Advent of the Archmage Chapter 467: เจ้าช่วยข้าไว้ทําไม?
บนทะเล
ในทันทีที่ไบรอันพูดจบ ก็มีเสียงดังขึ้นสามครั้ง ลําแสงสีแดงเข้มพุ่งขึ้นมาจากทะเล มันพุ่งมาหาเขาจากหลายทิศทาง
ลําแสงแต่ละเส้นนั้นแข็งและหนามากๆเหมือนกับแขน ในแวบแรกพวกมันดูเหมือนกับหนามคริสตัลสีแดงเข้ม ไม่เพียงแค่มันจะโจมตีไบรอันเท่านั้นแต่พวกมันยังปิดทางหนีของเขาด้วย
ในตอนนั้นเอง ไบรอันรู้สึกได้ว่าพลังทําลายล้างอันบ้าคลั่งกําลังพุ่งเข้ามาหาเขา มันรู้สึกเหมือนกับโดนฟ้าผ่าและเขาก็ชาไปทั้งตัวเขาไม่สามารถคิดอะไรได้เลย
ทุกอย่างที่อยู่ในทัศนวิสัยของเขามีแค่แสงสีแดง เขามีความคิดเพียงอย่างเดียว: เทพแห่งการทําลายล้างมีตัวตนอยู่จริงๆสินะ
มีแค่เทพเจ้าเท่านั้นที่จะมีพลังมหาศาลแบบนี้
เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีเช่นนี้ การชักช้าเพียงเล็กน้อยก็อาจถึงตายได้แล้ว ไบรอันกําลังจะโดนโจมตี แต่ในตอนนั้นเองคลื่นหมอกก็ปรากฏขึ้นที่ระยะ 30 ฟุตด้านหน้าเขาลําแสงทั้งสามได้พุ่งเข้าหาหมอกนั้นและช้าลงพร้อมกัน
และในจังหวะนั้นเองก็เป็นช่วงเวลาที่ไบรอันตอบสนองได้ในที่สุดร่างของเขากลายเป็นหมอกไปในพริบตา และเขาก็ใช้พลังทั้งหมดในการลบตัวเองออกจากเส้นทางของลําแสงสีแดง
แกรัก แกรัก ที่ด้านหลังของเขา มีเสียงเหมือนกับคริสตัลแตกดังขึ้นเขาหันกลับไปและเห็นเวทย์มิติสลาย ลําแสงทั้งสามนั้นได้พุ่งผ่านที่ๆมันเคยอยู่
เกือบไปแล้วไง! ไบรอันท์ยังรู้สึกตกใจค้างอยู่ เขาเกือบจะต้องตายไปแล้วจริงๆ
หลังจากนั้นในทันที, เขาก็มองไปอีกทางนึง ทางนั้น, มีเด็กหนุ่มผมดําในชุดผ้าคลุมสีน้ําเงินเข้มลอยอยู่บนฟ้า เขายังไม่ได้เก็บดาบเวทมนตร์ของเขา; และแสงสีขาวรอบตัวเขาก็ยังไม่หายไปเช่นกัน
นั่นคือลิงค์ เขามาถึงแล้วและช่วยไบรอันท์เอาไว้ได้
ทําไมเจ้าเด็กนั่นถึงทําแบบนี้ มันไม่รู้ไงว่าฉันอยากจะฆ่ามัน? ไบรอันท์สับสนอยู่ในใจ
“อย่ามัวแต่อึ้งอยู่สิ!” ลิงค์ตะโกน “นั่นมันข้ารับใช้ของเทพแห่งการทําลาย! พวกเราต้องร่วมมือกันต่อสู้นะ!”
