Ark The Legend – ตอนที่ 303

เล่ม 10 ตอนที่ 7 : หายนะของเผ่าแกลกิ้น (1)

ฮูม!

เสียงคำรามดังสนั่นจากในป่า มันเป็นมอนสเตอร์ที่คล้ายคูรุนแต่มีสามหัว อีกทั้งยังมีหางถึงห้า ชื่อของมันคือ ‘คิเมร่าคุโรเมติน’ เลเวล 250 อีกทั้งยังเป็นมอนสเตอร์ที่อยู่เป็นกลุ่มสี่ถึงห้าตัว แถมยังเป็นมอนสเตอร์ที่มีพลังป้องกันและโจมตีค่อนข้างสูง เพราะงั้นพวกมันนับว่าเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าที่เพิ่งพบในระยะไม่นานมานี้ค่อนข้างมาก ทว่าเขาก็เริ่มศึกษารูปแบบการโจมตีของมันได้แล้วขณะสู้ไปด้วยหลายครั้ง แม้ว่าในช่วงกลางวันจะยากลำบากไปบ้าง แต่พอได้รับโบนัสธาตุความมืดเข้าเสริม อาร์คจึงสามารถจัดการพวกมันได้อย่างง่ายดาย เพียงแต่อาร์คไม่ได้ใช้ฝีมือของตน เพียงแค่โพล่งเสียงที่ค่อนข้างดังเท่านั้นเอง

“ใช้แผน A-3 ลาริเอ็ตเต้นิมล่อพวกมันสองตัวออกมา”

“คะ? ค่ะ! สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์!”

ลาริเอ็ตเต้โจมตีสองในนั้นด้วยเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์โดยทันที ทว่ามีเพียงแค่หนึ่งในพวกมันที่เคลื่อนไหวและไล่ตามเธอมาเท่านั้น เมื่อเป็นแบบนี้เดดริคที่เกาะอยู่บนไหล่ของเธอจึงเริ่มสอนและบอกต่อคำแนะนำให้

“ข้าบอกกี่ครั้งแล้ว? หรือว่าโง่เง่ากันขอรับ? ระยะห่างคือความสำคัญหากต้องการล่อพวกมันออกมา! ถ้าระยะห่างค่อนข้างมากตอนใช้การ ‘ยั่วยุ’ แบบนั้นมันไม่มีทางให้ผลลัพธ์ที่ดีได้!”

“อะ-เอ่อ ก็มันน่ากลัวนี่นา…”

“ว่าอะไรนะขอรับ? นี่รายการล้อกันเล่น? หรือเป็นเจ้าหญิง? นี่เจ้ากลัวที่จะโจมตีมอนสเตอร์ทั้งที่ถือดาบอยู่ในมือเนี่ยนะ? เกินเยียวยาแล้ว หวาดกลัวที่จะเหวี่ยงดาบเข้าโจมตี? นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน? อย่าได้ใช้เวทมนตร์! ใช้เพียงแค่ดาบและโล่ในมือเท่านั้น!”

“ขะ-เข้าใจแล้ว”

“แล้วรออะไรอยู่กัน? เข้าไปใกล้มอนสเตอร์สิ! ดาบ ใช้ดาบสิ! ใช้โล่ด้วย!”

เดดริคยังคงเร่งเร้าลาริเอ็ตเต้อย่างต่อเนื่อง

‘ไอ้เจ้านี่… ทำท่าทางแบบนี้อีกแล้ว เอาเถอะ อย่างน้อยก็พอเชื่อใจได้อยู่’

อาร์คเผยรอยยิ้มบิดเบี้ยวเมื่อได้ยินเสียงอันน่ารำคาญของเดดริค เขาได้ฝึกสอนลาริเอ็ตเต้มาหลายวันแล้ว ในช่วงเวลาเหล่านั้น ลาริเอ็ตเต้ได้เพิ่มศักยภาพของตนเองในฐานะอัศวินขึ้นมาก ตอนนี้เธอสามารถใช้เวทมนตร์ฟื้นฟู และคอยโจมตีมอนสเตอร์จากทางด้านหลังได้ ทว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ไม่ใกล้เคียงกับที่อาร์คต้องการเลย

