ตอนที่ 340 : ความจริงของต้นไม้โลก (1)
“นี่คือเรื่องราวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเซเลบริดเมื่อหลายวันก่อนครับท่านผู้ชม!”
เขาได้ยินเสียงอย่างตื่นเต้นยินดีทันทีที่เปิดโทรทัศน์ มันเป็นเสียงของผู้ประกาศข่าวชายที่รับหน้าที่หัวข้อเกม ในช่วงแต่ละสัปดาห์จะมีการเกิดอีเวนท์ขึ้นในนิวเวิลด์ และรอบสัปดาห์นี้ก็คือเหตุการณ์มอนสเตอร์โจมตีเซเลบริด ผู้ประกาศชายแสดงท่าทีคล้ายนักเล่นเกมตัวยงคนหนึ่งกำลังอธิบายรายละเอียดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ดังที่ทุกท่านทราบ เซเลบริดเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรชอร์เดนเบิร์กที่ผู้เล่นเริ่มต้นร่วมกันมากที่สุด จำนวนของทหารรักษาการณ์รอบพระราชวัง ภายในเมือง และชานเมืองล้วนเข้มงวด หากเทียบกันแล้ว กระทั่งเป็นมังกรก็คงฝ่าปราการเซเลบริดเข้าไปไม่ได้”
“ไม่ใช่ว่าเหตุการณ์แนวป้องกันแตกเพิ่งเกิดขึ้นไปเหรอคะ?”
“ถูกต้องครับ น่าประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งที่มอนสเตอร์ไม่กี่สิบตัวสามารถบุกฝ่าเข้าสู่เซเลบริดได้”
“เรามาชมช่วงเกิดเหตุกันครับ”
ไม่ช้า ภาพฉากได้เปลี่ยนไป จัตุรัสในเซเลบริดเผยขึ้น บริเวณนั้นมีพ่อค้ารวมตัวกันอยู่มาก ต่างคนต่างมาตั้งร้านค้าของตนเอง คู่รักหวานชื่นต่างก็นัดพบกันบริเวณหน้าน้ำพุเช่นกัน ผู้คนทั้งหลายล้วนสุขสันต์กระทั่งแอบมางีบหลับในพุ่มไม้ก็มี… นับว่าเป็นภาพฉากที่สงบสุขอย่างแท้จริง แต่แล้วขณะนั้น พื้นที่ภายในจัตุรัสพลันบิดเบี้ยวเกิดขึ้นเป็นประตู มอนสเตอร์หลายสิบตัวที่น่าหวาดกลัวได้ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน
“หือ… ทะ-ที่นี่คือ?”
“นั่นพวกคนต่างถิ่น คนต่างถิ่นมากมาย!”
“พวกมันล้วนเป็นศัตรู ฆ่าให้หมด!”
มอนสเตอร์มองรอบด้านก่อนจะเริ่มการบุกโจมตีใส่ผู้เล่น โชคดีที่สัญญาณเตือนภัยฉุกเฉินทำงานทันท่วงที เหล่าทหารรักษาการณ์ต่างเข้ารับมือฝูงมอนสเตอร์ได้อย่างไม่มีปัญหา ทว่า บาดแผลนี้ฝังลึกภายในเซเลบริด เมืองที่เคยภาคภูมิว่าไม่มีมอนสเตอร์ใดบุกเข้าไปได้ ภาพฉากตัดไปก่อนกลับมาที่ห้องถ่ายทอด
“ช่างเป็นเรื่องชวนตะลึงจริง ๆ ครับ คำถามคือเกิดอะไรขึ้น?”
