บทที่ 254 – ของขวัญ
ในโลกของเจ้าไร่ที่เขาเคยอยู่ในอดีตนั้น การสาบานนี้เป็นเรื่องที่ธรรมดาไปแล้ว แต่การสาบานนั้นก็ไม่ได้จริงจังอะไรขนาดนั้น แต่คนที่อยู่ในโลกบางคนก็ใช้คําสาบานเพื่อไปหลอกลวงคนอื่นๆ
แต่ที่นี่การสาบานนี้เป็นสิ่งที่จําเป็นมาก และเป็นสิ่งที่สําคัญกันชนเผ่าเหล่านี้มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่พวกเขาเคารพ
และคําสาบานพวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะทําโดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะว่าการที่สาบานแล้วนั้น มันจะต้องเป็นสิ่งที่เตือนใจพวกเขาตลอดเวลา เหมือนกับว่าเสียววานหมิงผู้ซึ่งสาบานแล้วจะไม่สามารถทรยศต่อเขาได้หลังจากนั้น เช่นเดียวกับที่เล่าให้รู้สึกว่าตอนนี้เขาได้เป็นพี่น้องกับเวลส์หลังจากที่สาบานแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ทําให้พวกเขาทั้งสองได้รับการจดจําว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน
หลังจากที่พูดจบแล้ว เจ้าไห่ก็เอาชามเลือดแกะขึ้นมาก หลังจากที่เวลส์ดื่ม เจ้าไหก็รู้สึกว่ามันไม่น่าดื่มเลย แต่เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาตื่นเต้นมากขึ้น เขาไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านี้และเพียงแค่กินมันลงไปในครั้งเดียว
รสชาติที่เต็มไปด้วยความมึนเมา และไม่สามารถที่จะอธิบายได้ ซึ่งมันเต็มอยู่ในปากเหมือนกับจะอาเจียนออกมา แต่เขาก็หลับตาลงและดื่มเลือดนั้นจนหมด
เจ้าไห่วางชามลงขณะที่เขาดื่มเลือดนั้นหมดแล้ว และเจ่าไหก็นํามือของเขาไปปิดปากกลัวว่าเขาจะอ้วกออกมา
เวลส์ก็ไม่ค่อยรู้สึกดีมากนัก แต่เวลส์ก็ยังดีกว่าที่เจ้าไห่เป็น เวลส์ขําออกมา เขามองไปที่เง่าไห่และพูดว่า “นับจากวันนี้เราเป็นพี่น้องกันแล้วนะ” หลังจากนั้นทั้งสองก็คุยกันด้วยความยินดีมากแล้วทั้งสองคนก็ลุกขึ้นยืน
เวลส์หัวเราะเสียงดังและเขาก็พูดว่า “ตั้งแต่นี้ต่อไปพี่คือพี่ชายของฉันจริงๆแล้วนะ แล้วตอนนี้พี่อายุเท่าไหร่แล้วหรอ”
เล่าให้ใช่เวลาช่วงอึดใจ กลืนน้ําลายลงคอของเขา แล้วเขาตอบว่า “ฉันอายุ 18 ปี แล้วนายหล่ะ?”
เวลส์หัวเราะและพูดว่า “ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันจะเป็นพี่ชายของพี่นะเจ้าไห่ ตอนนี้ฉันอายุ 20 ปีแล้ว”
เจ๋าไร่ก็พูดออกมาทันทีว่า ”พี่ใหญ่” เวลส์หัวเราะและตบไหล่ของเจ้าไห่ เม็นเดซเดินเข้ามาพร้อมมีดสั้นที่มีปลอกสีทองและเรียงรายไปด้วยอัญมณี
เมนเดซยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าไห่และมอบมีดสั้นกับเจ่าไห่และพูดว่า “น้องไร่ นี่เป็นของขวัญของพี่ที่มอบให้นาย”
เจ้าได้สังเกตเห็นว่าเป็นเดซได้เปลี่ยนการพูดของเขาไป ดูเหมือนว่าเมนเดซกําลังปฏิบัติต่อเขาในฐานะพี่น้องกัน เจ้าไหก็รับมีกสั้นของเม็นเดซไว้ในมือ เจ้าไห่คํานับเม็นเดซและพูดว่า “ขอบคุณพี่ชายที่ 6 มากๆ”
