Advent of the Archmage Chapter 477: พลังของกาลเวลา
ด้วยสายลมกรรโชก, นากาอีกคนที่มีปีกสีแดงก็ปรากฏขึ้น เธอคือนากานักบวช เธอเข้ามารับคาทูช่าที่กําลังร่วง
ลิงค์ไม่ได้ไล่ตามพวกเธอ พลังของหอกแห่งชัยชนะนั้นได้แสดงให้เห็นเป็นที่ประจักษ์แล้ว ถ้าเขาไล่ตามพวกเธอและคาทูช่าเคลื่อนไหวอีกครั้ง, มันก็คงจะเป็นจุดจบสําหรับเขา
เขาปล่อยให้ตัวเองร่วงลงไปพร้อมกับเซลีนที่หมดสติ
นักรบมังกรแดงทั้งสามคนก็ไม่กล้าไล่ตามเหมือนกัน พวกเขาบินวนอยู่บนฟ้า, และช่วยผู้โชคร้ายที่ร่มชูชีพเสียหาย หลังจากผ่านพ้นความวุ่นวาย, ทั้งกลุ่มก็ลงมาถึงพื้น
โดยรวมแล้ว, มีตายไปสองคน คนนึงเป็นยับบ้าและอีกคน เป็นนักรบส่วนคนที่เหลือได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ความตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในการต่อสู้ ตายไปแค่สองคนก็ถือว่าโชคดีแล้ว
ราชาลีออนก็ยังสบายดีเหมือนกัน เห็นได้ชัดว่าขาของเขาไม่ได้ หักและแค่อยู่ในสภาพตกใจเพียงเล็กน้อย นักรบมารวมตัวกันรอบซากเรือเหาะเพื่อฝังผู้เสียชีวิตและดูแลคนเจ็บ
ลิงค์ตรวจดูสภาพร่างกายของเซลืน การหายใจของเธอยังเสถียรอยู่, จังหวะการเต้นของหัวใจก็แข็งแรงดี เขาเปิดเปลือกตาแล้วใช้เวทย์แสงส่องดู และม่านตาของเธอก็มีการตอบสนองเช่นกัน เธอน่าจะไม่เป็นอะไร
ลิงค์เดาว่าเซลื่นคงจะเหนื่อยจากการฝืนใช้พลัง เธอน่าจะได้สติหลังจากที่พักผ่อนซักเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าทั้งหอกแห่งชัยชนะกับตัวเซลีนนั้นได้ใช้พลังกาลเวลาบางอย่าง ทั้งคู่ใช้กาลเวลาปะทะกัน และหอกแห่งชัยชนะก็พ่ายแพ้ไป
หอกแห่งชัยชนะใช้เทคนิคต่อสู้ที่เรียกว่าหนามแห่งโชคชะตา โชคชะตาก็คือเส้นเวลารูปแบบนึง มันต้องคาดการณ์การเคลื่อนไหวทั้งหมดของฉันได้แน่ๆ ไม่แปลกใจเลยที่ฉันไม่สามารถป้องกันมันได้ลิงค์คร่ําครวญอยู่ในใจ
เขาได้วิจัยความลึกลับของมิติจนถึงขั้นสูงแล้ว อย่างไรก็ตาม, ในเรื่องของเวลานั้นเขารู้แค่พื้นฐาน วันนี้เขาเกือบจะสูญเสียครั้งใหญ่ แต่ก็ยังโชคดีที่เขามีเซลีน
อย่างไรก็ตาม, เขายังรู้สึกไม่มั่นใจอยู่ดี ภายในหัว, เขาได้ถามวิญญาณดาบราชามังกรพิโรธ “คุณคิดว่าเซลีนจะตื่นเมื่อไหร่?”
