และแล้ว, ภาพลวงตาในทางเดินก็หายไปและสภาพในถ้ำก็กลับไปเป็นปกติ ในที่สุดมันก็จบสักที
พวกเขาทุกคนต่างก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“พวกเราไปหาของที่ขายได้ก่อนออกจากถ้ำกันไหม?” ลิงค์ แนะนำ
ทหารรับจ้างเห็นด้วยในทันที พวกเขาเกือบจะเสียชีวิตในถ้ำแห่งนี้, แถม ลิงค์ ก็ถูกดาบแทง แล้วพวกเขาจะยอมโง่เดินออกจากถ้ำไปมือเปล่าได้ยังไง?
ยิ่งไปกว่านั้น, ลิงค์ ก็ดูเหมือนว่าจะมีสภาพจิตใจที่ดีและไม่มีท่าทีเหนื่อยล้าจากบาดแผลร้ายแรงเลย ในความเป็นจริง, ตอนนี้เขาดูดีขึ้นมากเลยด้วยซ้ำ ซึ่งนี่ทำให้พวกทหารรับจ้างกังวลน้อยลงเรื่องที่ต้องรีบกลับไปดูอาการบาดเจ็บของ ลิงค์
มีเพียงแค่ แอนเดอร์สัน คนเดียวเท่านั้นที่ยังลังเล เขาเป็นอัศวินหลวงของอาณาจักรคิงดอม ซึ่งมันอาจดูไม่เหมาะกับอัศวินที่ทรงเกียรติเลยในการที่มาฆ่าคน, เผาศพ, จากนั้นก็ปล้นของของพวกเขา
“ท่านแน่ใจนะครับว่าพวกเราควรทำแบบนั้น? บางทีพวกเราน่าจะควรรีบกลับไปเพื่อพาพวกทหารมานะครับ” แอนเดอร์สัน พูด เขาต้องระมัดระวังเพื่อไม่ทำให้เสื่อมเสียเกียรติและความภาคภูมิใจของสมาชิกในตระกูลขุนนางและอัศวิน
ตัว ลิงค์ เองก็เป็นลูกชายของไวส์เคานท์ดังนั้นเขาจึงเข้าใจความรู้สึกลึกๆที่ แอนเดอร์สัน ไม่เต็มใจทำเป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้น, เขาก็ชอบที่จะมีชีวิตอยู่และประสบความสำเร็จมากกว่าการตายเพราะแนวคิดตามอดุมคิตอย่างเกียรติยศและอัศวิน!
แต่, ลิงค์ รู้ว่าความไม่แบ่งแยกนี้มันไม่เหมาะสม เขากับ แอนเดอร์สัน ต่อสู้ร่วมกันมาในภารกิจนี้, ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงเป็นสหายร่วมรบกันแล้ว เขาต้องหาวิธีเกลี้ยกล่อม แอนเดอร์สัน โดยไม่ทำให้เขาคิดว่าความซื่อสัตย์ของเขาเป็นปัญหาในเรื่องนี้
“นายพล แอนเดอร์สัน, ถ้าพวกเราไปเรียกพวกทหารมา, พวกเราก็ต้องแบ่งส่วนแบ่งให้กับพวกเขาด้วยเช่นกัน แถม, ไม่มีทางที่จะเก็บความลับได้เมื่อมีคนจำนวนมากเข้ามาเกี่ยวข้องหรอกนะครับ, ดังนั้นคำพูดจะแพร่กระจายไปอย่างแน่นอนแล้วคนจำนวนมากก็จะพยายามคว้าเค้กที่หั่นแล้ว และในที่สุดก็คงจะไม่มีอะไรเหลือสำหรับพวกเราทุกคน แล้วมันจะไม่ดีที่สุดหรอครับหากเราจะแบ่งทุกๆอย่างท่ามกลางพวกเราแค่ห้าคน?” ลิงค์ พูด
ก่อนที่ แอนเดอร์สัน จะสามารถคัดค้านได้, ลิงค์ ก็พูดต่อ “ท่านนายพล, ก่อนที่ท่านจะปฏิเสธ, ทำไมท่านไม่คิดถึงลูกของท่านหล่ะครับ? ท่านบอกว่าเขาเริ่มฝึกฝนแล้ว ผมมั่นใจว่าเขาอยากจะกลายเป็นอัศวินที่เหมือนกับท่านในตอนที่เขาบรรลุนิติภาวะแล้วอย่างแน่นอน แต่อัศวินก็ต้องการชุดเกราะ, ม้าและอาวุธของเขาเอง—แล้วสิ่งของพวกนี้ก็ไม่มีอันไหนที่ได้มาฟรีๆด้วย ทำไมท่านไม่ลองหยุดพิจารณาดูว่าของที่ปล้นมาอาจเป็นประโยชน์ต่ออนาคตของลูกชายของท่านขนาดไหนดูหล่ะครับ?”
