Advent of the Archmage – Chapter 478: เงื่อนงําแรก: ป่าช้า, ทางตอนใต้ของเมือง

Advent of the Archmage Chapter 478: เงื่อนงําแรก: ป่าช้า, ทางตอนใต้ของเมือง

ทางเหนือของแกลดสโตน

นี่คือเมืองที่เขาใช้เวลาในคืนแรกที่โลกฟิรูแมน, แล้วก็เป็นเมืองที่เขาได้พบกับเซลืนเป็นครั้งแรกด้วย

ตอนนั้น, แม่ทัพดารค์เอลฟ์ลอร์ดได้วางแผนทําลายเมือง ส่วนตอนนี้, อกาธา นากา ได้เพ่งเล็งสถานที่แห่งนี้และเริ่มแพร่โรคระบาดขึ้นที่นี่ เมืองนี้เป็นเหมือนกับแม่เหล็กที่คอยดูดหายนะทุกประเภทจริงๆ

ลิงค์กับคนที่เหลือได้ขี่ท่อนไม้กว้างหนึ่งฟุต, ยาว 20 ฟุตมาที่เมือง

จากนอกเมือง ลิงค์ไม่เห็นอะไรผิดปกติเลย ไม่มีวี่แววของทหารจากป้อมปราการทางเหนือ, หรือแม้กระทั่งการแพร่ระบาดภายในเมือง สิ่งเดียวที่ดูผิดปกติก็คือผู้คนที่สัญจรไปมาบนถนนอย่างเร่งรีบ, และสีหน้าที่หม่นหมองของพวกเขา

ลิงค์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ดูเหมือนว่าพวกเราจะมาทันเวลานะ” ลิงค์พูด เขาเจอพื้นที่ว่างภายในปาข้างนอกเมืองแล้วเริ่มลดระดับความสูงของท่อนไม้ลงมาที่พื้นในขณะที่คอยควบคุมเวทย์เดินอากาศ

พวกนักรบกระโดดลงมา, และมีความสับสนอยู่บนใบหน้าของพวกเขา, นี่เป็นครั้งแรกเลยที่พวกเขาได้ขี่เรือไม้บนฟ้า

มันรู้สึกเหมือนกับความฝันที่ท่อนไม้ธรรมดาๆสามารถบินลัดฟ้า 500 ไมล์ในเวลาหนึ่งชั่วโมงได้

โดยไม่ปล่อยให้เสียเวลา, ลิงค์ก็เริ่มกระจายงานให้กับลูกน้องของเขา

เขาพูดกับเฟลิน่าและมังกรอีกสองคน “ทั้งสามคนไปยืนเฝ้าอยู่ที่เส้นทางสายหลักห่างออกไป 50 ไมล์จากที่นี่ ถ้ากองทัพจากป้อมโอริด้าปรากฏตัว, ให้รายงานกลับมาในทันที แล้วก็, ซ่อนตัวให้ดีหล่ะ ถ้าเจออกาธา นากา, อย่าเข้าปะทะโดยเด็ดขาด”

เฟลิน่าพยักหน้า “รับทราบค่ะ”

จากนั้นนักรบมังกรทั้งสามก็มุ่งหน้าไปทางเหนือ พวกเขาไม่ได้แปลงร่างเป็นมังกร, เพราะมันเด่นเกินไป

แล้วลิงค์ก็หันไปคุยกับสคนอร์ส “นายจะมากับฉัน, หรือจะกลับไปหาเพื่อน?”

สคนอร์สคิดอยู่พักนึง, แล้วพูดออกมา “ข้ากลับไปหาเพื่อนจะดีกว่า พวกเขาน่าจะยังรอข้าอยู่”

ในตอนที่พูดจบ, สคนอร์สก็เอาถุงเล็กๆออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วมอบให้ลิงค์ “นี่คือหินสีขาวที่ท่านต้องการ ข้าไปขุดสุสานโบราณและเจอหินพวกนี้ทั้งหมด 23 ชิ้น ลองดูสิว่าใช่สิ่งที่ท่านต้องการรึเปล่า”

