Advent of the Archmage – ตอนที่ 447: ผู้ปกครองปรากฏตัวอีกครั้ง

Advent of the Archmage Chapter 447: ผู้ปกครองปรากฏตัวอีกครั้ง

วิหารมังกร

พอกลับมาที่โต๊ะกลม, ดวงตาของราชินีมังกรก็มีสีแดงเล็กน้อย เธอนั่งลงแล้วพูดด้วยน้ําเสียงสั่นเครือ “ทุกคน, มีเรื่องเกิดขึ้นในหมู่บ้านมังกร, และข้าต้องกลับไปจัดการให้เรียบร้อยก่อน ข้าขอโทษด้วยจริงๆที่อาจจะเข้าร่วมการประชุมนี้ต่อไม่ได้แล้ว”

คนแคระนักปราชญ์ฮีโรโตะสงสัยเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้น?” เขา ถาม

เกรเทลไม่อยากบอกพวกเขาเพราะมันเป็นเรื่องของเผ่าเธอ และต่อให้เธอบอกพวกเขา, สมาคมมรกตก็คงจะไม่ช่วยอะไร พวกเขาคงจะทําแค่คร่ําครวญถึงความโชคร้ายของมังกร

หากมันไม่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยโดยรวมของฟิรุแมน, นักเวทย์ของสมาคมมรกตก็คงจะไม่สนใจ พวกเขามีสถานะสูงส่ง และไม่เคยทําตัวเหมือนชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น

แต่พอเห็นท่าทีของคนแคระนักปราชญ์, ด้ายแห่งความหวังก็เบ่งบานขึ้นมาในตัวเธอ “มีปีศาจที่แข็งแกร่งปรากฏตัวขึ้นในหมู่บ้านมังกรและฆ่าคนทั้งหมู่บ้าน”

“โอ้, ช่างน่าเศร้าจริงๆ” ฮีโรโตะถอนหายใจ แล้วจากนั้นมันก็จบลงแค่นั้น ความสงสัยของเขาถูกคลี่คลายแล้ว ส่วนเรื่องที่เหลือมันไม่ใช่เรื่องเขา

นอกจากนี้ การที่หมู่บ้านถูกทําลายก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าสนใจสําหรับบุคคลระดับตํานาน ไม่ว่าจะเป็นเวทย์อะไรก็ตามที่มีเลเวลมากกว่า 8 ก็สามารถทํามันได้ เมื่อเปรียบเทียบกับรอยแตกมิติแล้ว, มันไม่สําคัญอะไรเลย

ข้างๆเธอ, ไบรอันท์ถามด้วยความเป็นห่วง “ท่านต้องการความช่วยเหลือไหม?” ดวงตาของเกรเทลเป็นประกายเล็กน้อย, แต่จากนั้นไบรอันท์ก็พูดต่อ “ข้าค่อนข้างสนใจการแปลงมังกร ถ้าท่านแสดงให้ข้าดูซักเล็กน้อย, ข้าก็ยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือนะ”

“ขอบคุณสําหรับความเป็นห่วงนะ, แต่ข้าคิดว่าข้าสามารถแก้ปัญหาด้วยตัวเองได้” เกรเทลรู้สึกสลดอยู่ในใจ เธอไม่น่าแอบหวังเลย ตอนนี้, เธอถูกทําเหมือนกับตัวตลก ด้วยการลุกขึ้นยืน, เธอก็พูดออกมา “ทุกคน, ตอนนี้ข้าขอตัวก่อนนะ ส่วนเรื่องรูนป้องกันรอยแตกข้าขอฝากพวกท่านทุกคนด้วย”

“ไปเถอะ เวทย์คงสภาพเรียบร้อยแล้ว พวกเราจะจัดการกับรอยแตกให้เอง” ฮีโรโตะสบัดมือ, แล้วพูดก่อนที่นักเวทย์คนอื่นจะได้พูด

