ตอนที่ 417 : พื้นที่ปลอดภัย?
“สวนกลับฉับพลัน!”
อาร์คพยายามผลักดันซอมบี้เชื้อรากลับด้วยสวนกลับฉับพลันแล้วค่อยหาช่องว่างเพื่อหนี ในเมื่อพวกมันสามารถปล่อยสปอร์ออกมาทุกครั้งที่ล้มตาย ทางเลือกที่สุดคือ การใช้สวนกลับฉับพลันให้ซอมบี้พวกนี้ถอยกลับ แต่เรื่องราวไม่ง่ายเพราะอาร์คติดอาการ “เหน็บชา” อยู่ เขาต้องรู้สึกยากลําบากทุกครั้งที่คิดขยับตัวเคลื่อนไหว มันจะหนักหน่วงยิ่งขึ้นไปอีกหากใช้งานทักษะ อาร์คไม่อาจเคลื่อนพ้นระยะหนึ่งร้อยเมตรได้จนต้องโดนพวกซอมบี้เชื้อราปิดล้อมไว้อีกครั้ง
“แย่ที่สุด ช่วยไม่ได้แล้ว เราต้องหาทางลดจํานวนซอมบี้ พวกนี้”
“ราคาร์ด กลับมาทางนี้แล้วใช้เส้นทางโลหิต!”
“ขอรับ เส้นทางโลหิต!”
ขณะนั้นเอง ดวงตาของราคาร์ดได้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานก่อนเลือดจะกระจายออกจากปาก พวกมันเริ่มเข้าปกคลุมในรัศมีสิบเมตรคล้ายละอองฝนกําลังสาดลงมา พวกมันเป็นคําสาปเลือดที่จะส่งผลให้เกิดอาการผิดปกติ หลายอย่างเป็นบริเวณกว้าง!
“นั่นแหละ น่าจะพอได้เรื่องบ้างนะ… คือ?”
อย่างกะทันหัน ดวงตาของอาร์คเบิกกว้าง ข้อความปรากฏตรงหน้าพวกซอมบี้เชื้อราทั้งหลายว่า “ภูมิคุ้มกัน ขณะเขาใช้เนตรแห่งแมวตรวจสอบความสําเร็จ? อาร์ค แทบก่นด่าออกมาเมื่อได้เห็นข้อมูลตรงหน้า
“บัดซบ… เราคิดน้อยไป!”
เส้นทางโลหิตเป็นทักษะที่จะสร้างอาการผิดปกติขึ้นกับจิตใจ ทว่าคู่ต่อสู้ครั้งคือซอมบี้ ร่างนั้นเต็มไปด้วยเชื้อรา เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกมันจะโดนการโจมตีทางจิตใจเล่นงาน เพราะงั้นแล้วการใช้ “เส้นทางโลหิต” ในคราวนี้ของอาร์คจึง ยิ่งทําให้เรื่องราวแย่ลง
“อา… มึนหัวขอรับ… ขะ-ข้าต้องการเลือด”
ข้อเสียของการใช้งานเส้นทางโลหิตคือความสามารถและ การเคลื่อนไหวจะลดน้อยลง 50% จนกว่าราคาร์ดจะฟื้นฟู เลือดที่เสียไปกลับคืน ดังนั้นแล้วราคาร์ดจึงไม่อาจบินได้และแน่นิ่งกับพื้น เช่นนั้นเอง พวกซอมบี้เชื้อราจึงคว้าเข้าที่ตัวราคาร์ด ราคาร์ดตอนนี้ก็น้ําลายไหลขณะมองไปยังมือดังกล่าวที่จับตัวของมันไว้
“ละ-เลือด!”
ทว่าราคาร์ดเพียงยินดีได้ชั่วครู่เท่านั้นก่อนจะดิ้นไปมา
“อี้! น่าขยะแขยง! เลือดพวกนี้หมดอายุเป็นชาติ!”
คิดตามหลักปกติอันเดตก็ไม่ควรจะมีเลือดสดใหม่…
“นายทําบ้าอะไรอยู่เนี่ย? ไอ้ค้างคาวไร้ประโยชน์!”
“ว่าอะไรนะขอรับ? เจ้านายเป็นคนสั่งให้ข้าใช้เส้นทางโลหิตเองนะ อั้ก!”
ราคาร์ดพลันต้องหยุดลงเพราะโดนซอมบี้เหยียบเข้าใส่ แม้จะวิวัฒนาการมาแล้ว แต่ซอมบี้เชื้อราพวกนี้ก็เลเวลสูงกว่าราคาดถึง 50 ระดับ นอกจากนี้ค่าสถานะของราคาร์ ดยังลดหายไปถึง 50% ทั้งตอนนี้ยังไม่สามารถบินได้ ย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซอมบี้พวกนี้ ซอมบี้เชื้อราเมื่อเหยียบราคาร์ดเข้าไปที่หนึ่งก็ทําเอาอาการวิกฤตโดยทันที
“ทําไมวิวัฒนาการมาแล้วไม่เห็นจะต่างกัน? สวนกลับฉับพลัน!”