“ตอนนี้ยากบอกกล่าวครับ นักเวทผู้อาวุโสได้เข้ารับหน้าที่ตรวจตราโดยทันทีหลังเกิดเหตุ การสืบสวนเรื่องประตูดำเนินไปแล้ว ทว่ายังไม่มีประกาศอย่างเป็นทางการแต่อย่างใด ซึ่งคงทำได้เพียงแค่เดาว่าประตูที่มอนสเตอร์ผ่านมาได้นั้นเชื่อมต่อไปยังมิติอื่นครับ”
ผู้ประกาศหญิงเอ่ยถามด้วยสีหน้าตื่นตะลึง
“มิติอื่นเหรอคะ? มีมิติอื่นคงอยู่ในนิวเวิลด์ด้วย?”
“แน่นอนครับ แม้ว่าทางการจะยังไม่ประกาศต่อสาธารณชน แต่เรื่องราวนี้ทราบผ่านผู้เล่นจำนวนหนึ่งว่ามีมิติอื่นคงอยู่ล้อมรอบโลกกลางไว้ครับ”
“เพราะแบบนี้ผู้เล่นหลายคนจึงให้ความสนใจเรื่องราวครั้งนี้สินะคะ”
“ถูกต้องครับ อย่างไรแล้วตอนนี้ยังเป็นเพียงแค่ข่าวลือ แต่ตอนนี้ก็พอจะบอกได้อย่างชัดเจนถึงเรื่องต่างมิติได้เป็นครั้งแรก บางทีอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ภารกิจอีเวนท์ที่แจ๊คสันด้วยก็ได้ แต่เรื่องนี้ทางโกลบอลเอ็กซอร์ทยัง…”
ฮยอนอูไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องนี้จะปรากฏผ่านโทรทัศน์ ฮยอนอูเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้มอนสเตอร์เข้าโจมตีเซเลบริด ระหว่างที่เผชิญหน้ากับดุ๊คในป่าใกล้หมู่บ้าน เขาได้สร้างประตูมิติโดยใช้ผงเคลื่อนย้ายมิติเพื่อกำจัดชาวนาคูจัก ถูกต้องแล้ว นั่นคือประตูซึ่งไปโผล่ที่เซเลบริด เขารวบรวมพวกนาคูจักเอาไว้ขณะผลักดันให้เข้าสู่ประตูมิติ เขาลืมเลือนไปจนกระทั่งได้เห็นเรื่องที่เกิดขึ้นผ่านจอโทรทัศน์ อาร์คเผยรอยยิ้มเก้กังขณะนั่งลงตรงหน้าคอมพิวเตอร์ ตอนนี้ที่เขาสนใจคือต้องยืนยันเรื่องในเว็บไซต์ประมูลสินค้าก่อน
=====
– การประมูลเสร็จสิ้น
ไม้เท้าแห่งความตาย : 11,100,000 วอน
– การประมูลอยู่ระหว่างดำเนินการ
เครื่องมือเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงของมากาโร : ราคาปัจจุบัน 9,000,000 วอน…
=====
เขาได้รับผลกำไรมหาศาลจากไอเทมที่ได้รับผ่านโลกใต้พิภพ ดังคาด พวกมันล้วนขายได้ราคาที่น่าทึ่ง ไม่สิ กล่าวตามตรงเขาไม่ได้คาดหวังกับ ‘ไม้เท้าแห่งความตาย’ อะไรมากนัก เพราะงั้นจึงเปิดประมูลที่ราคาห้าล้านวอน แต่พอผ่านไปเพียงหนึ่งวันกลับพุ่งขึ้นเป็นสิบล้านวอน การประมูลที่ราคาพุ่งพรวดเช่นนี้เขาจึงอดคาดหวังไม่ได้ว่าจะถึงยี่สิบล้าน แต่สุดท้ายกลับเพิ่มขึ้นมาอีกเพียงแค่หนึ่งล้านกับอีกหนึ่งแสน สุดท้ายจึงจบที่ราคาสิบเอ็ดล้านหนึ่งแสนวอน