ในตอนที่ ลิงค์ หยิบเรื่องนี้ขึ้นมา, แอนเดอร์สัน ก็ไม่สามารถเถียงกับเขาได้อีกต่อไป คำพูดของ ลิงค์ ได้ทำลายสิ่งต่างๆที่ทำให้เขารู้สึกกังวลเมื่อก่อนหน้านี้
มันเป็นเรื่องจริง ลูกของเขาจะเป็นอัศวินที่ทรงเกียรติได้ยังไงถ้าเขาไม่สามารถรักษาอนาคตที่ดีของลูกชายเอาไว้ได้? อย่างน้อย, หากมีเหรียญทองมากพอ, เขาก็สามารถจัดสรรค์ให้ลูกชายด้วยอุปกรณ์เวทย์มนตร์คุณภาพสูงได้
อ้า, แล้วเขาจะยึดติดกับเกียรติยศของตัวเองไปเพื่ออะไร? เขาควรจะคิดถึงสิ่งที่เป็นประโยชน์มากกว่าอย่างเช่นเหรียญทอง!
“ถ้างั้นก็ลุยกันเลยครับ!” แอนเดอร์สัน พูด, เขาโดนล่อลวงด้วยคำพูดหว่ามล้อมที่เหลี่ยมจัดของ ลิงค์ อย่างสมบูรณ์
หลังจากนั้นไม่นาน, พวกเขาก็เริ่มค้นหาทุกๆอย่างที่อยู่ข้างในรังของสมาคม
การเคลื่อนไหวของ แอนเดอร์สัน ยังคงอืดอาดและไม่มั่นใจ เขายังไม่สามารถละทิ้งอุดมการณ์ในฐานะอัศวินได้อย่างสมบูรณ์ ส่วนในด้านของพวกทหารรับจ้างทั้งสามนั้นพวกเขาเป็นมือโปรในเรื่องนี้ พวกเขากวาดทุกอย่างในถ้ำเหมือนกับฝูงตั้กแตน, ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมากสำหรับ แอนเดอร์สัน ที่ยืนมองพวกเขาอยู่ข้างๆ
ในขณะเดียวกันนั้น, ลิงค์ ไม่ได้ช่วยมากนักเนื่องจากเขาจำเป็นต้องพักผ่อน แต่ในตอนที่คนอื่นๆกำลังยุ่งอยู่กับการค้นหาของ, เขาก็แอบหนีเข้าไปในห้องโถงที่มืดมิดในส่วนที่ลึกที่สุดของถ้ำเพื่อไปเอาคริสตัลสีดำจากกองกรวดแล้วเอามั่นใส่ใว้ในจี้เก็บของของเขา
ในตอนที่คนอื่นๆสังเกตุเห็นว่าเขาหายไป, พวกเขาก็คิดว่าเขาคงไปตรวจสอบหุ่นเชิด, ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้คิดอะไรมากนัก
ครึ่งชั่วโมงถัดมา, พวกเขาทั้งสี่ก็ไปรวมตัวกันที่ห้องโถงแรกในรังของสมาคมที่ที่พวกเขาพบผนึกเวทย์มนตร์คำสาป
ลูซี่ เริ่มนับและบันทึกทุกๆอย่างที่ละชิ้น
“เงิน 1400 เหรียญทอง, ดาบเหล็ก 38 เล่ม, ชุดเกราะหนัง 30 ชุด, ถังไวน์อายุ 50 ปี 3 ถัง, รูปแกะสลักทองหนึ่งคู่…รวมๆแล้วก็น่าจะได้อย่างน้อย 3500 เหรียญทองหล่ะนะ”
ตามที่คาดเอาไว้, สมาคมมีความมั่งคั่งมากกว่าภราดรแห่งความมืดอยู่มาก
