Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 654 ขุดหลุม

“ฉันต้องการน้ำร้อนแก้วหนึ่ง มันไม่น่าจะแพงมาก ที่จริงฉันไม่ค่อยมีเงิน” ชูฮันเอ่ยขึ้นมาเงียบๆ และตบท้ายด้วยเสียงแผ่วๆอย่างต้องการความเห็นใจ

ผู้หญิงหลายคนที่ได้ยินเริ่มมีอาการตื่นตระหนก มีเพียงแค่คนที่พูดคุยกับชูฮันนั้นส่งยิ้มออกมาและเหยียดนิ้วชี้ที่เรียวยาวสะอาด

คิ้วข้างหนึ่งของชูฮันเลิกขึ้น “หนึ่งเหรียญล่มสลาย? แพงมาก! ที่อื่นน้ำร้อนหนึ่งแก้วมันของฟรีด้วยซ้ำ นี้มันแพงเกินไป”

หญิงคนเดิมยิ้ม ส่ายหัวเบาๆ “ไม่ใช่หนึ่งเหรียญล่มสลาย มันคือสิบเหรียญล่มสบายสำหรับน้ำหนึ่งแก้ว”

ทันทีที่หญิงสาวพูดออกมา ชูฮันก็เงียบกริบไปทันที สักพักเขาก็เอ่ยขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อผสมกับอารมณ์โกรธ “ฉันว่านี้ไม่ใช่การซื้อขายแล้ว แต่มันคือการรีดไถ! น้ำแก้วเดียวคิดสิบเหรียญล่มสลาย ทำไมมันขโมยเลยล่ะแบบนี้?!”

สิบเหรียญล่มสลาย คนหนึ่งคนสามารถกินอยู่อย่างหรูหราได้ทั้งวัน แต่ที่นี้กลับคิดราคาน้ำเปล่าหนึ่งแก้วสำหรับสิบเหรียญล่มสลาย ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ แม้แต่ในสถานที่ที่หรูหราที่สุดก็ตาม

แต่ที่ทำให้ชูฮันประหลาดใจก็คือหลังจากที่เขาระเบิดอารมณ์ออกไปด้วยความโมโห ผู้หญิงนั้นกลับมีท่าทีใจเย็นและยิ่งๆเหมือนเดิม แถมยังส่งยิ้มให้เขาอีก “คุณเป็นแขกและน้ำที่คุณดื่มนั้นเป็นมากกว่าน้ำธรรมดาทั่วไป แน่นอนว่ามันไม่เหมือนกับที่อื่นๆ”

“มันต่างจากน้ำที่อื่นยังไง?” ชูฮันลดอารมณ์ลงอย่างรู้สึกสนใจ เขาอยากจะเห็นว่าผู้หญิงจะเล่นเกมส์ยังไง

สายตาของเธอราบเรียบ ชี้นิ้วไปที่หญิงสาวคนอื่นที่ยืนอยู่ข้างหลัง “มั่นใจได้ว่าพวกเธอจะคุ้มค่ากับคนหล่อและเก่งกาจอย่างคุณ แน่นอนว่ามันไม่มีทางเป็นน้ำธรรมดา มันไม่ใช่น้ำที่คนทั่วไปกื่ม ฉันให้พวกเธอไปเอาน้ำมและป้อนคุณดื่ม ไม่ว่าวิธีการแบบไหนที่คุณต้องการก็ได้”

ทันทีที่พูดจบ บรรยากาศภายในโถงทางเดินก็แตกพร่า หญิงสาวหลายคนหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ส่วนหญิงที่ดูเป็นหัวหน้าในชุดเหลืองยังคงยิ้มอยู่เหมือนเดิม ไม่มีเสียงโต้แย้งหรือปฏิเสธใดๆจากหญิงสาวข้างหลัง

แววตาของชูฮันเป็นประกายวาว “มันแล้วการทำแบบนั้นมันจะเพิ่มราคาเข้าไปอีกมั้ย?”

