บ่อนอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองริเวอร์โควฟมันเป็นบ้านไม้ขนาดใหญ่สองชั้น มันน่าจะเป็นธุรกิจที่ยุ่งและประสบความสำเร็จมากที่สุดในพื้นที่แถบนี้ ข่าวลือบอกว่าบ่อนเป็นของหลานชายของนายกเทศมนตรี ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาสามารถเปิดได้ในตอนกลางวันแสกๆและทหารรักษาการณ์ก็ไม่ไปยุ่งกับพวกเขา
ในตอนทีพวกเขาเข้าไปในบ่อน แจ็คเกอร์ กับ กิลเดิร์นได้ยืนขนาบ ลิงค์ สองข้างฝั่ง เพื่อปกป้อง ลิงค์ ที่อยู่ตรงกลาง
ที่นั่นมีผู้คนมากมาย ส่วนมากเป็นพวกติดพนัน ที่ด้านหน้าของแต่ละโต๊ะ มีหญิงสาวที่เป็นเจ้ามือที่สวมชุดแนบเนื้อและมีรูปร่างเย้ายวน ในทุกๆจุดสำคัญของบ่อนจะมีบอดี้การ์ดคอยรักษาความปลอดภัยในทุกๆสถานการณ์
ที่นี่คือที่ที่พวกขายตัว, ล้วงกระเป๋า, 18มงกุฏ, พวกโกงและแน่นอนพวกขยะสังคมทั้งหมดมารวมกัน
หลังจากที่เข้ามาในบ่อน แจ็คเกอร์ ก็ตรวจสอบรอบๆห้องและเดินไปหาที่โต๊ะที่อยู่ในมุมหนึ่ง
ระหว่างที่เขาเดิน เขาบอกกับ ลิงค์ “ท่านครับ ท่านเห็นเด็กผู้ชายผมสีเหลืองตรงนั้นมั้ยครับ? นั่นคือ จิมิ ข่าวลือบอกว่าเขารู้วิธีที่จะส่งสารไปให้คนของสมาคม”
นี่คือจุดเด่นของ แจ็คเกอร์ เขาได้ไปคลุกคลีกับพวกชนชั้นล่าง ดังนั้นเข้าจึงรู้เรื่องทั้งภายในและภายนอกสังคมเป็นอย่างดี ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่ ลิงค์ ขาดไป
ลิงค์ หันไปตามทางที่ แจ็คเกอร์ บอกและเห็นว่า จิมิ ไม่ได้มีส่วนร่วมในเกมไพ่ แค่ยืนดูอยู่ข้างๆเท่านั้น มือและเท้าของ จิมิ ไม่สะอาดเอามากๆ ขณะที่ ลิงค์ เห็นเขา เขากำลังยื่นมือเข้าไปในกระเป๋าของนักพนันทั้งสองคน
เขาไม่ได้ขโมยอะไรไปมากกว่าเหรียญทองแดงเพียงเล็กน้อยจากนักพนันแต่ละคน เขาเร็วและรอบคอบเหมือนแมลงปอที่บินผ่านผิวน้ำ
“แต่เขาเป็นแค่คนล้วงกระเป๋าเองนะ” ลิงค์ พูด
“ใช่ครับและสมาคมก็เป็นกลุ่มของพวกโจร” กิลเดิร์น พูด
ขณะที่พวกเขาคุยกันทั้งสามก็เดินไปหา จิมิ และล้อมเขา จิมิ พยายามที่จะหนี แต่ แจ็คเกอร์ กับ กิลเดิร์น ก็เข้ามาขวางเส้นทางหลบหนีทุกเส้นทางที่เป็นไปได้
“พวกนายคิดจะทำอะไร? ฉันขอบอกพวกนายนะว่า ฉันไม่ชอบให้ใครผลักฉันไปมา” จิมิ กลืนน้ำลาย เขาเอามือนึงกุมไว้ที่หน้าอกของเขา ขณะที่มืออีกข้างล้วงไปที่กระเป๋าของเขา ที่ๆเขาซ่อนมีดเอาไว้อยู่
แต่ในตอนที่มือของเขาขยับ กิลเดิร์น ก็หยิบมีดพกขึ้นมาและฟันไปที่ข้อมือของ จิมิ อย่างรวดเร็ว
นั่นไม่ใช่การฟันแบบตื้นๆ ข้อมือของ จิมิ แกว่งและเขาอ้าปากค้าง มืออีกข้างของเขารีบมากุมมือข้างที่ถูกฟัน และตอนนี้มือทั้งสองข้างของเขาก็ถูกผนึกเรียบร้อยแล้ว
ลิงค์ เดินตรงไปที่เขา ชี้คทานิวมูนที่ดูเหมือนแท่งไม้ไปที่หัวใจของ จิมิ ที่ปลายคทามีแสงจางๆ และเขาก็พูดขึ้นมา “ฉันได้ยินมาว่าคุณสามารถส่งข้อความไปให้สมาคมได้?”