3500 เหรียญทอง! แม้แต่ แอนเดอร์สัน ก็ยังไม่สามารถห้ามตัวเองจากการกลืนน้ำลายด้วยความตกใจกับความมั่งคั่งที่แท้จริงที่อยู่ต่อหน้าต่อตาของพวกเขาได้ เขาเป็นอัศวินขุนนางที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่, และมีรายได้เสริมจากที่ดินที่เขาเป็นเจ้าของ, แต่รายได้ต่อปีของเขาก็ไม่ได้มากไปกว่า 150 เหรียญทอง ใครจะไปคิดกันว่าองค์กรใต้ดินอย่างสมาคมจะครอบครองความมั่งคั่งที่ไม่สามารถจินตนาการได้เช่นนี้เอาไว้! ความเป็นจริงทำให้เขาหวาดกลัว
ช่างเป็นกลุ่มโจรที่ขี้ขลาดอะไรเยี่ยงนี้! ดูเหมือนว่านับจากนี้เป็นต้นไปฉันจะต้องค้นหาและทำความสะอาดรังของพวกโจรให้มากกว่านี้แล้วแหล่ะ อัศวินคนนี้กลายเป็นหมาจิ้งจอกเหลี่ยมจัดด้วยความยั่วยวนของเหรียญทองที่ไม่สามารถต้านทานได้
และตอนนี้มันก็ถึงเวลาจากจ่ายของที่ปล้นมา, ซึ่ง ลิงค์ เป็นคนตัดสินใจ แอนเดอร์สัน ไม่ได้คัดค้านอะไรกับเรื่องนี้ เขาได้เห็นและเข้าใจแล้วว่า ลิงค์ เป็นหัวใจหลักของกลุ่ม, และที่พวกเขาสามารถเอาชนะปีศาจที่ชั่วร้ายมาได้ก็เพราะการบัญชาการของ ลิงค์, แอนเดอร์สัน จะจดจำเด็กหนุ่มคนนี้เอาไว้ในฐานะชายที่น่ากลัวและไร้ผู้เทียบเคียง แล้วเขาก็พร้อมที่จะยอมรับการตัดสินใจของเขา
“มีพวกเราอยู่ห้าคนกับเงินอีกประมาณ 3500 เหรียญทอง พวกเรา 4 คนจะเก็บมาแบ่งกันเอง 2300 เหรียญทอง ส่วนท่านนายพล, ท่านควรจะเอาไปซัก 1000 เหรียญทองนะ แล้วส่วนที่เหลืออีก 200 เหรียญทองก็, เอา 50 เหรียญทองไปให้กับครอบครัวของ ยักช่า ถือเป็นเงินช่วยเหลือ, แล้วที่เหลือก็เอาไปแบ่งกันเองในหมู่พวกทหาร เพราะถึงยังไง, พวกเขาก็มีส่วนช่วยเหลือเช่นกัน ท่านว่ายังไงหล่ะ, ท่านนายพล?”
แอนเดอร์สัน พูดไม่ออก 1000 เหรียญทองมันมากเกินกว่าที่เขาคาดเอาไว้ไปใกลโขล! เขาคิดถึงผลงานที่พวกเขาแต่ละคนทำ ลิงค์ เป็นสมองของภารกิจ, แล้ว แจ็คเกอร์ ก็เป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดที่รับตำแหน่งอันยิ่งใหญ่ในการเอาชนะหุ่นเชิดด้วยการหยุดยั้งหุ่นเชิดแล้วทำให้ แอนเดอร์สัน มีโอกาสที่เหมาะเจาะในการปิดฉาก ซึ่งทั้งหมดที่เขาทำก็มีแค่การเคลื่อนไหวง่ายๆเพียงเท่านั้นไม่ได้เสี่ยงอะไรเลย!
