ห้องหนังสือที่มืดมน เสิ่นซิวจิ่นมองดูรายงานฉบับนี้ที่อยู่ตรงหน้าตน ท่าทางเคร่งขรึม
“นี่ คือผลลัพธ์ที่ได้จากการตรวจสอบของแก?” กระดาษแผ่นบางไม่กี่ใบ แต่กลับไม่ได้พลิกคดีให้ผู้หญิงคนนั้น กระทั่งยิ่งยืนยันคำพูดและการกระทำที่ชั่วร้ายของผู้หญิงคนนั้นในตอนนั้น
เสิ่นยีพยักหน้า “Boss เรื่องเมื่อสามปีก่อน ไม่มีอะไรซ่อนไว้จริงๆครับ ผ่านมาสามปี คนที่รู้เรื่องที่แท้จริง นอกจากคุณเจี่ยน ก็ไม่มีคนอื่นแล้ว
กระผมทำได้เพียงสอบถามจากเพื่อนร่วมชั้นข้างกายคุณเวยเหมิงในตอนนั้น
คนสามคนบนเอกสารนี้ ล้วนแต่เป็นรูมเมทที่อยู่หอเดียวกันกับคุณเวยเหมิงในปีนั้น ตามความทรงจำของพวกเธอ สามปีก่อนก่อนที่จะเกิดคดี คุณเวยเหมิงดีใจมากเป็นพิเศษ หนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นผู้หญิง ตอนนั้นยังแซวคุณเวยเหมิงว่าจะไปเจอแฟนหนุ่มดีใจขนาดนี้เลย
ตอนนั้นคุณเวยเหมิงพูดว่า คุณเจี่ยนตอนค่ำจะพาเธอไปบาร์ ‘เย่สื้อ’ เจอกันนานหน่อย
คำพูดนี้ เด็กสาวทั้งสามคนที่เป็นรูมเมทในตอนนั้นต่างก็ได้ยินกันหมดครับ”
อีกความหมายหนึ่งก็คือ เรื่องนี้มีเหตุมีผล รูมเมทสาวทั้งสามคนได้ยินด้วยกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเท็จ
“ยังมีรายละเอียดอื่นอีกเล็กน้อย ได้บันทึกไว้บนเอกสารแล้ว” เสิ่นยีพูด “Boss เรื่องเมื่อสามปีก่อนเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเท็จ”
หลังโต๊ะทำงาน นิ้วเรียวยาวของเสิ่นซิวจิ่นขดตัว เคาะโต๊ะดัง “ป๊อกป๊อกป๊อก” ครั้งแล้วครั้งเล่า สายตาตกลงบนเอกสารนั้น ราวกับกำลังชั่งน้ำหนักอะไรบางอย่าง
“เสิ่นยี” ทันใดนั้น เขาก็เอ่ยปาก น้ำเสียงต่ำนิ่งดังขึ้น “นายไปตรวจสอบที่เรือนจำดูอีกครั้ง”
“Ｂｏ….คือ Boss” เดิมทีเสิ่นยีอยากจะโต้แย้ง แต่สุดท้ายก็ประนีประนอม
ในเมื่อBossใส่ใจเรื่องเมื่อสามปีก่อนขนาดนี้ ใส่ใจเรื่องของผู้หญิงคนนั้นขนาดนี้ งั้นเขาก็ไปตรวจสอบ…..ไม่เชื่อเหรอกว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์
ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์ นั่นก็หมายความว่าคุณเวยเหมิงมีปัญหาเหรอ?
ไม่ นี่เป็นไปไม่ได้!