ลิงค์ พูดด้วยเสียงที่เบามาก พวกเขาไม่ต้องการที่จะเพิ่มความวุ่นวายใด ๆ ในบ่อนที่เต็มไปด้วยเสียงอึกทึกครึกโครม การ์ด มองมาทางพวกเขา แต่ไม่เห็นอะไรผิดปกติจึงหันไปทางอื่น
ในบ่อนความขัดแย้งเล็กๆน้อยๆนั้นเกิดขึ้นเป็นปกติพวกเขาไม่สามารถตรวจสอบปัญหาที่เกิดขึ้นได้ทุกครั้ง ดังนั้นตราบเท่าที่ไม่มีความวุ่นวายใหญ่ๆการ์ดก็จะไม่เข้ามารบกวน
แต่ จิมิ รู้สึกแตกต่าง เขารู้สึกได้ถึงบางอย่างที่กำลังกดหัวใจของเขาอยู่ มันรู้สึกเย็นและเจ็บเล็กน้อย และเขาเห็นแสงจางๆที่อยู่ที่ปลายของคทา ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าคนๆนี้เป็นนักเวทย์อย่างแน่นอน เขากลัวมากร่างกายของเขาสั่นและเสียงของเขาก็สั่นในตอนที่เขาพูด “ชะ ชะ ใช่ครับ ผมสามารถส่งข้อความได้”
“งั้นไปบอกพวกเขาว่าฉันมีสิ่งที่พวกเขาต้องการ ถ้าเกิดว่าผู้หญิงคนนั้นตายหรือมีแม้แต่รอยขีดข่วนบนตัวเธอ พวกเขาลืมเรื่องที่จะได้มันไปได้เลย จำเอาไว้นะ ฉันชื่อลิงค์ และฉันก็เป็นนักเวทย์ ถ้าเกิดว่าพวกเขาต้องการที่จะพบฉัน ฉันจะอยู่ที่โรงแรมริเวอร์โควฟ!” เสียงของ ลิงค์ เบาแต่ว่าสายตาของเขานั้นเย็นอย่างกับน้ำแข็งในตอนที่เขาพูด เขาปล่อยมานาในตัวเขา ใส่เข้าไปในอากาศรอบๆตัวเขาและสร้างเป็นบรรยากาศที่สามารถรับรู้ได้รอบๆตัวเขา
ตอนนี้แต้มมานาของเขาใกล้ถึง 100 แต้มแล้ว และเขาก็ฟื้นฟูเต็มที่แล้ว นี่เป็นปกติของนักเวทย์เลเวล 2 ถ้าเขาทำให้มันสามารถมองเห็นได้ในตอนนี้ มันคงจะทำให้คนที่ไม่คุ้นเคยกับเวทมนตร์ตกใจได้ง่ายๆ และนั่นมันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา
จิมิ ไม่เคยเห็นของแบบนั้นมาก่อน เขาพยักหน้าอย่างรุนแรงและพูด “ผมจะส่งข้อความของท่านให้ครับ ตอนนี้เลย! ผมจะไปตอนนี้เลย!”