เป็นเดซหัวเราะและพูดว่า ”เก็บมันไว้นะ ตอนนี้นายเป็นน้องชายของฉันแล้ว และนั่นก็คือของที่ให้นายด้วยความยินดี”
เวลส์ยิ้มและเจ้าไหก็พูดว่า ” เข้าไปข้างในเต็นท์หน่อยสิ” เขาพาเวลส์เข้าไปในเต็นท์ และหลังจากนั้นเขาก็นําของบางอย่างออกมาและมอบให้แก่เวลส์ และเขาก็พูดว่า ” พี่ชายนี่เป็นของขวัญสําหรับพี่” ของที่เง่าไห่มอบให้ก็คือผ้าทอ
เจ้าไห่วัดผ้าทอและสิ่งที่เขามั่นใจได้ในตอนนี้ก็คือว่า มันเป็นของที่หายากมากและเป็นผ้าทอโบราณ แม้ว่ามันจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แต่มันก็มีรอยบางนิดหน่อย
ผ้าทอนี้มีความยาวไม่ถึงหนึ่งเมตร และมีความหนาเท่ากับหัวแม่มือ และได้ทําจากสัตว์เวทย์ที่มีสีดํา ผ้าทอนี้เมื่อสัมผัสมันก็รู้ได้ว่ามันไม่ได้ทําให้หนาวเลยแต่กับมีความอบอุ่นมาก
ผ้าทอทํามาจากเส้นเล็กๆ ที่ทอด้วยกัน และมันก็ไม่ใช่ผ้าทอธรรมดา เจ่าไห่พบว่ามีด้ายสีทองและสีเงินรวมถึงด้ายสีดําและชุดสีอื่นๆด้วย และมันทําให้ผ้าทอดูสวยงามมากเล่าให้รู้สึกว่ามันมีน้ําหนักอย่างน้อยหลายกิโลกรัม
เม็นเดซและฟาโรม่ากําลังมองไปที่ผ้าทอขณะที่เจ้าไห่กําลังดูตอนนั้น ดวงตาของพวกเขาดูเหมีอนจะยินดีมาก
เจ่าไหก็เห็นดวงตาของพวกเขา เขารู้สึกดีใจมากแล้วเขาก็ถามเวลส์ว่า “พี่ชายผ้าทอนี้เป็นยังไงบ้าง?”
เวลส์ยิ้มและเจ้าไห่ก็พูดว่า “ผ้าทอนี้เป็นสัญลักษณ์ของตัวตนเรา มันเป็นสมบัติที่เราทําขึ้นแต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะใช้อย่างไร ในที่สุดก็ถูกส่งต่อจากรุ่นหนึ่งไปสู่ยุคต่อๆไป ในทุกรุ่นผ้าทอจะถูกส่งผ่านไปยังผู้สืบสกุลของหัวหน้าคนหนึ่ง ใครก็ตามที่ถือผ้าทอนี้มีความสามารถในการอัญเชิญแบบบางอย่างสําหรับคนได้”
ฟาโรม่ายังนําสิ่งของออกจากทรัพย์สมบัติของเขาในเวลานั้น และมีขวดเงินที่มีการสลักที่สวยงามมาก มันไม่ใหญ่มากเพราะมันมีขนาดใหญ่เท่าต้นปาล์มของเจ้าไห่ สําหรับพวกเขานั้นมันเล็กเกินไป
ฟาโรม่านําขวดมาให้เจ้าไห่และพูดว่า “เจ้าไหนี้เป็นของขวัญของฉัน เมื่อฉันยังเด็กฉันมีโอกาสได้ไปที่ปาพรายครั้งหนึ่งซึ่งฉันได้รับขวดนี้มา ภายในเป็นน้ําแห่งชีวิตสิ่งเป็นของที่มีค่ามาก”
เจ๋าไห้ไม่เคยเห็นขวดเงินแบบนี้เลย แต่เขาก็เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อน ในทางตรงกันข้ามเขาได้ยินเรื่องนี้มากกว่าหนึ่งครั้งเพราะมีชื่อเสียงในทวีปมาก
น้ําของชีวิตเป็นของเหลวที่หลั่งออกมาจากเทพของเอลฟ์: ต้นไม้แห่งชีวิตมีปริมาณที่ผลิตไม่สูงมากนัก แต่ก็มีผลมาก
น้ําของชีวิตสามารถฟื้นฟูความแข็งแกร่ง, ออร่าและเวทมนตร์ มันสามารถล้างพิษได้ มันเป็นสมบัติล้ําค่าอันล้ําค่าที่โด่งดังไปทั่วทวีป
ในดินแดนของมนุษย์มันเป็นตลาดและไม่มีราคาเนื่องจากมันมีอยู่เฉพาะในตํานาน ไม่มีใครเห็นมันและไม่มีใครซื้อมัน ถ้าไม่ใช่เพื่อเป็นสักขีพยานในการใช้งานผู้คนก็จะคิดว่าเป็นการสร้างความไร้เหตุผล
