องทรมานเธอขนาดนี้?”
คําถามของเขาได้เปิดเผยตัวตนของเขา เขาคือนักเวทย์ระดับตํานานที่เคยทําให้โลกฟิรุแมนต้องสั่นสะเทือนเมื่อ 300 ปีก่อน ไบรอันในเวลาเดียวกันนั้นเอง คําถามนี้ยังแสดงให้เห็นว่าเขากําลังคิดว่าลิงค์เป็นคนฆ่าหลานสาวของเขา
คําพูดของเขานั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจโดยไม่มีความสงสัยเลย ซึ่งนี่แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและแข็งแกร่ง การเผชิญหน้ากับคนที่เชื่อมั่นในการตัดสินใจของตัวเองนั้น ลิงค์รู้ว่าเขาคงไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ง่ายๆ
ตํานานกล่าวเอาไว้ว่าไบรอันนั้นใช้ชีวิตของเขาในการไล่ตามไฮเอลฟ์ที่มีชื่อว่าฟิโอน่า ซึ่งเรื่องราวของทั้งคู่ได้ถูกบัน เป็นบทเพลงมากมายและถูกขับร้องโดยนักกวีพเนจรทั่วทวีป
สําหรับคนธรรมดา เรื่องพวกนี้อาจจะมีไว้เพื่อความบันเทิง แต่สําหรับลิงค์ เรื่องพวกนี้ได้ให้เบาะแสกับเขาเกี่ยวกับนิสัยของไบรอัน
ไบรอันนั้นเป็นคนที่มีความอ่อนไหวทางอารมณ์มาก ด้วยความที่เขาไล่ตามไฮเอลฟ์อยู่ เขาจึงทอดทิ้งมนุษย์ ครอบครัว ลูกๆ ดินแดน และทุกสิ่งทุกอย่างไป เขาเดินทางไปที่เกาะรุ่งอรุณตัวคนเดียว ตอนนี้มันเห็นได้ชัดเลยว่าแม้แต่หูของเขาเองก็ดูแหลมขึ้น
บางที่นิสัยบางส่วนของเขาอาจจะถ่ายทอดไปถึงราเวนน่า
ตอนนี้ เรื่องเล่าในตํานานได้กลายเป็นความจริงแล้ว ไบรอันไม่ใช่ความภาคภูมิใจของมนุษย์และผู้ถูกเลือกของเทพแห่งแสงอีกต่อไป ตอนนี้เขาเป็นไฮเอลฟ์ เป็นคุณปูที่เพิ่งจะสูญเสียหลานสาวของตัวเองไป
ลิงค์นั้นตื่นตัวอย่างมากในตอนที่เขาพูด “ผมไม่ได้ฆ่าเธอ”
“เจ้าหนุ่ม สิ่งที่เกิดไปแล้วก็คือเกิดไปแล้ว การแก้ตัวมันไม่ได้ผลอะไรหรอก” ไบรอันถอนหายใจพร้อมกับมองไปรอบๆท่าเรือที่สว่างไสว “นี่เป็นเมืองที่ดีนะ แต่โชคไม่ดีที่ลอร์ดของที่นี่ได้ก่อความผิดที่ไม่สามารถให้อภัยได้”
ด้วยความที่ไม่มีหลักฐาน ลิงค์จึงแก้ตัวไม่ขึ้นเลย
เขาไม่ได้อธิบายไปมากกว่านี้ “งั้นคุณคิดจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดีหล่ะ?”