ลิงค์ เก็บออร่าของเขาและชี้คทาไปที่หัวใจของ จิมิ ในความมืด เขาร่ายเวทย์มือของนักเวทย์ จากนั้นเขาก็เจาะผ่านเนื้อและกระดูกของ จิมิ และจับหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ของ จิมิ
จิมิ รู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่น่าสะพรึงกลัวที่หัวใจถูกจับ ตัวเขาเต็มไปด้วยเหงื่อและร่างกายของเขาก็แข็งเป็นหินด้วยความหวาดกลัว
“อย่าโกหกนะ แล้วก็รีบๆด้วย ไม่อย่างนั้นเวทยมนตร์ที่ฉันฝังไว้ในหัวใจของคุณจะระเบิดหัวใจของคุณเป็นเสี่ยงๆ!” ลิงค์ พูด และจากนั้นเขาก็หยุดใช้มือของนักเวทย์
เวทย์นี้ใช้ได้ดีในการทำให้คนธรรมดาที่ไม่คุ้นเคยกับเวทมนตร์กลัว ถ้าเกิดว่าเป็นนักรบที่แข็งแกร่ง วิธีนี้คงจะใช้ไม่ได้เพราะพลังเวทย์ของเวทย์นี้อ่อนเกินไป เพียงแค่ความแข็งแกร่งของร่างกายของเขาก็เพียงพอที่จะหยุดไม่ให้เจาะเข้าไปในเนื้อและกระดูกของเขาได้
จิมิ แทบจะกลายเป็นบ้าแล้ว ดังนั้น ลิงค์ จึงปล่อยเขา ในตอนที่เขาเป็นอิสระเขาเริ่มวิ่ง ขณะที่เขาวิ่งเขาก็พูดออกมาด้วย “ผมจะไปรายงานเรื่องของท่านทันทีเลยครับ”
เอาหล่ะ ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาทำได้ก็คือรอ
ลิงค์ พูดกับ แจ็คเกอร์ และ กิลเดิร์น “ไปกันเถอะ พวกเราจะไปรอคนจากสมาคมที่โรงแรมริเวอร์โควฟ”
เขารู้ว่าผู้มีอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังต้องให้ความสำคัญกับรูนเวทย์ไว้สูงมาก และรูนนั้นถูกเก็บไว้ในจี้ห้อยคอของ ลิงค์ มันจึงไม่สามารถตรวจหาได้ ดั้งนั้น นี่จึงเป็นสาเหตุที่ ลิงค์ ไม่ได้ถูกตามล่า
เพราะพวกเขาไม่สามารถหามันพบได้ ลิงค์ จึงได้ข่มขู่พวกเขาด้วยคำพูดที่กล้าหาญเช่นนี้ พวกเขาไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า ตัวเลือกเดียวที่เหลือคือการส่งใครบางคนมาจัดการกับมัน
ด้วยวิธีนี้จะทำให้พวกเขามีโอกาสในการช่วยชีวิต ลูซี่
ขั้นตอนต่อไปขึ้นอยู่กับข้อความที่สมาคมส่งมา
ทั้งสามเดินออกจากบ่อน ระหว่างที่อยู่บนถนน ลิงค์ ได้พูดขึ้นมา “ฉันรู้ว่าพวกนายทั้งสองคนจะต้องมีคำถาม”
“ท่านครับ พวกผมอยากรู้ว่าทางสมาคมต้องการอะไรกันแน่” แจ็คเกอร์ ถาม
กิลเดิร์น เองก็อยากรู้เหมือนกัน
ลิงค์ ไม่ได้ปิดบังอะไร “จำคริสตัลสีดำที่อยู่กับ วิกเตอร์ ได้มั้ย? มันมีชื่อของมันนะ รูนเวทมนตร์ ฉันคิดว่านั่นเป็นสิ่งที่พวกมันต้องการ”