ในขณะที่พูด, เขาก็รับภารกิจ มันคือภารกิจต่อจากกอันก่อน
กําลังเสริม
รายละเอียดภารกิจ: ช่วยไฮเอลฟ์เอาชนะข้ารับใช้ของเทพแห่งการทําลาย ปกป้องนกกระจอกวายุเงินจากความเสียหาย
รางวัลภารกิจ: 20 โจกุ
รางวัลเสริม: ผู้เล่นจะได้รับห้าโจกุต่อนกกระจอกวายุเงินหนึ่งลําที่ช่วยได้
ลิงค์ขี้เกียจเกินกว่าจะทําเรื่องที่ได้รางวัลไม่คุ้มค่าเหนื่อยและยากอย่างการปกป้องเรือนกกระจอกวายุเงิน
อันที่จริง, เขามาถึงที่นี่ตั้งแต่ตอนที่ข้ารับใช้ของเทพแห่งการทําลายโจมตีนกกระจอกวายุเงินลําแรกแล้ว, แต่เขาก็แค่เฝ้าดูเฉยๆและทิ้งรางวัลเสริมสิบห้าโจกุไป
ในตอนที่เรือนกกระจอกวายุเงินล่มหมดทุกลําและข้ารับใช้เตรียมตัวจะโจมตีไฮเอลฟ์ที่รอดมาได้, ลิงค์ก็แกล้งทําเป็นว่าเขาเพิ่ง มาถึงแล้วช่วยไบรอันท์เอาไว้
ลิงค์ไม่ใช่คนดีขนาดนั้น, และไฮเอลฟ์เองก็ไม่ใช่เหมือนกันไบรอันท์คิดว่าลิงค์ฆ่าหลานสาวของเขาและน่าจะอยากแก้แค้น
แต่ตอนนี้, ข้ารับใช้ของเทพแห่งการทําลายได้ปรากฏขึ้นลิงค์เดาว่าพวกมันคงอยากทําลายกองเรือนี้เพื่อกระตุ้นให้เกิดความขัดแย้งระหว่างเฟิร์ดกับเกาะรุ่งอรุณ ซึ่งลิงค์เองก็สามารถใช้โอกาสนี้ทําให้ไฮเอลฟ์ตระหนักได้ว่าเทพแห่งการทําลายนั้นแข็งแกร่งขนาดไหนนอกจากนี้พวกเขาจะได้รู้ด้วยว่ามีศัตรูตัวปัญหากําลังซ่อนอ ยู่ในความมืดและด้วยวิธีนี้เอง, พวกเขาก็คงจะไม่มารบกวนลิงค์อีก
ไม่ว่าไฮเอลฟ์จะมีจํานวนผู้บาดเจ็บเสียชีวิตสูงแค่ไหน,ลิงค์กไม่สนเท่าที่เขารู้, มีนกกระจอกวายุเงินมากกว่าสี่สิบลําการเสียไปสามลํานั้นก็เป็นได้แค่บทเรียนที่น่าจดจําเพียงเท่านั้น
ความคิดพวกนี้กําลังแล่นอยู่ในหัวของลิงค์ ไม่มีใครรู้ถึงมันหากตัดสินจากการกระทําของเขา, เขานั้นได้โผล่มาช่วยในช่วงเวลาที่สําคัญที่สุด
ในอีกด้านนึ่ง, ดูเหมือนว่าไบรอันท์จะได้สติกลับมาจากคําพูดของลิงค์ ในการเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจนี้, เขาไม่มีความคิดอื่นอีกเขาเลือกได้แค่ร่วมมือกับมนุษย์คนนี้ “ข้าไม่รู้นะว่ามันกําลังซ่อนตัวอยู่ที่ไหน!”
เรื่องที่น่าอึดอัดที่สุดนั้นไม่ใช่ว่าเขากลัวการต่อสู้กับศัตรูพวกนี้ตรงๆ, แต่เป็นการที่พวกมันกําลังซ่อนอยู่ในทะเลแล้วหาโอกาสโจมตีที่เผลอต่างหาก แถมเทคนิคการซ่อนตัวของพวกมันนั้นก็ยังอยู่ในระดับที่สูงมากเลยด้วย เขาไม่เห็นเป้าหมายเลย; เขากําลังตกที่นี่งลําบาก
ในขณะที่พูด, ลิงค์ก็ขยับสนามพลังเข้ามาหาเขา เขาเอาดาบเวทมนตร์ออกมาแล้วชี้ไปที่ผิวทะเล “ฉันจะช่วยคนก่อนคอยระวังหลังให้ด้วยหล่ะ”
บิดเบือนมิติ: สนามพลังแรงโน้มถ่วงสมมาตร!