ไบรอันหันกลับมามองลิงค์ “ก็แค่อยากให้เจ้า ยอมรับในตอนที่ทําผิด เจ้าหนุ่ม ข้าเคยคาดหวังในตัวเจ้ามากเลยนะ แต่ว่าเจ้ากลับฆ่าหลานสาวของข้า แถมยังทรมานเธอขนาดนี้ ดังนั้น ข้าจึงต้องล้างแค้นให้เธอ แต่ถึงยังไงเจ้าก็เป็นรุ่นน้องข้า เพราะฉะนั้นข้าจะให้เจ้าลงมือก่อน”
ลิงค์หรี่ตาของเขา ในสายตาของเขา พลังของไบรอันนั้นสว่างไสวเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ขึ้นยามค่ําคืน ข้อความได้ปรากฏขึ้นในทัศนวิสัยของเขา
นักพยากรณ์ไบรอัน
นักเวทย์ระดับตํานานเลเวล 12
อาวุธ: สัมผัสของฟิโอน่า
อาวุธระดับตํานาน
ผล ไม่ทราบ
(หมายเหตุ:ของขวัญสุดท้ายจากฟิโอน่า)
นี่เป็นศัตรูที่แข็งแกร่งมากๆ เมื่อ 300 ปีก่อน ชื่อของเขาได้สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งทวีป แถมตอนนี้เขายังแข็งแกร่งว่าลิงค์ถึง 2 เลเวล เขามีเหตุผลมากมายที่ทําตัวมั่นใจมากขนาด
ยังไงก็ตาม ในการต่อสู้ระหว่างนักเวทย์ระดับตํานาน 2 คนนั้น เลเวลถือว่าเป็นปัจจัยที่ต้องพิจารณาก็จริงอยู่ แต่ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่สําคัญที่สุด เรื่องบางเรื่อง อย่างเช่นประสบการณ์ในการต่อสู้ ความเร็วในการร่ายเวทย์และจํานวนเวทย์ที่มีก็เป็นปัจจัยที่ส่งผลในการต่อสู้อย่างมาก
ทั้งสองคนอยู่ในระดับตํานานและมันก็เป็นความจริงที่ความแข็งแกร่งของทั้ง 2 คนไม่เท่ากัน ไบรอันนั้นเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่มันก็คงจะเป็นการพูดเกินจริงไปหน่อยถ้าบอกว่าไบรอันเหนือกว่าลิงค์อย่างสมบูรณ์
ลิงค์ไม่ได้รีบโจมตี แต่เขาพูดออกมาแทน “ที่นี่อยู่ใกล้ชุมชนมากเกินไป ผมกลัวว่าพวกเราจะไปทําร้ายผู้บริสุทธิ์ที่อยู่แถวนี้ด้วย ย้ายไปที่อื่นกันเถอะ”
ไบรอันหัวเราะ “เจ้านี่มันเป็นคนรอบครอบจริงๆ ได้สิ มีหุบเขาลึกอยู่ห่างจากที่นี่ไปทางเหนือ 25 ไมล์ ไปที่นั่นกันเถอะ”
ไบรอันหายเข้าไปในแสงสีเขียว เขาได้เดินทางไปยังหุบเขานั้นด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ ลิงค์แค่กระพริบตาเพียงครู่เดียว เขาก็ไม่เห็นคู่ต่อสู้ของเขาอีกแล้ว
ลิงค์สามารถหนีได้ แต่ว่าเขาคงไม่มีวันทําอย่างนั้น ยังไงซะเพื่อนและครอบครัวของเขาก็ไม่มีทางหนีจากไบรอันได้อยู่แล้ว
ลิงค์ไม่ได้รีบร้อนเหมือนไบรอัน กลับกันเขาใช้เวลาอย่างสบายๆ ค่อยๆวิ่งไปอย่างช้าๆ และข้อความก็ปรากฏขึ้นที่ทัศนวิสัยของเขา
ภารกิจใหม่: ศึกตัดสิน
รายละเอียด จัดการนักเวทย์ระดับตํานานไบรอัน แต่ว่าห้ามฆ่าเขา!
รางวัลภารกิจ: สายตาแห่งความจริงของนักฆ่า (อีพิค)
ลิงค์ถอนหายใจออกมา เทพแห่งแสงมอบภารกิจให้เขา พร้อมกับของรางวัลแบบนี้เนี่ยนะ นี่เป็นการชี้นําเขาจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้น มันยังมีข้อแม้อย่างการจัดการไบรอันโดยที่ห้ามฆ่าเขาอีก มันเป็นภารกิจที่ยากเอาเรื่องเลย
แต่ไม่ว่ายังไง, ลิงค์ก็ได้ทําการตัดสินใจแล้ว
ทันใดนั้นเองดาบราชามังกรพิโรธก็พูดขึ้นมา “ลิงค์ พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาหรอก พวกเราแค่หนีไปเฉยๆไม่ได้หรอ?”
ลิงค์จ้องไปที่ดาบ “ถ้างั้นลองบอกมาสิว่าพวกเราจะหนียังไง?”
“ยังไงซะไบรอันก็เป็นคนที่มีชื่อเสียง เขาคงไม่ไปตามล่าครอบครัวหรือเพื่อนของเจ้าหรอก เป้าหมายของเขา มีแค่เจ้ารอจนกว่าเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้น จากนั้นพวกเรา ค่อยไปจัดการเขาก็ได้ เจ้าคิดว่ายังไงหล่ะ?”