‘เอาเถอะ ใช้ดาบกับโล่ก็ไม่ใช่อะไรที่จะเรียนได้เพียงแค่ข้ามคืนอยู่แล้ว…’

ถูกต้อง ลาริเอ็ตเต้มีปัญหาเดียวกันกับอิสยูรัม ถ้าหากเธอเริ่มเล่นเกมในฐานะอัศวิน แบบนั้นคงเป็นเรื่องปกติที่เธอจะได้เรียนรู้วิธีการใช้ดาบและโล่ ทว่า เธอกลับต้องมาเปลี่ยนอาชีพอย่างกะทันหันตอนเลเวล 160 และไม่มีทักษะพื้นฐานใดของอาชีพนี้เลย อีกทั้งยังไม่รู้อะไรด้วยซ้ำ ดังนั้นแล้วเธอจึงอาศัยใช้งานเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของอัศวินพิสุทธิ์เรื่อยมา ทักษะปกติธรรมดาอย่างเชี่ยวชาญดาบ ที่จริงจะมีเอ็นพีซีทหารรับจ้างคอยสอนหลังจ่ายเงินให้ แต่อาร์คที่ใจดี(?) หลังสอนเธอถึงเคล็ดลับ เธอจึงได้เรียนทักษะเฉพาะของนักรบ

‘เธอเริ่มปรับตัวกับการต่อสู้แบบปาร์ตี้ได้แล้ว แบบนี้ค่อยมีประโยชน์หน่อย’

แน่นอนว่า ลาริเอ็ตเต้ได้เข้าร่วมปาร์ตี้ผสานงานร่วมกับสมาชิกของดาบแห่งอรุณรุ่งบ่อยครั้ง แต่เธอรับหน้าที่ซึ่งแตกต่างเพราะเป็นนักเวท นอกจากนี้ สมาชิกของดาบแห่งอรุณรุ่งยังมักจะออกล่าด้วยกลุ่มคนนับสิบ กระทั่งว่าหนึ่งหรือสองทำผิดพลาดในหน้าที่ แบบนั้นก็ยังไม่เกิดปัญหาอะไรนัก แต่ในปาร์ตี้เล็กจำนวนสามหรือสี่คน หากสักคนผิดพลาดไปก็จะส่งผลกับการต่อสู้โดยรวม โชคยังดีที่ลาริเอ็ตเต้เป็นคนฉลาด

‘เราพอจำแผนการพื้นฐานได้แล้ว… แต่ก็เหมือนที่คิดไว้ ยังมีอีกหลายอย่างที่ผันแปรไปในการต่อสู้จริง เราต้องมองให้กว้างเข้าไว้เพื่อเรียนรู้ขบวนทัพทุกรูปแบบและนำมาปรับใช้’

ด้วยเหตุนี้อาร์คจึงตัดสินใจให้ลาริเอ็ตเต้เข้าร่วมการฝึกจริง อาร์คคิดว่าเธอรู้วิธีการใช้งานโล่เรียบร้อยแล้ว ราซาคได้สอนวิธีการรับมือด้วยโล่และดาบให้เรียบร้อยเช่นกัน และการต่อสู้จริงที่เหลือก็ให้เดดริคเป็นคนคอยสอนให้

…นับว่าเป็นการเลือกที่ยอดเยี่ยม

อันที่จริง เดดริคค่อนข้างดูหมองหม่นไปบ้างตอนอาร์คเปิดคอร์สนรกอีกครั้งจนเสร็จสิ้น อีกทั้งยังบีบบังคับให้มันลดน้ำหนักและลดอาหาร แต่หลังจากได้รับตำแหน่งเบอร์สองมา ก็คล้ายมันเป็นกลลวงอันยอดเยี่ยม อารมณ์และความภักดีของมันสูงขึ้นอีกครั้ง มันมักพูดคุยอีกทั้งยังมีความอดทนอดกลั้นกว่าแต่ก่อน และไม่ได้ทำตัวให้อาร์ครำคาญอะไรมากนัก

“โอ้ นี่มันบ้าชัด ๆ โง่หรือโง่? กี่ครั้งกันที่ข้าบอกไปแล้ว? ไม่ใช่ข้าบอกหรือว่าอย่าให้ระยะห่างเกิดขึ้นมากเกินไประหว่างการล่อ? แบบนั้นบางทีอาจเป็นการเข้าสู่พื้นที่ของมอนสเตอร์ตัวอื่น เจ้าจะแบกความรับผิดชอบไหวหรือหากมอนสเตอร์ตัวอื่นเข้าโจมตีจนทั้งปาร์ตี้ต้องตายตก? เชื้อเชิญมอนสเตอร์และคอยชักนำพวกมันในพื้นที่จำกัด!”