คุณเวยเหมิงเป็นคนดีขนาดนั้น อ่อนโยนบอบบาง เทียบกับคุณเวยเหมิงแล้ว คนที่จะมีปัญหา ต้องเป็นผู้หญิงคนนั้นที่มีปัญหามากกว่าถึงจะถูก
เสิ่นยีหันตัวออกจากห้องหนังสือ ในใจเขาหายใจไม่ออก Bossให้ตรวจสอบเรื่องเมื่อสามปีก่อน แล้วยังให้ตรวจสอบเรื่องในคุก อันที่จริงแล้วในใจBoss บางทีอาจจะเชื่อว่าคุณเวยเหมิงมีปัญหา
รอก่อนเถอะ รอให้เขาตรวจสอบเรื่องในคุกมาอย่างชัดเจน เอาเรื่องเปลือยเปล่าที่เป็นความจริง ทั้งหมดมาเปิดเผยต่อหน้าBoss Bossก็จะไม่เข้าข้างผู้หญิงคนนั้นอีกต่อไป!
ในห้องหนังสือ
เสิ่นซิวจิ่นอ่านเอกสารดูอีกครั้ง คิ้วซ่อนความซับซ้อนอยู่
ในตอนที่หยิบรายงานการสอบสวน แล้วเห็นผลลัพธ์การสอบสวน เขาก็เคร่งขรึม และต้องยอมรับว่า ตอนนั้นเขาถอนหายใจอย่างโล่งอก…..รู้ว่าตนไม่ได้ทำผิดต่อเธอ ในใจเขาก็รู้สึกสบายใจอยู่บ้าง
แต่ความสบายใจแบบนี้ กลับไม่สามารถทำให้เขาเมินเฉยไปอย่างเห็นแก่ตัวได้ การละเมิดของเรื่องราวทั้งหมดนี้
ผลลัพธ์การสอบสวนของเสิ่นยีไม่ผิดพลาด…..แต่บางที เรื่องนี้ อาจจะผิดมาตั้งแต่แรกแล้ว?
เสิ่นเอ้อยืนอยู่ข้างกายเสิ่นซิวจิ่นมาตลอด ราวกับเป็นมนุษย์ล่องหน
แต่ตอนนี้…..
“เสิ่นเอ้อ ทั้งหมดเมื่อกี้ แกก็เห็นหมดแล้ว งั้นแก ก็จะต้องเข้าใจเรื่องบางอย่างแล้ว ใช่ไหม?” นัยน์ตาคล้ายเหยี่ยวของเขา ตกลงบนใบหน้าของเสิ่นเอ้อ เสิ่นเอ้อในตอนที่ได้ยินคำนี้ ดวงตาก็หดลงทันที สักพักหนึ่ง ถึงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ใช่ เขาเข้าใจแล้ว
แล้วยังเข้าใจชายหนุ่มตรงหน้าที่เหมือนกับจักรพรรดิ ความหมายของสิ่งที่เขาพูด–ที่Bossหมายถึงคือ เสิ่นยีมีความคิดส่วนตัวมาตั้งแต่ต้น ดังนั้นรายงานการสอบสวนฉบับนี้มีปัญหา
“Boss เสิ่นยีติดตามคุณมาตั้งแต่ยังเล็ก เขาอาจจะมีความคิดส่วนตัวอยู่บ้าง แต่กับเรื่องใหญ่เรื่องโต เขาจะไม่ทรยศคุณแน่นอนครับ”
ยังพูดไม่ทันจบ เสิ่นซิวจิ่นก็ยกมือขึ้น หยุดไม่ให้เสิ่นเอ้อพูดต่อ “รายงานฉบับนี้ เขาไม่ปลอมแปลงเหรอก แต่เขาจะถูกคนใช้ประโยชน์ เพราะเขาเห็นไม่ชัดเจนมาตั้งแต่แรก
รายงานเขาปลอมแปลงไม่ได้ แต่ผลลัพธ์ของรายงานฉบับนี้ เป็นจริงหรือเป็นเท็จ ก็พูดยากแล้ว” เสิ่นซิวจิ่นผลักรายงานไปตรงหน้าเสิ่นเอ้อ
“ฟังนะ สิ่งที่ฉันจะให้แกทำ ก็คือแอบตรวจสอบเรื่องเมื่อสามปีก่อน แต่ว่าเรื่องนี้ ต้องเก็บเป็นความลับ แม้แต่เสิ่นยีก็บอกไม่ได้”
ในความคิดส่วนตัว เขาหวังว่า เสิ่นยีจะไม่ถูกคนอื่นหลอกใช้ ความแท้จริงของรายงานฉบับนี้เชื่อถือได้ ถ้าเป็นแบบนี้ เกี่ยวกับเรื่องเมื่อสามปีก่อน เขาก็ไม่ได้ทำผิดต่อผู้หญิงคนนั้น…..แต่ว่า ผู้หญิงคนนั้นใช้พฤติกรรมของตนบอกกับเขา—ว่าเธอทำเรื่องที่เลวร้ายอย่างเมื่อสามปีก่อนไม่ได้!
