ในวันนั้น เขาได้ยื่นมือของเขาออกมาดึงฉันออกจากหนองน้ำแห่งชะตากรรมของฉัน-ราชินีน้ำแข็ง เรไล แกสลิ่ง
ณ สำนักงานใหญ่ของกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้
…
ลิงค์ ไม่รู้เลยว่าเขาได้ถูกลากให้เข้าไปอยู่ในแผนการลับของใครบางคน ในกระท่อม เขาถูกล้อมรอบโดยผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ที่ทุกคนต่างก็เคารพและนับถือเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ระวังตัวเลย
เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าสาวสวยคนนั้นตกใจกลัวจนไม่อาจขยับตัวได้ ลิงค์ ก็ใช้มือแห่งนักเวทย์ค่อยๆหยิบธนูไม้ออกจากมือเธออย่างช้าๆและนำมันไปวางในชั้นวางอาวุธใกล้ๆกับเขา จากนั้นเขาได้นำเอาแท่งไม้เล็กๆที่แกะสลักไว้ด้วยรูนเวทย์สีเงินออกมา
มันคือคทาธรรมดาที่สามารถเสริมความรุนแรงของเวทมนตร์ได้ 20% เขาสร้างมันขึ้นมาในตอนที่เขาเริ่มเรียนศิลปะการเสริมพลังเป็นครั้งแรก
จากนั้น ลิงค์ ก็ยื่นคทาให้กับหญิงสาวที่กำลังสับสน
“ธนูกับลูกธนูไม่เหมาะกับเธอหรอก” เขาพูดกับเธอ “นับจากวันนี้เป็นต้นไป เธอจะต้องมาเรียนเวทมนตร์กับฉัน”
เด็กสาวตกใจจนอ้าปากค้าง ดวงตาที่สดใสของเธอเบิกกว้างจนขนาดเท่ากับจานรองแก้ว เธอไม่อาจเชื่อในสิ่งที่เธอเพิ่งจะได้ยินได้
เรไล จ้องไปที่คทาที่ ลิงค์ ยื่นให้กับเธอแต่เธอไม่กล้าที่จะยื่นมือไปรับมัน
“ท่านคะ มันคือเรื่องจริงหรือคะ” หญิงสาวได้ยินเสียงตัวเองพูด เสียงของเธอเบาอย่างกับยุง
การเรียนเวทมนตร์ต้องใช้เงินจำนวนมาก-มีแต่พวกขุนนางเท่านั้นที่มีทรัพยากรพอที่จะทำเช่นนั้นได้ เธอไม่เคยวาดฝันเอาไว้เลยว่าวันหนึ่งจะมีนักเวทย์ที่แข็งแกร่งคนนึงมายอมรับเธอเป็นลูกศิษย์และให้คทากับเธอในทันที่ที่เจอกัน
มันคือคทาเวทมนตร์ของแท้!
เมื่อตอนที่เธออายุ 9 ขวบ พ่อของเธอได้พาเธอไปยังสวนสวรรค์เสรีทางใต้ โมลเลนดัน ที่นั่นพวกเขาได้พบกับร้านค้าที่เปิดโดยนักเวทย์ ในตอนนั้น เรไล ที่ยังเด็กได้มองเข้าไปในร้าน และเห็นเพียงแต่นักเวทย์ที่แต่งตัวดีกำลังจัดกองเหรียญทองวางให้เป็นระเบียบอยู่บนโต๊ะ ตรงนั้นต้องมีเหรียญทองอยู่เกิน 30 เหรียญแน่ๆ แต่แล้วสิ่งที่เขาซื้อกลับมีเพียงแค่คัมภีร์เวทมนตร์แผ่นเดียวเท่านั้น
พ่อของเธอก็เห็นมันเช่นกัน และเธอจำได้ว่าเขาหันหนีให้กับความร่ำรวยที่ไม่สามารถจินตนาการได้ด้วยความเสียใจและความเศร้าโศก
เหตุการณ์นั้นได้ฝังลึกลงไปในจิตใจของเด็กสาว หลังจากตอนนั้นเธอก็คิดว่าทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเวทมนตร์จะถูกตัดสินด้วยเหรียญทอง เธอเกิดในครอบครัวพ่อค้าธรรมดาๆ มันเป็นไปไม่ได้ที่คนอย่างเธอจะไปถึงจุดที่สูงขนาดนั้น