“คุณมั่นใจหรอว่าเขาจะไม่ทําร้ายพวกเพื่อนของผม?”
“อืม..บางทีนะ”
“ถ้างั้นมันไม่ใช่ตัวเลือก” ลิงค์ปฏิเสธคําแนะนําของวิญญาณดาบ เขาคิดอยู่พักนึง และลิงคีก็ตัดสินใจเก็บค่าโอมนิเอาไว้ 200 แต้มและใช้ที่เหลือ 800 แต้มในการเพิ่มค่าพลังมังกรสูงสุดของเขา
พรบ ทันใดนั้น ลิงค์ก็รู้สึกได้ถึงความร้อนจากส่วนลึกในร่างกายของเขา ในชั่วพริบตา ออร่าของเขาก็ไหลไปทั่งทั้งร่าง และมีข้อความปรากฏขึ้นมาในทัศนวิสัยของเขา
ลิงค์ โมรานี่(บารอน)
นักเวทย์ระดับตํานาน เลเวล 10 ขั้นสูงสุด
พลังมังกรสูงสุด: 10,300 แต้ม
เมื่อคนๆนึงได้พัฒนามาถึงระดับตํานาน ดูเหมือนว่าการเพิ่มความแข็งแกร่งนั้นจะเป็นเรื่องที่ยากมากๆ อ้างอิงจากประสบการณ์ ลิงค์จะต้องมีพลังมังกร 11,000 แต้มในการขึ้นสู่เลเวล 11 ซึ่งมันยังมีหนทางอีกยาวไกล
แม้ว่าลิงค์จะไม่ได้เดินทางเร็วเท่าไบรอัน แต่เขาก็ยังคงเร็วมากอยู่ดี ใน 1 วินาที เขาเดินทางไปได้ 600 ฟุต เขาใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที่ในการเดินทาง 25 ไมล์
พื้นที่นั้นอยู่ที่เขตชายแดนของเฟิร์ด มันอยู่ระหว่างพื้นที่ภูเขาและป่าใจกลางของภูเขาทั้ง 2 นี้ มีหุบเขาขนาดใหญ่อยู่ มันทอดยาวไปกว่า 6,000 ฟุตและมีความกว้าง 600 ฟุต 604
เสียงลมภายในหุบเขานั้นดังมาก มันเกิดเสียงโหยหวนในตอนที่ลมพัดเข้ามา ที่ใจกลางหุบเขาใหญ่ ไบรอันกําลังรอลิงค์อยู่ ลมได้พัดใส่ผ้าคลุมของเขา ทําให้มันสะบัดอย่างรุนแรง แต่ว่าไบรอันก็ยังคงยืนอยู่ท่ามกลางสายลมโดยที่ไม่ขยับไปไหนเลย
หลังจากที่เขาเห็นลิงค์เขาก็พูดขึ้น “ข้าคิดว่าเจ้าจะหนีไปแล้วซะอีก เอาเถอะถ้าเจ้าหนี้ขึ้นมาจริงๆ ข้าอาจจะไม่จําเป็นต้องไล่ตามเจ้าไปก็ได้”
วิญญาณดาบพูดขึ้นมา “เห็นมั้ย ข้าบอกแล้วว่าพวกเราสามารถหนีได้”
ไบรอันพูดต่อ “เพราะถึงยังไง ถ้าเกิดว่าเจ้าหนี ข้าก็จะไปที่ดินแดนของเจ้าและตามล่าครอบครัวเจ้า หลังจากนั้น ข้าก็จะค่อยๆทรมานครอบครัวเจ้าจนตายในลักษณะแบบเดียวกัน แล้วข้าก็จะถือว่าพวกเราเจ้ากัน”
วิญญาณดาบถึงกับพูดไม่ออก
แต่สิ่งนี้กลับทําให้ลิงค์หัวเราะ “ถ้าหรอ? นี่แสดงว่าการแก้แค้นของคุณก็แค่ไปหาคนอื่นมารับผิดแทนผมก็ได้งั้นสินะ? ที่คุณทําแบบนี้เพราะคุณอยากระงับความคับข้องใจของตัวเองเท่านั้นใช่ไหม? หลังจากผ่านไป 300 ปี วิธีการของคุณก็ยังน่าสมเพศเหมือนเดิมเลยนะ ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะการคุ้มครองของเทพแห่งแสง ผมเชื่อเลยว่าคุณคงไม่ได้มีชีวิตอยู่มาจนถึงตอนนี้หรอก”