“ท่านครับ ถ้างั้นเราควรมอบสิ้งนั้นให้พวกมันไหมครับ?” แจ็คเกอร์ ถาม
ลิงค์ ส่ายหน้าอย่างรุนแรงและพูด “ไม่เป็นอันขาด นี่มันเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ของปีศาจและฉันจะต้องผนึกมันซะ ถ้าเกิดว่าสิ่งนี้ตกไปอยู่ในมือของพวกมันหล่ะก็ มันจะนำความโชคร้ายมาสู่ป่าเกอเวนท์ทั้งป่า ไม่สิ อาจจะเป็นทั้งอาณาจักรนอร์ตันเลย และจากนั้นจะเกิดมหันตภัยที่อาจทำลายป่าเกอเวนท์ทั้งหมด ถ้าเกิดว่ามันเกิดขึ้นหล่ะก็ จะไม่มีใครสามารถหนีจากมันได้”
ทั้งหมดเป็นเรื่องจริง ในทางเทคนิคคือ เพราะถ้าสถาบันเจอกับปัญหานี้ พวกเขาจะเสียนักเวทย์กว่าครึ่งของอาณาจักรไปและนั่นจะทำให้ไม่สามารถป้องกันกองทัพดาร์กเอลฟ์ได้ และนั่นจะนำไปสู่การเผาป่าเกอเวนท์ให้กลายเป็นขี้เถ้า ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นมีต้นเหตุมาจากรูนเวทมนตร์ชิ้นนี้
พอพวกเขาได้ยินเรื่องมหันตภัยอันน่าสยดสยอง แจ็คเกอร์ กับ กิลเดิร์น ก็เงียบไป พวกเขารู้ว่า ลิงค์ จะไม่โกหกพวกเขา
ใบหน้าของ ลิงค์ แสดงให้เห็นรอยยิ้มที่หนาวเหน็บ “แจ็คเกอร์ กิลเดิร์น พวกนายรู้ถึงความลำบากของคนที่แข็งแกร่งหรือยังหล่ะ?”
เมื่อพลังของคุณเพิ่มขึ้น คุณจะสามารถทำในสิ่งที่คนทั่วไปไม่สามารถทำได้ ซึ่งสิ่งที่คุณได้มานี้จะดึงดูดพวกคนที่แข็งแกร่งเท่ากับคุณ และคุณก็จะเจอกับฝ่ายตรงข้ามที่น่ากลัวมากกว่าเดิมมาก
ยกตัวอย่างเช่นการจัดการกับกลุ่มภารดรแห่งความมืด ทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้ ถ้าพวกเขาไม่สามารถจัดการกลุ่มภารดรได้หรือรวมทั้งไม่สามารถฆ่า วิกเตอร์ ได้ พวกเขาก็คงจะไม่ได้แตะต้องกับรูนเวทมนตร์ และพวกเขาก็จะไม่ต้องมาเจอกับอันตรายที่พวกเขาเผชิญอยู่ในขณะนี้
แต่ตอนนี้ ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว
แจ็คเกอร์ เข้าใจสิ่งที่ ลิงค์ กำลังสื่อ แต่เขาก็หัวเราะและพูดออกมา”ท่านครับ ทุกๆคนต้องตายอยู่แล้ว ที่แตกต่างก็คือจะตายยังไง ถ้าผมถูกฆ่าด้วยฝีมือของคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่เคยดูถูกผม ผมก็ถือว่ามันคุ้มแล้ว”
กิลเดิร์น กุมธนูที่อยู่ในมือเขาแน่นและพูด “ท่านครับ นี่มันคือความจริงของชีวิตของทหารรับจ้างครับ”
