Douyara Watashi no Karada wa Kanzen Muteki no You desu ne – ดูเหมือนว่าร่างกายของฉันจะแข็งแกร็งไร้เทียมทานซะแล้ว – ตอนที่ 73 แผนงานขององค์ชาย

เริ่มโปรเจ็คงานเทศกาลโรงเรียน อันดับแรก พอให้ทุกคนมารวมกันในห้องโถงใหญ่ที่สามารถบรรจุนักเรียนทั้งโรงเรียน องค์ชายก็เป็นผู้กล่าวรายละเอียดของอีเวนท์ คงเป็นเพราะว่าเป็นสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน จึงเกิดเสียงอื้ออึงให้ได้ยิน แต่สิ่งต่างๆ ก็ดำเนินต่อไปโดยไม่มีปัญหา

ทุกคนในโซลออสเน้นไปที่การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นจึงพร้อมใจทำโดยไม่เกิดความสับสน ปัญหาคือ ฝั่งที่ไม่เคยร่วมงานมาก่อนอย่างนักเรียนของอาเรย์ออสกับลาไลออส ทว่า ตรงนี้ก็ให้คลาสมาสเตอร์อย่างองค์ชายกับมากิลูก้า และก็ แกรด์มาสเตอร์ที่รับหน้าที่มานานให้คำอธิบาย ทำให้มีกำลังใจและเต็มใจที่จะเข้าร่วม

ตอนนี้ ฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นของอาเรย์ออส แน่นอนว่า กำลังทำหน้าที่ให้คำปรึกษาเกี่ยวกับงานโรงเรียน

「แล้ว เจาะจงลงไป ควรทำอะไรแบบไหนยังไงหรือคะ?」

มากิลูก้ากำลังยืนอยู่ข้างหน้าทุกคน… และ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันจึงอยู่ข้างหลังเธอ

(ม่า ถ้าฉันเป็นคนพูดแผนงานอย่างเป็นรูปธรรมการออกมาปรากฏตัวก็ถือเป็นเรื่องปกติหรอก แต่ มากิลูก้าแค่เรียกให้ฉันยืนตรงนี้ ทำไมทุกคนถึงมองเป็นเรื่องปกติกันล่ะ? คิดยังไงก็แปลก อื～ ม ไม่เข้าใจ)

「เริ่มจาก แบ่งเป็นบุคคลากรฝ่ายบริหารกับดำเนินงานค่ะ โปรดคิดอย่างรอบคอบและเลือกในสิ่งที่ตัวเองทำได้นะ」

พอมากิลูก้าตอบคำถามของใครบางคน ทุกคนก็เริ่มพูดคุยกันในสิ่งที่อยากทำอยู่ซักพัก บางครั้ง ก็ได้ยินอะไรอย่าง ฝ่ายบริหารตั้งคำถามว่าอยากทำอะไร ฝ่ายดำเนินงานตอบว่าแบบนี้ดีไหม วนเวียนไปมา

「ไม่จำเป็นต้องคิดมากขนาดนั้นก็ได้ค่ะ นำเสนอสิ่งที่พวกเราเรียนรู้มาจนถึงตอนนี้ อย่างแสดงเวทย์มนต์ที่ทุกคนเรียนเอย การค้นคว้า งานวิจัยสมุนไพรเวทย์มนต์ หรือจะเป็นการคิดต่อยอดจากสิ่งที่เรียนมาแล้วก็ได้ค่ะ」

อย่างประกาศสิ่งที่ไม่เคยมีมาจนถึงตอนนี้เอย โชว์เวทย์มนต์สุดอลังการให้ทุกคนได้เห็นเอย หรือคิดอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เพื่อทำให้มันเบาลงฉันจึงต้องพูดแผนงานแบบจำเพาะเจาะจงลงไป แล้ว ทุกอย่างจะได้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน

(ฟู่ อันตรายๆ อันตรายจริงๆ ทั้งที่มีความรู้แค่พอทอดไข่ดาว แต่พวกเธอกลับวางแผนระเบิดฆ่าตัวตายครั้งใหญ่ด้วยการคิดสูตรอาหารของตัวเองขึ้นมาเนี่ยนะ สงสัยจริงๆว่าคลาสอื่นจะโอเคไหม?)