ถ้าเกิดว่าเป็นคนธรรมดา มันเป็นเรื่องที่ยอมรับได้หากจะสู้กันแบบที่ใครทีมัน และคงไม่มีใครว่าพวกเขา แต่ดูจากสถานะของไบรอันในตอนนี้แล้ว การกระทําแบบนี้มันต่ําช้าจริงๆ
ไบรอันเป็นคนที่ไม่สามารถฝากความหวังอะไรเอาไว้ได้เลย เพราะว่าเขาอาจจะเสียความเยือกเย็นไปได้ทุกเมื่อและยกเลิกกลางคันได้
พอมาถึงตอนนี้ ลิงค์ได้สูญเสียความเคารพที่มีต่อไบรอันไปจนหมดแล้ว คําพูดของลิงค์นั้นตรงมากสีหน้าของ ไบรอันเปลี่ยนเป็นเย็นชา และหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ
เรื่องนี้อีกแล้วเหรอ! ราชินีไฮเอลฟ์ก็พูดแบบนี้ เจ้าหญิงมิลด้าเองก็ใช่ ตอนนี้ แม้แต่มนุษย์ก็ยังพูดแบบนี้กับข้า ข้ามพลังที่ไร้ผู้ใดเปรียบ ทําไมข้าต้องมาสนใจกับความคิดของพวกคนธรรมดาด้วยหล่ะ?
ตุ้ม! มานารอบตัวไบรอันปะทุขึ้น มันระเบิดออกมาอย่างรุนแรง เสียงอันน่ากลัวดังออกมาจากกลุ่มก้อนมานา “เจ้าหนุ่ม เจ้าไม่มีสิทธิ์มาตัดสินข้า! แสดงพลังของเจ้าออกมาซะ ไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าเจ้าในทันที!”
ลิงค์ไม่เก็บออมพลังของเขาเอาไว้เลยสักนิด แสงคริสตัลสีแดงได้ไหลออกมารอบๆร่างกายของเขา และมันก็ค่อยๆก่อรูปขึ้นเป็นมังกร
ลิงค์มองไปทางไบรอันที่อยู่ห่างออกไป 900 ฟุต ในระหว่างนั้นหัวของเขาก็คิดอย่างรวดเร็วถึงวิธีการที่จะทําให้มั่นใจว่าไบรอันจะไม่มีทางโจมตีมาใส่เขาในตอนที่เขา กําลังจะทําการโจมตี
ในตอนที่ลิงค์กับไบรอันกําลังจะเริ่มการต่อสู้ ก็ได้เกิดการบิดเบี้ยวของมิติขึ้นอีกครั้งที่ท่าเรือ ไม่กี่วินาทีต่อมา ประตูมิติก็ถูกเปิดขึ้น
มีคน 3 คนเดินออกมาจากประตู หนึ่งในนั้นดูเหมือนกับไฮเอลฟ์ที่มีอายุประมาณ 30 ปี ส่วนที่เหลืออีก 2 คนดูน่าจะมีอายุประมาณ 50 ปี พวกเขานั้นเป็นผู้อาวุโสของไฮเอลฟ์
พวกเขามองไปที่ศพที่อยู่ที่พื้นและต่างพากันตกใจ
“นี่มันราเวนน่า เธอถูกฆ่าจริงๆด้วย”
“ไม่ต้องไปสนใจเรื่องนี้หรอก องค์ราชินี ดูทางนั้นสิคะ!” ผู้อาวุโสชี้ไปที่เส้นขอบฟ้าทางทิศเหนือ
มันเป็นเวลากลางดึกแล้ว แต่ว่าแสงที่สว่างมากได้ปรากฏขึ้นไปทั่วท้องฟ้าทางตอนเหนือ ฝั่งนึงเป็นสีเขียวเข้มและอีกฝั่งก็เป็นสีแดงสดใส
“พวกเขากําลังสู้กันอยู่จริงๆด้วย!”
ไฮเอลฟ์หญิงนั้นคือองค์ราชินี เธอพูดอย่างเป็นกังวล “เร็วเข้า พวกเราจะต้องรีบไปหยุดการต่อสู้ของพวกเขา!”