สามปีก่อนเขาทำใจให้เหมือนน้ำนิ่งได้ ละเลยความจริง
แต่วันนี้ สำหรับเธอ มันยากที่จะกลับไปมีความคิดที่ไม่แยแสอย่างเมื่อสามปีก่อน……
แน่นอน ว่าได้สังเกตเห็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่เมื่อก่อนไม่เคยสนใจ ความสงสัยเล็กๆน้อยๆเหล่านั้นที่ไม่เคยใส่ใจ……
อยากจะตรวจสอบ ก็ต้องตรวจสอบ กระดูกสันหลังของเธอถูกเขาเป็นคนงอ เขาก็ควรสารภาพกับเธอ
เสิ่นเอ้อชีวิตอยู่ในอันตราย แต่ในเวลานี้ มือถือบนโต๊ะก็ดังขึ้น
นิ้วเรียวยาวกดปุ่มรับสาย สีหน้าของชายหนุ่ม ชั่วพริบตา มืดครึ้มหม่นหมอง
ถ้าหากเมื่อกี้ยังมีความรู้สึกผิด แต่ในตอนนี้ บนใบหน้าที่หล่อเหลาไม่เหมือนคนทั่วไปนั้น มืดมนราวกับเมฆดำ!
พรึบ!
ลุกขึ้นทันที ร่างที่สูงเพรียว ควบแน่นราวกับจะระเบิดออกมา!
“Boss? เกิดอะไรขึ้นหรือครับ?” สีหน้าของเสิ่นเอ้อเองก็เปลี่ยนไป เสิ่นซิวจิ่นที่เป็นแบบนี้ น้อยนักที่จะเคยเห็น!
“คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เคยลดละ ความคิดที่จะวิ่งหนีไปจากฉัน!”
ชายหนุ่มกัดฟันกราม ราวกับว่าทุกคำพุ่งออกมาจากหลังฟันอย่างดุเดือด!
บนในหน้าที่หล่อเหลา เต็มไปด้วยความเยือกเย็น!
แม้ว่าเสิ่นเอ้อจะเป็นชายวัยกลางคนที่ติดตามอยู่ข้างกายเขามาเป็นเวลานาน ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นอย่างรุนแรง!
ในตอนที่ได้ยินคำพูดของเสิ่นซิวจิ่น ในใจเสิ่นเอ้อก็ส่งเสียง “ครืน” อย่างหนักหน่วง! ในใจเอ่ย “ไม่ดีแล้ว” ยังไม่ทันได้เอ่ยคำ คนตรงหน้า ก็พุ่งออกไปราวกับลม
เสิ่นเอ้อรีบตามออกไป เขาจำเป็นต้องวิ่ง ถึงสามารถพอจะถูไถไล่ตามร่างสูงเพรียวที่เด็ดเดี่ยวตรงหน้าได้!
“Boss สุขทุกข์ อาจจะเป็นการเข้าใจผิด!” เสิ่นเอ้อไล่ตามไป เห็นสีหน้าของเสิ่นซิวจิ่นในตอนนี้ ราวกับจะฆ่าคนเขาอยู่ข้างกายเสิ่นซิวจิ่น เห็นกับตาตัวเองถึงความรู้สึกที่เสิ่นซิวจิ่นมีต่อเจี่ยนถง ถ้าBossมีอารมณ์ตื่นเต้นแล้ว เสิ่นเอ้อกลัวจริงๆว่าเสิ่นซิวจิ่นจะทำเรื่องที่ต้องเสียใจภายหลังลงไป!
