เล่ม 8 ตอนที่ 9 : ประตูสู่อีกโลก (2)
อย่างไรแล้วท่าทีตอบสนองของแชมบาร่ายังคงเย็นชา
“ทำไมนายทำตัวไม่น่ารักแบบนี้ล่ะ? ก็เห็นอยู่ว่านายยุ่งมากไม่ใช่หรือไง?”
“ใครทำตัวไม่น่ารัก? การค้นหาสาขาของสมาคมแห่งความมืดต้องใช้เวลานานมาก ระหว่างนั้นฉันพอจะทำภารกิจได้อยู่”
“นึกว่านายอยากทำภารกิจให้สำเร็จเร็วที่สุดเพื่ออิสซาเบลสุดที่รักเสียอีก? ทำไมถึงต้องเสียเวลาแวะทำอย่างอื่นระหว่างทางด้วยล่ะ?”
“นี่นายชวนทะเลาะ?”
“หือ? ทำไมหน้าแดงแบบนั้นกัน? หรือฉันจี้ตรงจุดพอดี? นี่นายลืมไปแล้วเหรอว่าฉันย่ำแย่จนเกือบตายเพราะมาช่วยนายเนี่ย?”
“ฉันขอให้ช่วย? เป็นนายเสนอตัวมาเองต่างหาก นายคิดจริงเหรอว่าฉันไม่เห็นที่นายคว้าไอเทมของอลันไป? แล้วเมื่อกี้นายก็เพิ่งได้รับของตอบแทนจากอิสซาเบลไปหรือไม่ใช่?”
“นะ-นั่น… จะยังไงก็เถอะ นี่ฉันรีบร้อนมาเพื่อช่วยนายเลยนะ”
“ช่วยฉัน? เพราะนายอยากจัดการเจ้าอลันด้วยต่างหากหรือเปล่า?”
‘หมอนี่รู้ตัวเร็วชะมัด…’
“ก็ได้ นายจะเอาแบบนั้นงั้นสิ?”
อาร์คพลันระเบิดความโกรธออก ทว่าแชมบาร่าไม่แม้กระพริบตารับความเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์นี้แต่อย่างใด
“ไอเทมของอลันฉันไม่สนเลยแสร้งมองไม่เห็น แต่ความภาคภูมิของฉันจะไม่มีทางปล่อยให้ภารกิจที่ได้รับในเกมหลุดมือไป นอกจากนี้ ถ้าฉันยอมปล่อยมือจริงก็ไม่ได้อะไรอีกต่างหาก”
“นายได้สิ ได้ความซาบซึ้งใจจากฉันยังไงล่ะ!”
“ไม่ล่ะ ขอบใจ”
อาร์คอ้าแขนออกกว้างขณะที่แชมบาร่าหัวเราะออก อย่างไรแล้วแชมบาร่าก็ครุ่นคิดไปพักหนึ่งก่อนที่จะเริ่มเอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง
“ถ้านายมอบอะไรสักอย่างให้ ฉันจะพิจารณาอีกที”
“นายอยากได้อะไรล่ะ? อย่าบอกนะว่าอยากแบ่งรางวัลภารกิจ…”
“ฉันไม่ได้สนเรื่องรางวัลนั่น”
แชมบาร่าเผยสายตาเฉียบคมมองอาร์คก่อนจะเอ่ยขึ้นต่อ
“ทักษะที่นายใช้… มันคืออะไร?”
“ทักษะ?”
“ฉันเห็นทักษะในนิวเวิลด์มาก็มาก แต่นี่ครั้งแรกเลยที่เห็นทักษะประหลาดแบบนั้น มันสามารถเปลี่ยนทั้งร่างของนายเป็นของเหลว ถ้าไม่ใช่เพราะทักษะนั่น อิสซาเบลคงตายไปแล้ว…”
“ของเหลว? นายหมายถึงห้วงเวลาแห่งสไลม์?”