และฉันก็ได้รับรู้ถึงสิ่งที่กังวล เมื่อเห็นรายละเอียดในแบบฟอร์มใบสมัครที่ส่งมา

「แสดงการต่อสู้แบบกลุ่มกับสัตว์อสูร แต่ไม่มีใครสามารถเอาชนะมอนสเตอร์ที่ดุร้ายลงได้ อยากได้วิธีการอะไรดีๆที่ทำให้ชนะ เนี่ย เรื่องเพ้อฝันแบบนั้นมันจะไปมีได้ยังไงกันล่ะค้าาาา!」

หลังเลิกเรียน ที่ห้องนั่งเล่นประจำในอาคารเรียนเก่า ซึ่งปัจจุบันได้กลายมาเป็นห้องทำงานสำหรับฝ่ายบริหารงานโรงเรียน มากิลูก้าขยำใบสมัครปาใส่โต๊ะด้วยความโกรธ ในขณะที่ฉันมองดูแล้วถอนหายใจส่ายหน้า*ไม่ไหวๆ*ออกมา

เห็นได้ชัดว่ามีอยู่หลายใบสมัครที่แสดงออกถึงลักษณะนิสัยของขุนนางที่ต้องการสนองความไร้สาระของพวกเขาอย่างชัดเจน ดูเหมือนความโกรธของมากิลูก้าจะถึงจุดเดือด จนอยากเอาเล็บไปจิกหนังหน้า ซึ่งนี่ไม่ใช่แค่อาเรย์ออส คลาสอื่นก็ด้วย แบบฟอร์มขอจัดแสดงต่างถูกปฏิเสธหรือส่งกลับให้ไปทำใหม่

ในตอนนั้นเอง องค์ชายก็เข้ามาใกล้พวกเราที่กำลังนั่งและกล่าวขอโทษ

「ต้องขอโทษที่พูดในขณะที่คุณกำลังโมโหกับแบบฟอร์มอันไร้เหตุผลนะครับ ผมเองก็มีอยู่เรื่องหนึ่ง ช่วยฟังเรื่องเพ้อฝันของผมหน่อยจะได้ไหมครับ」

พูดเช่นนั้นแล้วองค์ชายก็นั่งลงตรงเก้าอี้ว่างข้างๆพวกเรา ซาฮะกับซาฟีน่าก็ถูกเรียกมาด้วย เพราะถูกองค์ชายพูดวลีที่ว่าเรื่องเฟ้อฝันเช่นเดียวกับที่มากิล้าพูด เธอจึงก้มหน้าก้มตาลง ยังไม่รู้ว่าเป็นคำขอที่มีเหตุผลหรือไม่ ทุกคนที่อยู่ที่นี่จึงตั้งใจฟังองค์ชาย

「ในงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ หลังจากที่การแข่งจับคู่รอบสุดท้ายเริ่ม ผลมีอะไรอยากให้พวกเธอช่วยน่ะครับ」

พอองค์ชายหยุดคำพูดและมองมาที่พวกเรา *ไม่น้า～ *ฉันก็เกิดความรู้สึกไม่ดีจนเผลอกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว

「ผมอยากให้มีการจับคู่แท็กทีมระหว่างนักดาบกับนักเวทย์ ทำการจำลองการต่อสู้แบบสองต่อสองขึ้นมาครับ」

ฉันไม่รู้ว่าองค์ชายกำลังพูดถึงอะไรอยู่ครู่หนึ่ง จนทำหน้า*โปะก้าง*ออกมา พอรู้สึกตัวก็รีบซ่อนมันไว้

「ฝ่าบาท โดยสรุปคือ ต้องการจัดทีม『นักดาบกับนักเวทย์』สู้กับ『นักดาบกับนักเวทย์』สินะคะ?」