สนามพลังขนาดยักษ์กระจายออกมา, แล้วกดลงไปทั่วผิวน้ําหลายพันฟุต
มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น ภายใต้สนามพลังนี้, น้ําทะเลได้เว้าลงไปเล็กน้อย มันดูเหมือนกับลุ่มน้ําที่อยู่กลางทะเลไฮเอลฟ์ผู้รอดชีวิตที่อยู่ในพื้นที่นั้นรู้สึกได้ถึงแรงตรงข้าม ตอนแรกพวกเขากําลังหนีจากปลาสีเงินอย่างเอาเป็นเอาตาย, แต่ตอนนี้, พวกเขากลับลอยขึ้นมาในอากาศ
ตั้งแต่เริ่มการโจมตีจนถึงตอนนี้, มีไฮเอลฟ์เหลืออยู่แค่แปดสิบคนเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าศัตรูมีทักษะที่สูงมากๆ
ในตอนที่พวกเขาลอยอยู่ในอากาศ, ปลาในทะเลก็พยายามกระ โดดขึ้นมาโจมตี อย่างไรก็ตาม, สนามพลังก็ได้ตอบสนองกับพว กมัน, และเพิ่มน้ําหนักของพวกมันหลายเท่าตัว
ครืน, ครืน ปลาทั้งสองโผล่พรวดออกมาจากทะเลแต่ก็ต้องถูก พลังดันกลับไป, พวกมันกระโดดขึ้นมาเหนือระดับน้ําทะเลได้แค่สา มสิบฟุตเท่านั้น พวกมันไม่สามารถจับเอลฟ์ที่ลอยอยู่ได้
ฉากนี้มันน่าพึ่งเกินไป ไฮเอลฟ์นักเวทย์ทุกคน, รวมทั้งนักเวทย์มติวอนเฮลอน, ต่างก็พากันตกตะลึง พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีนักเวทย์ระดับตํานานที่มีพลังอันน่าเหลือเชื่อขนาดนี้อยู่!
“พาพวกเขาไป!” ลิงค์ตะโกนบอก
ในขณะที่เขาพูด, ก็มีเสียงครืนเบาๆจากใต้ทะเล จากนั้นก็มีลําแสงสีแดงเข้มยิงมาทางเขา พวกมันมีจิตสังหารอันรุนแรง, พยายามที่จะทําลายจิตใจของลิงค์
อย่างไรก็ตาม, เขาไม่เหมือนกับไบรอันท์
มีพลังมังกรระดับตํานานไหลวนอยู่ในสายเลือดของเขาแล้วเขาก็มีหัวใจมังกร วิญญาณของเขานั้นได้ถูกพลังมังกรปกป้องเอาไว้อยู่ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับผลกระทบเลยสักนิด นี่เป็นข้อได้เปรียบตามธร รมชาติของมังกรถ้าไม่มีมัน,พวกเขาคงจะเอาตัวรอดจากความโกลาหลในความว่างเปล่าในตอนที่เข้าไปในทะเลแห่งความว่างเปล่า ไม่ได้
ลิงค์ไม่ได้ขยับไปไหน, แต่เขาก็กําลังทําหลายอย่างพร้อมกันฟุบ, ฟุบ, ฟุบ มีลูกบอลสามลูกที่เก็บวังวนสีดําเอาไว้ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขาพวกมันคือลูกบอลความสิ้นหวัง
อย่างไรก็ตาม, ลําแสงทําลายล้างไม่ได้โจมตีลูกบอลความสิ้นหวังเพราะพวกมันถูกหยุดเอาไว้ครึ่งทาง