พอเห็นแบบนี้, ทั้งสามคนก็ไม่พูดอะไรอีก

ไบรอันท์ยักไหล่ เขาอยากจะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ แต่ในเมื่อฮีโรโตะทําตัวแบบนี้, เขาก็ไม่อยากจะซ้ําเติม

เกรเทลยิ้มให้คนแคระอย่างขอบคุณ เธอบอกกับคนใช้ให้คอยปรนนิบัติกับพวกเขาดีๆแล้วรีบออกไปจากห้อง

เพทตาลองกับผู้อาวุโสคนอื่นมารออยู่ข้างนอกแล้ว

“ไปหมู่บ้านวีด้า!” เกรเทลเดินออกไปจากวิหารเป็นคนแรก

หนึ่งชั่วโมงต่อมา, เกรเทลที่บินนําผู้อาวุโสทั้งห้าและนักรบก็เกือบ 100 คนก็มาอยู่ที่น่านฟ้าเหนือหมู่บ้านวีด้า

ที่นี่เป็นหมู่บ้านที่ค่อนข้างรุ่งเรืองในหมู่บ้านมังกร, แต่ตอนนี้, มันเงียบเหมือนปาช้า

กลิ่นเลือดอ่อนๆรอยฟังอยู่ในอากาศ จากบนฟ้า, พวกเขามองเห็นศพแห้งตายบนถนนมากมาย ทั้งถนน ทั้งหมู่บ้านเต็มไปด้วยศพแบบนี้ แม้กระทั่งพวกปศุสัตว์ก็ยังไม่เว้น!

มันแทบจะเหมือนนรกเลยก็ว่าได้

ด้วยสายตาที่ไม่ธรรมดาของเธอในฐานะมังกร, เกรเทลก็เจอความคล้ายคลึงกันระหว่างศพพวกนี้ พวกเขาทุกคนจะมีรูกว้างเกือบ 15 เซนติเมตรอยู่บนร่าง เมื่อตัดสินจากลักษณะการตายของพวกเขาแล้ว, ดูเหมือนว่าของเหลวทั้งหมดในร่างของพวกเขาจะถูกดูดออกไปผ่านรูนั่น

ในตอนที่เธอเห็นรูนั้น, ม่านตาของเกรเทลก็หดลง ตัดสินจากขนาดและรูปแบบการดูดกลืนพลังชีวิตแล้ว, หรือว่าผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าจะกลับมาอีก?

มันเข้ามาในหมู่บ้านมังกรได้ยังไง? บาเรียมิติของหมู่บ้านมังกรหนามาก มันผ่านมาได้ยังไงกัน? หรือว่าจะมีคนอัญเชิญมันออกมา

ด้วยความคิดนั้น, เกรเทลก็ตกใจมากจนแทบจะเป็นลมร่วงลงมาจากท้องฟ้า

“องค์ราชินี, เกิดอะไรขึ้น?” เพทตาลองรีบถามในทันที เขารู้สึกได้ว่าราชินีพบอะไรบางอย่างแล้ว

เกรเทลสูดหายใจเข้าลึกๆ, แล้วหันกลับมา, เธอออกคําสั่งให้กับพวกนักรบ “กลับไปที่วิหาร!”

ศัตรูไม่ใช่สิ่งที่นักรบมังกรทั่วไปจะสามารถเผชิญหน้าได้ โดยพื้นฐานแล้ว ไม่ว่าใครเจอก็คงไม่รอด พวกเขาไม่จําเป็นต้องมาเสียสละอย่างไร้ค่าแบบนี้

เหล่านักรบพากันสับสน, แต่พวกเขาก็ทําตามคําสั่งของราชินีแล้วบินกลับไปทางวิหารมังกร ตอนนี้เหลือแค่ราชินีมังกรแดงกับผู้อาวุโสอีกห้าคนที่ยังอยู่บนฟ้า

เกรเทลเงียบอยู่ครู่นึง ดูเหมือนว่าเธอกําลังทําการตัดสินใจที่ยากลําบาก และในที่สุด, เธอก็พูดออกมา “พวกเราจะไปที่หุบเขาเตาหลอมเทา”

“องค์ราชินี!” เพทตาลองตกใจ “เขาเป็นมังกรดํานะครับ” เขาเตือน

“เขาจะทําลายขนบธรรมเนียมของพวกเรา!”