ลิงค์เอาหินออกมาจากถุง, และเขาก็รู้สึกดีใจขึ้นมาในทันทีที่ได้เห็นว่าหินกลมๆสีขาวนี้คือโจกุจริงๆ จากนั้นเขาก็เก็บถุง “เยี่ยมเลย, ฉันจะจําเอาไว้นะ นายยังขาดอีก 78 ชิ้นถึงจะได้รับรางวัล

ความเจ็บปวดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสคนอร์ส “ถ้าข้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้นะ ข้าคงตามเก็บหินพวกนี้ตั้งแต่แรกแล้วข้าบุกสุสานมาตั้งมากมาย, และสถานที่เหล่านั้นก็เต็มไปด้วยหินพวกนี้”

ลิงค์รู้สึกดีใจที่ได้ยินแบบนี้ “มันยังไม่สายเกินไปหรอก จําเอาไว้ ยิ่งนายเก็บหินมามากเท่าไหร่, รางวัลที่ได้รับก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น”

“รู้แล้วครับ ถ้างั้นข้าขอตัวนะ” จากนั้นสคนอร์สก็หายลึกเข้าไปในปา

เซลีน, ราชาลีออน, และนักแม่นปืนอีก 19 คนคือทั้งหมดที่เหลืออยู่ในปาร์ตี้ของเขา

ลิงค์พูดกับราชาลีออน “ฝ่าบาท, พวกเรากําลังจะเข้าไปในเมือง ผมว่าฝ่าบาทเก็บผ้าคลุมราชวงศ์กับมงกุฎจะดีกว่านะ”

ตอนแรก, ราชาลีออนตั้งใจว่าจะสวมเครื่องราชและตั้งค่ายพร้อมกับวางกองกําลังทหารเอาไว้ แต่ตอนนี้, ธุระหลักของพวกเขาก็คือการจัดการโรคระบาดภายในเมือง การสวมเครื่องราชกับมงกุฎเข้าไปในเมืองนั้นคงมีแต่จะดึงอันตรายเข้ามามากกว่าเรื่องดี สําหรับจุดประสงค์ในตอนนี้ของพวกเขา

“เข้าใจแล้ว” ราชาลีออนไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดกับเรื่องนี้ เพราะยังไงซะ, ทางเหนือก็มีอันตรายมากมาย, และชีวิตของเขาก็ขึ้นอยู่กับลิงค์เพียงคนเดียว

ในตอนที่ราชาลีออนปลอมตัวเป็นสามัญชนธรรมดาแล้ว, ลิงค์ก็พูดขึ้น “เอาหล่ะ, เข้าไปในเมืองกันเถอะ”

พอพูดจบ, เขาก็เปิดใช้ข้ามมิติ

ฟีบ…แสงสีขาวห่อหุ้มทั้งกลุ่มเอาไว้ และทันใดนั้นเอง, พวกเขาก็เทเลพอร์ทข้ามกําแพงเมือง และตอนนี้ก็มาปรากฏตัวที่ตรอกห่างไกลในเขตเมืองเก่าของแกลดสโตน

มีสาขาของ MI3 ประจําการอยู่ในเขตเมืองเก่า ถ้าลิงค์ต้องการ ข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับการแพร่ระบาด, MI3 ก็ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

อย่างไรก็ตาม, กลุ่มของพวกเขามีนักรบ 19 คน, และทุกคนก็สวมเครื่องแบบเหมือนกันพร้อมกับมีปืนเวทมนตร์ที่ทรงพลังด้วย ถ้าเข้าไปหา MI3 ตรงๆ, พวกผู้ติดตามของเทพแห่งการทําลายที่มีหน้าที่กระจายโรคจะรู้ตัวในทันที ว่าพวกเขามาอยู่ในเมืองแล้ว

ตอนนี้ข้อได้เปรียบเดียวของพวกเขาก็คือการบุกฉับพลัน, เพราะ อกาธา นากายังไม่รู้ที่อยู่ในปัจจุบันของพวกเขา