เล่าให้ไม่ได้คิดว่าฟาโรม่าจะให้เขาเป็นขวด กับเขามันเป็นเพียงสิ่งที่มีค่า เขาคํานับให้ฟาโรม่า“ขอบคุณฟาโรม่า”
ฟาโรม่ายิ้มโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เจ้าไห่ค่อนข้างอาย สําหรับของขวัญของเมนเดซกัน,ของขวัญของฟาโรม่าและเวลส์เป็นของล้ําค่า ถ้าเขาไม่ได้มอบของขวัญให้กับพวกเขาในทางกลับกันก็จะเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้ในระดับหนึ่ง
เจ้าไห่ยิ้มขณะที่คิดถึงเรื่องนี้ เจ้าไห่นํากระเป๋ามิติออกมา 3 ใบ
กระเป๋าที่ดูปกติ 3 ใบอยู่ในมือขณะยิ้มและพูดว่า “นี่เป็นของขวัญของฉันสําหรับพี่ ฉันหวังว่าพี่จะชอบ”
ทั้งสามคนมองไปที่กระเป๋า พวกเขาไม่ได้เปิดหรือไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ พวกเขาแค่หยิบมันออกไปด้วยความระวัง
เล่าให้รู้สึกค่อนข้างอายเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของกระเป๋า ไม่ใช่ว่าเขาต้องการทดสอบว่าจะตอบสนองอย่างไร ถ้าทั้งสามคนไม่ชอบของของเขาแม้ในขณะที่เขาเพิ่งทําคําปราศรัยของการสาบานกับเวลส์เขาจะไม่เห็นเขาเป็นพี่ชายในตอนนี้
แต่เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นห่วงมาก เพราะนี่เป็นเรื่องที่จริงจังมาก แม้ในขณะที่เวลส์เป็นคนที่คํานวณได้เมื่อเทียบกับมนุษย์เขาก็จะเป็นชนเผ่า
ในดินแดนทุ่งหญ้านี้ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องไม่สามารถวัดได้ด้วยของขวัญ แม้ว่าคุณจะให้พี่ชายของคุณมีทองเป็นจํานวนมากในขณะที่พี่ชายของคุณมอบใบมีดกลับคืนมาคุณก็ไม่โกรธ เพราะคุณเป็นพี่น้อง
เจ้าไห่เกาหัวของเขาและพูดว่าในความลําบากใจ ” พี่ทุกคนต้องเก็บสิ่งที่ฉันให้พี่ดีๆ ไม่ใช่กระเป๋าธรรมดา แต่มีกระเป๋าเก็บของ แต่ละอันมีกําลังการเก็บสูงสุด 10 ลูกบาศก์เมตรและไม่จําเป็นต้องใช้พลังงานใดๆเพียงคลายเชือกของกระเป๋าที่จะใช้มัน.”
ทั้งสามคนใช้เวลาสองนาทีและมองไปที่แต่ละคน พวกเขารีบหยิบกระเป๋าออกแล้วเปิดออกเหมือนที่พวกเขาไม่สามารถรอได้
มีการสร้างเวทมนตร์ในแต่ละใบ เจ้าไห่อธิบายทันที่ “วิธการใช้สิ่งที่คุณต้องการเก็บไว้และคิดถึงเรื่องนี้ สิ่งนั้นจะถูกใส่เข้าไปในกระเป๋าโดยอัตโนมัติ ถ้าพี่ต้องการที่จะเอามันออกเพียงแค่เปิดกระเป๋าคิดเกี่ยวกับสิ่งที่พี่ต้องการที่จะออกและพี่สามารถนํามันออกไป”
ทั้งสามคนทดลองสักหน่อยมองกระเป๋าของพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่ขี้ขลาดและจากนั้นนํากระเป่าออกไปอย่างระมัดระวังเหมือนสิ่งล้ําค่าที่สุดในชีวิตของพวกเขา พวกเขามองที่จะระมัดระวังมากขึ้นกว่าถ้าพวกเขาแกะสลักเปลือกไข่
เล่าให้ไม่สามารถทําอะไรได้ แต่หัวเราะพวกเขาและพูดว่า “ฉันว่าพี่ไม่จําเป็นต้องระมัดระวังด้วยคุณภาพแบบนี้พี่ไม่สามารถทําให้กระเป๋าเหล่านั้นเสียหายได้”
เวลส์มองไปที่เง่าไร่ด้วยสายตาที่งงๆๆและพูดว่า “นายรู้อะไรเกี่ยวกับการระมัดระวัง? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันขาด?”