“องค์ราชินี, ท่านจะตัดสินใจอย่างหุนหันพลันแล่นแบบนี้ไม่ได้นะ!”

ผู้อาวุโสทุกคนพร้อมใจกันพูดเตือน

เกรเทลยิ้มอย่างขมขื่นแล้วส่ายหัว ดูหมู่บ้านวีด้าที่ถูกทําลายสิ, เธอคร่ําครวญ “สิ่งมีชีวิตแห่งความว่างเปล่าตัวนั้นสามารถทําลายหมู่บ้านนี้ได้ ข้าอาจจะสู้มันไม่ไหวก็ได้นะ”

เพียงแค่นั้น, ผู้อาวุโสทุกคนก็มองหน้ากัน แล้วตกอยู่ในความเงียบ

พวกเขาจะทําอะไรได้ถ้าแม้กระทั่งราชินียังสู้มันไม่ไหว? พวกเขาไม่สามารถบังคับให้ราชินี่สู้ได้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอหล่ะ? พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดเรื่องนั้นเลยด้วยซ้ํา

หลังจากบินค้างอยู่บนฟ้าเป็นเวลาพักนึ่ง, เพทตาลองก็พูดออกมา “องค์ราชินี, มันเริ่มมืดแล้ว พวกเราไปกันเลยดีไหมครับ?”

ผู้อาวุโสคนอื่นไม่ได้พูดอะไร: พวกเขาไม่ขัดข้อง พวกเขาทําอะไรไม่ได้ สถานการณ์บังคับให้พวกเขาทําแบบนี้

จากนั้น, ทั้งหกก็บินไปทางหุบเขาเตาหลอมเทา

สําหรับราชินีมังกรกับเหล่าผู้อาวุโส, หมู่บ้านมังกรนั้นมีขนาดเล็กมาก มันใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงในการบินข้ามหมู่บ้าน จากหมู่บ้านวีด้าถึงหุบเขาเตาหลอมเทานั้นอยู่ห่างกันไม่ถึง 100 ไมล์ ด้วยความเร็วของพวกเขา พวกเขาไปถึงในเวลาแปดนาที

บนท้องฟ้า, เกรเทลมองเห็นว่ามีกระท่อมที่ถูกสร้างใหม่อยู่ในหุบเขา ด้วยการใช้สายตาที่คมกริบ, เธอก็เห็นลิงค์อยู่บนระเบียงชั้นส

อง

เขาเอาแขนหนุนหัว, และนั่งเอนบนเก้าอี้หิน ดูเหมือนว่าเขากําลังพักผ่อนอยู่

เพทตาลองรู้สึกขัดใจขึ้นมาในทันที “ไอหมอนี่, ข้าคิดว่าเขากําลังศึกษาเวทมนตร์, แต่นี่เขากลับมานอนสบายใจเฉิบเนี่ยนะ!”

เกรเทลส่ายหัว “ไม่ใช่หรอก, เขาไม่ได้หลับ ข้ามั่นใจว่าเขากําลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ไม่ต้องตามมานะ ข้าจะไปคุยกับเขาเอง”

เธอเริ่มบินลงไป ในตอนที่เธออยู่ห่างจากพื้นประมาณ 300 ฟุต, เกรเทรลก็เริ่มเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์ จากนั้นเธอก็ร่ายเวทย์ลอยแล้ว ลอยไปทางกระท่อมของลิงค์

ในตอนที่เธอมาถึงระเบียง, เสียงของลิงค์ก็ดังขึ้น “ราชินี, ท่านเจอปัญหาหรอ?”