ไม่ใช่เรื่องน่าห่วงอะไรหรอก เธอแค่เหนื่อยเกินไป, ผ่านไปซักพักเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง เจ้าต่างหากหล่ะที่น่าห่วง
“ผมหรอ?” ลิงค์ตกตะลึง
ใช่, เจ้านั่นแหละ เจ้าตกเป็นเป้าหมายของหอกแห่งชัยชนะแต่ยังไม่ถูกฆ่า ตอนนี้วงแหวนสัมพันธ์ของมันอยู่กับตัวเจ้า มันจะส่งผลจนกว่าวงแหวนนี้จะถูกปิดลง
“จนกว่าวงแหวงสัมพันธ์จะปิดลงงั้นหรอ? มันจะปิดลงก็ต่อเมื่อผมตายสินะ?” ลิงค์พอรู้พื้นฐานของเวลา
ใช่ พูดอีกนัยนึ่งก็คือ, เจ้ากําลังเดินไปหาความตาย
อันที่จริงลิงค์ไม่ได้กลัวเรื่องนี้เลย ในเมื่อทําลายวงแหวนสัมพันธ์ได้แล้วครั้งนึง มันก็สามารถทําลายเป็นครั้งที่สองได้ “ตอนนี้อยากได้มีดแตกหักจังเลยแฮะ” เขาคร่ําครวญ “ถ้ามีนะ, ฉันคงไม่ตกอยู่ในสภาพน่าอนาถแบบนี้”
มีดจุดแตกหักสามารถตัดทุกอย่างได้, รวมทั้งเวลา
อันที่จริง, ข้าก็สามารถตัดวงแหวนสัมพันธ์ได้นะ ถ้าความคมไร้สิ้นสุดถูกปลดล็อคอย่างสมบูรณ์, เจ้าก็สามารถใช้ข้าป้องกันหอกแห่งชัยชนะได้
ลิงค์รู้สึกดีใจ ความคมไร้สิ้นสุดคือผลของดาบราชามังกรพิโรธ มันสามารถตัดชุดเกราะหรือเวทมนตร์ได้อย่างง่ายดาย เขาคิดไม่ถึงเลยว่ามันสามารถตัดเวลาได้ด้วย “แล้วผมจะปลดล็อคมันได้ยังไง?” เขาถามอย่างรีบร้อน “ผมต้องใช้พลังมากแค่ไหน?”
ข้ารู้ว่าเจ้ารู้ปริมาณพลังมังกรของเจ้าเป็นตัวเลข ถ้าคํานวนแบบนั้น, ข้าคิดว่าข้าจําเป็นต้องใช้พลังมังกรอย่างน้อยหนึ่งล้านแต้มนะ ถ้าได้พลังระดับนี้ข้าจะเลื่อนขั้นเป็นเลเวล 12 และปล็ดล็อคความคมไร้สิ้นสุดในเวลาเดียวกัน
“เข้าใจแล้ว! ไม่มีปัญหา” ลิงค์พยักหน้า
พลังมังกรของเขาฟื้นฟูในอัตรา 37 แต้มต่อวินาที เขาสามารถผลิตพลังมังกรหนึ่งล้านแต้มและยกทั้งหมดให้ดาบได้ในเวลาสามวัน มันก็แค่งานง่ายๆ
ในขณะที่กําลังถ่ายพลังมังกรเข้าไปในดาบ, เขาก็ถามอีกครั้ง “ผมต้องถ่ายพลังให้เท่าไหร่ถึงจะไปเลเวล 13, 14, หรือปลดล็อคคุณอย่างสมบูรณ์ได้”
ข้าไม่รู้เสียงของวิญญาณดาบดูสับสนเล็กน้อย เจ้าเป็นเจ้าของของข้า ข้าไปได้ไกลแค่ไหนนั้นขึ้นอยู่กับว่าเจ้าไปได้ถึงระดับไหน อสรพิษทมิฬเคยอ่อนแอกว่าข้า, แต่เจ้าของของมันได้จุดไฟศักดิ์สิทธิ์ และกลายเป็นแมงมุมดํา, ดังนั้นมันก็เลยกลายเป็นอุปกรณ์ระดับพระเจ้า
พอได้ยินแบบนี้ลิงค์ก็ยิ้มออกมา “ไม่ต้องห่วง ผมจะพัฒนาต่อไป”
ข้าจะรอดูก็แล้วกันนะ
พอพูดจบ, วิญญาณดาบก็เงียบลง
ในตอนนั้นเอง, นักรบก็จัดการเรื่องทุกอย่างได้แทบจะเรียบร้อยแล้ว กัปตันเมอร์ลินเดินมาหาลิงค์ “นายท่าน, ตอนนี้พวกเราจะเอายังไงดีครับ?”