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ๆ, ลิงค์ก็เอามือทาบกับกําแพงหินที่อยู่ในตรอก พลังมังกรไหลออกมาจากนิ้วของเขาเข้าไปในหิน สาม วินาทีต่อมา เขาก็สามารถเข้าใจโครงสร้างของห้องที่อยู่หลังกําแพงหินได้

มันน่าจะเป็นคลังสินค้าของพ่อค้าไม้ พื้นที่เกินครึ่งเป็นที่ว่าง, ในขณะที่มีท่อนไม้แห้งวางสุมกันตรงพื้นที่ที่เหลือ

หลังจากนั้นลิงค์ก็เทเลพอร์ททั้งกลุ่มเข้าไปในคลังสินค้าแห่งนั้น

พอเข้ามาข้างใน, ลิงค์ก็วาดรูนมิติบนกําแพงเพื่อที่จะติดตั้งมิติซ้อนทับ ซึ่งผลลัพธ์นี้ก็ทําให้พื้นที่ในคลังสินค้ากว้างขึ้นไปสองเท่าในทันที

“เซลีนกับฉันจะออกไปหาข้อมูลข้างนอก ส่วนคนที่เหลือ, รออยู่นี่นะ”

ลิงค์ส่งหินรูนให้ราชาลีออน “ถ้าฝ่าบาทตกอยู่ในอัตราย, ให้ใส่ออร่าต่อสู้เข้าไปในหินรูนนี้, แล้วผมจะมาอยู่ข้างๆในครึ่งนา

“เข้าใจแล้ว” ราชาพยักหน้า

จากนั้นลิงค์ก็พูดกับนักรบ “ปกป้องราชาด้วยชีวิตนะ”

“รับทราบครับ, นายท่าน!” เหล่านักรบตะโกนออกมาพร้อมกัน

หลังจากที่ทิ้งน้ํากับอาหารสําหรับหนึ่งเดือนให้คนของเขา, ลิงค์ก็วาดรูนเพิ่มที่กําแพงหิน ด้วยการแตะรูนนั้นเบาๆ, ประตูมิติก็ปรากฏขึ้นบนกําแพง ลิงค์กับเซลืนเดินผ่านไปดูนั้นไป แล้วทิ้งคลังสินค้าไว้ข้างหลังพวกเขา

พอออกมาข้างนอกคลังสินค้า, ด้วยความกังวลว่าเซลีนยังไม่หายดี, ลิงค์จึงถามขึ้น “เธอเป็นยังไงบ้าง?

เซลีนควงปืนในมือแล้วยิ้มให้เขา “ไม่เคยรู้สึกดีกว่านี้แล้ว ไม่รู้ทําไมนะ, แต่อัตราการฟื้นฟูของฉันมันเพิ่มขึ้นเยอะเลย”

วิญญาณดาบพูดกับลิงค์ในหัว “เลือดของเซลืนได้ตื่นขึ้นมาเยอะแล้ว ลองดูที่ผมกับดวงตาของเธอ

ลิงค์ทําตามที่บอก, และสังเกตุเห็นว่าผมของเซลีนนั้นเงาวาวขึ้นมาก, พร้อมกับมีชั้นหมอกสีม่วงงดงามปกคลุมอยู่ ส่วนดวงตาของเธอนั้นเปลี่ยนไปยิ่งกว่า ตอนนี้ม่านตาของเธอเป็นสีม่วง, พวกมันดูเหมือนกับวังวนไม่รู้จบ

วิญญาณดาบพูดเสริม “เธอเริ่มดูเหมือนกับผู้ปกครองวิญญาณขึ้นเรื่อยๆ

ลิงค์รู้สึกมีความสุขกับเรื่องนี้ เขายิ้มกว้างให้เซลีนแล้วลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยน “ได้ยินแบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย ไปกันเถอะ”

จตุรัสน้ําพุในเขตเมืองเก่ายังคงเหมือนกับตอนที่เขาอยู่เมื่อสองปีก่อน ความแตกต่างเดียวก็คือตึกไม้ที่ถูกลิงค์เผานั้นได้ถูกแทนที่ด้วยสถาปัตยกรรมหินที่ทนไฟยิ่งกว่าเดิม