ในขณะที่เขาพูด, เขาลืมตาขึ้นมาแต่ไม่ได้ลุกขึ้น เขายังคงนอนชิวอยู่บนเก้าอี้ ในเมื่อเขาไม่ได้วางแผนจะสนิทชิดเชื้อกับมังกรและพวกเขาก็เริ่มกลัวเขาเอง, เขาจึงไม่สนใจเรื่องข้อห้ามหรือธรรมเนียมปฏิบัติ

พอเห็นท่าทีขี้เกียจของเขา, เกรเทลก็รู้สึกอยากกลับขึ้นมาอย่างกระทันหัน ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนตีตัวออกห่างเอง, และตอนนี้เธอก็มาเพื่อขอความช่วยเหลือ การเปลี่ยนแปลงนี้ทําให้เกรเทล ซึ่งเป็นคนที่สูงส่งและมีอํานาจรู้สึกอึดอัดใจ

เธอมักจะเป็นที่ภาคภูมิใจของเผ่าพันธุ์ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เธอต้องมาขอร้องคนอื่น? อย่างไรก็ตาม, ครั้งนี้เธอไม่สามารถทําตัวดื้อรั้นได้

ด้วยการสงบจิตใจของตัวเอง, เธอก็พูดออกมาอย่างเงียบๆ “ข้าเห็นผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าในหมู่บ้านมังกร มันพึ่งจะสังหารคนในหมู่บ้านแห่งนึงไป 60,000 คน

เพียงแค่นั้น, สีหน้าของลิงค์ก็ดูจริงจังแล้วเขาก็ลุกขึ้นมาในทันที “ตอนนี้มันอยู่ที่ไหน?”

เขาไม่ได้ถามว่าทําไมผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าถึงปรากฏตัวขึ้นในหมู่บ้านมังกร ในเมื่อราชินีบอกกับเขาแบบนี้ มันก็จะต้องเป็นข่าวจริงอย่างแน่นอน ผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าต้องถูกทําลาย, ไม่อย่างนั้นมันจะดูดกลืนพลังชีวิตไปเรื่อยๆและจะแข็งแกร่งขึ้นไปอีก

ท่าทีของเขาทําให้หัวใจของเกรเทลอบอุ่น เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องการแลกเปลี่ยนหรือผลประโยชน์เลย ความคิดแรกของเขาคือการหาวิธีการแก้ปัญหา เพื่อนคนนี้เป็นคนที่ไว้ใจได้เสมอ

สีหน้าของเกรเทลเย็นชามาโดยตลอด, แต่ตอนนี้มันอ่อนลงแล้ว “ข้าไม่รู้ นอกจากที่มันทําลายหมู่บ้านข้าก็ไม่มีข้อมูลอะไรเลย มันกําลังซ่อนตัวอยู่”

ต่อมา, ลิงค์ก็ถามคําถามสําคัญข้อที่สอง “ลูเซีย ซิลเวอร์สตาร์ เป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้เธออยู่ไหน?”

“ลูเซีย ซิลเวอร์สตาร์หรอ?”

ลิงค์มีสีหน้าจริงจัง; รูปแบบความคิดของเขาชัดเจนมาก “ใช่, เธอเป็นคนที่คุ้นเคยกับผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่ามากที่สุดและเป็นคนที่มีปฏิสัมพันธ์กับมันเป็นคนแรกด้วย ตอนนี้พวกเราไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน, แต่ซิลเวอร์สตาร์จะต้องให้เงื่อนงําที่สําคัญบางอย่างกับพวกเราได้อย่างแน่นอน!”

ตลอดช่วงเวลามานี้, เขาหมกมุ่นอยู่กับการศึกษาเทคนิคแปลงมังกร แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น, เขาก็ยังจํารายละเอียดที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้อย่างชัดเจน อันที่จริง, ถ้าไม่ใช่เพราะพวกมังกรที่ตัว ออกห่างจากเขา, เขาก็ตั้งใจจะถามซิลเวอร์สตาร์เกี่ยวกับผู้ปกครอง แห่งความว่างเปล่า

อย่างไรก็ตาม, ราชินีมังกรแดงขมวดคิ้ว “เธอน่าจะพักอยู่ในวิ หารนะ อาการบาดเจ็บของเธอยังไม่หายดี แต่ด้วยเหตุผลบางประ การ, ข้าคิดว่าเธอดูแปลกไปเล็กน้อย”