ความน่านับถือและตำแหน่งอัศวินหลวงของเขาไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยสักนิดในภารกิจนี้ แล้วมันจะมีประโยชน์ยังไงหาก ลิงค์ ได้รับการสนับสนุนที่มากขึ้นจากบุคคลที่สูงส่งอย่างองค์หญิง แอนนี่?
เขาคงจะพอใจถ้าทุกคนได้รับส่วนแบ่งอย่างเท่าเทียมกัน, แล้วทุกๆคนได้รับประมาณคนละ 600 เหรียญทอง
“ส่วนแบ่งของผมมันไม่มากเกินไปหรอครับ?” เขาสงสัยเล็กน้อย แน่นอนว่าเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรที่ได้รับเงินมากกว่าคนอื่น, แต่ทุกๆคนก็เสี่ยงชีวิตเพื่อมาถึงจุดๆนี้เหมือนกัน ซึ่งมันจะไม่ยุติธรรมสำหรับคนอื่นๆและเป็นเรื่องที่น่าละอายใจสำหรับเขาที่ได้รับส่วนแบ่งเยอะสุด พวกเขาต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามที่น่าหวาดกลัวมาด้วยกันและรอดมาได้ ดังนั้นส่วนลึกในหัวใจของ แอนเดอร์สัน จึงคิดว่า ลิงค์ และพวกทหารรับจ้างเป็นเพื่อนร่วมรบของเขา
“อย่าพูดอย่างนั้นสิ, ท่านนายพล” ลิงค์ พูดพลางสบัดมือ “ท่านเป็นคนที่พบรังของสมาคม, แล้วท่านก็เป็นคนที่ปิดฉากหุ่นเชิดนั่น แล้วที่ยิ่งไปกว่านั้นท่านยังเป็นอัศวินขุนนางที่แบกรับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ในการรักษาความสงบสุขของอาณาจักร ค่าใช้จ่ายรายวันของท่านคงจะมากกว่าพวกเราและเงินก็คงจะถูกใช้ได้ดีกว่าถ้าท่านรับมันไป ถ้าท่านคิดว่าพวกเราเป็นเพื่อนของท่าน, ก็โปรดรับมันไปเถอะ”
ลิงค์ ต้องการจะสื่อว่าทุกๆอย่างที่เขาพูดไม่มีแรงจูงใจแอบแฝงอยู่ เขาให้ความสำคัญกับมิตรภาพของเขากับผู้คนที่ต่อสู้ด้วยกันมากับเขา สำหรับเขา, ความสัมพันธ์นี้มีค่ายิ่งกว่าเงินแค่ไม่กี่ร้อยเหรียญทองเสียอีก!
แอนเดอร์สัน เงียบไปพักนึง เขาถูกคำพูดของ ลิงค์ ครอบงำอย่างเต็มที่
“ก็ได้ครับ, ผมจะรับมันไว้” ในที่สุดเขาก็พูดออกมา
ความจริงใจและความใจกว้างของ ลิงค์ จะเหลือเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจของ แอนเดอร์สัน เขาจะจำความใจดีนี้และเด็กหนุ่มที่ไม่ธรรมดาคนนี้เอาไว้ตลอดชีวิตของเขา
ไม่เพียงแค่นักเวทย์คนนี้จะครอบครองพลังเวทย์มนตร์ที่แข็งแกร่ง, แต่เขายังมีจิตใจดีและความซื่อสัตย์ที่แข็งแกร่งอีกด้วย แถมเขายังเป็นที่ชื่นชอบขององค์หญิง แอนนี่ เพราะฉะนั้นเขาคงจะกลายเป็นบุคคลที่สำคัญในอาณาจักรนอร์ตันในอานาคตอย่างแน่นอน ฉันต้องรักษามิตรภาพของฉันกับเขาเอาไว้