“จะยังไงผู้เล่นสายเนโครแมนเซอร์ก็น้อยอยู่แล้วนี่นะ”
อย่างไรแล้ว การขายไอเทมชิ้นหนึ่งได้ราคาสิบเอ็ดล้านวอนก็นับว่าเป็นรางวัลชิ้นใหญ่แล้ว อีกทางหนึ่ง เครื่องมือเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงของมากาโรนั้นกลับไม่ได้รับราคาที่น่าตื่นตะลึง แต่ราคาก็ถีบตัวขึ้นอย่างต่อเนื่อง ยังมีเวลาอีกสามวันก่อนที่การเสนอราคาจะจบลง เขาคาดหวังว่ามันน่าจะได้ราคาดีกว่าไม้เท้าแห่งความตายอยู่พอสมควร เพราะเขาคิดว่าสายอาชีพนักเล่นแร่แปรธาตุสมควรขายได้ราคาดีกว่าสายอาชีพเนโครแมนเซอร์
“สองชิ้นนี้อย่างน้อยก็สมควรได้รับยี่สิบล้านหลังหักค่าธรรมเนียม”
ฮยอนอูตอนนี้มีเงินในบัญชีธนาคารอยู่สิบสองล้านวอน เขาต้องใช้จ่ายเงินหกล้านวอนทุกเดือนเพราะงั้นการประหยัดอดออมคือสิ่งจำเป็น ถ้าหากเขานับรายได้ก้อนนี้ไปด้วยเท่ากับมีเงินอยู่สามสิบสองล้านวอน แต่ฮยอนอูกลับรู้สึกแปลกประหลาด เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เงินตราล้วนเป็นสิ่งลึกล้ำ เมื่อใดที่สะสมได้ทีละน้อย มันก็จะยิ่งทำให้เขาอยากได้รับมากยิ่งขึ้น ฮยอนอูตอนนี้กำลังรู้สึกเช่นนั้น เขาเกิดความคิดอันหลากหลายเมื่อรวบรวมเงินมาได้จำนวนหนึ่ง
‘ถ้าหากแม่อาการดีขึ้นมาก บางทีคงได้ออกจากโรงพยาบาล พอถึงตอนนั้นเราก็ต้องย้ายไปยังสถานที่มีคุณภาพชีวิตและสุขอนามัยดีกว่าที่นี่เพื่อแม่… เราต้องเก็บเงินสำรองเผื่อค่าเครื่องเกมด้วยกรณีที่การทดสอบเข้าทำงานจบลงอย่างกะทันหัน’
แต่หากเทียบกับอดีตที่ผ่านมา พวกมันล้วนเป็นความกังวลที่ทำให้เขายิ้มได้
“อะไรก็ดี รายรับเราไม่ค่อยแน่นอน เพราะงั้นจะใช้จ่ายไม่ยั้งคิดไม่ได้ และเรายังต้องหากำไรให้ได้มากขึ้นเพื่อแผนการสำหรับอนาคต นอกจากนี้ เรายังเพิ่งใช้เงินไป 3,500 เหรียญทองเพื่อทำร้านของตัวเอง ส่วนใหญ่ล้วนเป็นการลงทุน ระหว่างนี้ต้องรัดเข็มขัดการใช้จ่ายให้แน่น”
ฮยอนอูที่เลื่อนเมาส์ไปมาได้หยุดลงกะทันหัน เขาพบเห็นข้อความที่เกินคาดคิด
=====
ท่านได้รับคำร้องขอซื้อสินค้าโดยทันที
ถุงมือโลหะแห่งความเกลียดชัง : 4,000,000 วอน
=====
“ซื้อโดยทันทีสี่ล้านวอนเนี่ยนะ?”