พอได้ยินแบบนี้ ลิงค์ก็รู้สึกสนใจขึ้นมา “แปลกยังไง?” เขาถาม

“ข้าอธิบายไม่ถูก ข้าเคยเจอเธอมาหลายครั้งและเธอก็มักจะเป็นคนกระตือรือร้น, แต่ครั้งนี้, เธอทําให้ข้ารู้สึกอีกแบบนึง บางทีมันอาจจะเป็นเพราะอาการบาดเจ็บของเธอ…”

แค่นี้ก็พอแล้ว “พาไปหาเธอหน่อย!” ลิงค์ตัดบทของราชินี้ด้วยการสบัดมือ

น้ําเสียงของเขาเต็มไปด้วยอํานาจ แม้ว่าสีหน้าของเขาจะจริงจัง แต่ก็ไม่มีความตื่นตระหนกเลย ดูเหมือนว่าเขาจะมีเป้าหมายที่ชัดเจนอยู่เสมอและเกรเทลก็พยักหน้าโดยไม่คิดอะไรอีก “โอเค, พวกเราจะออกไปเดี๋ยวนี้”

“ไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้เลยนะ สถานการณ์น่าจะเลวร้ายจริงๆแล้วหล่ะ!” ลิงค์พอเดาได้คร่าวๆ, แต่มันเป็นความคิดอันน่าสยดสยอง เขาหวังว่ามันจะไม่ใช่อย่างที่คิด

“ตอนนี้เจ้าบินได้รึยัง?” เกรเทลเป็นห่วงว่าลิงค์จะยังบินไม่ได้

“ได้แล้ว แต่ยังไม่คล่องเท่าไหร่, ผมทําได้แค่บินแบบพื้นฐาน” ลิงค์พูด อันที่จริง, เขาแค่กําลังถ่อมตัว ทักษะการบินของเขาค่อน ข้างดีหลังจากที่ผ่านการฝึกฝนตลอดระยะเวลามานี้

เกรเทลรู้สึกมั่นใจขึ้นมา เธอทะยานขึ้นฟ้าแล้วแปลงเป็นร่างมังกร จากนั้นเธอก็บินโฉบขึ้นไปรอ

โดยไม่สนใจกระท่อม, ลิงค์ก็แปลงร่างตรงนั้นเลย บ้านสั่นและแตกเป็นเศษหิน จากนั้นเขาก็ผลักตัวเองเบาๆแล้วเริ่มใช้ปีกช่วยบินอย่างง่ายดาย

พอมาถึงราชินี, เขาก็บินวนแล้วพูด “ไปกันเถอะ

เกรเทลกําลังบินไปทางวิหารมังกร ในระหว่างนั้น, เธอก็อดถามขึ้นมาไม่ได้ “หนามของเจ้าไปไหน? แล้วเจ้าสิ่งนั้นหล่ะ?”

“ผมปรับแต่งมันหน่ะ” ลิงค์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“ปะปรับแต่งงั้นหรอ? ได้ยังไงกัน?” เกรเทลตกใจอย่างเต็มที่ เธอไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน มังกรตัวไหนที่ไปยุ่งกับหัวใจมังกรจะต้องตาย!

เธอไม่เคยได้ยินว่ามีคนกล้าปรับแต่งหัวใจ และที่น่าเหลือเชื่อกว่านั้น, ลิงค์ทําสําเร็จจริงๆหรอ? เขาทําได้ยังไงกัน?