มีโล่น้ํากว้างกว่าสิบห้าฟุตถูกยิงขึ้นมาเบื้องหน้าลิงค์ พื้นผิวผลึกเหมือนน้ํานี้ได้เปลี่ยนเป็นกระจกอันเรียบเนียน แล้วในจังหวะต่อมา, ลําแสงก็โจมตีโดนกระจก ครืน, ครืน, ครีน โลละลาย, แต่ลําแสงก็ถูกสะท้อนกลับเข้าไปในทะเล
ไบรอันท์เคลื่อนไหวแล้ว
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, นักเวทย์ที่เหลือ, ที่ถูกนําโดยวอนเฮลอน, ก็เคลื่อนไหวเช่นกัน พวกเขาเริ่มช่วยผู้รอดชีวิตที่ถูกลิงค์ดึงขี้นมาบนฟ้า
มีนักเวทย์อยู่กว่าสามสิบคน, พวกเขาทุกคนมีเลเวลตั้งแต่ 7 ขึ้นไปและวอนเฮลอนที่อยู่เลเวล 9 การช่วยเหลือผู้รอดชีวิตนั้นเป็นแค่งานง่ายๆ พวกเขาคว้าตัวทุกคนอย่างรวดเร็วแล้วเริ่มทําการล่าถอย
จากนั้นลิงค์ก็ยกเลิกเวทย์สนามพลังขนาดยักษ์ในระหว่างกระบวนการนี้, สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ทะเลเขาใช้สายตาแห่งความจริงอยู่ นี่คือข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาศัตรูไม่มีทางหลบซ่อนได้หากเขามีสายตานี้อยู่
ทะเลไม่มีตัวตนอยู่ในดวงตาของเขา เขายืนยันตําแหน่งของศัตรูได้แล้วจากการโจมตีเมื่อสักครู่นี้ภายใต้สายตาแห่งความจริง, เขาเห็นจุดแสงสามแห่งในน้ํา พวกมันดูเหมือนกับอกาธา นากา
“ฉันเห็นพวกมันแล้ว” เขาเรียกไบรอันท์ “พวกมันอยู่ลึกลงไป 300 ฟุตฉันจะชี้ตําแหน่งของพวกมันให้ส่วนนายเป็นคนโจมตีนะ!”
ไบรอันท์โบกคทา แล้วใบไม้สีเงินก็ลอยออกมาอยู่ข้างๆเขา, รอให้ลิงค์เปิดเผยตําแหน่งของศัตรู
ลิงค์เพ่งสมาธิแล้วชี้ดาบราชามังกรพิโรธในอากาศ “ความสิ้นหวัง!”
ฟุบ ลูกบอลความสิ้นหวังปรากฏขึ้นเบื้องหน้าไบรอันท์ เขาเคยเห็นเวทย์นี้มาก่อน หลังจากลังเลอยู่พักนึง, เขาก็ยิงใบไม้เข้าไปในลูกบอล
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, ลูกบอลความสิ้นหวังอีกลูกก็ปรากฏขึ้นข้างๆนากาใบไม้สีเงินถูกยิงออกมาแล้วฝังเข้าไปในตัวนากา
นากานั้นมีโล่ศักดิ์สิทธิ์อันทนทานอยู่ในตอนที่ใบไม้สีเงินปะทะกับโล่,ก็มีแสงสว่างจ้าขึ้นมา หลังจากผ่านไปเสี้ยววินาที, ใบไม้ก็มีแสงอ่อนลงแล้วกลับมาหาไบรอันท์ อย่างไรก็ตาม, โล่ของนากาเองก็อ่อนลงเช่นกัน โดนโจมตีอีกแค่ครั้งเดียวก็จัดการได้แล้ว
“ความสิ้นหวัง!”