“ทักษะนั่นเรียกว่าห้วงเวลาแห่งสไลม์? ไม่ว่านายจะมองมันเป็นยังไงก็ตาม นั่นไม่ใช่ทักษะอะไรที่จะเรียนได้ด้วยวิธีปกติเลย… นายเรียนรู้ทักษะนั่นได้ยังไง? ให้ฉันเดา นายมีภูมิต้านทานอาวุธไร้คมด้วย? ตอนที่นายโดนกระบองหวดเข้าใส่ ความเสียหายแทบไม่เกิดถ้าเอาไปเทียบกับตอนโดนมีด ฉันเลยคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับทักษะ…”
ดังคาด ความรู้สึกแชมบาร่านับว่าแหลมคมเป็นอย่างยิ่ง ผ่านการครุ่นคิดพักหนึ่งอาร์คจึงบอกข้อมูลเรื่องนี้ออกไป อย่างไรแล้วแชมบาร่าก็ไม่สามารถทำ ‘เม็ดยาสไลม์อมตะ’ ได้ถ้าหากปราศจากซึ่งการทำอาหารเพื่ออยู่รอด เพราะงั้นให้แชมบาร่ารู้ไปก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ทว่าท่าทีตอบสนองของแชมบาร่าต่อคำอธิบายของเขานั้นแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
“ตกลง ถ้านายช่วยฉันทำมันได้ ฉันจะยอมยกไอเทมภารกิจให้”
“ว่าอะไรนะ?”
อาร์คกระโดดผึงด้วยความตื่นตกใจ
“นี่นายไม่ได้ฟังที่ฉันเล่าหรือไง? ฉันบอกว่ามันต้องใช้ทั้งเงินและเวลากว่าจะทำออกมาได้สักหนึ่งเม็ด ฉันต้องเสียเวลากว่ายี่สิบวันกว่ารวบรวมวัตถุดิบสำคัญได้ครบ แถมยังต้องซื้อปีกแห่งภูติที่แปดเปื้อนไปอีก 300 เหรียญทอง แต่แล้วนายกลับจะแลกมันด้วยไอเทมภารกิจเนี่ยนะ?”
แน่นอน ถ้าหากเขาทำภารกิจสำเร็จได้มันย่อมต้องเป็นเงินหลายพันเหรียญทอง ทว่าความจริงข้อนี้อาร์คไม่ได้หยิบยกขึ้นมาพูด
“ใครบอกว่าให้นายทำ?”
“แต่นายไม่มีทักษะทำอาหารเพื่ออยู่รอดนี่”
“ฉันใช้ม้วนคัมภีร์ทักษะเพื่อทำเม็ดยาสไลม์อมตะได้ ส่วนที่เหลือไว้ค่อย ๆ ซื้อไป ในเมื่อนายไม่ต้องทำ ก็ไม่ใช่เงื่อนไขที่เลวร้ายใช่ไหมล่ะ”
“ม้วนคัมภีร์ทักษะ?”
“เอาไปดูด้วยตาตัวเองแล้วกัน ดีกว่าให้ฉันอธิบายเยอะ”
อาร์คมองแชมบาร่าด้วยสีหน้าโง่งมขณะเผยรอยยิ้มเก้กัง อย่างไรแล้วแม้หอคอยแห่งซาลรินจะเป็นสถานที่ลับ แต่มันก็คือเมืองแห่งหนึ่ง มันจึงมีร้านค้าจำนวนหนึ่งอยู่ภายในหอคอย แชมบาร่าเข้าไปซื้อหาม้วนคัมภีร์ออกมาขณะเผยให้เขาได้เห็น
=====
ม้วนคัมภีร์โลกทัศน์
ม้วนคัมภีร์วิเศษที่สามารถบันทึกทักษะได้หนึ่งอย่าง
หลังจากบันทึกทักษะแล้วไม่สามารถเปลี่ยนได้ นอกจากนี้ ถ้าหากสร้างไอเทมผ่านม้วนคัมภีร์ผลลัพธ์จะคงเหลือเพียงแค่ 70% ของผลลัพธ์ตามปกติ
=====
ดวงตาของอาร์คเบิกกว้าง ร้านค้าลับมักมีไอเทมระดับยูนีคขาย ไอเทมเหล่านี้คือสิ่งตอบแทนสำหรับการที่ค้นหาหมู่บ้านลับเจอ แต่เขาไม่เคยคิดว่าจะมีม้วนคัมภีร์โกงโลกเช่นนี้วางขายด้วย เจตนาของแชมบาร่าคือการใช้ม้วนคัมภีร์โลกทัศน์เพื่อได้รับวิธีการทำ ‘เม็ดยาสไลม์อมตะ’ จากอาร์ค ถ้าหากเขาได้รับวัตถุดิบครบ แบบนั้นแล้วแชมบาร่าจะสามารถทำมันด้วยตัวเองได้ ผลลัพธ์ที่ได้คือ 70% ของตามปกติก็ใช่ แต่ว่า…
“ไม่ใช่ว่าค่าสถานะยืดหดอะไรนั่นเพิ่มขึ้นได้หรือไง? ห้วงเวลาแห่งสไลม์ก็มีสองแบบไม่ใช่เหรอ? ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะพลาดทั้งสองอย่างเลยนี่นา? ที่จริงถ้าได้ภูมิต้านทานพิษหรือว่ายืดหดก็น่าพึงพอใจมากแล้ว”
แชมบาร่ากล่าวออกหลังได้ยินปัญหาที่อาจเกิดขึ้นได้
‘เอาจริงเหรอเนี่ย…’
ใบหน้าของอาร์คกลายเป็นจริงจัง
‘งั้นสูตรที่เรามีก็ทำเงินได้?’