ในตอนที่พวกเขาเดินไปถึงรั้วเหล็กของตึก MI3, ลิงค์ก็ร่ายเวทย์หายตัวไร้ร่องรอยใส่พวกเขาทั้งคู่

แกลดสโตนนั้นเป็นเมืองเล็กๆ, ทหารสอดแนมที่แข็งแกร่งที่สุดที่ถูกส่งมาประจําการ MI3 สาขานี้มีเลเวลไม่เกิน 5 คน ข้างในไม่มีใครสังเกตุเห็นพวกเขาเลยในตอนที่ลิงค์กับเซลีนเข้าไปในตึก

พวกเขามุ่งหน้าไปยังห้องทํางานของผู้บัญชาการที่อยู่ชั้นสอง จากนั้นลิงค์ก็เคาะประตู

นอกจากเสียงคนเคาะประตูห้องทํางาน, ก็ไม่มีเสียงอื่นเลยที่ได้ยินได้จากข้างนอกห้องทํางาน เสมียนที่อยู่ข้างนอกกําลังไล่อ่านกองเอกสารที่อยู่เบื้องหน้า, ด้วยความที่ยุ่งเกินไปจึงไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติ

“นั่นใคร?” มีเสียงที่ฟังดูสูงวัยดังมาจากข้างในห้องทํางาน

ลิงค์ผลักประตูแล้วเดินตรงเข้าไป, เซลีนตามหลังมาติดๆ พอเข้ามาข้างในห้องแล้ว, ลิงค์ก็คลายเวทย์หายตัวออก, และเปิดเผยตัวในทันที

“ข้ายังไม่ได้บอกให้เจ้าเข้ามาเลยนะ!” เสียงสูงวัยพูดอีกครั้ง ครั้งนี้มีความโกรธแฝงอยู่ด้วย

ลิงค์ตรวจดูที่มาของเสียงแล้วเห็นชายวัยกลางคนกําลังนั่งอยู่ที่ปลายโต๊ะยาว, มีแผลเป็นยาวตัดใบหน้าของเขา, ดวงตาของเขาเย็นชาและคมกริบ เขากําลังยุ่งอยู่กับการเขียนจดหมาย

ด้วยการกวาดตามองที่โต๊ะ, ลิงค์ก็สามารถอ่านสิ่งที่ชาย คนนั้นกําลังเขียนอยู่ได้ มันคือจดหมายรายงานถึงสํานักงานใหญ่ MI3 เกี่ยวกับสถานการณ์การแพร่ระบาด

เนื่องจากราชาลีออนนั้นกําลังพํานักอยู่ที่เฟิร์ด, สํานักงานใหญ่ M13 จึงย้ายไปตั้งที่เมืองมอดไหม้ด้วย

ซึ่งนี่ก็หมายความว่าท้ายที่สุดแล้วจดหมายฉบับนี้ก็จะเดินทางไปที่เมืองมอดไหม้

“เจ้าเป็นใครกัน?” ชายวัยกลางคนเอามีดออกมา, สีหน้าของเขาตื่นตัวและเต็มไปด้วยโทสะ

ลิงค์ไม่อยากจะเปิดเผยตัวตนของเขา เขานั่งตรงข้ามชายคนนั้นจ้องมองเขา, แล้วผลักอากาศอ่อนๆใส่หน้าเขา “ใจเย็นสิ!” ลิงค์พูดอยางแนวแน

มันคือเวทย์ที่ชื่อว่าปรัชญาแห่งคุนด์ คําหลังนั้นเป็นชื่อของนักเวทย์คุนด์ ภายใต้ผลของเวทย์นี้, อารมณ์ทั้งหมด, ไม่ว่าจะเป็นความกลัว, ความสุข, ความตื่นเต้นหรือ ความโกรธ, ที่อยู่ในตัวเป้าหมายจะถูกทําให้สงบลง

นักเวทย์คุนด์เคยบอกว่าเขาคิดค้นเวทย์นี้ขึ้นมาเพื่อใช้แกล้งคน อย่างไรก็ตาม, ผลของการเล่นตลกนี้มันรุนแรงเกินไปหน่อย, หนึ่งในเพื่อนของเขาได้จบลงที่การเป็นคนเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ

ภายใต้ผลของเวทมนตร์, ดวงตาของผู้บัญชาการหน่วย MI3 เบิกกว้าง ความครุกรุ่นในตัวเขาถูกขจัดออกไป, และตอนนี้เสียงของเขาก็กลับมาอยู่ระดับปกติ “มีอะไรให้ข้าช่วยไหม?”

