Chapter 491: เศษเสี้ยวของเวลา
เหรียญที่อยู่บนโต๊ะนั้นน่าจะทํามาจากเงิน ที่ด้านนึงของเหรียญมีรูปเงาดําอยู่ในขณะที่อีกด้านนึงเป็นรูปดอกกุหลาบ ส่วนขอบนั้นทําออกมาได้ดีมาก เห็นได้ชัดเลยว่าสคนอร์สทําความสะอาดมันเป็นพิเศษ มันดูดีเหมือนกับของใหม่เลย
ลิงค์ศึกษามัน เขายังรู้สึกว่ามันเป็นแค่เหรียญธรรมดาอยู่ แต่เขาก็สัมผัสออร่าแปลกๆได้เล็ก น้อย มันดูคุ้นเคยมาก แต่ว่าเขาก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอมันที่ไหน
และเขาเองก็ขี้เกียจเกินกว่าจะมานั่งคิด “เอาเหรียญออกมาทําไม?” เขาถามตรงๆ
“ฮีฮี” สคนอร์สรู้สึกภูมิใจที่ทําให้ลิงค์สับสนได้ เขาหยิบเหรียญกลับมาแล้วถาม “ท่านคิดว่ามันจะออกหัวหรือออกก้อยถ้าข้าโยนมัน?”
ใครจะไปเดาสิ่งที่มีพื้นฐานมาจากความน่าจะเป็นได้หล่ะ?
ลิงค์เดามั่วๆ “หัว”
“555 ผิดครับ” สคนอร์สโยนเหรียญ เขาไม่ได้ใช้ทริคอะไรเลย ภายใต้การตรวจสอบของลิงค์ เขาไม่สามารถใช้ทริคอะไรได้ต่อให้เขาอยากทําก็ตาม
กริ้ง เหรียญร่วงลงมาที่โต๊ะ มันหมุนอยู่พักนึงจากนั้นก็ออกก้อย
“มันก็แค่ดวงไม่ใช่รึไง?” ลิงค์หัวเราะ
สคนอร์สยิ้มกว้าง “ฮีฮี เดี๋ยวท่านก็รู้เองว่ามันใช่ดวงรึเปล่าหลังจากที่ลองอีกหลายๆครั้ง เดาอีกทีครับ
“หัว”
สคนอร์สโยนเหรียญอีกครั้ง และผลก็ยังคงออกมาเป็นก้อยเหมือนเดิม ลิงค์ไม่ยอมปักใจเชื่อ เขาเดาอีกครั้งแต่เขาก็ยังทายผิดอยู่ดี
“ฉันขอโยนเอง” เขาสงสัยว่าวิธีโยนของสคนอร์สเป็นการโกง นักฆ่ากับโจรนั้นมือไว เขาจะต้องไปฝึกวิธีการโกงและเอามาอวดเขาแน่ๆ
สคนอร์สยื่นเหรียญให้พร้อมรอยยิ้ม “ลองโยนดูเลยครับ แต่ว่าท่านต้องทายก่อนและต้องพูดมันออกมาดังๆด้วยนะ”
ลิงค์พยักหน้า “ครั้งนี้ ฉันขอทายก้อย”
ลิงค์โยนเหรียญแบบธรรมดาๆโดยไม่ได้ใช้วิธีการโกงอะไรเลย
กริ้ง เหรียญตกลงมา และมันก็ออกหัว
ลิงค์ตกตะลึง มันค่อนข้างแปลก เขาลองอีกหลายครั้งแต่เขาก็ทายผิดทุกครั้ง
“น่าสนใจใช่มั้ยครับ? ข้าเจอมันโดยบังเอิญ ในโรงเตี้ยม ข้าใช้มันเอาข์นะและซึ่งทุกอย่าง
มาจากพวกขี้เมา 555” รอยยิ้มของสคนอร์สนั้นดูชั่วร้ายมาก
ลิงค์เริ่มคิด เขาตั้งข้อกําหนดมากมายและเริ่มการทดลอง เขาโยนมันมากกว่า 100 ครั้งและเขาก็พบว่าเขาจะทายผิดอย่างแน่นอนถ้าเกิดว่าเขาไม่พยายามจะโกง
แต่ถ้าเกิดว่าเขาใช้มือแห่งนักเวทย์ขัดมันกลางอากาศ โดยที่ไม่ได้พยายามควบคุมมันเหรียญก็จะไร้ประสิทธิภาพ และความแม่นยําของลิงค์ก็จะกลับมาที่ 50%
“น่าสนใจ น่าสนใจจริงๆ” มันทําให้ความสงสัยของลิงค์พุ่งถึงขีดสุด “ตอนนี้ฉันขอเหรียญนี้แล้วกัน” เขาพูด “นายต้องการอะไรหล่ะ?”