ความจริง พ่อของเธอเคยบอกกับเธอครั้งนึงว่าแม้แต่คทาเวทมนตร์ที่ถูกที่สุดก็ยังมีราคามากกว่า 50 เหรียญทอง รายได้ของครอบครัวของพวกเขา แม้ว่าจะอยู่ในช่วงที่รุ่งเรืองที่สุด ก็ยังไม่เกินกว่า 15 เหรียญทองต่อปี
แต่แล้วตอนนี้ ชายแปลกหน้าผู้มีรอยยิ้มที่สุภาพบนใบหน้าของเขาก็ได้เสนอที่จะสอนเวทมนตร์ให้กับเธอและยังให้คทาที่แสนแพงกับเธออีก มันเหลือเชื่อมากจนเธอต้องหยิกตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ฝันไป
“รับไปเถอะ ตอนนี้มันเป็นของเธอแล้ว” ลิงค์ ยืนกราน
เด็กสาวคนนี้ขี้อายเหมือนกับกระต่าย ดังนั้น ลิงค์ จึงทำให้แน่ใจว่าเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลที่สุดกับเธอและไม่ลืมที่จะยิ้ม จากนั้นเขาก็วางไม้คทาลงบนมือของเด็กสาว
ในขณะที่เขาทำเช่นนั้น เขาก็สังเกตเห็นว่าแม้มือของเธอจะมีความละเอียดอ่อนและสวยงาม แต่นิ้วของเธอก็ยาวและเรียวเหมือนยอดสีเขียวของต้นหอม มือของเธอดูสวยและนุ่มนวลมาก จน ลิงค์ รู้สึกว่าเขาถูกล่อลวงอย่างรุนแรงที่จะจับมันและจุมพิตมันอย่างอ่อนโยน
ช่างเป็นเด็กสาวหที่น่ารักจริงๆ–ทำไมเธอถึงไม่มีชื่อเสียงในเกมเลยล่ะ? ลิงค์ สงสัย
แต่เมื่อคิดถึงมัน เขาก็สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมเด็กสาวถึงไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นในเกมเลย หากไม่มีการแทรกแซงของ ลูซี่ เธอก็คงจะถูกขายให้กับคนรวยในเมืองสปริงในฐานะทาส สาวสวยที่ไรอำนาจอย่างสมบูรณ์จะต้องถูกปฏิบัติอย่างกับเป็นสิ่งของของพ่อค้าที่ร่ำรวยซึ่งจะถูกซื้อและขายโดยใครก็ตามที่พร้อมที่จะจ่ายเงิน ลิงค์ มั่นใจว่าหญิงสาวไม่สามารถที่จะมีชีวิตรอดอยู่ในชีวิตแบบนั้นได้นาน และเธอก็น่าจะตายหลังจากผ่านไป 2-3 ปีและจบที่ถูกฝังในสวนของใครซักคนโดยที่ไม่มีชื่อของเธอที่หลุมศพ
ตัวเธอนั้นยังคงไม่เชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง จนในที่สุดการรับรองของ ลิงค์ ก็ได้ให้ความกล้ากับเธอถึงแม้เธอจะลังเลอยู่ซักพักนึง ในที่สุดเธอก็ยื่นมือมาใกล้ๆกับคทา ในตอนที่คทาโดนมือของเธอนั้น เธอก็รู้สึกคุ้นเคยกับมันอย่างลึกลับและเธอก็กอดมันเอาไว้ในอกของเธอราวกับกำลังกอดเพื่อนเก่าอย่างไงอย่างงั้น