เรือเหาะถูกทําลาย พวกเขาไม่มีวิธีขึ้นเหนือให้ได้โดยไวแล้ว
“ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหน? อีกไกลไหมกว่าจะถึงป้อมโอริด้า?” ลิงค์ถาม
“พวกเราอยู่ในภูเขาเกล็น 271 ไมล์จากทางใต้ของป้อมครับ?” เมอร์ลินรายงานในทันที
“สองร้อยเจ็ดสิบเอ็ดไมล์ถือว่าไม่ไกลเท่าไหร่ เรือเหาะถูกทําลายไปแล้ว เพราะฉะนั้นนายเก็บวัตถุดิบที่ใช้ได้แล้วเดินทางกลับเฟิร์ดซะ ส่วนคนที่เหลือไปหาต้นไม้ต้นใหญ่ๆในระแวกนี้ ขุดหลุมใต้ต้นไม้ แล้วรอฉันอยู่ที่นั่น”
มียับบ้าเหลืออยู่ไม่ถึงหนึ่งแสนสองหมื่นคน; นักบินยิ่งมีค่ากว่า พวกเขาจะถูกใช้อย่างสะเพร่าไม่ได้แถมพวกเขาก็ไม่ได้เก่งเรื่องการต่อสู้ขนาดนั้น ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรนัก ถ้าจะเอาพวกเขาไปใช้ที่ป้อมปราการ
พอจัดแจงเสร็จเรียบร้อย, ลิงค์ก็พาไปแค่นักรบแม่นปืน 19 คน, ราชาลีออน, และนักรบมังกรอีกสามคน เขาตั้งใจจะใช้ต้นไม้สร้างเรือแคนนูขึ้นมาแล้วให้ทุกคนนั่ง จากนั้นเขาก็จะใช้เดินอากาศพาไปที่ป้อมโอริด้าภายในหนึ่งชั่วโมง
“ครับท่าน” ทุกคนขานรับแล้วแยกย้ายกันไป
ลิงค์อยู่ดูแลเซลีนที่ไม่ได้สติ ไม่กี่นาทีต่อมา, ลิงค์ก็รู้สึกว่าเซลีนเริ่มขยับตัว ม่านตาของเธอกระตุก หลังจากผ่านไปครึ่งนาที, เธอก็ลืมตาขึ้น
พอเห็นว่าอยู่ในอ้อมแขนของลิงค์, เซลีนก็พูดขึ้นมา “เห้อ, เหนื่อยจังเลย ฉันขยับตัวไม่ไหว”
บอลแสงสีแดงสดใสปรากฏขึ้นที่ปลายนิ้วของลิงค์ นี่คือแก่นพลังชีวิตของมัง พอแสงหายเข้าไปในร่างของเซลีน, เขาก็ถาม “รู้สึกยังไงบ้าง? ได้ผลไหม?”
“อืม, ก็รู้สึกอุ่นดีนะ, แต่ฉันไม่อยากลุกนี่” เซลื่นไม่ได้ลุกขึ้นมาจากอ้อมแขนของลิงค์, และลิงค์ก็ปล่อยเธอไป
ในตอนนั้นเอง, ก็มีนักรบตะโกนมาจากข้างหน้า ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น
ลิงค์หัวใจเต้นรัว ด้วยความรู้สึกกลัวว่าพวกนากาจะกลับมาอีกครั้ง, เขาพยุงเซลีนขึ้นแล้วออกไปดู เขาเห็นนักรบมังกรคนนึงลากชายแปลกหน้าเนื้อตัวมอมแมมที่ถูกปกคลุมด้วยเถาวัลย์และใบไม้เข้ามา
พอเดินมาถึง, มังกรก็พูดขึ้น “ดยุค, ไอ้หมอนี่มันมาทําลับๆล่อๆอยู่แถวนี้ ข้าคิดว่ามันอาจจะเป็นสปายของอกาธานากา!”
พอเห็นลิงค์, ชายคนนั้นก็ดึงเอาเถาวัลย์ออก, เผยให้เห็นใบหน้าที่สกปรก “ลอร์ด, ข้าเอง, สคนอร์ส!”
ลิงค์จําเขาได้แล้วถามอย่างแปลกใจ “นายมาที่นี่ทําไม? แล้วไปทํายังไงถึงมีสภาพโทรมแบบนี้?”
สคนอร์สถอนหายใจออกมา ในขณะที่กําลังแกะเถาวัลย์ออก, เขาก็พูดขึ้น “ข้ามาที่นี่เพื่อส่งจดหมายให้ท่าน ข้าอยู่ที่อีกฝั่งนึงของภูเขาในตอนที่เห็นความวุ่นวายบนท้องฟ้า ข้าเห็นท่านด้วย, ดังนั้น ข้าก็เลยรีบเดินทางมาที่นี่”
พอพูดจบ, เขาก็เอาจดหมายเปื้อนเลือดออกมาแล้วส่งให้ลิงค์ “อันที่จริงองค์หญิงแอนนี่กับคาร์นอสมีหน้าที่ส่งจดหมายฉบับนี้ให้ท่าน, แต่พวกเขาถูกนากาไล่ล่าและได้รับบาดเจ็บหนัก เพื่อนของข้ากับข้าช่วยพวกเขาเอาไว้, ดังนั้นข้าเลยต้องมาส่งจดหมายนี้แทน มันมาจากท่านแม่ทัพ พวกเราเปิดอ่านไปแล้ว ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ
เขามองลิงค์อย่างไม่สบายใจ, กลัวว่าจะถูกตําหนิ มันแตกต่างจากตอนที่พวกเขาเปิดจดหมายดูก่อนหน้านี้ เขารู้สึกผิดในตอนที่มาอยู่ต่อหน้าลิงค์
พอได้ยินแบบนี้, ลิงค์ก็ขมวดคิ้ว เขาเอาจดหมายมาเปิดดู แล้วรู้จากประโยคแรกว่าจดหมายฉบับนี้มาจากดยุคอาเบลจริงๆ เพราะเขาจําลายมือได้
ในขณะที่อ่าน, เขาก็ขมวดคิ้วหนักขึ้นเรื่อยๆ “นายรู้สถานการณ์ที่แกลดสโตนไหม?” เขาถามสคนอร์ส “เกิดการแพร่ระบาดขึ้นจริงๆหรอ?”