เดดริคกล่าวอย่างหยาบคายอีกครั้งกับหญิงสาว

“โง่เง่านักขอรับ ข้าบอกว่าอย่าทำไง! ต้องคอยรักษาระยะห่างเอาไว้เพื่อคอยใช้งานเวทมนตร์ฟื้นฟูให้กับคนของปาร์ตี้ตัวเองได้ด้วย! ที่ทำนี่ไม่ต่างอะไรกับดวงตามืดบอดปล่อยเวทมนตร์ออกมั่วซั่ว! เข้าใจใช่ไหม? หากไม่ใช่แบบนั้นได้ตายกันยกกลุ่มแน่ เฮ้ยราซาค มาสาธิตให้ดูหน่อยเร็ว!”

กรั่ก กรั่ก กรั่ก กรั่ก! ตึง ตึง!

ราซาคเข้าผลักดันคุโรเมตินด้วยโล่ทันที เดดริคพยักหน้ารับและกล่าวต่อ

“เห็นหรือไม่? หนึ่งก้าวและผลัก! เข้าใจไหม?”

“แฮ่ก แฮ่ก ขะ-เข้าใจแล้วจ้ะ ฉันจะพยายามนะ”

“ทำให้ถูกจังหวะด้วย”

เดดริคเชิดจมูกขึ้นขณะสอนสั่งเธอต่อไป

‘ดูโหดไปบ้าง แต่ก็เป็นการสอนที่มีประสิทธิภาพกับเธอมากเช่นกัน’

ด้วยเหตุนี้ ลาริเอ็ตเต้จึงค่อย ๆ ได้เรียนรู้หน้าที่ในกลุ่ม

‘ตอนนี้เราน่าจะเข้าไปจบเรื่องราวขณะที่ลาริเอ็ตเต้นิมเหนื่อยอยู่ดีไหมนะ?’

“เดดริค ราซาค รวมพวกมันเอาไว้ที่ตำแหน่งเดียว”

กรั่ก กรั่ก กรั่ก!

“ขอรับ! ดูเอาไว้เจ้ามือใหม่ ข้าจะแสดงวิธีการล่อมอนสเตอร์ให้ได้เห็น!”

เดดริคเผยทักษะตระการตาออกมาขณะล่อลวงคุโรเมตินเป็นเส้นตรงเข้าหาอาร์ค ราซาคเองก็คอยอยู่รอบบริเวณกลุ่มมอนสเตอร์ขณะใช้โล่ปะทะ มันเหมือนเป็นการเรียงโต๊ะอาหารส่งมอบให้อาร์ค… พร้อมกันนั้นเขาก็เรียกใช้งานจรัสแสงอย่างต่อเนื่องโดยทันที

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ ตึง!

แสงพลันสว่างวูบขณะเคลื่อนเข้าหาคุโรเมตินราวใยแมงมุมขณะพลังชีวิตของพวกมันลดน้อยลงไปทีละน้อย เมื่อคุโรเมตินเข้าสภาวะวิกฤตเรียบร้อย อาร์คและลาริเอ็ตเต้จึงเข้ามาปิดงาน หลังคุโรเมตินตายจนหมดสิ้น อาร์คจึงออกคำสั่งอย่างเร่งร้อน

“ราดัน จัดการไอเทมให้หมด เร็วด้วย!”

ซื่อ ซื่อ ซื่อ ซื่อ!