ในสายตาของเธอ ไม้คทาธรรมดานั้นมีพลังเทียบเท่ากับคทาของกษัตริย์ ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อยและเธอก็พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะถือไม้คทาในมือของเธอเอาไว้อย่างมั่นคง ไม้คทานั้นเบาและรูนที่อยู่บนมันก็เปล่งแสงออร่าอันลึกลับออกมา นี่คือช่วงเวลาสำคัญในชีวิตของเธอ ในตอนที่เธอเริ่มจะก้าวเข้าสู่โลกแห่งเวทมนตร์อันลึกลับ
เมื่อเดือนที่แล้ว พ่อแม่ของเธอถูกฆ่าและเธอก็ถูกนำตัวมาทางเหนือโดยพ่อค้าทาส เธอรู้สึกว่าโลกทั้งโลกของเธอได้จบสิ้นแล้ว เธอคิดถึงพ่อของเธอตลอดทั้งวันและเธอก็มักจะแอบร้องไห้กับชะตากรรมอันน่าสงสารของตัวเอง เธอได้สูญเสียความหวังทั้งหมดไปตั้งแต่ตอนนั้น
แต่เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว ลูซี่ ก็ได้ช่วยเธอและพาเธอมาที่นี่ มันเหมือนกับเทพแห่งแสงได้ประทานพรให้กับเธอหลังจากที่เธอต้องทุกข์ทรมานกับชะตากรรมที่ยากลำบาก เธอได้เริ่มฝึกฝนธนูด้วยความหวังที่จะเป็นทหารรับจ้างที่แข็งแกร่ง และซักวันหนึ่งเธอหวังว่าเธอจะแก้แค้นให้กับพ่อแม่ของเธอได้
นับตั้งแต่ตอนที่เธอเกิดมา เธอถูกเลี้ยงอย่างประคบประหงมและโตขึ้นมาอย่างอ่อนโยนด้วยความรักของพ่อแม่ เธอไม่เคยทำอะไรที่ต้องใช้แรงเยอะเลย ดังนั้นร่างกายของเธอจึงอ่อนแอมากๆ เธอแข็งแรงพอที่จะถือธนูที่เล็กที่สุดได้เท่านั้น แม้ว่าเธอจะฝึกอย่างหนักทุกวันจนผิวหนังที่มือของเธอเปิดและเจ็บไหล่จนไม่สามารถยกแขนขึ้นได้ ความคืบหน้าของเธอก็มีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ถ้าไม่ใช่เพราะ ลูซี่ เธอคงจะกลายเป็นแม่บ้านที่ระดับต่ำสุดในบ้านไปแล้ว แต่เธอไม่สามารถพึ่งพา ลูซี่ ไปได้ตลอด เธอจึงตัดสินใจว่าถ้าเธอไม่สามารถพัฒนาความแข็งแกร่งให้มีประโยชน์ต่อกลุ่มได้ เธอจะยอมเป็นแม่บ้านหรือคนรับใช้ และเธอก็จะยอมแพ้ให้กับความฝันที่จะแข็งแกร่งและแก้แค้นไป
แต่ในขณะที่เธอกำลังสับสนกับอนาคตของเธอ เธอก็ได้รับโอกาสที่จะเรียนรู้เวทมนตร์อันทรงพลัง เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายความโชคดีของเธอยังไงดี
ลิงค์ หัวเราะและเล่นมุกอย่างที่เขาทำประจำ เหมือนกับว่าเขาไม่ได้ทำอะไรที่พิเศษเลย
“ฉันหิวแล้ว นี่อาหารเที่ยงพร้อมแล้วหรือยัง?”เขาถามลูซี่
“ซักครู่นะคะ นายท่าน” ลูซี่ พูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น
จากนั้นเธอก็ไปที่ห้องครัว ตอนนี้ ลิงค์ ได้กลับมาแล้ว เธอจึงต้องการที่จะจัดเตรียมอาหารให้กับเขาด้วยตัวเอง
ภายใต้สายตาที่ดูเคารพของพวกสมาชิกใหม่ ลิงค์ ได้เดินเข้าไปในกระท่อม แต่หลังจากที่เดินไปได้ซักพัก เขาก็หันกลับมาและโบกมือพร้อมกับพูดกับเด็กสาว “ไปกันเถอะ เด็กน้อย”