ลิงค์ถาม “มีการแพร่ระบาดเกิดขึ้นภายในเมือง ฉันอยากรู้สถานการณ์ปัจจุบัน”

พอได้ฟัง, จิตใจของชายคนนี้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง สภาพของเขาดูขัดกับใบหน้าที่น่ากลัวของเขาไปเลย “มันไม่มีอะไรน่าฟังหรอกนะ เจ้าไม่ฟังเรื่องนี้จะดีกว่า, เชื่อข้าสิ”

ลิงค์กับเซลีนมองหน้ากัน, พวกเขาสัมผัสได้ว่าชายคนนี้กําลังปิดบังอะไรบางอย่าง

ลิงค์พูดอย่างแน่วแน่มากขึ้นอีก “บอกมาเถอะ”

ชายคนนั้นลังเลอยู่พักนึง แต่เนื่องจากไม่สามารถต้านทานผลของเวทย์ได้, เขาจึงพูดออกมา “พวกเราพบแท่นบูชาของเทพไร้ชื่อ ภายในเมืองพวกเราเชื่อว่ามันอาจจะมีอะไรเกี่ยวข้องกับการแพร่ระบาด ซึ่งนี่เป็นเงื่อนงําเดียวของเรา ดังนั้นหน่วยสอดแนมของเราจึงพยายามขุดคุ้ยเรื่องนี้ให้ลึกขึ้น, แต่พวกเขาทุกคนก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หน่วยที่เราส่งไปตามเองก็พบกับชะตากรรมเดียวกับคนอื่น นี่มันช่างน่ากลัวจริงๆ การแพร่ระบาดนี้ต้องเป็นการลงโทษจากพระเจ้าแน่ๆ!”

“หายไปหมดเลยหรอ…มีคนรอดกลับมาไหม?”

“ไม่เลย พวกเราพบศพนักรบของพวกเราแค่คนเดียว ทั่วทั้งร่างของเขามีแต่บาดแผลลึก, และในตอนที่พบศพแขนของเขาก็ถูกยัดเข้าไปในลําคอ นี่มันเกินการกว่าที่ข้าจะควบคุมได้แล้ว ข้าต้องการกําลังเสริม, ข้าต้องการนักรบที่แข็งแกร่งกว่านี้ และข้าต้องการโดยด่วนด้วย แต่ข่าวนี้ไม่ควรเล็ดลอดออกไปนอกกําแพงเมือง, ไม่อย่างนั้นเจ้าคนบ้าเลือดในป้อมโอริด้าจะมาล่าหัวของพวกเรา!” ชายวัยกลางคนเริ่มพูดเรื่อยเปื่อย, แต่เขาก็ได้ให้ชิ้นส่วนข้อมูลที่เกี่ยวข้องมาแล้ว

ลิงค์พูด “ฉันอยากรู้ตําแหน่งของแท่นบูชานี้”

“ปาช้าทางใต้ของเมือง ทุกคืน, จะมีเสียงแปลกๆดังมาจากในนั้น พวกการ์ดและแม้กระทั่งพวกสุนัขกลัวเกินกว่าที่จะเดินลึกเข้าไปในสถานที่แห่งนั้น เคยมีเด็กสองคนหลงเข้าไปด้วย, พวกเขาออกมาได้แต่ก็ติดเชื้อกลับมา พวกเขาอยู่ในกลุ่มแรกของผู้ติดเชื้อ”

ลิงค์รู้ทุกอย่างที่จําเป็นต้องรู้แล้ว

เขาพูดกับเซลีน “เอาหล่ะ, ไปที่ปjาช้ากันเถอะ!”