ปากของฮยอนอูเหวอออกกว้าง เขาเพิ่งได้รับถุงมือดังกล่าวมาตอนสังหารคาลจาเปย์ได้ มันเป็นไอเทมวิเศษ เพราะงั้นอาร์คจึงไม่ได้คาดหวังอะไรกับมันมากนัก มันมีออพชั่นพิเศษก็จริง แต่พลังป้องกันไม่ได้ดีเด่อะไรหากเทียบกับเลเวลที่ต้องใช้เพื่อสวมใส่ นอกจากนั้น ค่าสถานะ ‘เกลียดชัง’ คือสิ่งจำเป็นต้องมีเพื่อใช้งานออพชั่นพิเศษ หากไม่มีก็หมายความว่าไม่สามารถใช้งาน
‘ตอนแรกคิดว่าน่าจะได้ราวสองล้านวอน…’
ตอนที่เขาตรวจเช็คเมื่อวาน ราคาที่เสนอเอาไว้ก็แค่หนึ่งล้านแปดแสนวอน ตอนนี้เขากลับได้รับคำร้องขอซื้อโดยทันทีเป็นเงินถึงสี่ล้านวอน
“หมอนี่เป็นใครกันนะ?”
ราคาซื้อหาที่สูงเกินไปขนาดนี้ทำเอาฮยอนอูต้องตรวจดูไอดีผู้ขอซื้อ
“หือ? มะ-หมอนี่!”
ไอดีที่อีกฝ่ายใช้ในเว็บไซต์ประมูลสินค้าคือ ‘คุณชายทรงเสน่ห์!’ ไอดีนี้เขาเคยพบเห็นมาก่อน ไม่ใช่สิ มันสำคัญสำหรับอาร์คมากก็เลยจดจำชื่อไอดีนี้ได้ คนผู้นี้คือบุคคลที่ซื้อ ‘โล่แห่งปฐพีศักดิ์สิทธิ์’ ไปเมื่อคราวก่อน มันเป็นโล่ที่ทำให้ฮยอนอูแทบตกอยู่ในวิกฤตครั้งเหตุการณ์หอคอยแห่งซาลริน ถูกต้อง ‘คุณชายทรงเสน่ห์’ คือไอดีของอลัน อันที่จริงฮยอนอูได้รับความลำบากใจอยู่บ้างตอนก่อนเข้าโลกใต้พิภพ ฮยอนอูได้ลงทะเบียนล่าค่าหัวเอาไว้ก่อนออกไปจัดการอลัน และเขาได้แวะที่เซเลบริดก่อนไปยังโลกใต้พิภพเพื่อรับเงินค่าหัว 500 เหรียญทอง
แต่แล้ว เขากลับได้ยินคำกล่าวเกินคาดคิดจากเจ้าหน้าที่พิพากษา ตอนที่เป้าหมายตายเพราะนักล่าค่าหัว พวกเขาเหล่านั้นย่อมโดนโยนใส่คุกโดยอัตโนมัติ แต่แล้วเอ็นพีซีพอตรวจสอบเพื่อเตรียมจ่ายเงินรางวัล ผู้พิพากษากลับแจ้งว่าอลันไม่เคยเข้าคุกมาก่อน เพราะเหตุนั้นฮยอนอูจึงไม่ได้รับเงินรางวัล 500 เหรียญทองแต่อย่างใด
‘เกิดอะไรขึ้นกัน? เรายืนยันได้ว่าอลันตายไปแล้ว…’
เรื่องลึกลับดังกล่าวยังคงไม่ได้รับคำตอบจนถึงตอนนี้ หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ยินข่าวคราวอะไรของอลันอีก พออีกฝ่ายเงียบหาย ฮยอนอูจึงคิดว่าอลันยอมเลิกเล่นเกมนี้ไปแล้ว คาดว่าอีกฝ่ายอาจลบตัวละครไป เพราะงั้นรางวัลล่าค่าหัวจึงไม่ได้รับ แต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับปรากฏตัวที่เว็บไซต์ประมูลสินค้าเพราะต้องการซื้อหาไอเทม นิวเวิลด์ไม่อนุญาตให้มีสองตัวละคร ที่มันชัดเจนก็เพราะอีกฝ่ายร้องขอการซื้อไอเทมเลเวลสองร้อย หากเริ่มเล่นใหม่ไม่มีทางที่เลเวลจะเพิ่มขึ้นเร็วขนาดนี้อย่างแน่นอน
‘แต่ที่แปลกก็ไม่ได้มีแค่เรื่องนี้ อลันมีเงินมากมาย แต่แล้วทำไมถึงคิดซื้อของธรรมดาดาษดื่น ทำไมหมอนี่ต้องการซื้อไอเทมของเรา? ถุงมือหายากในเว็บไซต์ประมูลที่ดีกว่านี้มีอีกเยอะแยะไม่ใช่หรือยังไง? ด้วยเงินสี่ล้านวอนย่อมสามารถซื้อถุงมือดีเลิศได้ด้วยซ้ำ ทำไมกันล่ะ…?’