ลิงค์ ยิ้ม เขารู้สึกว่าเขาเลือกพันธมิตรได้ถูกต้องแล้ว “ไม่ต้องห่วง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เราแค่ต้องเผชิญหน้ากับบางส่วนของสมาคมเท่านั้น อย่างไรก็ตามเราได้จัดการกับกลุ่มภราดรแห่งความมืดไปแล้ว แถมยังฆ่าผี วิกเตอร์ ด้วย พวกโจรของสมาคมที่ซ่อนอยู่จัดการได้ไม่ยากหรอก! “
แม้ว่านั่นจะเป็นความจริง แต่ก็ยังมีปัญหาบางอย่างที่น่าเป็นห่วงเกี่ยวกับสมาคม อย่างแรกคือเรื่องการช่วยชีวิต ลูซี่ และอย่างที่สองคืออำนาจของสมาคมที่แผ่กระจายไปทั่วอาณาเขตของมนุษย์ แม้ว่าพวกเขาจะสามารถทำลายสมาคมที่สาขาป่าเกอเวนท์ได้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะเป็นจุดสิ้นสุดของปัญหา
ลิงค์ จะปลอดภัย ตราบเท่าที่เขาสามารถเข้าสถาบันเวทมนตร์ได้เขาจะปลอดภัยอยู่ภายในนั้น แต่ไม่ใช่สำหรับ แจ็คเกอร์ กับคนที่เหลือ ลิงค์ รู้สึกว่าเขาต้องรับผิดชอบที่ทำให้พวกเขามาเกี่ยวข้องกับความวุ่นวายนี้ ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเป็นความรับผิดชอบของเขาที่จะคิดถึงวิธีที่จะลดความเสี่ยงที่ผู้ติดตามของเขาจะต้องเผชิญกับสมาคมในอนาคต
สำหรับสิ่งที่เขาควรจะทำ เขายังไม่มีความคิดเกี่ยวกับมันในตอนนี้
ลืมไปซะ อย่าคิดมากเกินไป เมื่อถึงเวลาแล้วฉันจะหาทางจนเจอเองหล่ะ ตอนนี้ไปทีละขั้นก่อนดีกว่าและต้องทำให้แน่ใจด้วยว่าขั้นตอนต่อไปจะวางแผนได้อย่างเหมาะสม ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการช่วยชีวิต ลูซี่ ลิงค์ ได้ขจัดความกังวลทั้งหมดเกี่ยวกับอนาคตและเน้นปัญหาที่กดดันมากที่สุดในตอนนี้
พอพวกเขาได้ยินสิ่งที่ ลิงค์ พูด แจ็คเกอร์ กับ กิลเดิร์น ก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ลิงค์ เป็นกำลังหลักของพวกเขาที่คอยสนับสนุนพวกเขาอยู่ตรงกลาง และถ้าเขามีความมั่นใจขนาดนี้ สิ่งที่พวกเขาควรทำก็คือทำตามผู้นำของเขาและพวกเขามั่นใจว่าทุกอย่างจะไปได้ด้วยดีเอง
ในตอนนั้น ลิงค์ ได้ยินเสียงกีบม้าดังมาจากด้านหลังของเขา เขาหันกลับไปดูและเห็นรถม้าที่สวยงามกำลังมาทางพวกเขา
รถม้าถูกจูงด้วยม้าโครอทที่สวยงาม ตัวรถนั้นทำมาจากไม้มะเกลือที่แข็งแรงและยังมีบางจุดที่มีรูนสีเงินติดอยู่กับตัวรถด้วย แถมรถม้านั้นยังติดตั้งเวทมนตร์ป้องกันไว้อีกด้วย
รถม้าคันนี้หรูกว่าที่ เอเลียร์ด นั่งมาถึงหลายพันเท่า!