หากเป็นเช่นนั้น จะไปดีได้ยังไง!
เสิ่นซิวจิ่นพุ่งไปราวกับสายฟ้า ไม่สนใจเสิ่นเอ้อแม้แต่น้อย
ดึงประตูรถออกแล้วขึ้นไปนั่ง การเคลื่อนไหวต่างๆราวกับน้ำไหล รถออกตัวไปอย่างรวดเร็ว เสิ่นเอ้อมาไม่ทันขึ้นรถ ได้เพียงไปที่รถอีกคันหนึ่งด้านข้าง ดึงเปิดประตูรถ เข้าไปนั่ง แล้วรีบไล่ตามรถคันข้างหน้าไป
แต่รถคันข้างหน้านั้น กลับไปอย่างรวดเร็ว ว่องไวจนแทบจะเหมือนนักแข่งรถ เสิ่นเอ้อมองดูBossของบ้านตนด้วยความตกใจอยู่บนสะพานสูง รถบินไปอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นตระหนกฉากต่อฉาก
เขาก็ทำได้เพียงติดตามรถคันข้างหน้าอย่าพอถูไถ แต่ก็ยังคงตามไม่ทัน
ได้เพียงตามจากด้านหลังไกลๆ！
รถลงจากสะพานสูง ขับชิดซ้าย ทันใดนั้นก็เบรกกะทันหัน หยุดลงกลางอากาศ!
เอี๊ยด～
เสิ่นเอ้อไล่ตามมาทันอย่างยากลำบาก เมื่อเงยหน้า กลับแปลกใจ……สถานีตำรวจ?
มาทำอะไรที่นี่?
ไม่ทันได้คิดอะไรมาก เสิ่นเอ้อรีบลงจากรถ ไล่ตามเข้าไป
……
“คุณผู้หญิง คุณเก็บไว้ให้ดี นี่คือบัตรประชาชนใบใหม่ของคุณ”
“ขอบ…..”คุณ…..
พูดยังไม่ทันจบ จู่ๆก็มีมือหนึ่งดึงบัตรประชาชนไปจากมือของพนักงานตรงหน้าต่างบริการ
“คุณหยิบผิดแล้ว นี่มันบัตรประชาชนของฉัน…..” เจี่ยนถงหันหน้าไป ชั่วขณะหนึ่ง แข็งทื่อ ริมฝีปากซีดขาวสั่นเทาขึ้นมา “นาย นายทำไม มา มาได้?”
“เธอคิดจะหนีไปจากฉัน?” ใบหน้าที่เคร่งขรึมของชายหนุ่ม เต็มไปด้วยความเยือกเย็น ไม่ตอบแต่ถามกลับ
“เปล่า เปล่านะ……”
“เปล่า?” นิ้วมือเรียวยาวใช้แรงสะบัดบัตรประชาชนในมือ “งั้นนี่คืออะไร? เธออธิบายมา?” บัตรประชาชนของเธอ ถูกเขาเก็บไว้ตั้งนานแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้ กลับวิ่งมาทำบัตรประชาชนใบใหม่……ทั้งหมดทั้งมวลนี้ นอกจากบอกว่า เธอจะหนีไปจากเขาแล้ว จะบอกว่าอะไรได้อีก?
“ฉัน…..” เธอจะพูดอะไรได้? เสิ่นซิวจิ่นไม่ใช่คนโง่!
“เจี่ยนถง เธอนี่มันสุดยอดจริงๆ เวลาเนิ่นนานขนาดนี้ เป็นเด็กดีอยู่ข้างกายฉัน ทำให้ประสาทของฉันชินชา ให้ฉันผ่อนคลายความระมัดระวัง จากนั้นก็ฉวยโอกาสที่ฉันไม่ระวัง ไม่มีความระวังเธอ เธอก็หนีมาทำบัตรประชาชนใบใหม่? ฮึ～”
เจี่ยนถงกัดริมฝีปากล่างอย่างเอาเป็นเอาตาย……หรือว่า ล้มเหลวแล้วเหรอ?