อาร์คผลักดันพวกซอมบี้ให้ถอยกลับด้วยสวนกลับฉับพลันก่อนจะเข้าไปเก็บกู้ราคาร์ดกลับมา สถานการณ์ตอนนี้ยิ่งแย่ลงหลังจากช่วยราคาร์ดมาได้
“บ้าฉิบ เอายังไงดีล่ะ? ระยะทางกว่าจะออกไปพ้นจึงพวกนี้ก็ไกลไม่น้อยด้วย แถมตอนนี้แค่ร้อยเมตรเรายังไปได้ไม่พ้น ใช้พุ่งตัวผ่านบึงน้ําพวกนี้ก็ยาก และจะต่อสู้กับซอมบี้ เชื้อราพวกนี้ก็ทําไม่ได้
มันจะอันตรายเกินไปหากเขาต้องโดนเชื้อราสีขาวหรือว่าสีเขียวอีกครั้งหนึ่ง และเชื้อราสีแดงนั้นแทบจะรับประกันเลยว่าเขาสามารถตายได้ 100% ในฉับพลันนั้นเอง เขา ได้ยินเสียงของบุคซิลจากที่ใดไม่ทราบ
“อาร์คนิม ทางนี้!”
เขาหันกลับไปมองจึงพบบุคซิลและแบกิวกําลังกระโดดไปมาพร้อมร้องเรียก ความจริงแล้วบางครั้งในบึงแห่งนี้ก็จะพบหลุมฝังศพ และหลุมฝังศพส่วนใหญ่ก็มักจะโดนพืชฝังกลบเอาไว้ ตรงนั้นไม่ใช่บึงน้ํา ตําแหน่งที่บุคซิลหนีไปคือสถานที่ที่มีหลุมฝังศพรวมตัวกันอยู่ บรรยากาศรอบหลุมฝังศพที่บุคซิลยืนอยู่ค่อนข้างแปลกไปบ้าง มันใหญ่กว่าหลุมฝังศพอื่นสามหรือสี่เท่าตัวได้ ทั้งยังมีแสงสลัวปรากฏอยู่โดยรอบ และก็น่าประหลาดใจไม่น้อย พวกซอมบี้เชื้อราที่ไล่ตามบุคซิลและแบกิวกลับไม่เข้าสู่พื้นที่ดังกล่าว พวกมันเพียงแค่ล้อมเอาไว้
“นั่นมันอะไรกันนะ?”
“ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ผมหนีมาตรงนี้โดยบังเอิญเลยได้รู้ว่าพวกซอมบี้เข้ามาไม่ได้”
“มีพื้นที่ปลอดภัยในบึงน้ํา?”
เขาไม่ทราบเหตุผล แต่นับเป็นเรื่องดีที่บุคซิลเจอสถานที่ ดังกล่าว ตอนนี้พลังชีวิตของเขาก็เหลือแค่ 200 หน่วย สถานการณ์นี้มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบเลี่ยงพวกซอมบี้เชื้อราทั้งหมดเพื่อหนีให้พ้นจากบึงน้ํา อีกทางหนึ่ง หลุมฝังศพ นั่นอยู่ห่างไปแค่หนึ่งร้อยเมตรเท่านั้น
“ปัญหาคือจะไปตรงนั้นยังไง”
ไม่ใช่เรื่องง่ายหากต้องการไปยังหลุมฝังศพ ระหว่างอาร์คและหลุมฝังศพมีบึงที่เต็มไปด้วยพิษขวางกั้น แม้จะสามารถเหยียบหินที่โผล่มาบนบึงน้ําและข้ามผ่านไปได้ แต่มัน ยังมีซอมบี้เชื้อราหลายสิบตัวพร้อมเข้าขัดขวาง
“ตอนนี้เราเหลือพลังชีวิตแค่ 200 หน่วย ถ้าตกลงบึงนั่นสักครั้งคงโดนพิษจนตายแน่ นอกจากนี้ เรายังต้องหลบเลี่ยงการโจมตีของพวกซอมบี้เชื้อรา แต่ก็ไม่มีทางอื่นให้ถอยแล้ว”
อาร์คพยายามผลักดันซอมบี้ที่ล้อมตัวเองอยู่ด้วยสวนกลับฉับพลันก่อนจะกัดฟันแน่น
“ต้องเสี่ยงกันหน่อยแล้ว เงาแสงจันทร์!”