มากิลูก้าที่เข้าใจอะไรได้ไวถามองค์ชายแทนทุกคน และ เขาพยักหน้าตอบแบบเงียบๆ

「ครับ นักเรียนของอาเรย์ออสมีการเรียนเวทย์โจมตีอยู่ ทว่า ก็ไม่ได้มีการฝึกซ้อมต่อสู้ระหว่างบุคคลภายในโรงเรียนใช่ไหมครับ」

「เป็นเช่นนั้นค่ะ ฝ่าบาท เพราะไม่มีความแตกต่างของพลังในเวทย์เดียวกัน และระดับขั้นก็เป็นตัวบ่งบอกที่ชัดเจนอยู่แล้ว การจำลองการต่อสู้จึงไม่เหมาะสมค่ะ」

「แต่ว่า พอมีนักดาบเข้าร่วมก็จะพูดแบบนั้นไม่ได้สินะครับ?」

ข้อเสนอขององค์ชาย มากิลูก้าแทรกข้อมูลเพิ่ม ซาฮะช่วยพูดตาม

「สรุปคือ ฝ่าบาทต้องการแสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นถึงความสามารถในการต่อสู้ร่วมกันระหว่างอาเรย์ออสกับโซลออสสินะคะ」

「อื้ม วิชาดาบและเวทย์มนต์ ต่างก็เป็นกำลังรบของประเทศ ดังนั้น ผมต้องการให้งานโรงเรียนเป็นเวทีที่นักเรียนจะได้สัมผัสกับความเป็นไปได้ของการรวมทั้งสองอย่างเข้าด้วยกัน และเพื่อเป็นต้นแบบงานประลองในภายภาคหน้า ผมต้องการให้พวกเธอจำลองการต่อสู้ต่อหน้าทุกคนครับ แม้ว่าจะไม่มีใครเคยทำมาก่อนก็ตาม」

องค์ชายพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง พวกเราทุกคนต่างปิดปากและเริ่มใช้ความคิดแบบเงียบๆ ฉันไม่ต้องการที่จะโดดเด่นมากดังนั้นจึงต้องการที่จะปฏิเสธ แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธข้อเสนอของเจ้าชาย และมันเป็นแค่การสาธิตจะแพ้ก็ได้ไม่จำเป็นต้องไปจริงจัง อย่างไรก็ตาม แม้จะปฏิเสธไปแต่ทางฝั่งนั้นดันไม่น่ะสิ…

「ให้พวกเราอาเรย์ออสกับโซออสต่อสู้ร่วมกันอย่างนั้นหรือคะ… แน่นอนว่า ฟังดูน่าสนใจค่ะ」

「นี่มัน ดูน่าตื่นเต้นนะ」

มองดูท่าทีทางแสดงความสนอกสนใจจากคลาสมาสเตอร์ทั้งสอง และ ก็เห็นใบหน้าซีดๆของซาฟีน่าที่มองมาทางฉันว่าจะเอายังไง

「โยชชี่ ในเมื่อตัดสินใจแล้วก็ได้เวลาแบ่งทีมล่ะนะ」

「เดี๋ยวสิ ยังไม่ได้ตัดสินใจซักหน่อย」

ฉันพูดขัดออกไปตามปกติเมื่อซาฮะพยายามจะเดินหน้า จังหวะต่อมา ก็เห็นองค์ชายทำหน้าหม่นหมองมองมา

「คุณหนูแมรี่คัดค้านหรือครับ」

「มะ ไม่ๆๆ ไม่ค่ะ ไม่ใช่เช่นนั้นค่ะ แค่คิดว่าบทบาทสำคัญเช่นนี้ปล่อยให้ฉันรับหน้าที่จะดีหรือคะ อาจจะมีใครที่ทำหน้าที่ได้ดีกว่า」

「หากมีผู้ที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าองค์หญิงสีขาวและท่านอัศวินสีเงิน ดิฉันเองก็อยากจะรู้จักเช่นกันค่ะ」