มีลูกบอลความสิ้นหวังอีกลูกปรากฏขึ้นเบื้องหน้าลิงค์เขาแทงดาบเข้าไปฟุบ! ปลายดาบปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของนากา มันทะลุโล่บางๆได้อย่างง่ายดายและแทงเข้าไปที่หัวของนากา
“ร่วงไปหนึ่ง, เหลืออีกสองต่อเลยนะ!”
ลิงค์โยนลูกบอลความสิ้นหวังอีกลูกไปทางไบรอันท์ ครั้งนี้ไบรอันท์ไม่ลังเลเลย เขายิงใบไม้สีเงินเข้าไป, สมาธิของเขาหนักแน่นกว่าตอนแรกอย่างน้อยสิบเปอร์เซนต์
ฉีก!
ใบไม้ปะทะกับโล่ศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง มีคลื่นกระแทกเกิดขึ้นแล้วโล่ก็ถูกทําลายนากาถูกโจมตีด้วยใบไม้เธอยังไม่ตาย, แต่ก็อยู่ในสกาพสับสนจากนั้นลิงค์ก็แทงเข้าไปอีกครั้งเเล้าจัดการเธอได้อย่างง่ายดาย
สองในสามถูกฆ่าแทบจะทันที ตัวที่สามรู้สึกได้ถึงความผิดปกติและรีบดําลึกลงไปอย่างรีบร้อน ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, ปลายักษ์สองตัวก่อนหน้านี้ก็ว่ายมาทางเธอเพื่อปกป้องเธอ
“เหลืออีกตัว เธอกําลังจะหนี ฉันจะบังคับให้เธอออกมาส่วนนายก็เตรียมพร้อมเอาไว้นะ!” ลิงค์ตะโกนบอก
ฟุบ! ลูกบอลความสิ้นหวังปรากฏขึ้น มันกว้างกว่าสามสิบฟุตและใช้พลังมังกรไปกว่า 2,000 แต้ม ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, บอลเพลิงทลายความว่างเปล่ากว้างหกฟุตก็ปรากฏขึ้นบนมืออีกข้างของเขา เขารอจังหวะแทนที่จะรีบโจมตี
ในตอนที่นากากับปลาอีกสองตัวมาอยู่ด้วยกัน, เขาก็โยนทลายความว่างเปล่าเข้าไปในลูกบอลความสิ้นหวัง
ตูม! ไบรอันท์เห็นแสงจ้าขนาดยักษ์อยู่ใต้น้ํา ทะเลกลายเป็นสี แดงสดใส หลังจากนั้น, น้ําทะเลก็เริ่มถูกดันขึ้นมาจากพลังของบอล เพลิงแล้วนูนขึ้นมา
ในสายตาแห่งความจริงของลิงค์, เขาเห็นว่าทั้งสามมีแสงสดใสระเบิดออกมาจากตัวพวกเขา ปลาสองตัวและนากาเริ่มลอยขึ้นโล่ศักดิ์สิทธิ์เองก็แทบจะหายไปแล้วเช่นกัน
“ตอนนี้แหล่ะ!” ลิงค์ตะโกน
ครั้งนี้, ไบรอันท์เห็นศัตรูแล้ว พวกเขาอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น;มันคือช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการโจมตี
ใบไม้สีเงินของเขาเจาะผิวทะเล มันพุ่งทะลุนากาแล้วตรงก็ไปทางปลาตัวแรก มันเจาะเข้าไปในดวงตาข้างนึงของปลาตัวนั้นแล้วออกมาจากอีกข้างนึง,จากนั้นมันก็ตรงไปทางตัวที่สอง,และโจมตีเข้าไปที่หัวในรูปแบบเดียวกัน
ฟื้ว จากนั้นใบไม้ก็ลอยกลับมาที่คทาของไบรอันท์
ข้ารับใช้ของเทพแห่งการทําลายถูกฆ่าหมดแล้วทะเลได้กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
ลิงค์มองไบรอันท์แล้วยิ้มให้อ่อนๆ “ตอนนี้นายรู้ถึงพลังของเทพแห่งการทําลายรึยังหล่ะ? มันกําลังเฝ้ามองพวกเราจากความมืด, พยายามที่จะทําให้พวกเราต่อสู้กัน ในวันนั้นที่ประภาคาร, หลานสาวของนายก็ใช้พลังแบบเดียวกันเพื่อพยายามฆ่าฉัน หลังจากที่เธอล้มเหลว, เธอก็ต้องทุรนทุรายเพราะถูกพลังนี้ย้อนเข้าใส่ตัว”
ไบรอันท์มองซากที่เหลือจากการต่อสู้อย่างเงียบๆ หลังจากที่คิดอยู่สักพัก,เขาก็ถาม “แล้วทําไมเจ้าถึงช่วยข้า?”