เรไล กังวลจนไม่รู้จะพูดอะไร แต่หลังจากที่เธอได้ยินเสียงของ ลิงค์ ร่างกายของเธอก็ดูเหมือนจะปฏิบัติตามคำสั่งของเขาโดยอัตโนมัติและเธอก็รีบลุกขึ้นและตาม ลิงค์ ไป
เขาคือเจ้านายผู้ที่จะสอนเวทมนต์ให้กับฉัน ฉันจะต้องติดตามเขาอย่างใกล้ชิด เด็กสาวคิด
เรไล ไม่ได้คิดเรื่องที่ ลิงค์ เรียกเธอว่าเด็กน้อยเลย และคนอื่นๆที่อยู่ในกลุ่มทหารรับจ้างก็เช่นกัน ถึงแม้ว่าตัว ลิงค์ เองจะดูอายุประมาน 17-18 ปี แต่ว่าความแข็งแกร่งของเขาก็เป็นที่ชัดเจนกับทุกๆคนที่อยู่ที่นี่ ทุกคนต่างยกย่องเขาโดยไม่สนเรื่องอายุของพวกเขาเลย
ขณะเดียวกัน ลิงค์ ก็กำลังคุยอยู่กับ กิลเดิร์น ในกระท่อม
“แจ็คเกอร์อยู่ที่ไหน?”เขาถาม
“มีคนเจอเบาะแสบางอย่างเกี่ยวกับผาลมหอนครับ” กิลเดิร์น ตอบ “เพราะฉะนั้นเขาจึงไปตรวจสอบกับพวกนั้น เขาน่าจะกลับมาในอีกสามวันหลังจากนี้”
“โอ้ ดีเลย” ลิงค์ ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของ แจ็คเกอร์ เขาเป็นนักรบเลเวล 4 และมีอุปกรณ์เวทมนตร์อยู่กับตัว แถมเขายังมีประสบการณ์การต่อสู้กับนักเวทย์มาแล้ว เพราะฉะนั้นแม้ว่าเขาจะได้เผชิญหน้ากับ เฟลิเดีย แต่ ลิงค์ ก็มั่นใจว่า แจ็คเกอร์ จะถอยกลับมาได้อย่างปลอดภัย
แล้วก็ถึงเวลาสำหรับมื้อกลางวัน อาหารนั้นอร่อยมาก ลิงค์ กินอย่างเอร็ดอร่อยในแต่ละคำของเขา
เมื่อเขาอิ่มแล้ว ลิงค์ ก็หันไปหา เรไล ที่ตอนนี้ยังคงเคร่งเครียดอยู่
“ฉันต้องการที่จะพักผ่อนซักพักนึง” เขาบอกกับเธอ “หลังจากนี้สองชั่วโมงมาหาฉันที่ห้องนะ”
“ได้ค่ะ นายท่าน” เด็กสาวตอบพร้อมกับพยักหน้าอย่างจริงจัง
“ไม่ อย่าเรียกฉันว่า ‘นายท่าน’ ” ลิงค์ แก้ไข เขาเอาไม้คทาของเขาแตะไปที่หน้าผากอันเนียนนุ่มของเด็กสาวอย่างนุ่มนวล “นับจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันจะเป็นอาจารย์สอนเวทมนตร์ให้กับเธอ” ลิงค์ ยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นขณะที่เขาพูดกับ เรไล
“ได้ค่ะ..อาจารย์” เรไล ตอบ เธอเริ่มที่จะเปิดใจให้กับ ลิงค์ เธอมองขึ้นไปที่หน้าของ ลิงค์และเห็นว่าอาจารย์ของเธอนั้นยังหนุ่มมากๆ ซึ่งเขาอายุมากกว่าเธอเพียงแค่ไม่กี่ปี ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้หล่อจนน่าตะลึง แต่ตาที่ดำของเขานั้นก็สดใสและดูลึกลับมากๆ เรไล คิดว่ามันเหมือนกับคู่ของเพชรสีดำ
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าเธอจ้อง ลิงค์ นานเกินไป ดังนั้นเธอจึงลดศีรษะของเธอลงขณะที่ใบหน้าอันสวยงามของเธอมีสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
