Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย – ตอนที่ 931 เล่นดริฟท์

　　ค่ายเขี้ยวหมาป่าในตอนบ่ายยามนี้ช่างแตกต่างจากช่วงเวลาก่อนหน้านี้ราวฟ้ากับเหวในตอนนี้ผู้คนในค่ายตกอยู่ในความคุ้มคลั่ง ชาวบ้านในค่ายทั้งหลายเดือดราวกับน้ำปุดๆ

　　หัวหน้าาชูฮันยังไม่ตายหัวหน้าชูฮันได้อันดับที่หนึ่งของระยะ 5 หัวหน้าชูฮันช่วยพวกเขาเผชิญหน้ากับโลกใบนี้!

　　ตอนนี้ทั้งโลกรู้แล้วว่าหัวหน้าชูฮันเก่งกาจมากขนาดไหนตอนนี้คนอื่นจะต้องกลัวและรีบส่งความช่วยมาให้ค่ายเขี้ยวหมาป่าเป็นแน่

　　ไม่ว่าซอมบี้หรือลูกผสมมาเลย มาสิ กองทัพเขี้ยวหมาป่าจะฆ่าพวกแกไม่เหลือซาก!

　　ใครที่พยายามจะทำลายพวกเขาเยาะเย้ย ดูถูก กล้ามาทำต่อหน้าพวกเขามั้ยล่ะ ถ้าแน่จริงก็รอหัวหน้าชูฮันกลับมาแล้วมาเผชิญหน้าที่นี้สิ! 　　ซางจิ่วตี้เองก็ตื่นเต้นดีใจจนน้ำตาเกือบไหลความกังวลและตึงเครียดที่ทับถมก่อนหน้านี้ในที่สุดก็เปลี่ยนไปทันทีที่รายชื่ออันดับบนเสาหินเกิดการเปลี่ยนแปลง

　　ชูฮันคือเสาหินแห่งจิตวิญญาณของทั้งเขี้ยวหมาป่ารวมถึงคำพูดของเฉินช่าวเย่ในการประชุมก่อนหน้านี้ที่ช่วยดึงสติของทุกคนกลับมา สงครามครั้งนี้ไม่ใช่แค่การโจมตีของลูกผสมใส่ค่ายเขี้ยวหมาป่า แต่มันยังเป็นสงครามทางจิตวิทยาด้วย เกมส์ของศัตรูคือการสร้างภาพหลอกให้ทุกคนเชื่อว่าชูฮันตายไปแล้วเพื่อทำให้ค่ายเขี้ยวหมาป่าเสียอำนาจ หลังจากนั้นค่ายอื่นๆก็เลือกที่จะเงียบและเมินเฉยต่อชะตาของเขี้ยวหมาป่า

　　แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้วชูฮันเป็นคนที่พลิกสถานการณ์ในพริบตา และมันยังเป็นปัจจัยหลักที่สลายความวุ่นวายทั้งหมดในทันที

　　การเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ของชูฮันในครั้งนี้เปรียบเสมือนระเบิดนิวเคลียร์ที่ระเบิดสติของทุกคนจนสั่นสะเทือนไปหมดผลกระทบของมันไม่ใช่แค่เพียงทำให้ผู้คนเขี้ยวหมาป่าทุกคนเกิดความเชื่อใจและมีกำลังใจขึ้นเท่านั้น แต่มันยังทำให้กองทัพเขี้ยวหมาป่าฮึกเฮิมขึ้น และแผ่ขยายอำนาจของเขี้ยวหมาป่าจนเป็นการกดดันให้ค่ายๆอื่นส่งความช่วยเหลือมาให้ค่ายเขี้ยวหมาป่า

　　 สุดยอด!นี้มันคือการประกาศกร้าว! ไอดอลของผมเลย!  ติงซือเย้าตบโต๊ะเสียงดังขณะอยู่ในห้องประชุม เขาตื่นเต้นจนหน้าแดงเพราะเลือดที่สูบฉีด

　　 ทุกคนใจเย็นก่อนฉันรู้ว่าตอนนี้ทุกคนกำลังดีใจ แต่เรื่องสำคัญกว่าที่เราต้องคุยกันคือมาตรการต่อไป ตอนนี้ชูฮันได้ลงมือแล้ว ต่อจากนี้ค่ายใหญ่อื่นๆก็จะเริ่มเคลื่อนไหวตามกันมา เราจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อให้ได้ผลประโยชน์สูงสุด!  ซางจิ่วตี้ยังตื่นเต้นไม่หาย โหนกแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ ทว่าเธอรู้ดีว่าเธอจำเป็นต้องควบคุมและจัดการสถานการณ์โดยรวมทั้งหมด เธอจึงต้องระงับอาการตื่นเต้นสุดโต่งไว้ในใจและเรียกประชุมเหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงของค่ายทันทีเพื่อหาวิธีรับมือต่อจากนี้