สคนอร์สเกาหัว “ข้าเองก็ไม่มั่นใจ, ข้าได้ยินมาจากพวกทหารรับจ้างว่ามีการแพร่ระบาดเกิดขึ้นจริงๆ แต่ว่าเจ้าเมืองตอบสนองได้อย่างรวดเร็วก็เลยควบคุมเหตุการณ์เอาไว้ได้”
ลิงค์ตกใจยิ่งกว่าเดิม ด้วยสภาพของดยุคอาเบลในตอนนี้, เขาคงจะไม่สนใจว่าการแพร่ระบาดถูกควบคุมเอาไว้ได้หรือไม่ เขาแค่ต้องการข้ออ้างในการฆ่า
นอกจากนี้ มันมีความเป็นไปได้ว่าการแพร่ระบาดนี้มีคนตั้งใจทําให้เกิดขึ้น มันน่าจะควบคุมได้แค่ชั่วคราว ถ้ายังหาตัวคนบงการไม่พบ, มันก็จะแพร่ต่อไปเรื่อยๆ พูดอีกนัยนึงก็คือ, นี่อาจจะส่งผลให้เกิดการสังหารหมู่ในแกลดสโตน พวกเขาจะถูกทหารหรือไม่ก็โรคระบาดฆ่าตาย
สรุปสั้นๆก็คือนี่เป็นหายนะของประชาชนในเมืองแกลดสโตน!
“นายได้รับจดหมายฉบับนี้มากี่วันแล้ว?” ลิงค์ถาม
“หนึ่งวันครึ่งครับ ข้าต้องคอยหลับพวกนากาด้วย ดังนั้นก็เลยรีบมากไม่ได้ แต่ก็ถือว่าโชคดีนะครับที่ข้ามาพบท่านที่นี่” สคนอร์สรู้สึกโชคดีมาก ถ้าเขาคลาดกับลิงค์ที่นี่, เรื่องทุกอย่างจะช้าขึ้นไป
หนึ่งวันครึ่งนั้นถือว่าไม่นานเท่าไหร่ ป้อมโอริด้าอยู่ทางเหนือของแกลดสโตนห่างกันประมาณ 60 ไมล์ มันใช้เวลาอย่างน้อยห้าวัน กว่ากองทัพจะเตรียมตัวและเดินทางมาถึง พวกเขายังมีโอกาสอยู่
ข้างๆพวกเขา, ราชาลีออนได้สติกลับมาในที่สุด “มาสเตอร์ลิงค์, เกิดอะไรขึ้นหรอ?” เขาถาม
ลิงค์ส่งจดหมายให้เขา ราชาลีออนรับมาแล้วพออ่านไปได้ครึ่งนึ่ง, เขาก็ลุกพรวดขึ้นมา “โก่, องค์เทพแห่งแสงผู้ยิ่งใหญ่, พวกเราต้องหยุดเขาให้ได้เ”
“นั่นก็เป็นสิ่งที่ผมคิดอยู่เหมือนกัน”
จากนั้น, ภารกิจก็ปรากฏขึ้นในทัศนวิสัยของลิงค์
เปิดชุดภารกิจ: โรคระบาดในแกลดสโตน
ขั้นแรก: ตามหาแหล่งโรคระบาด
รายละเอียด: รีบไปที่แกลดสโตนแล้วสืบค้นทั้งเมืองเพื่อตามหาผู้แพร่โรคระบาด
รางวัล 1: ค่าโอมนิ 100 แต้ม
รางวัล 2: ตุ๊กตารับเคราะห์
ด้วยความรู้สึกสนใจ, ลิงค์จึงตรวจดูข้อมูลของตุ๊กตา
ตุ๊กตารับเคราะห์
ตํานาน
ผล: ด้วยสิ่งนี้, ผู้เล่นจะสามารถป้องกันการโจมตีถึงตายได้หนึ่งครั้ง
(หมายเหตุ: หน้าที่ของข้าคือการตายเพื่อท่าน)
นี่คือสิ่งที่ลิงค์ต้องการ เขารับภารกิจแล้วพูดขึ้นในทันที “ไปที่แกลดสโตนกันเถอะ!”