ที่จริงตอนเขาทำเม็ดยาสไลม์อมตะ เขาแทบลืมเลือนเรื่องสูตรของมันไปจนหมดสิ้นแล้ว เม็ดยาอมตะสามารถใช้งานได้เพียงครั้งเดียวต่อบุคคล แน่นอนว่าเขายังมีมอนสเตอร์อื่นให้นำพาไปถึงเม็ดยาใหม่ได้ แต่อาร์คก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องไปทำเม็ดยาสไลม์อมตะซ้ำอีกครั้ง
เพราะแบบนั้นอาร์คจึงคิดว่าหากขายมันได้ก็คงดี วัตถุดิบก็ไม่ใช่ว่าได้มายากเย็นอะไร อาร์คตอนนี้เลเวล 180 ถ้าเขาออกไปล่าสไลม์โสโครกกับพวกค้างคาวตะขอด้วยตัวเองคงไม่ได้รับค่าประสบการณ์อะไร หรือเขาจะยอมปล่อยวางเรื่องปัจจุบันแล้วเดินทางไปไคโร้ทและหมู่บ้านแลนเซลเพื่อหาไอเทมมาขาย?
‘แต่เราไม่ต้องทำเองก็ได้นี่?’
ในเมื่องานหลักของเขาคือการหาเงิน อย่างรวดเร็วอาร์คจึงเริ่มวางแผนการภายในหัว
‘ลุงจัสติสแมนกับพวกพี่ชายกลุ่มทัณฑ์บนน่าจะไปเก็บเลเวลกับมอนสเตอร์พวกนั้นได้อยู่ ถ้าจำเป็นเราก็ให้พวกโจร ชาวเหมียว และชาวแรคคูนไปช่วยได้ด้วย’
ถ้าหากพวกเขาออกล่าแถวไคโร้ทและแลนเซล แบบนั้นแล้วก็จะได้เป็นการรวบรวมวัตถุดิบในตัว แม้ว่าจะมีปัญหาเรื่องเขายูนิคอร์นอยู่บ้าง แต่การที่ลูกยูนิคอร์นจะหายไปสักตัวก็คงไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอก เพราะยังไงแล้วเขาของยูนิคอร์นคือวัตถุดิบสำคัญ
หรือก็คือ… การผลิตในจำนวนมากสามารถกระทำได้! อาร์คได้ยืนยันถึงผลลัพธ์ของเม็ดยาสไลม์อมตะด้วยตัวเองแล้ว เพราะงั้นแล้วเขาไม่จำเป็นต้องกินมันเพื่อทดสอบอีกแต่อย่างใด ทั้งหมดที่มีตอนนี้ถือว่าเพียงพอที่จะล่อให้ผู้ซื้อกรูกันเข้ามาได้
‘นี่มันโอกาสสร้างรายได้ครั้งใหญ่!’
เขาเริ่มคิดอ่านคำนวณอย่างรวดเร็ว อย่างน้อยเขาก็ต้องได้รับ 200 เหรียญทองต่อเม็ด ถ้าหากเขาเปิดเผยเรื่องวิธีการได้รับวัตถุดิบ ก็เป็นไปได้ที่จะได้รับรายได้ที่มั่นคงมา
‘วันนี้มีหลายเรื่องให้น่ายินดีโดยแท้’
“ได้ ฉันยอมรับข้อเสนอนั่น แต่มีปัญหาอยู่อย่าง”
“ปัญหา?”
“วัตถุดิบอย่างปีกแห่งภูติที่แปดเปื้อนไม่สามารถได้รับมาด้วยวิธีการปกติ เพราะงั้นฉันจะช่วยเอง ทางด้านเขายูนิคอร์นนายต้องไปจัดการเอาเองนะ”
“เข้าใจแล้ว”
แชมบาร่าดูจะสงสัยอยู่บ้างแต่ก็ตกปากรับคำ เพราะงั้นแล้วอาร์คจึงเพิ่มสูตรเม็ดยาสไลม์อมตะลงม้วนคัมภีร์หลังจากทำข้อตกลงกันแล้ว ขณะเดียวกัน ไอเทมภารกิจก็จะตกเป็นของอาร์ค แม้ว่าจะไม่ชอบใจอยู่บ้าง แต่แชมบาร่าก็ยอมปล่อยวางไอเทมพวกนั้นแต่โดยดี อาร์คก็ซื้อหาม้วนคัมภีร์เปล่าจำนวนยี่สิบม้วนขณะเดินไปหาจัสติสแมนและคณะ
“เม็ดยาสไลม์อมตะ?”