และนั่นคือความแตกต่างที่ชัดเจนมากที่สุดระหว่างชนชั้นสูงกับสามัญชน แน่นอนว่าชนชั้นสูงก็มีความรู้สึกเหมือนกัน แต่พวกเขาก็ไม่เคยลืมที่จะพิจารณาสิ่งต่างๆจากมุมมองในระยะยาวและให้ความสนใจกับผลประโยชน์ของพวกเขามากกว่า ด้วยความที่เป็นชนชั้นสูง, แอนเดอร์สัน จึงเก่งเรื่องการรักษาผลประโยชน์ของเขามากกว่าพวกทหารรับจ้าง ซึ่งหลังจากที่พิจารณาอย่างจริงจังแล้ว, แอนเดอร์สัน จึงตัดสินใจว่าการเป็นพรรคพวกของ ลิงค์ จะเป็นสิ่งที่ฉลาดที่สุดที่ควรทำในตอนนี้
ขณะที่กำลังครุ่นคิด, ลิงค์ ก็หยิบเงิน 200 เหรียญทองจากกองใหญ่ใส่ถุงแล้วยื่นมันให้กับ แอนเดอร์สัน
“ท่านนายพล, นี่สำหรับพวกทหาร พอพวกเราออกไปแล้ว, พวกเขาคงจะจับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของพวกเรา, ดังนั้นพวกเราจะแบ่งส่วนแบ่งของพวกเขาออกมาก่อนเพื่อที่พวกเราจะได้ปลอดภัยจากสายตาที่คอยสอดส่องจนถึงเมืองริเวอร์โควฟ”
เงิน 200 เหรียญทองเอาไว้ใช้เพื่อปิดปากพวกทหาร แม้ว่า ลิงค์ จะมั่นใจว่าพวกทหารคงรู้ว่ามีเงินมากกว่า 200 เหรียญทองในรังของสมาคม, แต่ถ้าพวกเขาไม่ได้เห็นอะไรที่เป็นรูปธรรม ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้ก็มีแค่การสงสัยเท่านั้น หรือที่แย่กว่านั้น, พวกเขาก็คงจะแพร่ข่าวลือไปยังที่สาธารณะ, แต่นั่นก็ไม่ได้มากเกินกว่าที่จะจัดการได้
สิ่งที่จะเลวร้ายที่สุดก็คือการที่พวกเขาได้เห็นของที่ปล้นมาทั้งหมดแล้วรู้ว่าพวกเขาได้รับแค่เศษเสี้ยวเดียวของมันเท่านั้น ซึ่งนั่นจะทำให้เกิดความไม่พอใจอย่างแน่นอน, แล้วหลังจากนั้นก็จะมีปัญหาที่หนักขึ้นตามมา แอนเดอร์สัน เข้าใจดีว่าคนเราจะกลายเป็นคนที่น่ากลัวขนาดไหนเพราะเรื่องเงิน, ดังนั้นเขาจึงเห็นด้วยกับแผนการนี้
จากนั้น, ลิงค์ ก็ชี้คทาของเขาไปที่กองของที่ปล้นมา ทันใดนั้น, ออร่าเวทย์มนตร์ก็ห่อหุ้มสมบัติเอาไว้ แล้ว ลิงค์ ก็เดินไปที่กองนั้นแล้วเอาของใส่เข้าไปในจี้เก็บของทีละชิ้นภายใต้แสงที่สว่างจ้าของออร่าเวทย์มนตร์
การที่ทำแบบนี้, แม้ว่า ลิงค์ จะไม่สามารถปกปิดเรื่องการมีอยู่ของจี้เก็บของของเขาได้, แต่, อย่างน้อยเขาก็สามารถปกปิดอุปกรณ์ที่ใช้เก็บของได้
ตอนนี้ แอนเดอร์สัน เคยชินกับเวทย์มนตร์ของ ลิงค์ แล้ว ถึงยังไง, ตอนนี้เขาก็อยู่ฝ่าย ลิงค์, ดังนั้นยิ่งพรรคพวกของเขาแข็งแกร่งเท่าไหร่, ก็ยิ่งมีเทคนิคที่ต้องซ่อนเอาไว้จากทุกๆคนมากเท่านั้น, แล้วมันก็จะดีกว่าสำหรับเขา
หลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อย, พวกเขาทุกคนก็เดินออกจากรังของสมาคมในที่สุด
ที่ด้านนอก, แอนเดอร์สัน เดินตรงไปหาพลทหารคนนึงแล้วพูดกับพวกเขา
“รังถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว, แต่โชคร้ายที่ ยักช่า ตาย ซึ่งฉันเสียใจมากแต่ไม่ต้องกลัวพี่น้องของฉัน, ฉันจะดูแลครอบครัวของเขาเป็นอย่างดี พวกเราพบเหรียญทองบางส่วนในถ้ำ, แล้วฉันก็จะมอบมันให้กับครอบครัวของ ยักช่า เป็นเงินช่วยเหลือ แล้วสำหรับส่วนที่เหลือนั้นฉันจะมอบให้กับพวกนายทุกคน!” เขาพูด
หลังจากที่เขาพูดจบ, แอนเดอร์สัน ก็เรียกรองหัวหน้าออกมาแล้วส่งถุงเงินให้กับเขา
“แมต, เอาเงินนี่ไป, แล้วเอาไปแบ่งกันเองนะ” เขาสั่ง
รองหัวหน้าเปิดถุงเงินดูแล้วเขาก็แทบจะตาบอดจากทองที่ส่องแสงแวววับอยู่ข้างใน มือของเขาสั่นในตอนที่เห็นมัน เขาเป็นแค่ทหารธรรมดาๆที่ได้รับเงินเดือนประมาณ 15 เหรียญทอง ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเห็นเหรียญทองจำนวนมากขนาดนี้มาก่อนเลย, แล้วมันก็แทบจะทำให้เขาเข่าทรุด
ในที่สุด, ทหารแต่ละคนก็ได้รับเงินประมาณคนละหนึ่งเหรียญทอง แม้ว่าจะมีข่าวการตายของ ยักช่า, แต่ก็มีบรรยากาศที่เริงร่าอยู่ด้วย
พวกเขาบางส่วนรู้สึกสงสัย, แล้วข่าวลือก็แพร่กระจายออกไป, แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นในตอนจบ, ลิงค์ กับคนที่เหลือจึงลักลอบเอาสมบัติออกมาจากถ้ำได้สำเร็จโดยไม่มีเหตุการณ์อะไร
พอพวกเขาไปถึงเมืองริเวอร์โควฟ, ลิงค์ ก็เชิญนักบวชมารักษาอาการบาดเจ็บของเขา เวทย์ศักสิทธิ์ได้ผลชงัดดีจริงๆ ลิงค์ ได้เห็นการรักษาบาดแผลของเขาด้วยตาเปล่า ซึ่งกระบวนการทั้งหมดใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น, แล้วมันก็ไม่ได้ทิ้งแผลเป็นใดๆเอาไว้บนร่างกายของเขาเลย
แต่, เขาก็ไม่กล้าที่จะอิจฉาพลังนี้ เพราะเขารู้ว่ามีนักเวทย์มากมายในประวัติศาสตร์ที่พยายามจะศึกษาและเลียนแบบเวทย์มนตร์ศักดิ์สิทธิ์, แต่พวกเขาทั้งหมดก็จบลงที่ความตาย ลิงค์ ยอมรับว่าการรักษาอาการบาดเจ็บนั้นตกอยู่ภายใต้ขอบเขตของพระเจ้าและมันก็เกินกว่าอำนาจของนักเวทย์
จากนั้น ลิงค์ ก็เอาของที่ปล้นออกมาจากจี้เก็บของของเขาแล้วส่งมันให้กับพวกทหารรับจ้างเพื่อที่พวกเขาจะได้จัดการมัน จากนั้นเขาก็สั่งให้ กิลเดิร์น เอาเหรียญทอง 1000 เหรียญไปให้ แอนเดอร์สัน อย่างระมัดระวัง
แอนเดอร์สัน เข้าใจว่าต้องทำอะไร เขาให้สัญญากับพวกทหารรับจ้างว่าเขาจะประจำอยู่ที่เมืองริเวอร์โควฟเพื่อทำความสะอาดป่าเกอร์เวนท์จากพวกโจร, และถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น, เขาก็พร้อมที่จะช่วยเหลือเสมอ!
ดังนั้นกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้จึงได้รับพรรคพวกที่เป็นชนชั้นสูง
มันดึกมากแล้วในตอนที่จัดการทุกๆอย่างให้เข้าที่เข้าทาง พออยู่คนเดียวในห้อง, ลิงค์ ก็นั่งลงบนเตียงของเขาแล้วตรวจสอบคริสตัลสีดำที่เอามาจากหุ่นเชิด