“นายเอาบัตรประชาชนมาให้ฉัน” เธอใบหน้าซีดขาว “เสิ่นซิวจิ่น นายส่งบัตรประชาชนของฉันมาให้ฉัน!”
“ฮิฮิ～”
“ถ้านายยังไม่ให้ฉันอีก ฉันจะแจ้งตำรวจ พอดีเลย ตอนนี้อยู่ที่นี่พอดี เสิ่นซิวจิ่น นายจะให้ไม่ให้!”
ในใจชายหนุ่มไฟลุก ในสมองเต็มไปด้วย “ผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้จะหนีไปจากข้างกายฉัน” ความคิดนี้ แทบทนไม่ไหวที่จะแผดเผาสติสัมปชัญญะทั้งหมดของเขา!
แต่ในตอนนี้ คำพูดของหญิงสาว กลับยิ่งเหมือนเติมเชื้อเพลิงให้กองไฟ
“แจ้งตำรวจ?” มุมปากยกขึ้น แต่ความดีใจกลับไม่ถึงตา “เอาสิ เธอแจ้งเลย”
เจี่ยนถงตะโกนในห้องโถงของสำนักงานตำรวจอย่างรวดเร็ว “ตำรวจ! ตำรวจ! ฉันจะแจ้งความ คุณเห็นแล้วใช่ไหม คนคนนี้แย่งบัตรประชาชนของฉันไป ไม่คืนให้ฉัน”
“คุณผู้ชาย นี่คุณ……” พนักงานตรงหน้าต่างยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด
ชายหนุ่มยกแขนยาว ดึงเจี่ยนถงเข้ามาในอ้อมแขนตน “หล่อนเป็นเมียฉัน ผัวเมียหนุ่มสาวทะเลาะกันนิดหน่อย เรื่องในครอบครัว พวกเธอต้องยุ่งด้วย?”
“เอ่อ……”
“ใครเป็นเมียนาย เธออย่าฟังเขาพูดมั่ว ฉันไม่รู้จักเขาเลยสักนิด! เจี่ยนถงไม่พูดคำนี้ยังดีกว่า พอพูดแบบนี้ คนที่นี่ ต่างก็เชื่อว่าเธอกับชายหนุ่มข้างกายเป็นคู่สามีภรรยาวัยเยาว์จริงๆ
เธอบอกว่าไม่รู้จัก แล้วทำไมทีแรกถึงเรียกชื่อผู้ชายคนนี้ออกมาได้?
“คุณผู้หญิง พวกคุณสามีภรรยาจะทะเลาะกัน ก็กลับไปทะเลาะที่บ้าน ที่นี่เป็นสถานที่อะไร ไม่ดูเสียหน่อย!”
“ฉันไม่ใช่จริงๆ!”
ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็โค้งตัวลง เอนศีรษะพิงไหล่เธอ พูดอย่างอันตรายหาใดเปรียบ “เจี่ยนถง เธอคิดว่าที่นี่ไม่มีคนรู้จักฉันจริงๆเหรอ? ต่อให้พนักงานระดับล่างคนนี้ไม่รู้จักฉัน แล้วข้าราชการที่สูงกว่าหล่อนล่ะ?”
ชั่วพริบตาเดียว!
เธอก็เข้าใจอย่างชัดเจน!
ที่นี่มีคนรู้จักผู้ชายคนนี้!
เพียงแต่ไม่ได้ลุกขึ้นมาห้าม…..เห็นได้ชัดว่า ไม่อยากทำให้เขาขุ่นเคือง!
ชั่วขณะหนึ่ง ราวกับมะเขือที่โดนน้ำค้างแข็ง ในปากเจี่ยนถงเริ่มขม
เสิ่นซิวจิ่นยืดตัวตรงทันที มือข้างหนึ่งคว้าแขนของเธออย่างรุนแรง น้ำเสียงต่ำนิ่งน่าสะพรึงกลัวหาใดเปรียบ “ไปกับฉัน!”