“แน่นอนว่าใช่ค่ะ” หญิงชุดเหลืองยอมรับทันทีอย่างไม่ลังเล “ไม่อย่างนั้นมันจะคุ้มค่ากับทางเราได้ยังไล่ะค่ะ?”

หวังไคที่อยู่ในกระเป๋าของชูฮันตะลึง มันเคยเห็นแค่ชูฮันวางแผนหลอกล่อคนอื่นๆ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มันเห็นคนที่ต่อกรกับชูฮันได้ แถมยังมัดมือชกจนชูฮันไม่สามารถปฏิเสธได้อีก

หลังจากที่หญิงชุดเหลืองพูดจบ เธอก็ยืนนิ่งรอคอยคำตอบจากชายหนุ่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ตรงหน้า เช่นเดียวกับหญิงสาวหลายคนด้านหลังที่ต่างรู้สึกตื่นเต้นกันหมด ภายใต้การล่อลวงอย่างเย้ายวน มีน้อยคนที่จะสามารถต้านทานความคิดและรักษาจิตใจที่เป็นเหตุและผลไว้ได้

แน่นอนว่าพวกเธอไม่คิดว่าหลังจากที่โดนมนต์สะกดจากหญิงชุดเหลืองแล้ว ชูฮันยังสามารถรักษาแววตานิ่งเรียบดังเดิมไว้ได้อยู่ สายตาของชูฮันจับจ้องมาที่หญิงชุดเหลืองตรงหน้าอย่างแน่วแน่ ราวกับว่าเขาได้เจอบางสิ่งที่ถูกใจ

ในตอนนั้นหวังไคที่อยู่ในกระเป๋าตกใจมาก มันรีบกระตุกเสื้อของชูฮันอย่างแรงและเอ่ยเตือน “ชูฮัน? อย่านะ? อย่าหลงกล!”

“ออกไป!” ชูฮันถอนหายใจใส่หวังไคในความคิด

เมื่อได้เห็นชายหนุ่มตรงหน้าจ้องมาที่ตัวเอง หญิงชุดเหลืองก็ยิ้มทันที “คุณนึกภาพถึงฉันอยู่งั้นเหรอ? นั่นไม่เป็นไร แต่แน่นอนว่าราคาของฉันแตกต่างจากสาวๆพวกนี้”

มันเป็นการรีดเงินอีกแล้ว! หวังไคอึดอัดอย่างมากเพราะทำอะไรไม่ได้ มันต้องการจะเตือนชูฮันให้ระวังอย่าตกหลุมพรางของหญิงคนนี้…

แต่สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็คือ—–

พ้ะ!

จู่ๆชูฮันก็ตบมือลงโต๊ะด้วยอาการตื่นเต้นจัด เขาชี้นิ้วไปที่หญิงชุดเหลืองตรงหน้าอย่างถูกใจ “คุณยอดเยี่ยมมาก!”

แม้ว่าหญิงชุดเหลืองจะไม่คิดว่าชูฮันจะมีปฏิกิริยาตอบสนองแบบนี้ หากเธอก็ยังรักษาสีหน้าไว้ดังเดิมได้ และเหลือบสายตาดูหญิงสาวข้างหลังที่ควรจะรักษาสีหน้าไว้ได้แบบเธอ โชคร้ายที่ประโยคต่อมาของชูฮันทำให้ทุกคนตะลึงค้างอย่างตกใจจัด

“ถ้าดูหัวอ่อนเมื่อไหร่ ก็จะโดนรีดไถเงินง่ายๆ มาเข้าร่วมกับฉันสิ? คุณจะหาเงินได้ร้อยเท่าที่คุณได้จากที่นี้ มันหรูหราน่าอยู่กว่าที่นี้เป็นสิบเท่า คุณช่วยฉันหาเงิน ฉันดูแลพวกคุณ ว่าไง?”

เงียบกริบ——

ทั้งโถงทางเดินตกอยู่ในความเงียบราวห้านาที สมาชิกของทีมกุ้งเสือดำทุกคนที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็ตะลึงเช่นกัน ชูฮันเล่นเกมส์กับผู้หญิงคนนี้มาตั้งนาน เพื่อสิ่งนี้?