“ได้เลยครับ สคนอร์สดูประสบความสําเร็จ เขาพูดพลางหัวเราะ “ข้าอยากได้แหวน แหวนสวยๆที่ผู้หญิงคนไหนเห็นก็จะรู้สึกหลงรักอย่างแน่นอน อีกอย่างนึงเวทย์ที่อยู่ในแหวนต้องไม่ใช่เวทย์ห่วยๆด้วยนะครับ มันจะดีมากเลยถ้าได้เวทย์ระดับตํานานเลเวล 10 เป็นอย่างน้อย
ลิงค์ไม่ได้ออกความเห็น เขาจ้องเขม็งจนสคนอร์สรู้สึกอึดอัดก่อนที่จะพูดออกมา “นายจะโลภเกินไปแล้วนะ”
“งั้นไม่ต้องเป็นระดับตํานานก็ได้ครับ ขอแค่เลเวล 9 ก็พอ” สคือนร์สพูดเสียงอ่อย
ลิงค์กลั้นใจไม่ไหวแล้วปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น “นายเล็งผู้หญิงคนไหนเอาไว้อยู่หล่ะ? ลองบอกชื่อมา แล้วฉันจะเติมเต็มความต้องการของนายให้”
สคนอร์สเกาหัว เขารู้สึกเขินเล็กน้อย “โถ่ ท่านทําให้ข้ากลัวนะ ข้ายอมบอกความจริงให้ท่านฟังก็ได้ นักบวฆ์สาวคนที่ข้าเคยเล่าให้ท่านฟังนั่นแหละ ท่านก็รู้ ว่าข้าชอบเธอ”
“โอเค เข้าใจแล้ว อาทิตย์หน้ากลับมาหาฉันอีกทีก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะทําไว้ให้
“ขอบคุณครับ
สคนอร์สเดินออกไปด้วยความพึงพอใจ ลิงค์เริ่มทําการศึกษาเหรียญ มันแปลกจริงๆ เขา ลองพลิกดูรอบๆแต่เขาก็ไม่พบอะไรเลย หลังจากนั้นซักพัก เขาก็เปิดใช้งานสนามพลังฮิกซ์
เงินที่อยู่บนพื้นผิวของเหรียญเริ่มไหลเหมือนกับน้ํา จนในที่สุด มันก็ละลายเหมือนกับขี้ผึ้งและในมือของลิ้งค์
ก็เหลืออยู่แค่ชิ้นส่วนขนาดเท่าเม็ดแตงโม
สีของมันแปลกมาก มันเป็นสีดําสนิทแต่ว่าไม่ใช่สีดําธรรมดา มันเป็นสีดําที่ดูดเอาแสง
ทั้งหมดเข้าไป ลิงค์วางมันใกล้ๆกับหมึกที่อยู่บนโต๊ะ เพื่อเปรียบเทียบกันดู ซึ่งน้ําหมึกนั้นดูจางกว่า
ลิงค์ตรวจดูบนโต๊ะของเขา ไม่มีอะไรในห้องที่เข้มไปกว่าชิ้นส่วนเล็กๆนี้แล้ว ไม่แม้แต่ช่องม็ดๆที่มุมกําแพง
จากนั้นเขาก็ใช้เวทย์แสงเล็กๆส่องเข้าไปที่ด้านข้างของชิ้นส่วน ภายใต้แสงสีขาว-เงิน ขึ้นส่วนนั้นยังคงมีสีดําสนิทเหมือนเดิม มันไม่ได้สว่างขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว มันดูดเอาแสงที่ส่องเข้าไปด้วยซ้ํา
แปลกจริงๆ
ในทางเทคนิคแล้ว ถ้าเกิดว่ามันดําขนาดนี้และดูดแสงเข้าไปมาก พื้นผิวของมันจะต้องร้อนแต่ในตอนที่ลิงค์แตะมัน เขากลับรู้สึกร้อนแค่ระดับอุณหภูมิห้อง
เขาลองใช้เวทย์ดัดแปลงดู แต่มันก็ไม่ได้ผล สนามพลังฮิกซ์ไม่สามารถหาอะไรที่เป็นของแข็งได้เลย