“ใช่ครับ ช่วงเลเวลของพวกพี่ชายกับคุณลุงเหมาะพอดีที่จะไปหาวัตถุดิบเพื่อนำมาขายต่อ แม้ว่าผลลัพธ์จะได้เพียงแค่ 70% ของผลลัพธ์ดั้งเดิม แต่ทักษะหายากแบบนี้อย่างน้อยก็สมควรขายได้ 1,500 เหรียญทองครับ”
อาร์คอธิบายรายละเอียดของการทำธุรกิจครั้งนี้ จัสติสแมนและกลุ่มทัณฑ์บนจะรับหน้าที่หลักในการเปิดฟาร์มวัตถุดิบพร้อมเก็บเกี่ยวเลเวลไปด้วยในตัว ขณะที่พวกโจรเลเวลต่ำจะไปเก็บเกี่ยววัตถุดิบในแถบภูเขา เมื่อวัตถุดิบทั้งหมดรวบตัวกันพร้อมเพรียงที่หมู่บ้านแลนเซลก็เป็นอันเรียบร้อย สิ่งของทั้งหลายเมื่อนำมารวมกันเป็นแพคเกจก็พร้อมที่จะส่งขายไปยังสำนักงานการค้าในซิลวาน่าผ่านทางซิด ค่าแรงอาจจะเป็นส่วนที่มากที่สุด แต่อย่างไรแล้ววิธีนี้ก็มีความคุ้มค่าภายในตัวอยู่ นอกจากนี้ ยังเป็นไปได้ว่าจะทำให้พวกโจร หมู่บ้านแลนเซล และสำนักงานการค้าในซิลวาน่าเติบโตขึ้นไปพร้อมกันด้วย
“ที่จริง… งานนี้ดูแล้วน่าจะเป็นไปได้ด้วยดีถ้าพวกโจรร่วมด้วยช่วยกัน!”
“วัตถุดิบอื่นสามารถรวบรวมมาได้ผ่านการออกล่าในพื้นที่ แต่ว่าปีกแห่งภูติที่แปดเปื้อน…”
“ผมจะส่งมาพร้อมกับจดหมายระหว่างเดินทางแล้วกันครับ เพราะมันเป็นวัตถุดิบวิเศษ มูลค่าของมันจำนวนหนึ่งร้อยชิ้นคือ 300 เหรียญทอง”
“พวกเราสามารถขายมันในราคา 300 เหรียญทองอย่างที่มาดูซีนขายได้ครับ”
“ม้วนคัมภีร์นั่นก็ราคาม้วนละ 100 เหรียญทอง…”
ทั้งหมดนี่คือแผนการที่อาร์ควางไว้
ปีกแห่งภูติที่แปดเปื้อนเขาสามารถขายที่ร้านค้าได้ในราคา 1 เหรียญทอง แต่เมื่อใดที่เขาก่อตั้งโรงงานสไลม์ขึ้นมา เป็นไปได้ว่าจะสามารถขายได้ที่ราคา 3 เหรียญทองต่อปีกอย่างที่มาดูซีนทำ ด้วยวิธีการนี้จะทำให้เขาสามารถได้รับเงินเพิ่มอีกถึง 200 เหรียญทอง และถ้าหากเขาซื้อม้วนคัมภีร์ผ่านทางแชมบาร่า ด้วยค่าความสัมพันธ์ที่แชมบาร่ามีต่อพื้นที่ เขาจะสามารถซื้อมาได้ที่ราคา 30 เหรียญทอง เพราะงั้นแล้วเขาจะประหยัดเงินไปได้อีก 70 เหรียญทอง
กระทั่งว่าจำเป็นต้องใช้เวลาทั้งเดือนสำหรับเม็ดยาสไลม์อมตะสักหนึ่งเม็ด เขาก็ยังจะได้รับรายได้คงที่เดือนละ 270 เหรียญทอง และในเมื่อหมู่บ้านแลนเซลเป็นสถานที่หลักของงานในครั้งนี้ มูลค่าที่ดินของหมู่บ้านจะต้องสูงขึ้นเช่นเดียวกัน เท่ากับว่าเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ไม่สิ ถ้าหากจัสติสแมนและกลุ่มทัณฑ์บนใช้งานเม็ดยาพวกนี้ด้วย ผลลัพธ์ในภายหน้าจะยิ่งเพิ่มขึ้นมาก! จัสติสแมนดูกระฉับกระเฉงขึ้นมาตอบสนองแผนการของอาร์ค ทางด้านกลุ่มทัณฑ์บนต่างก็เผยท่าทีเช่นเดียวกันนี้ออกมา
“จริงเหรอ? ถ้างั้นก็เยี่ยมไปเลย!”