หากอีกฝ่ายไม่ใช่อลันเขาคงไม่ต้องมานั่งกังวลอะไรแบบนี้ แต่แล้วไม่ช้าฮยอนอูก็เริ่มคาดเดาเหตุผลได้
‘ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมถึงอยากได้ถุงมือนี้ขนาดนั้น ถึงกับสำคัญขนาดที่ว่ายอมเพิ่มราคาให้เป็นสองเท่าและคิดซื้อโดยทันทีอีกต่างหาก ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็…’
รอยยิ้มเหยียดผ่านริมฝีปากของฮยอนอู อีกฝ่ายคือคนที่มีเงินถุงเงินถังให้ใช้ และไอเทมนี้คล้ายจำเป็นต่ออีกฝ่าย ไม่ใช่ว่าเพราะมีวิธีใช้งานที่เหมาะสมถึงต้องการหรือไร? ฮยอนอูจึงปฏิเสธคำร้องขอซื้อไปขณะโทรหาพวกกลุ่มทัณฑ์บน
“พวกพี่ชายใช้ไอดีจริงในเว็บไซต์ประมูลสินค้าหรือเปล่าครับ?”
“หือ ก็ไม่นะ ทำไมเหรอ?”
“นายคิดทำอะไร?”
“หาเงินกันสักหน่อยครับ”
ฮยอนอูหัวเราะขณะตอบกลับไป ตามปกติแล้วเว็บไซต์ประมูลสินค้าจะเชื่อมต่อโดยตรงกับไอดีผู้เล่น เพราะงั้นส่วนใหญ่จึงไม่คิดมอบไอดีให้ผู้อื่น ทว่า กลุ่มทัณฑ์บนไม่ได้ถามอะไรมากความก่อนจะให้ไอดีและรหัสผ่านมา ฮยอนอูมีไอดีในมือถึงสิบขณะเริ่มแผนการปั่นราคาขึ้น
“ระยะเวลาประมูลเหลืออีกสี่วัน จะไปได้ไกลขนาดไหนกันนะ?”
ฮยอนอูใช้งานไอดีของจักตูเสนอราคาไป สี่ล้านหนึ่งหมื่นวอน แต่แล้วเพียงหนึ่งชั่วโมงให้หลัง ‘คุณชายทรงเสน่ห์’ ก็มาเสนอราคาให้เป็นสี่ล้านห้าแสนวอนภายในหนึ่งชั่วโมง จากนั้นฮยอนอูจึงเข้าไอดีของบัลคุนในอีกหนึ่งชั่วโมงให้หลังโดยเสนอราคาเป็น สี่ล้านห้าแสนหนึ่งหมื่นวอน ด้วยเหตุนี้เกมเล่นส่งและรับลูกบอลจึงดำเนินไปกว่าแปดชั่วโมงจนกระทั่งราคาของถุงมือเพิ่มขึ้นจากสองล้านไปถึงหกล้านวอน
‘หึหึหึ จะเพิ่มให้อีกไหมนะ? ถ้าเพิ่มแบบนี้ต่อไป หมอนั่นที่ภาคภูมิในตัวเองคงไม่มีทางปล่อยวางเพราะศักดิ์ศรีค้ำคออย่างแน่นอน เราต้องใช้โอกาสนี้ทวงเอาค่าหัวที่ควรได้คืนมา’
ฮยอนอูยิ้มชั่วร้ายขณะเสนอราคาไปหกล้านหนึ่งหมื่นวอน ทว่าการเสนอราคากลับไม่โผล่มาอีกแม้จะผ่านไปนานแล้ว นั่นทำให้ฮยอนอูเริ่มหวาดกลัวขึ้น
‘อะไรกัน? ไอ้หมอนี่… ยอมแล้วงั้นเหรอ?’