　　 เย้! เหลาเกาตะโกนด้วยความดีใจใส่เค้กก้อนใหญ่ ทรัพยากรที่ขาดแคลนทุกวันนี้ทำให้เขาแทบเป็นบ้ากับการจัดสรรทุกอย่าง แม้จะต้องจัดสรรปริมาณเสบียงของเหล่ากองทัพเขี้ยวหมาป่าให้น้อยลงไปกว่าเดิม เขาทำดีที่สุดแล้วสำหรับสถานการณ์เช่นนี้ และในตอนนี้ที่ทุกคนกำลังเฉลิมฉลองกัน เหลาเกาก็ตักเค้กก้อนใหญ่เข้าปากเต็มคำ

　　ทุกคนในห้องประชุมปรับตัวเข้าสู่สภาวะตึงเครียดทันทีที่เริ่มการปรึกษาหารือสำเนาของแผนการถูกนำเสนอและเปิดอ่านทบทวนทันที ตอนนี้เจ้าหน้าที่ระดับสูงทั้งหมดของค่ายเขี้ยวหมาป่าได้มารวมกันเป็นหนึ่งเดียว มันคือเหตุการณ์ครั้งใหญ่และคือประวัติศาสตร์ของการทำงานร่วมกันที่สูงเป็นประวัติการณ์

　　ขณะที่ทุกคนกำลังปรึกษากันด้วยความตึงเครียดทันใดนั้นพวกเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่หนักหน่วง เสียงฝีเท้าที่เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ตามมาเสียงกระแทกประตูของห้องประขุม ร่างของหยางเทียนพุ่งเข้ามาด้วยความรีบ หน้าตาตื่นตระหนก ทำให้ทุกคนไม่สามารถคาดได้ว่าแท้จริงแล้วหยางเทียนกำลังรู้อะไรอยู่ ดูเหมือนว่าเขาพึ่งไปเจอเรื่องบางอย่างที่น่าตกอกตกใจมา

　　 นี่จาก บนฟ้า!  หยางเทียนพูดทีละไม่เป็นภาษา หยางเทียนยังคงมีหน้าที่รับผิดชอบรักษาความปลอดภัยของค่ายเขี้ยวหมาป่า ทว่าเมื่อเขาอ้าปากพูดออกมาทุกคนในห้องกลับไม่มีใครเข้าใจเลยสักคน

　　ซางจิ่วตี้นิ่วหน้า สถานการณ์เป็นยังไง? นายควรใจเย็นและสงบอารมณ์ตัวเองก่อน 

　　ซางจิ่วตี้จำเป็นต้องเอ่ยเตือนหยางเทียนเพราะหยางเทียนมีตำแหน่งเป็นถึงกัปตันของค่ายเขี้ยวหมาป่า เป็นวิวัฒนาการระยะ 6 เป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขี้ยวหมาป่า และก็เป็นเพื่อนสนิทกับชูฮัน หยางเทียนไม่เคยแสดงท่าทีตื่นตระหนกแบบนี้ออกมาเลย ยิ่งโดยเฉพาะต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้

　　เพราะฉะนั้นมันมีเกิดอะไรขึ้น?

　　มันดีหรือแย่?

　　ขณะที่มีความคิดแวบเข้ามาในหัวซางจิ่วตี้หยางเทียนที่ก่อนหน้านี้เร่งฝีเท้าเพื่อมุ่งหน้ามาที่นี้จนเหงื่อตก ก็ตะโกนแหกปากดังลั่นไปทั่วห้องประชุมจนทุกคนเกือบสติหลุด

　　 มันมีจานบินนนนนน 

　　 ปึก! 

　　ปากกาในมือซางจิ่วตี้ร่วงจากมือทันที

　　 พ้ะ! 

　　เอกสารในมือติงเซวหลุดลงพื้น

　　 กึก! 

　　เสียงคอของคนอื่นในห้องที่ตวัดอย่างแรงจนคอแทบบิด

　　นี้มันอะไร?UFO?