วงแหวนสีน้ําเงินเริ่มสแกนร่างกายอาร์คจากบนลงร่าง เมื่อเขาใช้งานทักษะ จากนั้น วงแหวนแสงพลันปรากฏขึ้นพร้อมเปลี่ยนร่างเป็นบุคคล ร่างของอาร์คที่ถูกสแกนไปเริ่มปรากฏขึ้นตรงหน้า พร้อมกันนั้น ซอมบี้เชื้อราก็พลันเข้าตะครุบโดยมีเหยื่อเป็นร่างจําแลงของอาร์ค
“โห ได้ผลดีไม่เลวเลยนี่?”
โดยทันที อาร์คได้สร้างร่างจําแลงของตัวเองขึ้นมาสองร่างและปล่อยทิ้งไว้ขณะตัวจริงเหยียบหินบนบึงน้ําวิ่งหนีไป ซอมบี้ส่วนใหญ่ตอนนี้กําลังรุมล้อมร่างจําแลงนั้นเอาไว้ เพราะงั้นจึงมีจํานวนน้อยนิดที่เข้าขัดขวาง อาร์คผลักดันพวกมันกลับด้วยสวนกลับฉับพลันก่อนจะกระโดดข้ามหินผ่านบึงน้ําไปต่อ จากนั้นไม่นาน ร่างจําแลงหนึ่งที่โดนรุมเร้าโจมตีก็ไม่อาจทานทนไหวจนแตกสลายเป็นแสงหายไป
คา? คา!
ซอมบี้เชื้อราร่างสั่นและตระหนักได้ว่าอะไรเป็นอะไรก่อนพยายามไล่ตามอาร์คไป
ให้ตายสิ เร็วกว่าที่คิดไว้อีก!
อาร์คพยายามกระโดดข้ามผ่านหินก้อนแล้วก้อนเล่าอย่างเร่งร้อน
“อาร์คนิม เร็วเข้า เร็วเข้าครับ!”
“รู้แล้วน่า เลิกตะโกนสักที! เกือบจะถึงแล้ว… เหวอ!”
เหลือหินอีกเพียงไม่กี่ก้อนเท่านั้นก่อนอาร์คจะไปถึง ทว่าซอมบี้เชื้อราสิบตัวพลันโผล่ขึ้นมาจากบึงน้ําตรงหน้า ไม่จบเพียงเท่านั้น ซอมบี้เชื้อราที่ตามหลังมาก็ประชิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“บ้าจริง เราจะตายที่นี่ไม่ได้ คงต้องใช้แผนสิ้นคิดแล้ว!”
อาร์คกระโจนร่างตัวเองออกไปก่อนจะตะโกนดัง
“กระโดด!”
มันคือทักษะกระโดดที่แนบมากับไอเทมเท้าหมาป่า! อาร์คเพียงแค่คิดก็กระโดดข้ามพวกซอมบี้ไปเท่านั้น แต่คล้ายเขากะน้ําหนักอะไรผิดพลาดไปสักอย่าง เมื่อใช้ทักษะ กล้ามเนื้อขาของเขาใหญ่ขึ้นอย่างกะทันหันก่อนจะพุ่งตัวออกไปประดุจลูกปืนใหญ่ พร้อมกันนั้น ซอมบี้สิบตัวที่อยู่ด้านหน้าจึงใช้ร่างเข้ามาขวางทางไว้ อาร์คตอบสนองโดยการกวัดแกว่งดาบออกไป
ตึง ตึง ตึง!
และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ความเร็วที่มหาศาลนั้นกลับกลายเป็นเพิ่มพลังโจมตีของเขาอย่างยิ่งยวดจนเป็นผลให้ซอมบี้หลายตัวกระเด็นหลุดลอยไปพ้นทาง เพราะเหตุนี้เองจึงทําให้อาร์คสามารถข้ามผ่านบึงน้ํามายังตําแหน่งหลุมฝังศพได้
“ว้าว! ตื่นตาตื่นใจมากครับ!”
ปากของบุคซิลอ้าค้างขณะร้องอุทานอย่างตื่นเต้นยินดี ทว่าอาร์คนั้นกลับประหลาดใจเสียยิ่งกว่าบุคซิลอีก
“อะไรกันเนี่ย? ไม่ตลกเลยนะ เราคิดแค่กระโดดเอง แต่มันใช้งานแบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอเนี่ย? ไม่สิ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนี้”
อาร์คหันร่างกลับไปมองเพื่อยืนยันว่ามีซอมบี้เชื้อราตามมาหรือไม่
“พวกมันไม่เข้ามาในนี้จริง รัศมีของแสงพวกนี้น่าจะราวสิบเมตร? ว่าแต่ทําไมหลุมฝังศพนี่ถึงแตกต่างจากอันอื่นกันนะ?”