ตอนนี้จากราคาสองล้านวอนเพิ่มขึ้นจนกลายเป็นหกล้านวอน อันที่จริงฮยอนอูควรพอใจที่หกล้านวอน แต่แล้วเพราะความโลภ คิดว่าเพิ่มราคาอีกสักครั้งคงไม่เป็นไร แค่นิดเดียวเอง
‘ขอละ… ได้โปรดเสนอราคาอีกสักครั้งเถอะ…’
ฮยอนอูภาวนาขณะจ้องมองหน้าจอมอนิเตอร์ไปด้วย ถ้าหากอลันยอมปล่อยของชิ้นนี้ งั้นราคาที่ฮยอนอูเสนอไปเขาก็ต้องเป็นคนจ่ายเพื่อซื้อของตัวเอง แน่นอนว่าเงินย่อมต้องกลับมาหาฮยอนอู แต่ก็ยังมีค่าธรรมเนียม 7% หรือก็คือสี่แสนสองหมื่นวอนรอคอยอยู่ ซึ่งก็ไม่ต่างกับเอาเงินไปทิ้งเล่น และหากเขาต้องการวางขายถุงมือนี่อีกครั้งก็ต้องจ่ายค่าธรรมเนียมอีกรอบ จะกลายเป็นฮยอนอูต้องเฉือนเนื้อตัวเองแทนที่จะเป็นอลัน และแล้วจนกระทั่งเช้าวันถัดไปราคาใหม่ก็ยังไม่มีการเสนอมา
‘บ้าฉิบ เราจบเห่แล้ว!’
ฮยอนอูถอนหายใจขณะเตรียมออกจากหน้าเว็บไซต์ประมูลสินค้า
=====
ท่านได้รับคำร้องขอซื้อสินค้าโดยทันที
ถุงมือโลหะแห่งความเกลียดชัง : 8,000,000 วอน
=====
“ปะ-แปดล้านวอน!”
ฮยอนอูแตกตื่นทันทีเมื่อพบเห็นข้อความที่อลันส่งมา เขาเริ่มนิ่งไปชั่ววูบก่อนตัดสินใจรับคำร้องขอดังกล่าว นี่ย่อมเป็นขีดจำกัดที่อลันจะจ่ายได้แล้ว เขาไม่ทราบว่าเพราะอะไรอลันถึงต้องการถุงมือนี้มากขนาดนั้น แต่เขาก็ไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไปเพราะราคามันสูงกว่าตลาดถึงสี่เท่า ฮยอนอูยื่นมือออกไปขณะกดปุ่มรับการแลกเปลี่ยนโดยทันที
“หึหึหึ อลัน นายนี่มันขุมทองชัด ๆ!”
แม้จะไม่ใช่นิวเวิลด์ แต่ก็เป็นอีกครั้งที่ฮยอนอูมีชัยเหนืออลัน ผ่านไปพักหนึ่ง ฮยอนอูที่ยืนยันได้แล้วว่ามีการทำธุรกรรมเข้ามาก็พลันเผยสายตาอบอุ่นหัวใจมองไปยังเครื่องเล่นเกมและเข้าไปเล่น ฮยอนอูได้ยินเสียงของเครื่องเล่นเชื่อมต่อกับสมอง จากนั้น โลกของนิวเวิลด์ที่เต็มไปด้วยผลกำไรและปัญหาอันมากมายก็ปรากฏขึ้น