น่าจะเป็นของสมาชิกในตระกูลขุนนาง ลิงค์ กับคนอื่นที่เหลือหลบไปด้านข้างเพื่อให้รถม้าผ่าน ด้วยความที่มาจากตระกูลขุนนางเหมือนกัน ลิงค์ จึงมีความเข้าใจในของที่หรูหราที่มีแต่ตระกูลขุนนางและชนชั้นสูงเท่านั้นที่สามารถมีมันได้
รถม้าแบบนี้ราคาน่าจะไม่น้อยกว่า 2000 เหรียญทอง พ่อของเขา ฮามิลตัน โมรานี่ ก็มีเหมือนกัน แต่ว่ามันมีราคาแค่ 300 เหรียญทอง อันที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้มีราคาแพงกว่ามาก
เมืองริเวอร์โควฟอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวง และวิวที่นี่ก็สวยงามด้วย ดังนั้นผู้คนสำคัญจากเมืองจึงมักจะมาพักผ่อนที่นี่ ไม่ต้องพูดเลยว่า รถม้าขนาดนี้ไม่ใส่สิ่งที่หาได้ยากเลย
เพราะว่าหัวของ ลิงค์ เต็มไปด้วยแผนการที่จะช่วยลูซี่ เขาจึงไม่สนใจกับขุนนางพวกนี้เลย เขาไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่ารถม้านั้นหยุดทันที หลังจากที่ผ่านพวกเขาทั้ง 3 คนไป
อัศวินที่ตามหลังรถม้ามาไปที่หน้าต่างของรถและดูเหมือนเขาจะฟังคำสั่งอย่างระมัดระวัง จากนั้นอัศวินก็หันม้ามาและขี่มาทางที่ ลิงค์ กับพวกทหารรับจ้างสองคนอยู่
แจ็คเกอร์ กับ กิลเดิร์น ต่างก็ตกใจ และทั้งสองคนก็จับอาวุธของพวกเขา ลิงค์ เองก็ตกใจเหมือนกันแต่ว่าเขาไม่ได้ตื่นตระหนก เขาจับไปที่ไหล่ของทั้งสองและยืนยันกับทหารรับจ้างทั้งสองคน “ไม่ต้องห่วง ไม่มีปัญหาเกิดขึ้นหรอก”
จากนั้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้า
อัศวินรีบไปหา ลิงค์ ในทันทีและจากนั้นเขาก็ตะโกนออกมา “เจ้าหนุ่ม บอกชื่อของเจ้ามา”
ลิงค์ ไม่ได้ตอบในทันที เขาตรวจสอบอัศวินที่อยู่ตรงหน้าเขาก่อน เขาสวมชุดเกราะเงินและเสื้อสีฟ้าและบนหน้าอกมีตราสิงโตคำรามซึ่งเป็นตราประจำตระกูล
ในอาณาจักรนอร์ตัน สัญลักษณ์สิงโตคำรามเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์ อาเบล นั่นหมายความว่าอัศวินด้านหน้าเขาเป็นอัศวินระดับสูงที่ทำหน้าที่รับใช้โดยตรงภายใต้กษัตริย์และบุคคลในรถม้าต้องเป็นบุคคลสำคัญด้วยเช่นกันซึ่งอาจเป็นคนของราชวงศ์
ลิงค์ ไม่รู้ว่าทำไมอัศวินถึงต้องการชื่อของเขา แต่เขาตอบไปแบบปกติ “ฉันชื่อ ลิงค์ โมรานี่ เป็นลูกของไวส์เคานท์ ฮามิลตัน โมรานี่”
เขาต้องพูดถึงชื่อตระกูลขุนนางของเขาเอง ในตอนที่พูดคุยกับพวกขุนนางเขาพบว่าพวกเขาจะสื่อสารกับเขาเป็นอย่างดีถ้าเขาแสดงให้เห็นว่าตัวเองก็เป็นหนึ่งในพวกเขา
ตามที่คาดไว้หลังจากที่ได้ยินชื่อของพ่อเขาสายตาของอัศวินก็อ่อนลง ในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงอันแผ่วเบาดังมาจากรถม้า
เสียงนั้นเบามากจนแทบไม่ได้ยิน แต่ว่ามันรู้สึกคุ้นมาก ลิงค์ รู้ได้ทันทีว่าใครที่เป็นคนที่อยู่ภายในรถม้า เธอคือแอนนี่ อาเบล ลูกคนเดียวของดยุคเหล็กและหลานสาวของกษัตริย์ ลีออน
ปัญหาเดียวก็คือ ไม่ใช่ว่าเธออยู่ที่แกลดสโตนหรอ? แล้วเธอมาทำอะไรที่ริเวอร์โควฟนี่กันหล่ะ?