“ถ้าพวกเรากินเม็ดยาสไลม์อมตะ ค่าสถานะของพวกเราก็จะเพิ่มขึ้น”
“ดี ลงมือทำกัน!”
ทว่า มันยังคงมีอีกเหตุผลอยู่ในความคิดของพวกกลุ่มทัณฑ์บน นึกย้อนไปตอนที่ออกล่าในดันเจี้ยนลับที่ซิลวาน่า กลุ่มทัณฑ์บนต่างรู้สึกแสลงใจกันขึ้นมา
‘ออกล่าโดยไม่หยุดกว่าสามสิบชั่วโมง… อาร์คไม่นับเป็นมนุษย์แล้ว’
‘ไม่อยากร่วมทางไปล่าพร้อมกับหมอนี่แล้ว!’
‘เรื่องไล่ล่าอลันก็จบแล้ว ดีเลยที่ไม่ต้องล่าร่วมกับหมอนี่อีก’
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยออกล่าร่วมกับอาร์คมาก่อน พวกเขาเพียงร่วมงานกันพักหนึ่งเท่านั้นต่างก็รับรู้ถึงรูปแบบการล่าอันบ้าคลั่งที่ต้องจำจนฝังใจ การร่วมกันล่ากับอาร์คเพียงครั้งเดียวนับว่าเพียงพอแล้ว เพราะงั้นพวกเขาจึงคิดว่าการปลีกตัวออกไปล่าด้วยตัวเองนั้นค่อนข้างจะดีกว่ามาก พวกเขาจึงยอมรับแผนการนี้กันอย่างรวดเร็ว
“งั้นพวกเรากลับหมู่บ้านแลนเซลก่อนเพื่อไปจัดเตรียมแรงงาน!”
“ใช่! ไปกัน ไปกัน!”
“น่าเสียดายนักที่พวกเราไม่อาจร่วมออกล่ากับอาร์คได้อีก”
“นั่นสินะ โชคร้ายนัก น่าเสียดายจริง ๆ!”
อาร์คนำเอาม้วนคัมภีร์ว่างเปล่าออกมาบันทึกสูตรเม็ดยาสไลม์อมตะลงไป จากนั้นสมาชิกกลุ่มทัณฑ์บนจึงทำกระเป๋าให้ว่างขณะไปซื้อม้วนคัมภีร์อีกยี่สิบมาให้อาร์คบันทึกห้วงเวลาแห่งสไลม์หมายเลขสองลงไป ส่วนสำคัญที่สุดของเม็ดยาสไลม์อมตะคือแก่นสไลม์เจริญพันธุ์ อัตราการดร็อปของมันก็ค่อนข้างน้อยนิด แต่ถ้าหากรวบรวมสไลม์มาโดยผ่านทักษะห้วงเวลาแห่งสไลม์หมายเลขสอง เช่นนั้นแล้วปัญหานี้น่าจะพอแก้ไขได้อยู่
“การเตรียมการเรียบร้อยแล้ว ไปหาเงินกัน!”
วันถัดมา จัสติสแมนออกนำกลุ่มทัณฑ์บนกลับหมู่บ้านแลนเซล แม้ว่าโรโค่จะอยากอยู่ แต่เธอก็ไม่อาจคอยตามอาร์คที่ออกล่าวันละสิบแปดชั่วโมงต่อไปได้
“ร่วมทางกับพี่ชายต่อไม่ได้แล้วสิ เพราะฉันมีงานพาร์ทไทม์ต้องทำ แต่ไว้โอกาสหน้าจะตามไปใหม่นะคะ”
ช่วงที่ไล่ล่าอลันโรโค่ก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วย แต่เธอก็มักจะตามมาสมทบได้ทันท่วงที เป็นเพราะเธอมียูนิคอร์นที่เพิ่มความเร็วเคลื่อนที่ได้ถึง 1,000% ด้วยเหตุนี้ อาร์คจึงแยกจากกลุ่มที่หอคอยแห่งซาลริน
‘ตอนนี้ได้เวลาทำธุรกิจครั้งใหม่แล้ว…’