ราดันพุ่งตัวราวลูกธนูขณะกลืนกินไอเทมทั้งหมดโดยไม่ตรวจสอบ ขณะเดียวกัน อาร์คก็ไม่ได้ผ่อนคลายขณะมองสภาพโดยรอบ

‘เฮ้อ… โชคยังดีที่มันยังไม่ปรากฏออกมา…’

อาร์คผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ขณะนั้นเองเครื่องหมายบวกได้ปรากฏเหนือศีรษะของลาริเอ็ตเต้ที่กำลังกรีดร้องยินดี

“เลเวลเพิ่มขึ้นแล้ว! แถมยังได้ทักษะ ‘โล่ยับยั้ง’ มาด้วย!”

แต่การฝึกอบรมยุทธวิธีการต่อสู้ยังคงเข้มงวดต่อไป

“กรีดร้องดีใจอะไรกันทั้งที่ทำพลาดไปตั้งขนาดนั้น? เทคนิคพวกนั้นไม่ได้ใช้ง่ายอย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ!”

เดดริคเผยคำพูดกรีดเชือดเฉือนจนลาริเอ็ตเต้ต้องเงียบสงบปากลง ขณะนั้นเอง อาร์คได้เผยรอยยิ้มขณะเข้ามาพูดคุยด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรยิ่งกว่า

“ไม่หรอกครับ ในมุมมองของผมนับว่าทำได้ดีขึ้นมากเลยทีเดียว แม้ว่าจะยังมีลังเลการใช้เวทมนตร์ในการต่อสู้อยู่บ้าง แต่ถ้าหากแก้ไขเรื่องนี้ได้ก็จะได้เป็นอัศวินที่ดีเลยทีเดียวครับ”

“ทั้งหมดนี่ต้องขอบคุณอาร์คนิมเลยค่ะ”

ลาริเอ็ตเต้เขินอายต่อคำชมของอาร์ค

“อา เจ้ายังคงเป็นอัศวินที่น่าอายอยู่ ตอนนี้ยังไม่อาจดีได้!”

“พอได้แล้วเดดริค ก็เห็นกันอยู่ว่าทักษะการใช้ดาบของเธอดีขึ้นมากแล้ว”

ลาริเอ็ตเต้หน้าเจื่อนลงเพราะคำพูดของเดดริค แต่แล้วก็สว่างวาบขึ้นเพราะคำพูดของอาร์ค มันช่างเป็นการเล่นบทตำรวจดีตำรวจร้ายของแท้! นี่เองก็เป็นเหตุผลซ่อนเร้นที่ทำให้ลาริเอ็ตเต้มีความก้าวหน้าที่รวดเร็ว

“ไปพักกันก่อน จะได้ฟื้นฟูพลังมานาด้วย”

อาร์คตั้งแคมป์ขณะรวบรวมร่างของคุโรเมติน เขานำเอา ‘มีดแล่’ ออกมา จากนั้นจึงเริ่มทำการแยกเนื้อและแผ่นหนัง หลังทำเสร็จสิ้นเรียบร้อยดีแล้ว อาร์คจึงออกสำรวจพื้นที่รอบบริเวณเพราะกังวลถึงราดันที่กำลังรวบรวมไอเทมอยู่

‘ให้ตายสิ ไม่เคยคิดเลยว่ามอนสเตอร์จะทำให้เราวิตกได้’

ความกังวลฉายผ่านดวงตาของอาร์ค นี่ก็ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วตั้งแต่พวกเขาออกจากหมู่บ้านในหุบเขา… ท้ายที่สุดมาถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องการอย่างป่าแห่งชีวิตเมื่อวานช่วงเย็น ถ้าหากเป็นเพียงแค่อาร์ค คงไม่จำเป็นต้องใช้ระยะเวลานานขนาดนี้กว่าจะถึงที่หมายได้อย่างแน่นอน แต่เพราะมีลาริเอ็ตเต้ร่วมทางด้วย เธอต้องทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศ เพราะแบบนั้นจึงไม่อาจเล่นเกมในช่วงกลางวันได้ เมื่อไหร่ที่เธอตัดการเชื่อมต่อไป เขาก็จะตั้งแคมป์แล้วใช้เวลาที่เหลือออกล่าในพื้นที่ใกล้เคียงแทน

‘เอาเถอะ ยังไงก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรอยู่แล้ว’

การที่ใช้ระยะเวลานานเกินกว่าที่คิดไม่ได้ทำให้เขาหมดความอดทนแต่อย่างใด เป็นเพราะเหตุผลที่หลากหลายอย่างมอนสเตอร์แถวนี้ให้ค่าประสบการณ์ที่ดีเอาเรื่องเลย