เขามองออกว่าลิงค์สามารถฆ่าพวกมันทุกตัวได้อย่างง่ายดายพวกไฮเอลฟ์คนอื่นๆยังมีชีวิตอยู่และสามารถยืนยันความบริสุทธิ์ของเขาได้เขาไม่จําเป็นต้องช่วยไบรอันท์เลย
ถ้าไบรอันท์อยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกัน,เขาคงจะมองลิงค์ถูกฆ่าตายโดยไม่ลังเล, แล้วจากนั้นค่อยออกมาช่วยคนอื่น
ลิงค์ยิ้ม “ฉันแค่อยากจะดูว่าฮีโร่เผ่ามนุษย์จากเมื่อ 300 ปีก่อนเสียสติไปแล้วจริงๆรึเปล่า”
พอพูดจบ, ก็มีแสงสว่างวาบ, แล้วครึ่งวินาทีต่อมา, ลิงค์ก็หายไปมีแค่ไบรอันท์เท่านั้นที่ยังอยู่,เขาลอยนิ่งอยู่กลางทะเลอย่างเงียบๆ
หลังจากผ่านไปซักพัก, วอนเฮลอนก็รีบเข้ามา “ท่านนักทํานาย,พวกเราปลอดภัยรึยังครับ?”เขาถาม
“ปลอดภัยแล้ว ข้ารับใช้พวกนั้นถูกฆ่าหมดแล้ว ศพอยู่ตรงนั้น”ไบรอันท์ชี้ไปทางนากาที่ลอยอยู่บนผิวน้ํา “เอาตัวพวกมันกลับไปศึกษาด้วย”
“เรือของพวกเราฟังไปหมดแล้วพวกเราจะไปที่ไหนหล่ะครับ?”
วอนเฮลอนถาม
“กลับไปที่เฟิร์ด พวกเราจะไปขอเรือจากลอร์ดลิงค์”
“เขาจะไม่พยายามต่อรองหรอครับ?”
ไบรอันท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย คําพูดของไฮเอลฟ์คนนี้ทําให้รู้สึกแสลงหูขึ้นมาอย่างกระทันหัน
ในสถานการณ์เช่นนี้, ลอร์ดเฟิร์ดไม่ใช่ศัตรูของพวกเขาอีกต่อไปแล้วพวกเขามีศัตรูร่วมกัน เทพแห่งการทําลาย ในเมื่อ งค์ช่วยพวกเขา,แล้วเขาจะยึกยักกับเรื่องเล็กๆอย่า งการขอเรือไปทําไม?และถึงเขาจะยึกยักจริงๆ แล้วยังไงหล่ะ? เขา เพิ่งจะช่วยพวกเขาเอาไว้นะยังไงพวกเขาก็ต้องตอบแทนอยู่ดี
“แล้วจะทําไมหละ?” เขาเถียง “เจ้ามีความคิดอื่นรึไง?”
“ข้าเข้าใจแล้วครับ” วอนเฮลอนหันหลังกลับ เขาพากลุ่มผู้รอดชีวิตลอยไปทางแผ่นดินใหญ่
ไบรอันท์ไม่ได้พูดอะไรเลยในระหว่างการเดินทางนี้ ไม่มีใครรู้ว่าเขากําลังคิดอะไรอยู่