　　ใครจากไหนส่งอะไรมาอีก?! 　　 ที่ไหน? ซางจิ่วตี้ลุกขึ้นและถามเสียงดุ

　　แม้ว่าตอนนี้รูปแบบของสถานการณ์ทำให้หยางเทียนดูเหมือนเป็นคนเสียสติหากปฏิกิริยาแรกของซางจิ่วตี้ไม่ใช่การสงสัยแต่กลับเป็นการถามข้อมูลต่อยอดเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา และเพื่อจะรีบมุ่งหน้าไปดูสิ่งที่ว่า

　　สำหรับทุกคนในเขี้ยวหมาป่าไม่ว่ามันจะมีสถานการณ์แบบไหน ไม่ว่ามันจะน่าเหลือเชื่อมากแค่ไหนแต่สิ่งแรกเลยที่ต้องทำคือการสืบสวนและหาคำตอบ โลกมันกลับตาลปัตไปหมดแล้ว แม้แต่ซอมบี้กับลูกผสมก็โผล่ขึ้นมา เพราะฉะนั้นทำไมจะมีอย่างอื่นโผล่ขึ้นมาเพิ่มไม่ได้อีก?

　　 ฟ้าบนฟ้า!  หยางเทียนพูดติดอ่าง ดูเหมือนกับคนที่สภาพจิตใจล้มเหลว ทำให้ทุกคนเห็นว่าเหตุการณ์สร้างผลกระทบต่อหยางเทียนมากขนาดไหน

　　และทันทีที่เสียงของหยางเทียนหายไปในอากาศ——　　 ฟิ้ว~ 

　　ทันใดนั้นวัตถุที่ไม่สามารถระบุได้ซึ่งมีสีดำและขนาดใหญ่ก็บินผ่านหน้าต่างของห้องประชุมไปอย่างรวดเร็วจนเสียงตัดอากาศเหลือทิ้งไว้เพียงหางยาวที่เกิดจากการตัดอากาศด้วยความเร็วสูงทิ้งยาวเป็นทาง ซึ่งมันทำให้ทั้งห้องประชุมชะงักจนทุกคนแทบลืมหายใจ

　　 เฮือก!ห้ะ! เฮ้ย! 

　　ผ่านไปครู่หนึ่งเมื่อทุกคนเริ่มได้สติมันก็มีเสียงตกใจดังไล่ตามๆกันมา ตาของทุกคนยังเบิกกว้างจนแทบถลนด้วยความตกใจ

　　อะไรไอ้สิ่งที่บินผ่านหน้าพวกเขาไปคืออะไร?

　　ทุกคนในห้องประชุมตกใจจนสมองโล่งคิดอะไรไม่ออก—-

　　 ฟิ้ว~ 

　　เกิดเสียงตัดอากาศขึ้นอีกครั้งคราวนี้ทุกคนได้เห็นภาพวัตถุที่ไม่สามารถระบุได้ชัดเจนเต็มตา มันดูแข็งกร้าวและทนทาน ลอยค้างอยู่กลางอากาศเหมือนกับกำลังประกาศอำนาจ มันหยุดอยู่ห่างจากห้องประชุมไปประมาณหนึ่งร้อยเมตร หันหน้าเผชิญเข้ากับหน้าต่างของประชุมอย่างจงใจ

　　มุมที่หันหน้าเข้าหากันทำให้ทุกคนในห้องประชุมตกใจหากไม่ทันรอให้ความประหลาดใจของทุกคนไต่ขึ้นมาสูงสุด—

　　 ฟิ้ววว~ 

　　เจ้าวัตถุที่ไม่สามารถระบุได้ก็เร่งความเร็วขึ้นมุ่งหน้าเข้ามาที่หน้าต่างของห้องประชุมด้วยความเร็วเหลือเชื่อ ท่าทางที่แสดงความรุนแรงของมันทำให้ทุกคนไร้ความสงสัย มันจะต้องชนกับอาคารที่ห้องประชุมตั้งอยู่ในวินาทีต่ออย่างแน่นอน!

　　ทุกคนมาถึงจุดสิ้นหวังพวกเขาคงไม่รอดแล้ว นี้มันคือ UFO จริงๆเหรอ? เป็นไปได้มั้ยว่ามันคือการโจมตีจากเอเลี่ยนนอกโลก?

　　แต่ในตอนที่วัตถุที่ไม่สามารถระบุได้กำลังจะถึงห้องประชุมที่ระยะห่างไม่ถึงหนึ่งเมตรโดยไม่มีการลดความเร็วลงเลยสักนิด ทันใดนั้น——

　　 ฟึบ! 

　　เจ้าวัตถุที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้ก็เปลี่ยนองศากระทันหันพุ่งขึ้นไปข้างบนแทน หน้าต่างของห้องประชุมสั่นกระเพือมอย่างแรงจนเหมือนจะแตกเพราะพลังงานที่ปล่อยออกมาจากหางของตัวเครื่อง

　　ใช่เลย!

　　มันกำลังเล่นดริฟท์!