“ไปกันเถอะ!” ลิงค์ไม่มีอารมณ์มาอธิบาย เขากระพือปีก, และมีระเบิดในอากาศ เขาบินด้วยความเร็วเสียง ร่างของเขาพุ่งไปทางวิ หารมังกรเหมือนกับแสงวาบสีดํา

เกรเทลถูกบังคับให้กระพือปีกตามไป หลังจากนั้นสักพัก, ผู้อาวุโสก็บินตามมาเหมือนกัน, แต่พวกเขาช้ากว่ามาก เหล่ามังกรเฒ่าพยายามอย่างสุดความสามารถ, แต่ลิงค์กับเกรเทลก็จากไปในเวลาไม่กี่วินาที

เหล่าผู้อาวุโสมองหน้ากันด้วยความตกใจ

ในที่สุด, เพทตาลองก็ถอนหายใจออกมาอย่างจนปัญญา “ดูเหมือนว่าการปรากฏตัวของราชามังกรดําจะเป็นสัญญาณจากบรรพบุรุษนะ พวกเขาต้องมีแผนการอะไรบางอย่างอยู่แน่ๆ, และพวกเราก็ไม่สามารถหนีจากมันได้ง่ายๆ!”

ผู้อาวุโสคนอื่นเองก็ถอนหายใจเช่นกัน

ก่อนหน้านี้, พวกเขาเฝ้าดูการสนทนาของราชินีมังกรแดงกับลิงค์ จากที่ไกลๆและรู้สึกได้ถึงความน่าเกรงขามของลิงค์ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา, แม้กระทั่งราชินีผู้ยิ่งใหญ่ก็ดูเหมือนจะสู้ไม่ได้ พลังของมังกรดําช่างชัดเจนจริงๆ

ในอีกด้านนึ่ง, ลิงค์ใช้เวลาแค่สามนาทีก่อนที่จะไปถึงวิหารมังกร

การ์ดกําลังยืนอยู่ที่ทางเข้าอย่างเฉยเมย ในตอนที่พวกเขาเห็นเงาดําที่บดบังดวงอาทิตย์, พวกเขาก็รู้สึกกลัวกันหมด และพอสังเกตดูใกล้ๆ, แล้วรู้ว่าเป็นมังกรดําก็ยิ่งทําให้พวกเขาตกตะลึงมากกว่าเดิม

ตูม! การบินลงมาของลิงค์ทําให้พื้นดินสั่นสะเทือน, และเหล่านักรบก็พากันตัวเซ มีการ์ดมังกรพิพากษาคนนึงอยู่ใกล้ๆเขาวิ่งมา, พร้อมกับควงหอกแล้วตะโกน “ผู้บุกรุก!”

ลิงค์ไม่ได้ขยับ ในตอนที่การ์ดมังกรพิพากษามาถึง, เขาก็ยกกรงเล็บหน้าแล้วสบัดไปทางการ์ด เกิดคลื่นกระแทกซัดใส่การ์ดคนนั้น, และเขาก็กระเด็นไปเหมือนกับถูกโจมตีด้วยปืนใหญ่, ความเร็วนั้นสูงกว่าตอนที่เขาพุ่งมาถึงสามเท่า

พอเห็นว่านักรบคนอื่นกําลังจะสู้, ราชินีก็ตะโกนมาจากบนฟ้า “หยุดนะ!” เธอเองก็บินลงมาเหมือนกัน

ในตอนที่ลิงค์เห็นเธอ, เขาก็กลับเป็นร่างมนุษย์พร้อมกับถามออกมา “ห้องของซิลเวอร์สตาร์อยู่ที่ไหน?”

“ข้าจะพาไปเอง” เกรเทลเองก็รู้สึกว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี ด้วยความที่เธอไม่มีเวลาอธิบายให้กับเหล่านักรบ, เธอเองก็แปลงเป็นร่างมนุษย์แล้ววิ่งนําลิงค์ไป

ใกล้ๆกับห้องของซิลเวอร์สตาร์, เกรเทลรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอสัมผัสถึงออร่าอะไรไม่ได้เลยที่ประตู, เธอมองเข้าไปแล้วตะโกน “เธอไม่อยู่ที่นี่!”

ลูเซีย ซิลเวอร์สตาร์บอกว่าเธอรู้สึกปวดหัวรุนแรงก่อนจะเริ่มประชุมในวันนี้แล้วขอตัวไปพักผ่อน แต่ทําไมตอนนี้เธอถึงไม่อยู่ในห้องหล่ะ? เธอไปไหนกัน?