เจ่าไห่พูดออกมาว่า “ไม่เป็นไรถ้าพวกเขาทํา ฉันจะมอบบางอย่างให้คุณอีกครั้ง “ หลังจากที่เจ้าไห่พูดว่าทั้ง 3 คนหยุดการเคลื่อนไหวของพวกเขาและมองไปที่เง่าไห่ซึ่งถามด้วยความไม่เข้าใจว่า “อะไรล่ะ? เกิดอะไรขึ้น?” เวลส์ตะโกนและเหวี่ยงเจ้าไห่ ขณะที่ฟาโรม่าไม่เร็วเท่าพวกเขาดังนั้นเขาจึงยืนอยู่ข้างๆ และหัวเราะเบาๆ
เวลส์นั่งอยู่ด้านหน้าของเจ้าไห่ ในขณะที่เขายังคงตบไหล่ของเจ้าไห่และถามว่า “นายมีอะไรจะพูดหรือไม่? นายไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรกับคุณ? นายมีกระเป๋ามิติจํานวนมากหรือไม่? ทําไมนายถึงไม่รู้สึกเจ็บปวดเมื่อนายให้พวกมัน?”
เม็นเดซยังไม่ได้ปล่อยให้เจ๋าไร่ออกไป เหมือนเวลส์เขาตบหัวของเจ้าไห่ เหมือนลูกบอลซึ่งทําให้เจ้าไห่เวียนหัวมาก
ทั้งสองคนลุกขึ้นยืนหลังจากนั้นสักพักและเจ้าไห่ตื่นขึ้นท่ามกลางอาการวิงเวียนศีรษะ เขามองพวกเขาด้วยความรังเกียจ “ฉันไม่สามารถเชื่อว่าคุณทั้งสอง เมื่อฉันบอกว่าฉันมีจํานวนมากที่จะให้? โปรดจําไว้ว่าฉันเป็นศิลปินที่น่ารังเกียจ เหตุการณ์ที่แปลกประหลาดด้วยความเข้าใจ?”
เวลส์ได้ใช้เวลาชั่วครู่ “ศิลปินโอตี? คุณบอกว่านายเป็นหนึ่งเดียวกับตัวพี่ชายของ ฉันงั้นหรอ?”
เจ้าไห่พยักหน้าอย่างนั้น
เวลส์มองไปที่เง่าไฟด้วยดวงตาของเขาและพูดว่า “ดีฉันจะเป็น พี่ของนายและมีส่วนเกี่ยวข้องกับการสร้างกระเป๋ามิติหรือไม่? นายขายพืชเพื่ออะไร เพียงแค่ขายสิ่งเหล่านี้แทนงั้นหรอ”
เจ้าไหมองไปที่เวลส์ด้วยความไม่พอใจและพูดว่า “อย่าแกล้งฉัน ฉันแค่บอกว่าฉันเป็นคนบ้าๆ ฉันพูดว่าฉันสามารถทํากระเป๋าเหล่านี้ได้เมื่อใด พวกเขาพบฉันในถ้ําและมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นหลังจากมอบให้กับลอร่าและอีก 2 คนเหลือเพียง 3 คนเท่านั้น พลังของฉันในฐานะคนบ้าคือความสามารถในการพลิกซากศพให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ตายแล้วใส่ลงในมิติของฉัน นายเอากระเป๋าและพืชมาจากไหน? “
เวลส์และอีก 2 คนพยักหน้าตามคําอธิบายของเจ้าไห่พวกเขาไม่เคยเห็นหรือใช้อุปกรณ์มิติที่มาก่อน แต่อุปกรณ์ดังกล่าวจะไม่ดีนัก หากมิติเก็บข้อมูลของแต่ละอุปกรณ์ดีมากสําหรับมนุษย์จะต้องหลีกเลี่ยงความจําเป็นในการใช้เกวียนลากมาเมื่อต่อสู้กับสัตว์ร้ายโดยการขนส่งอาหารไปยังป้อมปราการเหล็กกําแพงแทนที่จะใช้อุปกรณ์มิติแทน ด้วยวิธีการนี้สัตว์ร้ายจะไม่สามารถผ่านป้อมได้
มีหลากหลายทั้งในหมู่มนุษย์และชนเผ่า มีเพียงไม่กี่คนที่อยู่ในดินแดนทุ่งหญ้าและพวกเขาได้รับความนับถือมากที่สุดในกลุ่ม เป็นเพราะความสามารถพิเศษของพวกเขาอาจช่วยให้ชนเผ่าชนเผ่าชนเผ่าในระดับที่มากขึ้น
เวลส์ถามเท่าไห่ว่า “มันยอดเยี่ยมมากที่คุณมีความอดทนเช่นนี้พี่ชาย และฉันต้องขอพื้นที่ของคุณสามารถเก็บแกะ ของการเรียงลําดับหรือไม่”
เล่าให้ตกใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเวลส์จะฉลาดแค่นี้จากสิ่งที่ เจ้าไห่พูดกับตัวเอง มันเกินความคาดหมายของเขา