หวังไคหมดคำพูด ชูฮันมักน่าอัศจรรย์ในเรื่องเงินเสมอ แสดงว่าตั้งนานที่ชูฮันมีท่าทางชอบใจเพราะกำลังคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีความสามารถด้านการสื่อสารระดับสูงและช่วยชูฮันหาเงินได้

อยากจะบ้า!

ไม่ใช่แค่หวังไคและทีมกุ้งเสือดำที่มีสีหน้าตกใจ แต่เหล่าหญิงสาวที่อยู่ในโถงทางเดินก็อ้าปากค้างอย่างน่าเกลียดไม่ต่างกัน มันเป็นครั้งแรกที่พวกเธอได้เห็นคนที่เข้ามาและพูดจาตรงๆแบบนี้!

แน่นอนว่าหญิงชุดเหลืองเริ่มมีอารมณ์โกรธ “นี่มันเป็นมุขตลกของสุภาพบุรุษเหรอค่ะ? มันจะเป็นไปได้—–“

“แล้วทำไมจะเป็นไม่ได้?” ชูฮันพูดแทรกหญิงชุดเหลืองขึ้นมาทันที เขาแสยะยิ้มและชี้ไปที่ภาพในห้องโถง “ต้องให้บรรยายมั้ยว่าที่นี้มันดูน่าสมเพชและตกต่ำขนาดไหน ดูสิแม้กระทั่งคนปกติยังไม่อยู่ที่แบบนี้เลย? ถ้าไม่มีลูกค้า พวกคุณก็ไม่มีเงินกินข้าว ถ้าไม่มีรายได้ พวกคุณก็ไม่สามารถอยู่ที่นี้ต่อได้ ดูสาวๆที่อยู่ข้างหลังคุณสิ ตัวจะเหลือแต่กระดูกอยู่แล้ว ฉันว่าไม่ช้าก็เร็วพวกเธอคงจะอดยากจนตาย ซึ่งดูจนสถานการณ์ในตอนนี้ของคุณแล้ว ฉันมั่นใจว่าร้านของคุณไม่มีคนหนุนหลัง?”

ชูฮันเริ่มทำการวิเคราะห์อย่างละเอียดตั้งแต่เริ่มบทสนทนากับสาวชุดเหลืองแล้ว ตามความรู้ที่เขามีเกี่ยวกับค่ายเถาจิน ซ่องต่างๆจะต้องหามนุษย์สายพันธุ์ใหม่คอยหนุนหลังเอาไว้ ไม่อย่างนั้นมันอาจจะเกิดการโกงหรือเบี้ยวการจ่ายเงินได้ แต่ถ้าหากมีคนหนุนหลังมันจะไม่มีใครกล้าขัดขืนเพราะไม่อยากเจอกับปัญหาที่ตามมา

สาเหตุที่ร้านนี้ดูย่ำแย่มากๆก็เพราะแม้หญิงพวกนี้จะดูดีสวยงามกันทุกคน แต่กิจการของร้านนั้นกำลังตกต่ำ เห็นได้ชัดว่าเพราะร้านยังหาคนหนุนหลังให้ไม่ได้หรืออาจจะโดนโกงเงินไปก่อนหน้านี้?

ไม่ว่ากรณีไหน มันก็เป็นโอกาสที่ดีมากสำหรับชูฮันในการยื่นข้อเสนอที่ดีกว่าทุกด้านในอีกฝ่ายตอบตกลง!

แต่ที่ชูฮันไม่คิดก็คือ หลังจากที่ชูฮันตกลงไปหลุม หญิงชุดเหลืองก็แสยะยิ้มออกมา น้ำเสียงไม่ได้เย้ายวนและอ่อนหวานเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป หากมันกลับแสดงออกว่าไม่เป็นมิตรอย่างชัดเจน “ดูเหมือนว่ามนุษย์สายพันธุ์ใหม่คนนี้อยากจะลองเสี่ยงโชค เอาสิ ร้านของเรามีเจ้านาย!”