=====

ชื่อตัวละคร : อาร์ค

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

แนวโน้ม : ความดี +400

ชื่อเสียง : 9,125 (+500)

เลเวล : 269

อาชีพ : ผู้เดินทางแห่งความมืด

ฉายา : อัศวินแห่งแมว, ผู้เยียวยาแห่งผู้ถูกทอดทิ้ง, วีรบุรุษแห่งแจ๊คสัน, สุดยอดนักผจญภัย

พลังชีวิต : 4,111 (+150)

พลังมานา : 4,250

พลังจิตวิญญาณ : 200

พละกำลัง : 543 (+28)

ความคล่องตัว : 703 (+55)

ความอดทน : 773 (+20)

สติปัญญา : 107 (+10)

ความฉลาด : 822

โชค : 103 (+30)

ความยืดหยุ่น : 107

ศาสตร์แห่งการสื่อสาร : 46

เสน่หา : 152 (+10)

ยืดหด : 305

ค่าสถานะพิเศษ ภูมิความรู้โบราณวัตถุ : 138

ผลจากอุปกรณ์สวมใส่

– ชุดเกราะผู้พิทักษ์แห่งชาวเงือก : ภูมิต้านทานธาตุน้ำ +100%, ขีดจำกัดของน้ำไร้ผล

– อุ้งตีนแมว (ถุงมือ) : ความเร็วโจมตี +10%, ความคล่องตัว +15, อัตราการโจมตีคริติคอล +10%

– หมวกแรคคูน (หมวก) : ความคล่องตัว +10, สติปัญญา +10

*ผลลัพธ์จากเซ็ตไอเทม [ราชัน] : พละกำลัง +10, ความคล่องตัว +10, ความอดทน +10, พลังป้องกัน +20

– บันทึกแห่งนักรบ (เกราะไหล่) : พละกำลัง +3

– รองเท้าจิตวิญญาณวายุ (รองเท้า) : ความคล่องตัว +30, ความเร็วเคลื่อนที่ +30%, ความเร็วโจมตี +10%, สามารถใช้ทักษะ ‘ไถลตัว’

– ชุดขนแกลกาชิ (ผ้าคลุม) : ภูมิต้านทานความหนาว +100%, ความคล่องตัว +20, เมื่อพลังชีวิตน้อยกว่า 50% ‘เวทมนตร์คุ้มกัน’ จะทำงานโดยอัตโนมัติ

– สร้อยคอของอเดเลียน (สร้อยคอ) : พลังป้องกัน +40, เสน่หา +10

– ปลุกวิญญาณ (แหวน) : พละกำลัง +5, ฟื้นฟูพลังมานา +5%

– แหวนแห่งราลูกัน (แหวน) : ความคล่องตัว +10, ความเร็วการโจมตี +10%, โอกาสโจมตีคริติคอล +8%, สามารถใช้งาน ‘การคุ้มครองจากความมืด’

– เครื่องรางแห่งพลัง (กำไล) : พลังชีวิต +50, ฟื้นฟูพลังชีวิต 5 หน่วยทุกระยะเวลา 20 วินาที

– เกียรติยศแห่งนักสู้ (กำไล) : พละกำลัง +10, ความคล่องตัว +10, ความอดทน +10, ชื่อเสียง +500, อัตราเติบโตทักษะทางดาบ +5%

*ทุกความสามารถเพิ่มขึ้น 40% ในความมืด

*ท่านได้รับความสามารถหลบซ่อนตัวตนในความมืด ระยะเวลาส่งผล 20 นาที ยกเลิกเมื่อเข้าสภาวะต่อสู้

*ภูมิต้านทานความกลัว ความมืด ตาบอด และคาถาเสน่ห์เพิ่มขึ้น 50%

*ท่านสามารถนำเอาความสามารถแท้จริงออกมาได้จากอุปกรณ์ทุกชนิด

*ดูดซับแรงกระแทกเพิ่มขึ้น 20%

*ภูมิต้านทานพิษเพิ่มขึ้น 50%

*เพิ่มพลังโจมตีและพลังป้องกัน 10%

=====