「ฮาอูว」

*มุฟุ*มากิลูก้าส่งรอยยิ้มราวกับปีศาจน้อยที่หัวเราะคิกคักมาจากด้านข้าง ทำเอาฉันถึงกับอับจนคำพูด

「อะ ซาฟีน่า ซาฟีน่าล่ะเป็นไง」

ทางออกสุดท้าย ฉันลากซาฟีน่าเข้ามามีเอี่ยว เพราะอยู่ๆก็ถูกทุกคนมองจ้องมองอย่างพร้อมเพรียง เธอจึงตกอยู่ในสภาพกึ่งจะร้องไห้กึ่งจะเป็นลม

(อา โทษทีนะ ที่อยู่ๆก็ปาเจ้าความกดดันเข้าใส่แบบนี้)

「ฉะ ฉัน… ขอทำตามท่านแมรี่ค่ะ」

แม้จะถูกกดดันแต่ก็พยายามเค้นคำพูดออกมา เธอก้มหน้าลงรอฟังผลลัพธ์

และ สายตาทุกคู่ก็จับจ้องมาที่ฉัน

「เข้าใจแล้ว ขอเข้าร่วมค่ะ」

ฉันที่ไม่มีแรงแม้แต่จะยกธงขาว พูดออกไปเช่นนั้น

「ตามเงื่อนไข ดีล่ะถ้างั้น การแบ่งทีม เอาแบบยุติธรรมที่สุด『ผม มากิลูก้า ซาฟีน่า』สู้กับ『ท่านแมรี่』ก็แล้วกัน」

「โอ่ย เดี๋ยวเหอะ แท็คทีมไม่ใช่เรอะ แล้วไหงให้ฉันอยู่คนเดียวเล่า」

ซาฮะพูดเรื่องการแบ่งทีมที่ไม่เท่าเทียมออกมาราวกับเป็นเรื่องปกติ จนฉันต้องลุกพรวดขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ

「เอ๋～ ถ้าทำแบบนั้นสมดุลเรื่องพลังต่อสู้มันจะไม่ได้นา ท่านแมรี่ ใช้เวทย์ก็ได้ใช้ดาบก็ดี คนเดียวสองบทบาทก็สบายอยู่แล้วไม่ใช่รึไง」

「ฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้นซักหน่อย ยังไง ฉันก็จะจับคู่กับซาฟีน่า ไม่ยอมยกซาฟีน่าให้หรอก! ไม่ยอมให้ไปจับคู่กับคนโง่อย่างนายเด็ดขาด」

「ฮึ ท่านแมรี่ เคยพูดก่อนหน้านี้แล้วนะ คนที่ว่าคนอื่นโง่นั่นล่ะโง่ยิ่งกว่า ฮึๆๆ」

「หนอยเจ้าบื้อ… ชั้นไม่มีวันจับคู่กับนาย! ถึงจะมาร้องไห้ขอโทษเรื่องในวันนี้ก็จะไม่ยกโทษให้ จะตุ๊บตั๊บพล่อกพลั่กให้น่วมเลยค่ะ」

ด้วยแรงกระตุ้นจากคำพูดของซาฮะ ทำให้ฉันบังคับดึงตัวซาฟีน่าเข้าทีมตัวเอง พร้อมทั้งประกาศสงครามเต็มรูปแบบขณะกอดซาฟีน่าซึ่งตัวแข็งทื่อไว้ในอ้อมแขน

การโต้ตอบงี่เง่าที่ไม่ต่างอะไรกับการทะเลาะวิวาทของเด็ก มากิลูก้ามองดูแล้วส่ายหน้า*ไม่ไหวๆ* ส่วนองค์ชาย*ปล่อยไปเถอะครับ*ยิ้มสบายๆออกมา ฉันที่ไม่อยากอยู่คนเดียวกอดซาฟีน่าไว้แน่นไม่ยอมปล่อย จะพยายามทำให้เต็มที่เลยล่ะ