หลังได้ยืนยันแล้วว่าปลอดภัยเป็นการชั่วคราว อาร์คเริ่มทําการตรวจสอบหลุมฝังศพ แม้จะขนาดใหญ่กว่าอันอื่น แต่เขาก็ไม่เห็นข้อแตกต่างอื่นระหว่างหลุมฝังศพนี้กับหลุมฝังศพอื่นเลย ทว่าอาร์คกลับคาดเดาถึงเหตุผลได้หลังจากอ่าน สิ่งที่เขียนไว้บนหลุมฝังศพ
——–
นักบุญ “บีเทลจูส” หลับใหลอยู่ที่นี่
——–
“นักบุญ? งั้นที่พวกซอมบี้ไม่เข้ามาใกล้ก็เพราะพลังของนักบุญที่ฝังศพไว้ที่นี่งั้นเหรอ?”
แต่เหตุผลอะไรกันทําไมถึงมีหลุมฝังศพนักบุญ? เขาเป็นพวกชอบสงสัยก็จริง แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้
“ถึงวิกฤตจะถูกแก้ไขชั่วคราว แต่สถานการณ์ก็ไม่ได้ดีอะไรนัก”
พวกเขาสามารถฟื้นฟูและรักษาตัวอยู่พักหนึ่งได้เพราะพลังอํานาจของหลุมฝังศพนี้ แต่อย่างไรอาร์คและบุคซิลก็ยังโดนซอมบี้เชื้อรานับร้อยล้อมเอาไว้ และก่อนหน้านี้พวกมันค่อนข้างกระจายตัว แต่ตอนนี้ซอมบี้เชื้อราทั้งหมด ได้เข้าปิดล้อมหลุมฝังศพที่อาร์คและบุคซิลกําลังพักผ่อนอย่างไม่เหลือช่องว่าง
“เราต้องหาทางหนีออกไปขณะฟื้นฟูพลังชีวิตไปด้วย…”
เขาไม่อาจอยู่ที่นี่ไปตลอด เป้าหมายปลายทางของอาร์คคือเมืองแห่งคนตาย มันต้องอยู่ไกลออกไปจากบึงแห่งนี้พอสมควร
“เราเคยมีประสบการณ์กับสถานการณ์แบบนี้หลายครั้งแล้ว ต้องหาทางผ่านบึงนี้ไปได้สิน่า….”
หากคู่ต่อสู้คราวนี้เป็นซอมบี้ธรรมดา เขาคงสามารถรับมือได้แม้สภาพภูมิประเทศจะไม่เป็นใจสักเท่าไหร่ แต่เพราะครั้งนี้เขาต้องระแวดระวังสปอร์เชื้อราที่เข้าโจมตีได้เพียงแค่สูดดม
“ถ้าเราติดอาการภาพหลอนอีกครั้ง แบบนั้นแค่หลับตาลงและใช้เนตรแห่งจิตก็พอไหว แต่ถ้าโดนเหน็บชาก็เป็นปัญหาแล้ว ระหว่างที่อยู่ในรัศมีหลุมฝังศพนี่ยังพอมีเวลาให้คิด”
ปัญหาคือเชื้อราสีแดง ก่อนที่เขาจะหลบหนีมาเมื่อครู่หนึ่งในซอมบี้ที่เขาสังหารไปได้ปล่อยเชื้อราสีแดงกระจายออกมา นับว่าโชคดีที่ซอมบี้ตัวดังกล่าวกระเด็นไปไกลแล้วเพ ราะสวนกลับฉับพลัน แต่มันก็ไม่อาจเป็นไปได้ที่จะหลบเลี่ยง หากเหตุการณ์เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา และผลลัพธ์นั้นหมายถึงความตายแน่นอน 100%
“ถึงตอนอยู่ข้างหลุมฝังศพนี้จะยังไม่เป็นไร แต่เราต้องหาวิธีตอบโต้ถ้าต้องการจะผ่านบึงน้ําแห่งนี้ไปให้ได้ แต่ยาถอนพิษปกติก็ใช้ไม่ได้ด้วยสิ…”
อาร์คถอนหายใจก่อนความคิดหนึ่งจะวูบเข้ามา
“เดี๋ยวนะ? เราใช้งานยาถอนพิษทั่วไปไม่ได้? เมื่อกี้หน้าต่างข้อมูลบอกว่ายังไงกันนะ?”
ไม่อาจรักษาด้วยยาถอนพิษทั่วไป หรือก็คือ เขาสามารถถอนพิษได้ด้วยยาถอนพิษพิเศษ และอะไรคือยาถอนพิษพิเศษ? อาร์คพิจารณาชั่วครู่ก่อนรอยยิ้มเผยที่ใบหน้า และลุกขึ้นยืน
“เฮ้อ ทําไมก่อนหน้านี้ไม่คิดถึงมันมาก่อนเลยนะ?”