ฉันน่าจะเคยสัมผัสความรู้สึกแบบนี้มาก่อนนะ ขอคิดแป๊บ ลิงค์ขมวดคิ้วและคิดอยู่พักนึงทันใดนั้นเอง เขาก็นึกออก เขารู้แล้วว่าทําไมเขาถึงรู้สึกคุ้นขนาดนี้
เขาหยิบโจกออกมา วัตถุทั้งสองชิ้นนี้ให้ความรู้สึกเหมือนกันเลย
โจกุนั้นเป็นสีขาวและเรียบเนียนเหมือนกับหมากโกะ, ลิ้งค์ไม่เคยตรวจสอบมันเป็นพิเศษ ยังไงก็ตาม ในตอนที่เขาวางมันข้างๆกับเศษสีดํา หินสีขาวนั้นก็เริ่มเปล่งแสงออกมา
แสงสว่างของมันแปลกมาก มันเหมือนกับวัตถุลวงตาที่สร้างขึ้นโดยลูกบอลแสงสีขาว จากนั้นมันก็กลายเป็นโบสีขาว มันไม่มีออร่ามานาเลยแม้แต่นิดเดียว มันเป็นแค่วัตถุธรรมดา โบสีขาวนี้ลอยไปหาชิ้นส่วนสีดําและค่อยๆหายไปทีละนิด
ประมาณ 3 นาทีต่อมา โจกก็หายไปทั้งอย่างนั้น ชิ้นส่วนส์ดําดใหญ่ขึ้นเล็กน้อย ตอนแรกมันมีความยาวประมาณแปดมิลลิเมตร แต่ตอนนี้มันยาวประมาณ 8.5 มิลลิเมตร
ลิงค์ลองสัมผัสดูเพื่อตรวจสอบอุณหภูมิ แต่ว่ามันก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม
ของสองสิ่งนี้แปลกเกินไปแล้ว
เขาคิดมากขึ้นไปอีก และลิงค์ก็มีอีกความคิดถึงผุดขึ้นมา เขาผูกขึ้นส่วนสีดําเข้ากับเหรียญเงิน และเขาก็เริ่มโยนมันอีกครั้ง
ลิงค์ยังคงทายผิดทุกครั้ง แต่ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจะทดสอบ เขาต้องการจะทดสอบความสามารถในการต่อต้านความผันผวนของวัตถุชิ้นนี้
หลังจากที่โยนมันขึ้นไป ลิงค์ก็ใช้มือแห่งนักเวทย์รบกวนการตกของมัน เขายังคงทายผิดอยู่ เขาลองต่อไป และค่อยๆลดความแข็งแกร่งของมือแห่งนักเวทย์ลง
ในการทดสอบครั้งที่ 300 ความหนาแน่นของมือแห่งนักเวทย์ก็มาถึงขีดจํากัด ชิ้นส่วนสีดํานั้นสามารถทนต่อความปั่นป่วนได้ การทายอีกสิบครั้งของลิงค์นั้นผิดหมดเลย
นี่ก็หมายความว่าชิ้นส่วนสีดํานี้สามารถทนต่ออิทธิพลจากภายนอกได้ มันแค่อ่อนแอเกินไปหน่อยก็เลยทนได้ไม่มากนัก ถ้าเกิดว่าฉันให้มันดูดโจกเข้าไปอีก มันจะแข็งแกร่งขึ้นรึเปล่านะ?
เขาเริ่มการทดลองโดยไม่ลังเล
หลังจากใส่โจกเข้าไปเพิ่ม ลิงค์ก็เริ่มการทดลองอีกครั้ง แล้วการทดลองในอีก 50 ครั้งต่อมาก็ทําให้เขายืนยันข้อสันนิษฐานของเขาได้ ขึ้นส่วนส์ดํานี้จะแข็งแกร่งขึ้นและทนต่ออิทธิพลภายนอกมากขึ้นในทุกๆครั้งที่เพิ่มโจกเข้าไป
ลิงค์รู้สึกพึงพอใจ ถ้าเกิดว่าเศษนี้แข็งแกร่งพอ มันก็จะสามารถต้านทานทุกอย่างได้ รวมทั้ง การรบกวนระดับตํานานด้วย… การแปรสภาพมันเป็นไปไม่ได้จริงๆใช่ไหม? แล้วมันเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?
ลิงค์มั่นใจว่าชิ้นส่วนเล็กๆนี้เป็นผลผลิตจากกฏกาลเวลา ยังไงก็ตาม เขาไม่เข้าใจมันเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะว่ามันแข็งแกร่งมาก และก็เป็นเหตุผลที่ลิงค์ให้ความสนใจกับมันอย่างมากด้วย
ไอเฑ์นี้สรวบรวมโจกุอยู่ ตอนแรกฉันก็คิดว่ามันเป็นแค่หินธรรมดา ฉันคิดไม่ถึงเลยว่ามันจะมีพลังพิเศษแบบนี้อยู่ หอกแห่งชัยชนะของเทพแห่งการทําลาย, เวทย์ที่ช่วยให้นากานักบวชหนี้ไปได้, เวทย์ท่านายของเอลิน, การทํานายระยะสั้นของเซลืน ทั้งหมดนี้จะต่างเกี่ยวข้องกับพลังกาลเวลาแน่ๆ
ลิงค์ตระหนักได้แล้วว่าพลังแห่งกาลเวลานั้นไม่ธรรมดา มันไม่ได้หายาก เขายุ่งเกี่ยวกับมันมาโดยตลอด เขาเพียงแค่ไม่เคยให้ความสนใจกับมันและไม่เคยพยายามจะศึกษามันเท่านั้นตอนนี้ พอพลังของลิงค์เพิ่มขึ้น การที่เขาไม่เข้าใจกฏกาลเวลานั้นจะทําให้เขาเสียเปรียบเขารู้สึกว่าเขาต้องเรียนมันเดี๋ยวนี้เลย
เขามีของให้ทดลองและหนังสือเวทมนตร์อยู่ สื่อการเรียนรู้ของเขาค่อนข้างสมบูรณ์พร้อม
ก่อนอื่น ลิงค์ต้องสร้างแหวนให้สคนอร์สก่อน ด้วยเลเวลของเขาในตอนนี้ การสร้างแหวนนั้นเป็นแค่งานง่ายๆ 3ชั่วโมงต่อมา แหวนระดับตํานานอันสวยงามก็เสร็จสิ้น
จากนั้นเขาก็เปิดหนังสืออ่านอีกครั้ง เขาศึกษาอยู่เป็นเวลาพักใหญ่ๆ แต่ว่ามันก็จบลงด้วยความรู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง เขาอยากจะเอาหัวของตัวเองไปกระแทกกับกําแพงเลยด้วยซ้ํา!
สิ่งนี้มันยากเกินไป
หลังจากผ่านไปครึ่งวัน เขาอ่านไปได้แค่ครึ่งหน้าเพียงเท่านั้น หนังสือทั้งเล่มนี้มี 200 หน้า
เขาคงต้องใช้งานสมองของเขาหนักมาก
เห้อ นี่มันงานยากจริงๆ ฉันไม่สามารถรับทําความเข้าใจมันได้ ฉันเร่งตัวเองไม่ได้เลย ฉันว่า ฉันคงต้องคิดเหมือนตอนทําวิทยานิพนธ์มิติ ท่าไปอย่างช้ําๆและมั่นคง
หลังจากนั้นลิงค์ก็เริ่มทําการต่อสู้กับหนังสือ ในตอนที่เขาไม่เข้าใจมันจริงๆ เขาก็จะเปลี่ยนความคิดของเขาและไปทําอย่างอื่น อย่างเช่นการเขียหนังสือเสริมพลัง ฝึกวิชาดาบหรือช่วยเหลือเซลีน
ครึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดลิงค์ก็เข้าใจไปได้หนึ่งหน้าครึ่ง หนังสือเล่มนี้ยากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ เพียงแค่มองไปที่หนังสือ เขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาแล้ว
ในที่สุดงานฉลองการเลื่อนยศของคาร์โนสก็มาถึง และลิงค์ก็มีเหตุผลมากพอที่จะหยุดพักเขารู้สึกว่าถ้าเขายังฝืนต่อไป เขาอาจจะอยากเผาหนังสือขึ้นมาก็ได้
